นายใหม่

เป็นของแทนใจ และทั้งสองก็หวงแหนมันมาก ทว่ายามนี้กลับถูกหย่าซินนำมาประทะกับกระบี่เทวะ อย่างไม่มีความเสียดาย แล้วเขาจะทำอย่างไรได้?

กงหยางเสวี่ย รีบรามือทันทีกระบี่ในมือพลันหายไป เขาหยุดนิ่งมองสตรีเบื้องหน้าด้วยสายตาเย็นชา

"ไม่ใช่วิชาเซียน ไม่ใช่อาคมปีศาจ ไม่ใช่วรยุทธของสำนักใดในจักรวรรดิซีเป่ย เจ้าเป็นวิญญาณจากที่ใด?"

หย่าซินเห็นเขายอมรามือ จึงยืนหายใจหอบ พลางคิดว่าร่างกายนี้ควรจะกินเนื้อบ้าง ผอมแห้งอย่างกับคนขาดอาหาร อีกทั้งลมปราณยังสู้คนธรรมดาไร้วรยุทธ์ไม่ได้ เธอที่ฝืนต่อสู้เพียงครึ่งเค่อก็หอบจะตายอยู่แล้ว

ทันใดก็รู้สึกถึงดวงตามาดร้ายภายใต้หน้ากากที่จับจ้องรอคำตอบจากเธอ เธอขนแขนลุกชันไปหมด หย่าซินปั้นหน้าเป็นมิตรหัวเราะแหะๆ

"อันที่จริงข้าน้อยมาจากจักรวรรดิฟงหนานไม่คิดว่าจะได้พบยอดฝีมือแห่งจักรวรรดิซีเป่ย เยี่ยงท่าน ข้าน้อยขอคารวะ ขอคารวะ"

บุรุษผู้นี้ช่างสายตาเฉียบคมเสียจริง แยกยะได้ว่าวิชาไหนเป็นแขนงไหน ดูท่าเขาคงไม่ใช่คนธรรมดาและที่สำคัญนางควรจะไปยุ่งด้วย!

ใบหน้าแย้มยิ้ม ยังไม่ทันได้แนะนำตัวต่อ ก็ขนหนาวลูกซู่ ไอสังหารที่รับรู้ได้จากคนผู้นี้ ช่างน่าพรั่งพรึงโดยแท้

"เจ้าจะออกไปดีดีหรือ จะให้ข้าลงมือ" ยามนี้น้ำเสียงเขาจริงจังกว่าเดิม

นี่ทำให้หย่าซินแทบจะทรุดลง นี่เขายอมคุยกับเธอ เธอคิดว่าคงจะรอดแล้ว แต่แล้วยังจะไล่เธอไปอีกหรือ

หรือว่าเมื่อครู่ก่อนหน้านี้คือยังไม่ได้เอาจริง?

คนผู้นี้หย่าซินมองพละกำลังเขาไม่ออกเลย การที่เขาพูดเช่นนี้เกรงว่าพลังที่แท้จริงจะสูงส่งมาก เธอทำใบหน้าเหยเก เอ่ยอย่างจนปัญญา

"ท่านจะให้ข้าออกไปอย่างไร ท่านไม่รู้หรือว่าเมื่อใช้อาคมเรียกวิญญาณเดิมแล้ว แต่วิญญาณนั้นไม่กลับเข้าร่าง แปลว่าเขาได้ร่างใหม่แล้ว หากท่านอยากให้ร่างนี้ตายอีกครั้ง เกรงว่าร่างนี้ก็คงใช้การไม่ได้แล้ว ต่อให้ยังรักษาได้ ก็ไม่แน่ว่าวิญญาณเจ้าของร่างจะหวนกลับมา"

เธอขุดค้นความรู้มากมายในหัวที่เคยอ่านมาทั้งหมดมาอธิบายให้เขาฟัง หากว่าวันนี้เธอไม่สามารถโน้มน้าวเขาได้ หนทางต่อไปก็คงเป็นความตายเช่นเดิม นึกถึงตรงนี้หัวใจก็อดร้องไห้ไม่ได้

หย่าซินหันมองไปยังตาเฒ่าสี่คนที่ยืนอึ้งเงียบมาตั้งแต่แรก คนพวกนี้เธอก็รับรู้ได้ถึงพละกำลังที่น่าพรั่นพรึงของพวกเขาเช่นกัน

" ท่านผู้อาวุโสพวกท่านก็เคยได้ยินมาเช่นกันใช่หรือไม่"

การหาพยานมาโน้มน้าวคงจะต้องเป็นผู้เฒ่าเหล่านี้

ตาเฒ่าคนหนึ่งในนั้นได้สติ

"ใช่...หากดึงวิญญาณคุณหนูฮวนหลิน แล้ว วิญญาณที่มาไม่ใช่นาง แปลว่านางได้ร่างใหม่แล้วขอรับ"

พูดจบ ตาเฒ่าชะงักไปเล็กน้อยจากนั้นจึงหันมามองหน้าหย่าซิน

"ว่าแต่ วิชาเรียกวิญญาณเป็นหนึ่งในวิชามาร เเล้วเจ้ารู้รายละเอียดวิชานี้ได้อย่างไร?"

ประโยคนี้ทำให้ทั้ง5คน หันมามองหย่าซินเป็นตาเดียวกัน เธอในยามนี้ไม่ต่างกับแกะน้อยในฝูงหมาป่า ปากพาซวยโดยแท้

ศิษย์ระดับเทียนอย่างเธอพอจะได้ยินมาบ้างว่าเบื้องบนสูงสุดของตำหนัก เป็นผู้ฝึกวิชามารและการฝึกของศิษย์ตำหนักกู่ปิง ก็มีวิชามารอยู่ด้วย แต่ว่าพวกเขาทั้งสี่คนก็เป็นผู้ฝึกวิชามารมิใช่หรือ อีกทั้งสามารถใช้วิชานี้ได้ย่อมต้องมีสายเลือดเผ่ามารอยู่ด้วย แล้วนางผิดตรงไหน?

พวกเขาไม่ใช่เผ่ามารหรอกหรือ คำถามผุดขึ้นในใจหย่าวินเหลียวมองสำรวจบุรุษชุดทองขาวคนนั้น เธอก็ต้องแปลกใจ

ดูเหมือนว่าบุรุษคนนี้จะเป็นเซียน และเหมือนจะเป็นนายของตาเฒ่าพวกนั้น

มันสมองอันน้อยนิดของเธอเริ่มประมวลผลและก็สรุปได้ว่าคนทั้งสี่ต้องเป็นไส้ศึกของเผ่ามารที่ทำงานให้บุรุษชุดขาวอย่างแน่นอน

และสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือหาเหตุผลที่ดีที่สุดมาให้ได้เพื่อรักษาชีวิต!

ในขณะเดียวกันหยางเสวี่ยไม่เห็นการปฏิเสธจากสตรีตรงหน้า เขา เคลื่อนไหวอีกครั้ง ครานี้เขาจะบีบให้นางนำวิชามารออกมาใช้ให้ได้ หากนางเป็นสายของภิภพมารจริงๆเขาก็จะสังหารทิ้งเสีย

หย่าซินรีบตะโกนเสียงดัง "ข..ข้าไม่ใช่!"

สิ้นเสียงกระบี่สีเงินวาววับเล่มดีเล่มเดิมก็จ่ออยู่ที่คอเธอเสียแล้ว ร่างกายแข็งทื่อปรากฏเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นตามรูขุมขน เธอจ้องมองปลายกระบี่พลางสลับมองเจ้าของ แววตายังคงตกตะลึง

รู้แล้ว! ดูจากท่าทีเป็นปฏิปักษ์กับฝ่ายมืด พวกเขาต้องเป็นพวกเซียนฝ่ายสุริยันอย่างแน่นอน ตาเฒ่าเผ่ามารอยู่ใต้บัญชาของท่านเซียนท่านผู้เก่งกาจ

หย่าซินยิ้มกริ่มภายในใจ

แสร้งทำสีหน้าหวาดผวาร่างบางอ่อนแรงล้มไปข้างหลังมีท่าทีตื่นตระหนกอย่างยิ่ง เธอใช้ใบหน้าหญิงสาวจ้องมองไปยังท่านเซียนอย่างหวาดผวา เพื่อสั่นคลอนจิตใจเขา

แววตาหยางเสวี่ยไหวระริกเล็กน้อย นี่เป็นใบหน้าหญิงสาวที่เขาทะนุถนอมมานานเห็นนางมองตนด้วยท่าทีหวาดกลัวเช่นนี้ แม้แต่เขาก็มิอาจทนดูได้จริงๆ

เขาลดกระบี่ลงอีกครั้ง พลันกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"บอกตัวตนเจ้ามา ในเมื่อเจ้ามีวาสนากับร่างของอาหลิน ก็จงใช้ร่างนี้อยู่ใต้อาณัติของข้าแต่โดยดี"

เขาพูดในขณะที่เดินไปนั่งบนที่นั่งสูงใหญ่คล้ายบัลลังก์

ในใจเธอเปี่ยมด้วยความยินดี ทว่าสีหน้ากลับแสดงออกอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ข..ข้า ข้าเป็นศิษย์สำนักศึกษาคลื่นวารีนามว่าหย่าซิน เพราะว่าข้าแอบเข้าไปในหุบเจาจึงถูกสัตว์อสูรในหุบเขาของสถานศึกษาทำร้ายจนสิ้นชีพ"

อ้างจบเธอก็เหลือบมองสีหน้าท่าทางของบุรุษผู้นั้น เขาไม่ได้กล่าวอันใด

มือน้อยๆของเธอก็ทำท่าคารวะไปทางหยางเสวี่ย

"ขอบพระคุณนายท่านที่ไว้ชีวิต"

ท่าทางของหญิงสาวเต็มไปด้วยความสุขความปลาบปลื้มแลเเลื่อมใส

ทว่าดวงตาเป็นประกายที่ก้มหน้าลงนั้นกลับฉายแววชั่วร้าย แวบหนึ่ง

ศิษย์ที่นามว่าหย่าซินก็เป็นตัวตนลับของเธอที่ใช้แฝงตัวเข้าไปในสำนักศึกษาคลื่นวารีมานานกว่า5ปี จึงสะดวกกว่าที่จะใช้ตัวตนนี้ หากเขาจะตรวจสอบก็ย่อมตรวจสอบได้

ทันใดคำพูดของคนตรงหน้าก็ทำให้เธอชะงัก

"ทำสัญญาฟ้าดิน ว่าเจ้าจะจงรักภักดีต่อข้า "

แววตาหย่าซินสั่นไหว ไม่รู้ทำไมหัวใจเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาเมื่อรู้ว่าชีวิตของเธอต้องถูกกักขังให้อยู่ภายใต้อำนาจผู้อื่นอีกครั้ง

เหมือนกับตำหนักกู่ปิงมิมีผิด คนคนนี้ก็เป็นเช่นเดียวกันกับพวกเขาอย่างนั้นหรือ..เมื่อต้องการใช้งานก็เพียงสั่งการ เมื่อต้องการสังหาร ก็เพียงลงมือ

ชีวิตของเธอจะไม่มีวันได้เป็นอิสระเลยใช่หรือไม่...

ไร้เสียงตอบรับจากหญิงสาว แววตาของหยางเสวี่ยไร้อารมณ์ขึ้นเล็กน้อยเขาก้าวเดินพลางมือไพล่หลังกล่าวว่า

"จักรวรรดิซีเป่ยพอมีคนของพวกเราควบคุมอยู่ เว้นแต่จักรวรรดิฟงหนาน ตงหนาน และตงเป่ย ที่พวกเรามิอาจแทรกแซง ในเมื่อเจ้ามาจากที่นั่น คงคุ้นเคยมากกระมัง"

"ข้าจะส่งเจ้าเข้าสำนักคลื่นวารีที่เจ้าจากมา และคอยสังเกตุการให้ข้า หากมีข่าวสารใดก็ส่งมากลับมา"

เขายื่นหยกสีขาวชิ้นหนึ่งให้เธอ

"นี่เป็นสัญลักษณ์ประจำกองทัพปีกสีทอง เมื่อใส่พลังวิญญาณลงไปก็จักติดต่อข้าได้"

ยามนี้เขาเดินกลับไปนั่งบนที่นั่งสูงสุดมองลงมาอย่างผู้เหนือกว่า

ชายผู้นี้คือคนของกองทัพปีกสีทอง! ว่ากันว่า8จักรวรรดิ์ ล้วนแต่ถ่วงดุลอำนาจซึ่งกันและกัน

โดยมีกองทัพของจักรวรรดิและกองกำลังไร้ที่มามากมายกระจายตัวอยู่ทุกหนแห่ง นอกเหนือจาก ตำหนักกู่ปิงที่เป็นหนึ่งใน5ของกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด ยังมีกองกำลังที่ชื่อว่ากองทัพปีกทอง อีกด้วย และบุรุษผู้นี้ก็คือผู้มีอำนาจของกองทัพปีกทอง!

ทันทีที่เห็นสายตาลึกล้ำของเธอ เสียงทุ้มจึงกล่าวอย่างไม่พอใจว่า

"เจ้าเพียงจดจำไว้ว่าตนเป็นคนของจักรวรรดิซีเป่ย และในเมื่อเป็นคนของซีเป่ยย่อมต้องสวามิภักดิ์ต่อข้า หยางสวี่ย "

หย่าซินเม้มปาก พยายามข่มกลั้นความกลลาหลในใจ

"เพคะ"

"ส่วนตัวตนของเจ้านั้น ปิดบังไว้อย่าได้แพร่งพราย"

เธอพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ ที่แท้กองทัพปีกสีทองที่โด่งดังก็หนุนจักรวรรดิซีเป่ยอยู่นี่เอง

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาโดยตรงดวงตาใสกระจ่างจับจ้องไปในดวงตาคู่นั้นภายใต้หน้ากาก เขาคนนี้คือนายคนใหม่ของเธอ คือคนที่กุมชีวิตของเธอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***