ตอน1

หิมะตกแล้วนิ!

แม่คับหิมะตกแล้วผมออกไปเล่นข้างนอกได้ไมคับ

ข้างนอกมันหนาวนะลูกจะไปข้างนอกจริงหรอ

ใช่คับผมอยากออกไปเล่นข้างนอกมากเลยล่ะ

งั้นลูกใส่เสื้อหนาๆนะอย่าไปไหนใกลล่ะ

คับ

งั้นเดี๋ยวแม่ไปเตรียมอาหารเย็นไว้ให้นะ

คับ!

ข้างนอกเย็นมากเลยแต่หิมะนี้สวยมากเอาส่ะผมอยากจะนอนลงตรงนี้เลยล่ะ!

ผมรักฤดูหนาวที่สุดเลย!

...----------------...

ลูกมันมืดแล้วนะเข้าบ้านมาทานข้าวเถอะ

คับ

แม่ทําอาหารที่ลูกชอบไว้ให้แล้วนะ

ผมรักแม่ที่สุด

แม่คับผมมีเรื่องจะถาม

มีไรหรอลูก?

พ่อผมไปไหนหรอคับ

พ่อของลูกน่ะหรอเดี๋ยวพ่อก็กลับมานะลูก

ไม่ต้องเป็นห่วงนะ

ผมก็อายุ7ปีแล้วนิเมื่อไหร่พ่อจะกลับมา

............

...----------------...

เอ๊ะ......มันก็แค่ฝันเองหรอทําไมผมถึงต้องฝันแบบนี้อยู่เรื่อยเลย ทําไมกันมันเป็นฝันที่ไม่ได้แย่นิทําไมผมถึงอยากรู้ล่ะว่าพ่อผมอยู่ไหนล่ะผมควรไปอาบนํ้าแล้วนิ

...----------------...

คัดเตอร์......ทําไมถึงมาวางตรงนี้ล่ะ

ผมคิดเรื่องเลวร้ายนั่นอีกก่อนที่ผมจะหยิบคัดเตอร์ขึ้นมาและกรีดมันลงแขนจนเลือดไหลออกมา

จนสติผมเริ่มกลับมาอีกครั้งผมตกใจมากและผมก็รีบวิ่งไปหยิบผ้าพันแผลมาและรีบทําแผล

ผมจะไม่คิดเรื่องนั้นอีกหลังจากนี้

ผมเดินไปที่โต๊ะและหยิบยาขึ้นมาทาน1เม็ด

แต่นี้ฤดูหิมะแล้วนิ..........ผมเริ่มนึกถึงสิ่งที่ตัวเองฝัน

มันทําให้ผมคิดถึงแม่มากผมอยากจะกอดแม่อีกครั้งอาหารที่แม่ทําให้ในวันนั้นมันเป็นอาหารที่พิเศษที่สุดในใจผมผมอยากทานมันอีกครั้งจังเลยนะ

...----------------...

ตอนเด็กผมผมมักจะโดนคนอื่นแกล้งอยู่ตลอดโดนหาว่าไอ้ขี้แพ้มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมากผมมักจะร้องไห้คนเดี๋ยวอยู่ตลอด

ผมอยากถามมากทําไมผมต้องมีชีวิตอยู่ผมมันก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้คนนึงไม่สมควรอยู่บนโลกนี้ด้วยนิ...

แต่แม่ก็คอยให้กําลังใจผมอยู่ตลอด