Ep.20 รักมากก็เจ็บมาก

เด็กเสี่ย

 "ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเสี่ย!"

ฉันร้องกรี๊ดก่อนจะปาหมอนใส่ไอ้เสี่ยภูผาใจร้ายให้ออกไปจากชีวิตของฉัน แต่เขาพยายามหลบหลีกได้

 "หนูฝัน อย่าละวาดสิเสี่ยเป็นห่วงหนูกับลูกนะ"

 "ออกไป ฉันเกลียดเสี่ย ฮือๆ"

 "หนูฝันมันไม่เป็นอย่างที่หนูคิด เสี่ยรักหนูและไม่เคยคิดที่จะทิ้งหนูกับลูกต้องอยู่เผชิญกันตามลำพัง" เสี่ยภูผาได้โอกาสรีบเข้าไปคว้าเมียตัวเล็กก่อนกอดฉันเอาไว้แน่น

 "ปล่อยฉันไปเถอะ"

 "ไม่ เสี่ยไม่ปล่อยหนูกับลูกไปจากเสี่ยอีกแล้ว เสี่ยขอโทษทุกอย่างที่พูดไม่ดีกับหนู หนูอย่าโกรธเสี่ยเลยนะ"

 "ถ้าเสี่ยไม่ออกไปจากชีวิตฉัน ฉันจะไม่ยกโทษเสี่ยไปตลอดชีวิต ขอเวลาฉันอยู่คนเดียวสักพักได้ไหมคะ" เจ็บมากก็รักมาก เสี่ยเข้าใจว่าอารมณ์แปรปวนของคนท้องอ่อนๆ

 "ก็ได้ เสี่ยเข้าใจดี แต่เสี่ยจะไม่ยอมให้หนูพาลูกไปจากเสี่ยแน่นอน" ภูผายอมเดินออกไปแต่โดยดี

 "ฮึก ฮือๆ" ฉันร้องไห้ขึ้นมาอย่างไม่ทราบเหตุผลตัวเอง ตอนนี้ฉันจำอะไรไม่ได้นอกจากความแค้นที่มีต่อเสี่ยภูผาเท่านั้น

ถ้าถามถึงความรู้สึกในตอนนี้ว่ายังรักเสี่ยอยู่ไหม ยังตอบไม่ได้เพราะสับสนในใจเหลือเกิน

 "ฉันไม่รู้จะตอบตัวเองยังไงดี แต่ฉันจะดูแลลูกของเขาให้ดีที่สุด" ตอนนี้รู้สึกดีใจที่จะได้มีเจ้าตัวน้อยเกิดขึ้นมาในอีก7เดือนข้างหน้า

 "ยังไงหนูก็ต้องแก้แค้นเขา ให้เขาเจ็บเหมือนที่เคยทำกับหนูเจ็บปวด!"

 ____________

ฉันนอนพักเข้าน้ำเกลือที่โรงพยาบาลมาได้ห้าวัน คุณหมอก็ตรวจร่างกายคนไข้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆและความทรงจำก็คงจะฟื้นเรื่อยๆตามลำดับของการรักษา คุณหมอจึงอนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้

 "ที่นี้ที่ประเทศไหน พาฉันกลับเมืองไทยดีกว่านะคะเสี่ยภูผา"

 "เสี่ยตั้งใจพาหนูมาเที่ยวที่อิสราเอลกันแบบสองคนผัวเมีย จะได้ไม่ต้องมีใครเข้ามากวนใจพวกเรา"

 "ฉันอยากกลับบ้าน เสี่ยพาฉันกลับบ้านได้ไหมคะ"

 "เอ่อ แต่เสี่ยมีงานด่วนที่ต้องทำที่นี้นะหนูฝัน" เขาทำหน้าอ่อน สงสัยจะกลายเป็นทาสเมียแล้วมั้ง

 "ไม่เป็นไรค่ะเสี่ย เดี๋ยวฉันกลับไปเองก็ได้"

 "ก็ได้ๆ เสี่ยยอมจะพาหนูกลับบ้านเรา แต่รอเสี่ยจัดการงานที่นี้ก่อนแล้วค่อยเที่ยวก่อนกลับ"

 "ค่ะ งั้นฉันขอตัวเข้านอนก่อน รู้สึกง่วงตลอดเลยสงสัยลูกอยากจะพักผ่อนแล้ว"

 "เสี่ยจะประคองคนท้องเข้าไปนอนแล้วกันนะครับ" ภูผาคงกลัวว่าเธอจะเอาเขาคืนจึงยอมตามใจเธอเพื่อให้ตายใจ เขาคงเอาคืนหนูฝันตัวแสบหลังจากที่เธอคลอดลูกยกให้เขา!

 "ไม่เห็นต้องประคองกันเลย คนท้องไม่ใช่คนป่วย" ฉันพึมพำเบาๆขณะที่คนตัวโตเอาใจใส่ฉันราวกับคนละคนอย่างกับเมื่อครั้งก่อน

 "เสี่ยมีหนูเป็นเมียคนเดียว ไม่ใช่เมียคนนี้แล้วจะไปดูแลคนไหนล่ะ" อีเสี่ยจอมกระล่อนพาประคองฉันขึ้นไปห้องนอน

 "มาส่งแล้วก็รีบออกไปสิ คนท้องเขาจะพักผ่อน"

 "ไม่ ผัวจะนอนกับเมีย เสี่ยอยากนอนกอดลูกน้อยในท้องแม่ด้วย" เสี่ยเข้าไปนั่งยอของผู้หญิงคนตรงหน้าก่อนจะวางมือหนาสัมผัสเด็กในท้องอย่างเบาๆ

 "นอนหรือยังครับลูกพ่อ คืนนี้ยอมให้พ่อนอนกอดกับลูกได้ไหม แม่ของลูกไม่ยอมเลย" เขาเอาลูกน้อยมาอ้าง เชอะ!

 "ตามใจ" ฉันแอบอมยิ้มที่เขารักลูก แต่ไม่ได้รักแม่ของลูกเลยสักนิดแต่ก็รู้สึกดีที่เขาพูดแบบนั้นกับลูกในท้องที่ไม่รู้อะไร

 "เย้" เขาทำตัวเหมือนเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่ ปัญญาอ่อน!

ไม่ใช่ว่าฉันจะใจอ่อนให้เขาแต่เป็นเห็นแก่ลูกในท้องหรอก เขาจะต้องเจ็บกว่าฉัน คอยดูเถอะ!

  End Talk หนูฝัน

.

.

.

 Talk ภูผา

ยัยเมียเด็กตัวแสบ ทำให้ผมเจ็บปวดที่เธอตกอยู่ในอันตรายแล้วยังใจหายเมื่อเธอความจำเสื่อม แถมยังจำผมได้แต่เรื่องเลวๆของผมที่กระทำต่อเธอ ความรักใหม่ๆระหว่างเรามันไม่มีในหัวสมองของหนูฟางเลยเหรอ ถามจริง!

 "ยัยหนูฝัน เดี๋ยวถ้าเธอจำเรื่องราวได้เมื่อไหร่กูจะล้างแค้นให้มึงสาสมใจ!" ตอนนี้ทำเป็นรักแม่ของลูก แต่รักลูกในท้องมากกว่า

ผมออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนที่ยั่วน้ำลายของหนูฝันอย่างมาก แต่เธอยังนิ่ง นั่งอ่านหนังสือคู่มือคุณแม่อยู่บนเตียง

 "ยังไม่นอนอีกเหรอ" ผมเดินเข้ามาใกล้เธอด้วยสายตายั่วยวน ผัวอ่อยยังไงให้ได้..xxx

 "ว่าจะนอนแต่นอนไม่หลับเพราะมีคนที่เกลียดมานอนด้วย" หนูฝันหยิ่งใส่ผัวตัวเองก่อนจะลงไปนอนหันหลังให้

 "หยิ่งไปเถอะยัยแม่หมูอ้วน" ผมแกล้งหยอกล้อเธอและมันก็ได้ผล อารมณ์คนท้องกำลังขึ้นๆลงๆ

 "ว่าไงนะคุณ! นี่หาว่าฉันเป็นแม่หมูอ้วนงั้นเหรอ หึ! ก็เป็นเพราะคุณนั่นแหล่ะที่ทำให้ฉันท้อง ไม่อย่างนั้นหุ่นฉันคงผอมเพรียว เป๊ะเว่อร์หาผัวใหม่ได้อย่างสบาย เป็นเพราะคุณคนเดียว!"

 "นี่คิดจะหาผัวใหม่งั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!" ผมเริ่มโมโหรีบเข้ามานอนกอดเธอจากด้านหลังพร้อมวาดมือเข้าไปลูบตรงหน้าท้อง ตื่นเต้นที่จะได้มีชีวิตใหม่อีกคนขึ้นมาดูแล

 "อื้ม อย่ากอดแน่น ฉันอึดอัด"

 "อึดอัดอะไร อบอุ่นดีออก สามคนพ่อแม่ลูกช่างเป็นครอบครัวสมบูรณ์" คืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดีเพราะได้นอนกอดเมียกับลูก

อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จัง.....

.

.

.

 1 เดือนต่อมา

อาการแพ้ท้องของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ กินอะไรก็ไม่ได้เหม็นเขียวไปหมด กินได้แต่นมสดเท่านั้น

 "อ้วก โอ้กอ้าก" ก่อนที่พวกเราจะเตรียมตัวออกเดินทางกลับเมืองไทย เมียจอมแสบพยศก็แพ้ท้องขึ้นมากระทันหัน ตอนนี้อาเจียนในห้องน้ำยังไม่ออกมาจึงชักเป็นห่วง

 "ไหวไหมหนูฝัน ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเสี่ยจะเลื่อนนัดวันออกเดินทางไป ไปโรงพยาบาลก่อนไหมหนูฝัน เสี่ยเป็นห่วง"

 "อ้าก~ โอ๊ย" หนูฝันเพิ่งอาเจียนหมดไส้หมดพุงเสร็จก็ประคองตัวเองออกมาแทบไม่ไหวจนทำให้ผมเข้าไปรับร่างบางเข้ามานั่งพักก่อน

 "ไหวไหม พักก่อนอีกสักคืนไหมแล้วค่อยกลับเมืองไทย"

 "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันตั้งใจจะกลับวันนี้ ยังไงก็ต้องกลับเมืองไทยให้ได้!" ความตั้งใจของเธอมุ่งมั่นแน่วแน่จริงๆ ยอมให้กับความดื้อรั้นของเธอ

 "ก็ได้" ผมยอมตามใจเธอเพราะเดี๋ยวมันจะส่งผลกระทบต่อลูกของผมในท้อง

 __________

 @เมืองไทย

ทันทีที่เท้าแตะพื้นบ้านเกิดเมืองนอน อาการวิงเวียนศีรษะก็กำเริบขึ้นมาของคนท้องอ่อนๆแต่อีกเดือนหน้าก็จะได้รู้เพศแล้วก็ว่าเป็นชายหรือหญิง

 "เดี๋ยวออกไปเตรียมรถ กูจะพาเธอกลับบ้านหลังใหญ่นั้น" พอดีน้องสาวผมกลับไปในช่วงเปิดเทอมหนึ่งเดือนก่อนจึงหมดปัญหา

 "ครับนาย"

รถตู้คันใหญ่แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ซึ่งมีแม่นมและป้านวล เหล่าคนใช้ต่างเข้ามาต้อนรับผมและนายหญิงที่กำลังตั้งครรภ์ได้3เดือน แต่เป็นเพราะท้องวัยสายจึงไม่นูนขึ้นมามากนัก

 "นายใหญ่กับนายหญิงกลับมาแล้ว" ป้านวลเข้าไปประคองคนท้องอย่างหนูฝันที่ยังทำหน้างงๆ ไม่คุ้นเคยกับบ้านหลังนี้

 "นี่คุณภูผาพามานี้ไหน ที่นี้มันไม่ใช่บ้านของฉันนี่น่า พาฉันกลับบ้านของฉันสิ"

 "ที่นี้แหล่ะที่บ้านของเรา หนูฝันอาจจะยังจำไม่ค่อยได้ แต่ตอนจากนี้ไปหนูจะจำบ้านของเราได้อย่างแน่นอน ป้านวลพานายหญิงเข้าไปพักผ่อนได้แล้ว คนกำลังท้องกำลังไส้ยืนนานๆไม่ได้"

 "ได้ค่ะนายใหญ่ ค่อยๆเดินนะคะนายหญิง" แม่บ้านใหญ่แปรจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีที่จะได้มีทายาทตระกูล

 "เอ่อ...ฉัน..." หนูฝันปฏิเสธพวกผมไม่เป็น ก่อนจะถูกป้านวลประคองเธอเข้าไปข้างในบ้าน

 "แม่นมดีใจแทนนายด้วยนะคะที่จะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์สักที โชคดีที่คุณรินกลับไปช่วงเปิดเทอมพอดี ไม่อย่างนั้นคง..."

 "แม่นมไม่ต้องเป็นห่วง จะไม่มีใครมาทำร้ายเธอกับลูกได้ถ้าอยู่ที่นี้ ขอบคุณนะครับที่ดูแลบ้านนี้"

 "ด้วยความยินดีค่ะนายใหญ่"

ผมส่งยิ้มอ่อนก่อนจะเดินเข้าไปข้างในห้องโถงใหญ่ ที่มีเธอมานั่งรอก่อนหน้านั้น

 "คุณภูผาต้องการอะไรจากฉันนอกจากจะได้ลูกอีก ฉันจะได้ไม่ต้องติดค้างอะไรคุณอีก"

 "ทำไมหนูถึงพูดแบบนั้น?!" ผมไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิงอย่างเธอจริงๆ

 "ก็เพราะว่าเราไม่ได้รักกัน อยู่กันไปก็จะมีประโยชน์อะไร คุณต้องการลูก ส่วนฉันแค่ต้องการเงินเพื่อตั้งต้นตัวใหม่ ต่างคนต่างอยู่ก็ดีไหมล่ะคะ"

 "นี่หนูฝัน!" ผมอยากจะเข้าไปเขย่าตัวเธอแรงๆเพื่อความทรงจำจะกลับมาได้ทั้งหมด เธอจะได้ไม่คิดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!

 #ถ้าตอนจบแอดจะหักมุมจะดีไหม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***