เด็กเสี่ย
Talk ภูผา
ผมกำลังนั่งเครื่องบินตรงไปที่อิตาลี แต่ในใจผมรู้สึกหวิวๆยังไงชอบกล จนเครื่องบินแตะมาถึงพื้นที่จุดหมาย ผมจึงเปิดเครื่องโทรศัพท์ก่อนจะเห็นสายที่ไม่ได้รับตั้งหลายสายจากลูกน้อง
"เราจะตรงไปที่พักเลยไหมครับนาย"
"เดี๋ยวก่อน ลูกน้องที่เฝ้าอยู่นั่นโทรมา น่าจะมีเรื่องด่วนอะไรเกี่ยวกับเธอ" ผมลองกดโทรกลับไป สักพักสายนั้นก็รับสายด้วยน้ำเสียงรีบร้อน
(นายรีบกลับมาเดี๋ยวนี้เลยครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว)
"เกิดเรื่องอะไรว่ะ?!" ผมภาวนาในใจว่าอย่าขอให้เกี่ยวกับเธอเลย ถ้าเธอกับลูกเป็นอะไรไป ใจแกร่งต้องสลายแน่นอน
(นายหญิง....นายหญิงตกบันไดจนเลือดออก ตอนนี้พวกผมกำลังนำตัวพาส่งที่โรงพยาบาลเครือใหญ่ของนายแล้วครับ)
"ว่าไงนะ!....เดี๋ยวกูรีบกลับไปเดี๋ยวนี้!" ผมใจสั่นมากที่รู้ข่าวร้ายของหนูฝันพร้อมเอ่ยสั่งลูกน้องอย่างไม่สนงานการ ชีวิตเมียกับลูกสำคัญกว่า
"กูไม่ไปแล้ว กูจะไปกลับหาเมียกับลูกกูที่โรงพยาบาล"
"แต่ว่านาย" มือซ้ายเป็นห่วงนายใหญ่และธุรกิจ แต่ว่าผมเอ่ยสั่งคำไหนคำนั้น
"งานเสียก็หาเอาใหม่ก็ได้ แต่เมียกับลูกกูมันหาใหม่ไม่ได้ เตรียมออกเครื่อง กูจะบินกลับไปหาเธอ!"
"ครับนาย"
อดทนอีกนิดนะหนูฝัน ผมกำลังจะไปหาเธอกับลูกแล้ว!
.
.
.
@โรงพยาบาล
"เมียและลูกกูเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยไหม" ทันทีที่มาถึง ร่างแกร่งก็แจ้นวิ่งเข้าไปในหน้าห้องฉุกเฉินที่มีลูกน้องอีกคนยืนรอผมอยู่
"ตอนนี้คุณหมอยังไม่ออกมาเลยครับ นายหญิงหมดสติถูกเข้าไปตั้งชั่วโมงหนึ่งแล้วนาย"
"แล้วมึงดูแลเธอยังไงให้ตกบันไดได้ ถ้าเกิดลูกกูเป็นอะไรไป กูจะไล่มึงออก!"
"อย่าไล่ผมออกเลยนะครับนาย ผมผิดเองที่ปล่อยให้นายหญิงคลาดสายตา นายใหญ่ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ" ลูกน้องกลัวถูกไล่ออกจากงาน รีบขอโทษนายด้วยความหวาดกลัวเพราะตนก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล ซึ่งผมก็เข้าใจมันดีแต่ที่พูดไปด้วยความโมโห
"มันไม่ใช่ความผิดมึง แต่เป็นเพราะเธอคิดจะหนีไปจากกูเอง กูจะลงโทษเธอให้สาสม!" ครั้งนี้ผมจะจับขังเธออยู่ในห้องไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน โทษฐานคิดจะหนีไปจากผม
รออยู่สักพักใหญ่ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง คุณหมอก็เดินออกมาพอดีด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"หมอ เมียกับลูกเป็นยังไงบ้าง" ผมรีบพุ่งถลาเข้ามาถามอย่างใจสั่นๆกลัว ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดว่าเธอแท้งลูก
"เด็กในท้องปลอดภัยดีครับ แต่แม่ของเด็ก....เอ่อ...." คุณหมอไม่กล้าพูดออกมาเพราะมันเป็นข่าวร้ายสำหรับคนเป็นสามี
"หนูฝันเป็นอะไร😟?"
"เอ่อ...หัวของคนไข้ถูกฟาดใส่ของแข็งทำให้สมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้เธอจำอะไรไม่ได้ระยะหนึ่ง แต่หมอเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะฟื้นความทรงจำได้หรือเปล่า หมอก็ไม่แน่ใจ!"
"หนูฝันความจำเสื่อม!" ผมตกใจมากที่รู้ข่าวร้ายที่เมียความจำเสื่อมแสดงว่าเธอจะจำเรื่องเกี่ยวกับผมไม่ได้น่ะสิ!
โอ้ พระเจ้า นี่ผมต้องทำยังไงดี!
"แต่ไม่ห่วง คุณสามีก็ต้องกระตุ้นความทรงจำของภรรยาตัวเอง บางทีเธออาจจะจำทุกอย่างได้ หมอขอตัวก่อนนะครับ"
"ครับคุณหมอ" ถึงแม้จะดีใจที่รู้ว่าลูกในท้องปลอดภัยดีแต่เธอกลับจำผมไม่ได้
หรือเธอจะแก้แค้นผมคืนด้วยวิธีการนี้ หนูฝัน เธอช่างโหดร้ายกับผัวคนนี้จริงๆ!
___________
@ห้องพักฟื้น
ร่างแกร่งเห็นสภาพเมียสาวแล้วถึงกับรู้สึกผิดที่ทำกับเธอเกินไป หนูฝันเป็นคนที่น่าสงสาร แต่กลับถูกซาตานร้ายกักขัง ทำร้ายจิตใจคนท้องอ่อนๆ เธอคงกลัวคำขู่ที่บอกว่าจะเอาแต่ลูก ไม่ต้องการแม่เลยคิดจะหนีแต่ต้องตกบันได้เกือบแท้งลูกเพราะผม ผมไม่คิดจะพรากลูกพรากแม่แต่ที่พูดไปเพราะอารมณ์ขึ้นๆลง
"ฮึก ฮือๆ เสี่ยขอโทษ เสี่ยไม่น่าพูดใส่หนูแรงแบบนั้น ฮือๆ หนูฝัน" มาเฟียหนุ่มเสียน้ำตาออกมาเพราะคนที่รัก รักมากก็เจ็บมาก
มือหนากุมมือบางของหญิงสาวที่นอนหมดสติยังไม่ฟื้นขึ้นมา กุมมือเธอเอาไว้แน่นพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเสียใจหนัก ผมต้องทำให้เธอจำผมและเรื่องความรักระหว่างเราให้ได้!!
.
.
.
Talk หนูฝัน
"อื้ม~" ทันทีที่รู้สึกตัวเองขึ้นมา โสตประสาทแรกก็เจ็บปวดจี๊ดตรงหัว เจ็บมากจนต้องร้องโอ๊ย
"หนูตื่นแล้วเหรอ....คนไข้ฟื้นแล้ว" มาเฟียหนุ่มนอนอยู่กลับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างดีใจพลางกดเรียกกริ่งข้างๆเตียงคนไข้
"โอ๊ย ทำไมเจ็บหัวแบบนี้"
"หนูฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นใคร ทำไมเราไม่รู้จัก ในหัวสมองก็ว่างเปล่าไม่เห็นเขาเข้ามาในความรู้สึกเลยสักนิด
"คุณเป็นใคร แล้วมันที่นี้ที่ไหน แล้วตัวฉันเป็นใคร" ฉันจำอะไรไม่ได้เลยสักนิดเดียวแม้กระทั่งชื่อของตัวเองก็ยังไม่รู้แถมรู้สึกอะไรดิ้นนอนขดตัวอยู่ในท้องเล็ก!
"เดี๋ยวหนูจะจำทุกอย่างได้เอง คุณหมอมาแล้ว" ผู้ชายคนนี้อ่อนโยนกับฉันอย่างมาก ความรู้สึกแรกที่เจอคือประทับใจเขาทันที
คุณหมอและคุณพยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายฉันตรงที่หัวและตรงหน้าท้อง ก่อนจะบอกว่า
"โชคดีที่คุณกับเด็กในท้องไม่เป็นอะไรมากนัก แต่แผลตรงที่หัวโดนกระทบกระเทือนหนักยังต้องรอดูอาการ จึงทำให้คุณความจำเสื่อมชั่วระยะสั้น"
"ว่าไงนะ แล้วมันมีวิธีรักษาไหมคะ" พอตื่นมาก็ทั้งช็อคทั้งตกใจที่ความจำเสื่อม ขณะที่ตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าเพราะฉันหมดสติไปเดือนหนึ่ง!
"มันก็พอมีวิธีอยู่ แต่หมอไม่รู้ว่าคุณจะรับความทรงจำไหวหรือเปล่า ถ้ากระตุ้นความทรงจำด้วยการเล่าเรื่องทั้งหมดก็พอมีหวังอยู่นะครับ"
"หมายความว่าหนูฝันก็มีโอกาสจะจำสามีอย่างผมได้ใช่ไหมครับคุณหมอ" เสี่ยภูผาเอ่ยขึ้นกับหมอ แทนตัวเองว่าเป็นสามีของฉัน
นี่เขาเป็นสามีและพ่อของลูกในท้องฉันอย่างนั้นเหรอ!
"ก็อาจจะเป็นไปได้นะครับ งั้นหมอขอตัวไปตรวจคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ"
"เชิญตามสบายเลยครับคุณหมอ" ภูผาอาสาจะพาไปส่งถึงหน้าห้องคนป่วยก่อนจะเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"คุณ...นี่คุณเป็นสามีของฉันเหรอ? แล้วคุณชื่ออะไรแล้วฉันชื่ออะไร เราสองคนรักกันมาแต่งงานกันได้ยังไง ฉันงง จำอะไรไม่ได้เลย"
"เดี๋ยวเสี่ยจะเล่าให้หนูฟังในสิ่งที่หนูต้องการอยากรู้"
จากนั้นเขาก็เล่ารายละเอียดให้ฉันฟัง ให้รู้ว่าชื่อของตัวเองและความสัมพันธ์ของเราสองคนเป็นยังไง ถ้าเล่าอีกสมองของฉันคงรับมันต่อไม่ไหวแน่
"โอ๊ย!" ไม่ทันไรก็เจ็บสมองจี๊ดขึ้นมาอย่างกระทันหันเมื่อต้องรับรู้เรื่องครอบครัวของตัวเอง
"หนูฝัน ไม่เป็นไร ตอนนี้เสี่ยขอพอก่อนเดี๋ยวหนูจะรับไม่ไหว" เสี่ยภูผาตกใจมากที่เห็นเมียรักเริ่มปวดหัว เดี๋ยวจะส่งผลกระทบต่อเด็กในท้อง
"โอ๊ย" ปวดหัวเหมือนมันจะระเบิดแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆยังไงอย่างนั้นแหล่ะ สักพักหัวใจก็บีบรัด จากนั้นภาพก็ดับวูบไป!
"หนูฝัน!"
.
.
.
2 อาทิตย์ต่อมา
คนที่หมดสติไปกลับรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อเสี่ยภูผา มันไม่ใช่ความรัก แต่มันเป็นความเกลียด โกรธแค้นที่มีต่อเขาต่างหากที่จะเอาลูกไปจากฉัน!
"หนูฝันตื่นแล้ว รู้ไหมว่าเสี่ยใจหายมากแค่ไหนที่หนูหลับไป หนูพอจะจำเรื่องของเราได้หรือยัง"
"หึ! จำได้สิเสี่ย....จำได้แต่ไอ้เสี่ยใจร้าย ฉันเกลียดและโกรธเสี่ย ออกไป!" แววตาแข็งกร้าวของฉันที่มีต่อเสี่ยภูผามันมากมายเกินจะให้อภัย
"หนูฝัน ที่ผ่านมาเสี่ยขอโทษ ลืมทุกอย่างแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ เสี่ยรักหนูกับลูกนะ"
"ไม่! ที่เสี่ยพูดคำว่ารักมันไม่จริง แค่หลอกให้ฉันตายใจเท่านั้น ฉันไม่เห็นจะจำได้ความรักระหว่างเรา จำได้แต่ความโกรธเกลียดที่เสี่ยหลอกใช้ฉันเท่านั้น!"
"หนูฝัน😢"
"ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเสี่ย!"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments