ไล่ล่า

ท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาลที่ปกคลุมทั่วผืนป่าดงดิบ

หุบเขาลูกที่สี่ ภายในเขตตำหนักกู่ปิง สายลมหนาวพวยพัดพร้อมกับ เสียงฝีเท้าไล่ล่า ของเหล่าศิษย์ ไอกระหายเลือดตลบอบอวล

หนึ่งวันก่อนในกระดานภารกิจปรากฎภารกิจระดับ10จากผู้กุมอำนาจเบื้องสูงของตำหนักกู่ปิง เหล่าศิษย์แทบทั้งหมดล้วนเข้าร่วมภารกิจนี้

และรางวัลของภารกิจระดับสิบคือโอสถสวรรค์ ทว่าเป้าในภารกิจนี้คือ ศิษย์ระดับเทียนนามว่าหย่าซิน

ด้วยกำลังย์ระดับฮว่า火 จง中หวัง王เทียน天 ของตำหนัก หย่าซินคนนี้เป็นถึงระดับเทียน ซึ่งเป็นผู้มีฝืมือระดับสูงสุดในหมู่ศิษย์ ทำให้การไล่ล่าดำเนินมาถึงหนึ่งวันเต็ม!

หย่าซินนึกไม่ถึงว่าตำหนักกู่ปิงที่เธอรับใช้ถวายชีวิตจะอัมหิตกับเธอถึงเพียนี้ ทั้งๆที่ชั่วชีวิตเธอทำเพื่อพวกเขามาตั้งมากมาย พวกเขากลับต้องการคร่าชีวิตเธอ ให้ตายด้วยเหตุผลไร้สาระ

สายเลือดตระกูลกวน? สายเลือดตระกูลกวนอะไรกัน เธอเติบโตในนี้ ถูกชุบเลี้ยงจากตำหนักกู่ปิงนี้

เธอเป็นคนของพวกเขา ทว่าสามวันก่อนเมื่อพวกเขาค้นพบบางอย่างเกี่ยวกับเธอ จึงมีทัณฑ์ประหาร ในทันที แม้แต่หย่าซินเองก็ไม่เข้าใจ

ยามนี้ถึงแม้ทั่วร่างจะบาดเจ็บสาหัส ทั่วร่างเต็มไปด้วยแผลฉกรรจ์จากร่องรอยกระบี่

แต่ด้วยความไม่ยินยอมตายในเงื้อมมือคนพวกนั้น หย่าซินในอาภรณ์สีดำพร้อมเข็มกลัดรูปสีเงินเป็นสัญลักษณ์ของระดับเทียน

กัดฟันวิ่งฝ่าบรรดากิ่งไม้ต้นแล้วต้นเล่าอย่างไม่หยุดยั้ง แก้มเนียนถูกกิ่งไม้บางส่วนขีดจนเป็นรอย ทว่าเธอก็ไม่ได้สนใจ

การหนีของเธอยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เพราะยามนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้ เพราะแม้กระทั่งศิษย์พี่น้อง อาจารย์ ของเธอ พวกเขา ยังประสมโรงกับสำนักร่วมไล่ล่าเธอด้วย

ถึงแม้ในใจจะรู้สึกเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่มีเวลามาโศกเศร้าราวกับเด็กหญิงแล้ว ดวงตาคู่งามฉายแววจริงจังเริ่มประเมินสถานการณ์ พลันคิดว่า

ด้วยในฝีมือระดับ เทียน ของเธอ ย่อมเหนือชั้นกว่าคนข้างหลังมากนัก หากสู้กันตรงๆไม่แน่ว่าอาจจะพอประมือได้ แล้วค่อยหาโอกาสหนีไป

ทันใดนั้น....หัวใจของเธอพลันดิ่งวูบ เมื่อได้ยินเสียงดนตรีที่คุ้นเคย เธอรู้จักมัน

บทเพลง มัจจุราชหวนคืน นี่เป็นสัญญาณที่รวมพลระดับเทียน น้อยครั้งนักที่ตำหนักจะใช้มัน นอกจากสถานการณ์ระดับสูง

บรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้าถูกแทนที่ด้วยไอแห่งความตาย และความหนาวสะท้านผ่านบทเพลง

เห็นเช่นนี้ เธอหัวเราะอย่างขมขื่น เบื้องบนช่างลงทุนกับเธอเสียจริง ยอมแลกกำลังระดับสูงเพื่อสังหารเธอ

จำได้ว่าศึกครั้งก่อน เธอเป็นศิษย์ระดับเทียนที่ร่วมกำจัดศัตรูกับพวกเขา ทว่ายามนี้ดาบนั้นกลับคืนย้อนกลับมาหาเธอเอง ช่างขมขื่น ขมขื่นยิ่งนัก

ริมฝีปากงดงามได้รูปยิ้มขมขื่น ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเธอในตอนนี้รู้สึกต่ำต้อยเพียงใด

ราวกับสวรรค์ลงโทษกับชะตาชีวิตของเธอ

เมื่อหันไปมองข้างหลังก็รับรู้ได้ถึงไอพลังระดับเท่ากันกับเธอ หลายขุม กำลังมุ่งมาทางเธอ ด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม

หย่าซินเร่งฝีเท้าไปอีกระดับ จำได้ว่าทิศทางข้างหน้าต่อจากนี้ คือหุบเขาเหมันต์ ตามที่ได้รับข้อมูลมา เจ้าตำหนักสูงสุดกำลังบำเพ็ญอยู่ในนั้น

หากพบเขาแล้วต่อสู้กัน เกรงว่าเธอต้องตายในกระบวนท่าเดียวเป็นแน่ เทียบกับเจ้าตำหนักแล้ว เธอยอมสู้ตายกับคนพวกนี้ดีกว่า

คิดได้ดังนั้น ฝีเท้าก็หยุดลง เงาร่างแวบไปอยู่ระหว่างพฤกษาใหญ่ในมุมหนึ่ง รอคอยการมาของกองกำลัง หวังจะใช้จังหวะนี้กำจัดพวกเขาไปทีละคน

และก็เป็นเช่นนั้นจริง เมื่อกองกำลังระดับหวัง王ที่มุ่งหน้ามาก่อน เมื่อผ่านมุมมืดนั้น ล้วนถูก อาวุธสังหารแปลกประหลาด รูปร่างคล้ายดาวห้าแฉกปักเข้ากลางลำคอ สิ้นใจไปอย่างไร้ซุ่มเสียง

แต่แล้วความกล้าหาญจองเธอก็ถูกสั่นคลอนหลังจากเห็นกระแสปราณค่ายกลสีคราม

นึกไม่ถึงว่าเบื้องบนจะลงมากำจัดเธอด้วยตนเองสายตาหย่าซินจับจ้องไปบนพื้น เขตอาคมสีครามเข้ม แผ่หลาแซกซึมแผ่นดินทั่วทั้งอาณาเขตของหุบเขาที่4

เธอย่อมรู้ว่านี่คือวิชาลับของเจ้าหุบเขา และจะไม่มีสิ่งมีชีวิตใด รอดพ้นไปจากการรับรู้ของผู้ใช้อาคมนี้

สีหน้าหย่าซินพลันซีดเซียว นี่เท่ากับว่าพวกเขาจะรู้ตำแหน่งเธอในไม่ช้า และก็เป็นเช่นนั้น ไม่นานกองกำลังราวๆ50คนก็ปิดล้อมทั้งทางอากาศ และภาคพื้น ในบริเวณที่เธออยู่

ยามนี้เธอไร้ทางหนีโดยสิ้นเชิง

เธอมองไปยังผู้ใช้อาคมที่เหนือศีรษะ และดูเหมือนว่าเขากำลังจ้องมองมายังเธอเช่นกัน

เพลงดาบและคลื่นกระบี่ของศิษย์ระดับเทียนทั้งสี่คนโจมตีใส่เธอไม่หยุดยั้ง ส่วนศิษย์ที่เหลือก็สร้างค่ายกลลับกู่ปิง

ด้วยเหตุนี้ลมปราณ ในร่างเธอจึงถูกกดไว้หนึ่งส่วน หย่าซินถูกศิษย์ทั้งสี่กระหน่ำโจมตี การประทะกันนี้ยาวนานถึงสี่ชั่วยาม

บุคคลลึกลับจากเบื้องบนท่านนั้น ยืนมองจากมุมสูง

เขากำลังรอและคิดว่าหากศิษย์ ระดับเทียนทั้งสี่เอาชนะหญิงสาวนางนี้ไม่ได้ เขาก็จะลงมือเอง

และแล้วศิษย์ระดับเทียนหนึ่งในนั้นก็ถูกดาบเสี้ยวจันทร์ของหย่าซินสังหาร ไป กำลังของสี่คนยังเอาชนะไม่ได้ นับประสาอะไรเมื่อเหลือสามคน ศิษย์พวกนั้น เริ่มเสียเปรียบมากขึ้น

จากสามเหลือสองจากสองเหลือหนึ่ง

และศิษย์เพียงหนึ่งคนนั้นก็ไม่รอช้า เขาระเบิดพลังทั้งหมดเพื่อสังหารนาง ให้สำเร็จ

แต่แล้ว...ดาบเสี้ยวจันทร์ในมือทั้งสองคนหย่าซินหมุนวนรอบคอของเขาหนึ่งรอบก่อนร่างนั้นจะล้มลงและสิ้นใจไปด้วยความตื่นตะลึง

ด้วยความเก่งกาจนี้ กองกำลังศิษย์ระดับ ฮว่า火 จง中หวัง王ที่ปิดล้อมอยู่วงนอก ล้วนอึ้งงันไปตามกัน

ระดับเทียน天 สูงสุดสี่คน ถูกนางฆ่าตายเสียแล้ว!

นี่น่าเหลือเชื่อเกินไปสำหรับพวกเขา ภายในใจของพวกเขาต่างตระหนกแต่ด้วยการทำเนียมของกู่ปิงที่มักจะสงบนิ่ง จึงไม่มีใครมองเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของศิษย์ เหล่านั้น

แม้แต่ผู้อาวุโสคนนั้นก็มองหย่าซินอย่างล้ำลึก ตำหนักกู่ปิง แบ่งแยกหมากไว้5ระดับ ฮว่า火 จง中หวัง王เทียน天

ทว่ากลุ่มศิษย์ระดับเทียนสี่คน กลับถูกนางสังหารด้วยตัวคนเดียวซ้ำยังอยู่ในค่ายลับกดลมปราณ

ดวงตาฉายแววความสียดาย หากนางไม่ใช่สายเลือดตระกูลกวงศัตรูต้องห้ามของตำหนักกู่ปิง

ไม่แน่ศิษย์คนนี้อาจกลายมาเป็นผู้อาวุโสอย่างพวกเขาในอนาคต

บรรยากาศรอบข้างตึงเครียด

หย่าซินเงยหน้าขึ้นมองบุคคลใส่ชุดคลุมดำ ไม่เห็นใบหน้าไม่เห็นรูปร่างร่างกาย แต่กลับมีรัศมีแรงกดดันมหาศาลอยู่บนตัว

คนผู้นี้คือคนของเบื้องบนที่เปิดเผยตำแหน่งของเธอก่อนหน้านี้ และคงจะเป็นเจ้าหุบเขาที่สี่แห่งนี้

เป็นยังไงล่ะ ศิษย์ระดับเทียนของเขาล้วนถูกเธอสังหารหมด

ดวงตาคู่งามของเธอฉายแววยิ้มเยาะริมฝีปากเบ้ลงอย่างเย้ยหยัน กล่าวว่า

"ไม่ทราบว่า ผู้แข็งแกร่งเบื้องบนที่ทำเป็นแค่คอยสั่งผู้อื่นจะร่วมกระบวนการหมาหมู่จัดการข้าด้วยหรือไม่ ไหนๆวันนี้ข้าก็ต้องตายแล้ว หากศิษย์คนนี้ได้สังหารผู้อาวุโส นับว่าเป็นการสร้างชื่อเสียงแก่ข้าเเล้ว"

เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และพุ่งโฉบไปยังบุคคลชุดคลุมดำ ราวอัศนีฟ้าฟาด

ไม่มีดาบเสี้ยวจันทร์คอยถ่วงดุลน้ำหนักอีกแล้ว ในมือเธอมีเพียงอาวุธลับที่มีน้ำหนักเบา รวดเร็วง่ายต่อการปลิดชีพ

อาวุธลับถูกขว้างไปยังเขา และตามด้วยพลังวิญญาณควบแน่นเป็นใบมีดลมที่รุนแรง กระบวนท่าปลิดชีพอีกมากมายถูกเธอนำออกมาใช้ทั้งหมด

ว่ากันว่าบุคคลลึกลับจากเบื้องบนของตำหนักกู่ปิงนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะมีผู้ใดประเมินกำลังได้ หากเธอสังหารเขาไม่ได้เกรงว่าคนตายจะเป็นเธอเอง

ทว่าเธอกลับเห็นว่าบุคคลลึกลับนั้น เขาเพียงหลบหนี ไม่ต่อสู้ประชันกับเธอแม้แต่น้อย

เสียงกึกก้องไม่สามารถแยกเพศแยกอายุได้ดังขึ้น อย่างไร้ทิศทาง

"ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีความสามารถ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับข้า เจ้าก็เป็นเพียงมดตัวหนึ่ง และสู้กับมดอย่างเจ้า ย่อมเป็นเรื่องเสียเวลา"

ค่ายกลที่เดิมทีกดพลังของหย่าซินลงส่วนหนึ่ง ยามนี้ราวกับถูก เพิ่มประสิทธิภาพขึ้น10เท่า ร่างกายเธอถูกปราณมหาศาลข่มไว้กว่าสามส่วนร่วงลงบนพื้น

ครั้งนี้เธอจึงได้รับรู้ถึงความน่ากลัวที่แท้จริงของตำหนักกู่ปิงแห่งนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***