พี่เป็นใครมาทำอะไรในห้องพ่อ /แม่ของลูก

เช้าแล้วพลอยยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงโดยมีผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อนอนคว่ำอยู่ข้างๆ

....ให้ตายเถอะฉันทำอะไรลงไปเนี่ยชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เลย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ....

เธอคิดในใจอย่างหัวเสียก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ เพื่อมองสำรวจรอบห้องนอนกว้าง

"เฮ้อออ....ก็ยังดีที่เขาไม่มีครอบครัว แล้วถ้า....เขามี ฉันจะทำยังไงดีละจะกลายเป็นคนผิดลูกผิดเมียกลายเป็นผู้หญิงที่ยุ่งกับสามีชาวบ้าน พลอยเอย เขาท้านิดท้าหน่อยแกก็มาถึงห้องเขาแล้ว สมองบ้านี่มันคิดอะไรอยู่วะ"

หญิงสาวรู้สึกสับสนอย่างหนักจนต้องยกมือขึ้นมาดึงผมตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มที่เมื่อครู่ยังคงหลับตอนนี้เขาได้แอบมองเธออยู่นานแล้ว

"ถ้าจิกหัวขนาดนั้นผมมันจะร่วงเอานะ"

"หะ?"

"อย่าคิดอะไรมาก ไม่ต้องรู้สึกผิดกับตัวเองมันก็แค่บทเรียนหนึ่งในชีวิต"

"...."

"ไปอาบน้ำ...."

"ค่ะ...."

อยู่ๆ ชายที่กำลังจะหลับตาพริ้มอีกรองก็พูดสอนเธอขึ้นมาเขาคงผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะดูจากการเฉยเมยนี่แล้วเขาเองก็คงไม่ได้คิดอะไร เธอก็ไม่ควรคิดเพราะทุกอย่างเธอล้วนแล้วแต่เลือกมันเอง

หญิงสาวถอนหายใจแล้วค่อยๆ กลิ้งตัวลงเตียงหนีออกมาอย่างเขินอายและยังคงหันไปเช็กว่าคนที่อยู่บนเตียงลืมตาแอบมองอยู่หรือไม่ แต่เขาก็ยังคงหลับตาพริ้มหลับอย่างสบายใจเธอจึงรีบวิ่งออกมาเก็บเสื้อผ้าเมื่อวานที่กระจัดกระจายเต็มพื้นแล้วตรงเข้าไปอาบน้ำ

ซ่าาาา

"แสบไปหมดเลย....เกิดมายังไม่เคยทรมานขนาดนี้มาก่อนหรืออาจจะเป็นเพราะฉันห่างเรื่องแบบนี้มานานมากแล้วก็เป็นได้ ถึงฉันจะมีแฟนแต่การถูกนอกใจบ่อยๆ มันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะมีอะไรกับบอลอีก แต่วันนี้ฉันกลับมามีความสัมพันธ์กับคนไม่รู้จักเสียอย่างนั้นฉันทำแบบนี้มันดีแล้วจริงๆ เหรอ?"

เธอบ่นพึมพำก่อนหย่อนตัวลงนอนในอ่างน้ำอุ่นกว้างแล้วนึกถึงคนคนนั้น....ความตื่นเต้นนี่สินะที่ทำให้เขาชื่นชอบจนไม่เคยนึกถึงใจคนเป็นแฟนอย่างเธอ เธอแอบคิดไปว่าตลกดีเหมือนกันนะที่การนอกใจมันเกิดขึ้นเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้....

เมื่อหญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความเลื่อนลอยก่อนจะสบตาเขากับชายคนนั้นที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำราวกับว่าเขากำลังนั่งรอเธออยู่ เขาหันมามองเธอนิดหน่อยแต่ไม่กลับพูดอะไรออกมา

....แล้วฉันควรพูดอะไรละ? ควรทำยังไงดี? ....

"เอิ่ม งั้นฉันขอตัว"

เมื่อทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ พลอยจึงตัดสินใจจบเรื่องโดยการเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ตรงข้างตัวของชายหนุ่มแล้วตั้งใจจะกลับ แต่กลับถูกชายหนุ่มดึงมันเอาไปไว้ข้างตัวอีกฝั่งของโซฟา

"รอก่อน ฉันจะไปส่ง"

"ไม่เป็นไร โชคดีค่ะ ว๊าย!"

เมื่อเธอพยายามจะเดินผ่านหน้าเขาไปหยิบกระเป๋าเจ้าตัวก็กระชากแขนเธออย่างแรงจนล้มนั่งลงบนตักของเขา ซึ่งแทนที่เขาจะปฏิเสธเขากลับเอาแขนมาโอบรัดเอวของเธอแน่นจนขยับไปไหนไม่ได้

"รอฉัน คำสั่ง"

"เอ๊ะ!"

"อย่ามาเอ๊ะ อะ กับผู้ใหญ่นะ"

"ก็คุณคุยไม่รู้เรื่อง"

"เธอนั่นแหละที่คุยไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวก็โดนอีกรอบสะหรอก"

"ไม่เอาแล้ว ยังเจ็บอยู่"ฉันเสียงอ่อน

"งั้นรอ....ถ้าออกมาแล้วไม่เจอก็ระวังตัวไว้"

เขาขู่ก่อนจะปล่อยตัวเธอให้เป็นอิสระแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เหตุการณ์และคำพูดเมื่อครู่เขากำลังขู่ชัดๆ แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเขาจนไม่กล้าหนีไป ถ้าขืนแอบหนีแล้วเขาจับได้จะต้องโดนลงโทษอย่างที่เขาบอกเธอก็คงไม่ไหว มันยังเจ็บเกินกว่าจะทำได้อีกรอบ

ระหว่างรอเขาก็เดินสำรวจรอบๆ ห้องนี่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำมืดอยู่แล้วทำให้รู้สึกเศร้าแต่กลับกันก็ให้ความรู้สึกลึกลับน่าค้นหา ของใช้เหมือนถูกกำหนดไว้เพียงแค่สามสีเท่านั้น คือสีเทา สีดำ และสีขาว ผู้ชายคนนี้คงเป็นคนประเภทโดดเดี่ยวละมั้ง

กริ่ง กริ่ง

เสียงกดออดจากหน้าประตูดังขึ้นทำเอาเธอสะดุ้ง

....อย่าบอกนะว่าเขามีแฟนแล้วแฟนของเขากำลังมาแต่ในห้องเขาไม่มีของใช้ผู้หญิงเลยนี่หว่า หรืออาจจะเป็นกิ๊กของเขาก็ได้นะถ้าเป็นแบบนั้นจริงซวยแน่พลอย....

"ทำไงดี ทำไงดี"

กริ่ง กริ่ง

"เอาไงดีวะ เอาไงดี"

ฉันเดินวนไปมาหน้าอย่างกังวล

"ไปเปิดสักทีประตูรำคาญ"

"แต่ถ้าคนหน้าประตูมาเจอฉันมันจะไม่ดีนะ"

"ไปเปิดเถอะ เสียงดัง"

เสียงตะโกนสั่งดังออกมาจากในห้องน้ำทำเอสหญิงสาวต้องกลั้นใจแล้วจัดการสำรวจร่างกายให้เรียบร้อยก่อนจะค่อยๆ เดินไปจับลูกบิดประตูอย่างกล้าๆ กลัวๆ

"เอาวะ แค่บอกว่าเมาไม่รู้ว่ามีแฟนอย่างมากก็คงแค่โดนตบ"

ปึก

.......

เด็ก?! ภาพตรงหน้าคือเด็กชายวัยไม่น่าจะเกินสิบขวบในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นและกระเป๋าเป้รูปหมีสีฟ้าและเขากำลังเงยหน้ามองเธอด้วยท่าทีจับผิด

"พี่เป็นใคร...."

"หะ? ...."

"มาทำอะไรในห้องพ่อ...."

"พ่อ!??"

"นี่มันห้องพ่อธันพี่เป็นใคร"

"เดี๋ยวนะ....พ่อของหนู เดี๋ยวดิเอ๊ย? ยังไงนะ?"

"พูดไม่เพราะพ่ออยู่ไหนจะหาพ่อ"

ไม่พูดเปล่าเด็กชายคนนั้นมุดตัวผ่านเธอเข้าไปในห้องโดยเดินไปมาเหมือนกำลังตามหาคนที่เขาเรียกว่าพ่อ อะไรกันเนี่ย ผู้ชายคนนั้นถึงขั้นมีลูกแล้วเธอนอนกับสามีคนอื่นเลยงั้นเหรอ

....ผิดบาป ผิดบาปสุดๆ ....

"พ่ออออ พ่อ พ่อธันนนนน!!!"

เด็กน้อยตะโกนจนลั่นเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าใบเล็กของตัวเองเพื่อเตรียมเผ่นหนี หมับ มือหนาที่ชุ่มน้ำคว้าเข้าที่ข้อมือเธอได้ทันก่อนที่เขาจะให้อีกมือกระชากกระเป๋าไปยึดไว้

เมื่อเธอหันไปมองตามแรงก็พบเข้ากับพ่อของเด็กน้อยที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูคลุมท่อนล่างเพียงผืนเดียวส่วนท่อนบนก็ยังคงเปลื้องผ้าเปลือยแผงอกและกล้ามเนื้อล่ำบึกโชว์ เมื่อเด็กน้อยเห็นภาพนั้นเจ้าหนูก็รีบวิ่งเข้ามายืนขั้นกลางระหว่างเธอกับเขาทันที

"พี่สาวคนนี้เป็นใครพ่อ"เด็กน้อยกอดอกถาม

"เจอพี่เขาเมาอยู่ข้างทางแล้วบอกหิวข้าว สงสารเลยพากลับบ้านมาด้วย"

เขาพูดด้วยเสียงไร้อารมณ์ทำเอาหญิงสาวตกใจ เพราะน้ำเสียงแบบนี้มันไม่ใช่น้ำเสียงที่คนเป็นพ่อพูดกับคนเป็นลูกเลยเมื่อมองไปยังใบหน้าของเด็กน้อยกลับไม่พบอาการน้อยใจอะไรดูเหมือนว่านี่อาจจะเป็นการพูดปกติของผู้ชายคนนี้ แต่ไอ้ที่บอกว่าเจอเธอข้างทางนี่มันเกินไปหน่อยไหม!

"เล่นตามน้ำ"เมื่อคนตัวสูงเห็นสีหน้าไม่พอใจของเธอเขาก็ก้มลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหู

....ให้ตายเถอะ....

"ค่ะ พี่เมา อยู่ข้างทางพ่อหนูมาช่วย"

"จริงเหรอครับพ่อธัน พ่อธันนี่เป็นคนที่ดีสุดๆ"

เด็กน้อยยิ้มกว้างให้คนเป็นพ่อที่เอาแต่ทำหน้านิ่งเฉยราวกับว่าไม่มีความรู้สึก ส่วนหนูน้อยก็ยังมองมาที่เธอด้วยความสงสัยไม่ห่าง ขืนอยู่ต่อมีหวังแม่ของเด็กคนนี้คงได้เข้ามากระชากหัวเธอแน่

"ฉันต้องกลับก่อนที่ภรรยาคุณจะมา" ฉันเดินเข้าไปกระซิบ

"ไม่จำเป็น ฉันไม่มีเมีย"

"ได้ไง ไม่มีเมียจะมีลูกได้ไงเลิกโกหกเถอะรีบคืนกระเป๋ามาเร็ว"

เธอพยายามเอื้อมมือไปดึงกระเป๋าออกจากมือเขาแต่เขากลับชูมันขึ้นสูงจนไม่สามารถเอื้อมถึง เธอทำได้แต่มองค้อนชายตรงหน้าสลับกับยิ้มแห้งๆ ให้หนูน้อยที่กำลังมองมาอย่างจับผิด

"พ่อเล่นอะไรกันอ่า"

"เปล่า"เขาหันไปพูดกับลูกชายก่อนหยิกเข้าที่หลังของเธอให้หยุดกระโดด มันเจ็บจนเธอต้องกั้นเสียงกรี๊ดไว้ในลำคอแล้วมองเขาอย่างคาดโทษ

"....คุณพ่อครับ"

"ว่า?"

"ไปหาแม่กันได้ยัง....ตั้งใจคิดถึงแม่"

'ตั้งใจคิดถึงแม่'

ช็อก!!!

หมายความว่า เธอ....นอนกับสามีคนอื่นจริงๆ !!!

ตายโหงแล้ว!

พลอยนั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากคอนโดของคนต้นเรื่อง เพราะไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่มเมื่อเขาดันพาเธอมาส่งลูกชายให้ภรรยาของเขาด้วยนั้นก็เท่ากับว่า....เธอต้องเจอกับเมียของเขา ผู้ชายอะไรใจร้ายกับจิตใจของเมียตัวเองได้ขนาดนี้!

"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?"

"คะ?"พลอยสะดุ้งเมื่อคนขับรถพูดทักขึ้นมา พอเงยหน้ามองกระจกหลังก็พบว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอผ่านมันอยู่

"เปล่านี่"

"เธอกำลังกังวลอะไร"

"ไม่มี...."

"พี่หิวเหรอครับ?"อยู่ๆ ตั้งใจก็แทรกถามขึ้นมา

"ปะ เปล่าคะ? ทำไมคิดว่าพี่หิวละ?"

"ก็พ่อบอกเก็บพี่ได้ข้างทาง พี่อาจจะไม่ค่อยได้กินข้าว"

!!!!!! ถึงจะพูดหน้าตาใสเหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ประโยคเมื่อครู่ทำเอาหญิงสาวจุกไปเลย เธอได้แต่หันมองจ้องคนเป็นพ่อผ่านกระจกด้วยสายตาไม่พอใจและพยายามพ่นลมหายใจขุ่นระบายความหงุดหงิด ส่วนเจ้าคนขี้โกหกนั้นก็เอาแต่ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ

"เรื่องที่ฉันพาเธอมาส่งตั้งใจด้วยงั้นเหรอ ที่กำลังกังวลอยู่"

"อะไรคะ?"

"ที่เธอกำลังกังวลอยู่คือเรื่องนี้ใช่ไหม?"

"ก็แน่สิ คุณน่าจะไปส่งฉันก่อนไม่ก็ปล่อยฉันกลับเองก็ได้" เธออุตส่าห์ยืนยันแล้วแท้ๆ ว่าจะกลับเองเขายังพาเธอมาด้วยให้รู้สึกอึดอัดอีก เป็นผู้ใหญ่ยังไงของเขาถึงขั้นมีลูกแล้วด้วยนะแค่นี้ยังคิดไม่ได้อีก

"เลิกขมวดคิ้วสักที แม่ของตั้งใจกับฉันเลิกกันนานแล้ว ไม่ต้องคิดมาก"

"ฉันไม่ได้ถาม...."พูดไปใครจะเชื่อบอกว่าเลิกใครๆ ก็พูดได้

"แสดงว่าไม่เชื่อ"

"ก็ต้องไม่เชื่ออยู่แล้ว"ฉันยักไหล่

"จริงฮะ แม่จ๋ากับพ่อธันไม่ได้รักกันแล้ว"

ถึงจะพูดว่าไม่ได้ถามแต่ถ้าตั้งใจพูดแบบนี้ก็อดโล่งใจไม่ได้ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้นอนกับสามีชาวบ้านยิ่งมีตั้งใจมายืนยันยิ่งสบายใจ

"พี่เชื่อตั้งใจครับ"พลอยยิ้มให้เด็กชาย ซึ่งตั้งใจก็ยิ้มตอบจนตาหยีถึงแม้ว่าในใจจะไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตามแต่ฟังจากปากเด็กคนนี้แล้วก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย

ตลอดทางคุณธันแอบมองมาที่ฉันบ่อยๆ อย่างกับว่าเขากำลังแคร์ความรู้สึกฉันแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกเขาก็คงแค่แกล้งทำไปอย่างนั้นเอง คนที่นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวมันไม่ควรจะเกิดความรู้สึกอะไรทั้งนั้น

เมื่อรถแล่นเข้ามายังหน้าห้างดังสายตาหญิงสาวก็สะดุดเข้ากับความสวยของร่างผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนโบกมือมาทางพวกเราด้วยรอยยิ้มสดใส เธอคนนั้นคงเป็นแม่ของตั้งใจที่มารออยู่แล้วเมื่อรถเข้าใกล้ร่างนั้นเรื่อยเธอก็ค่อยๆ มุดตัวลงหลังเบาะรถเพราะรู้ดีว่าไม่ควรจะอยู่ที่นี่ตรงนี้

กึก กระจกรถหรูค่อยๆ เลื่อนลง

"ตั้งใจคิดถึงแม่ไหมครับ"

"ครับ"

เมื่อกระจกรถเลื่อนลงหญิงสาวคนนั้นก็รีบตรงเข้ามาทักลูกชาย พลอยแอบสังเกตใบหน้านั้นแล้วพบว่าเธอมีใบหน้าหวานละมุนจนไม่อาจจะละสายตาได้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตั้งใจถึงได้มีใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้เพราะไม่ว่าจะเป็นพ่อหรือแม่ก็หน้าตาดีกันทั้งคู่

"ขอบคุณนะที่มาส่งลูก"เธอทักชายคนขับรถขึ้น

"อืม...."เขาตอบด้วยความไร้อารมณ์จนหญิงแอบคิดไปว่าทั้งคู่คงจบกันได้ไม่ดีนัก ถ้าให้เดาแม่ของตั้งใจคงทนความใจดำของคุณธันไม่ได้แน่ก็ดูสิขนาดวันที่ควรมีกันแค่พ่อแม่ลูกเขายังหอบเอาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อย่างเธอติดมาอีก

"ตั้งใจไปแล้วนะครับ พ่อขากลับแม่จะไปส่งที่บ้านย่าเอง"

"โอเค"เขาตอบลูกตัวเองไปอย่างสั้นๆ เหมือนกับว่าไม่อยากคุย เมื่อประตูรถปิดลงแทนที่เขาจะออกรถกลับยังคงจอดนิ่งจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมาดู

"มานั่งหน้า"

"ไม่เอา"

"ทำไมไม่เอา?"

"เดี๋ยวแม่ตั้งใจจะเข้าใจผิด"

"สนใจทำไม ลงมา"

"ไม่เอา"

"นับหนึ่ง สอง เอ้ยๆ"

เมื่อเขาสั่งอีกครั้ง เธอที่เกิดอารมณ์รำคาญก็พยายามจะปีนข้ามไปด้านหน้าตามคำสั่งทำให้เจ้าของรถต้องรีบหันมาห้ามยกใหญ่

"อะไรอีกละ ก็กำลังจะไปด้านหน้าไง"

"เดินอ้อมมาสิรถฉันไม่ได้ราคาถูกๆ นะ"

"ไม่เอาแม่ของตั้งใจยังมองอยู่"

"ก็บอกว่าไม่เป็นไร"

"ไม่เอาด้วยหรอก"

เมื่อจบประโยคคุณธันก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินจ้ำอ้าวมาเปิดประตูด้านที่หญิงสาวนั่งอยู่ ก่อนจะคว้าเข้าที่แขนเธออย่างแรงแล้วกระชากให้เดินไปนั่งด้านหน้า ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเธอดังปัง!

เสียงที่เกิดขึ้นเรียกความสนใจของแม่ลูกที่ยืนมองอยู่ได้เป็นอย่างดีชั่วพริบตาเธอเห็นใบหน้าหวานนั้นมองมาที่พวกเราอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

"ซวยแล้ว"

"อะไรอีก?"

"ก็แฟนคุณเขาเห็นฉันแล้ว"

"อดีตแฟน....เรื่องนี้มันผ่านมานานมากแล้ว"

"แต่ตอนนี้เขามองฉันเหมือนอยากจะฉีกเป็นชิ้นๆ เลย"

"แล้วยังไงละ?"

"ใจดำ เธออาจจะยังมีใจให้คุณก็ได้นะ"

"งั้นเหรอ...."

พูดจบมือเรียวก็คว้าเข้าที่ท้ายทอยหญิงสาวแล้วโน้มใบหน้าลงมาทาบริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะถอนมันกลับไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะเลื่อนตัวออกผ่านร่างของแม่ตั้งใจอย่างหน้าตาเฉย

ระหว่างขับรถผ่านแม่ของตั้งใจ พลอยพบว่าเธอกำลังมองจ้องมาที่เธอเช่นกันแต่สายตาที่เธอมองมานั้นมันเฉยชาจนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้

"คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! คุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือประชดเมียเก่าได้ยังไง!"

"ฉันไม่ได้ใช้อะไรนี่"เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย

"แล้วเมื่อกี้ที่ทำต่อหน้าแม่ของลูกคืออะไร แล้วเธอจะคิดยังไง"

"...."

"คุณ! ให้ตายเถอะ ทำเอาโมโหเลย"

"ก็เธอพูดมากอยู่นั่นแหละ"

"เมื่อกี้ตั้งใจก็เห็นนะ เด็กตัวแค่นั้นมาเห็นพ่อเขาทำแบบนี้มันไม่ดีนะ"

"หึ เธอนี่คิดได้ดีสะจริงดีกว่าคนเป็นแม่บางคน"

"พึมพำอะไรไม่ได้ยิน"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงถ้าเธอไม่ติดใจเรื่องบนเตียงฉันเราก็คงไม่ได้เจอกันอีกอยู่แล้ว"

เขาพูดพร้อมมองมาด้วยสายตามีเลศนัย ก็ยอมรับอยู่ว่าเรื่องบนเตียงของเขาดีมากแต่เธอคงไม่คิดจะมาเจอคนคนนี้เป็นรอบที่สองแน่ อย่างน้อยก็ควรทำอะไรไว้หน้าลูกตัวเองบ้างสิถึงจะรู้สึกได้ถึงระยะห่างของความเป็นลูกระหว่างเขากับตั้งใจแต่ยังไงตั้งใจก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของเขา

เด็กคนหนึ่งไม่ควรเข้ามาเจอเหตุการณ์ประชดประชันกันของผู้ใหญ่ หญิงสาวสะบัดเรื่องของครอบครัวนี้ออกจากหัวเพราะไม่อยากจะสนใจอีกจึงเลือกที่จะนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงหอพัก เมื่อรถจอดสนิทเธอก็รีบเปิดประตูลงรถโดยไม่มองคนที่ขับมาส่ง

"ขอบคุณ"

ปัง!

เธอตั้งใจปิดประตูแรงๆ ใส่เจ้าของรถแล้วเดินหันหลังหนีเข้าหอพักทันทีโดยไม่สนคนเห็นแก่ตัวที่อยู่ในรถ

เธอรู้สึกไปว่าครั้งนี้เธอพลาดจริงๆ ครั้งแรกในการตั้งใจจะเป็นผู้หญิงเลวของเธอกับต้องมาพัวพันกับครอบครัวคนอื่นแบบนี้ป่านนี้ลูกชายเขาจะคิดยังไง น่าสงสารจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***