เด็กเสี่ย
"คุณพราวเมามายแล้วนะครับ ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง" คาเตอร์เห็นว่าหญิงสาวเริ่มมึนเมาและมึนงงด้วยฤทธิ์แอลกฮอล์ผสมกับยานอนหลับ ทำให้สาวหยิ่งทะนงตนกลายเป็นแมวเชื่องได้อย่างง่ายดาย
"ไม่เป็นไรคะ พราวกลับเองได้" พราวทำเป็นอวดเก่งแต่พอเดินออกไปได้สักพักก็ทรงตัวไม่อยู่ซะแล้วจนเขาต้องประคองเอาไว้
"แค่เดินเองก็จะไม่ไหวแล้ว ให้ผมไปส่งดีกว่านะครับ"
"อืม"
พราวถูกชายหนุ่มเสือตัวพ่อ เจ้าเล่ห์ร้อยมารยาชายพาไปยังลานจอดรถก่อนจะขับรถพาสาวสวยล่อลวงทำมิดีมิร้ายแก่คอนโดของเขา สถานที่ที่เขาพาผู้หญิงหลายๆคนระเริงรักกันอยู่ไม่เว้นแต่ละสัปดาห์
_________
คาเตอร์วางร่างบางที่ยังมึนเมาสะลึมสะลืออยู่ สายตาคมกริบยิ้มกรุ้มกริ้มที่เนื้อกวางอยู่ตรงหน้า เขาจะได้ขย้ำเนื้อหวานหอมนุ่มแล้ว
"ในที่สุด คุณหนูพราวฟ้าผู้หยิ่งทะนงก็จะกลายเป็นของผม คุณพราวควรจะดีใจที่จะได้เป็นเมียคนเลวอย่างผม!" มือหนากำลังจะแกะกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด สองเม็ด คาเตอร์โน้มใบหน้าใกล้จะจูบเธอที่สลบอยู่แต่ว่า....
พรึ่บ!
"โอ๊ย! ทำไมมึนๆว่ะ" ชายหนุ่มผู้มีจิตใจเลวทรามถูกสาวจัดการมอมยาสลบใส่ ตอนนี้ฤทธิ์ยาก็ออกแล้วสิน่ะ!
คาเตอร์ถูกยานอนหลับของพราวที่แอบใส่ในแก้วไวน์แดงก็สลบฟุบลงไปในเตียงข้างหล่อน ส่วนเธอก็ประคับประคองสติได้ไม่เต็มร้อยรีบลุกขึ้นมาพลางมองเขาอย่างสะใจ
"คิดจะลักหลับฉัน มันไม่ง่ายไปหน่อยไหม พราวผู้เหนือกว่านาย!" เธอประคองตัวเองเดินออกไปแต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
"เบอร์ของพี่ขวัญ!" พราวฟ้าแปลกใจ เขามีเบอร์ติดต่อของขวัญใจได้ยังไง!
เธอวางไว้ที่เดิมก่อนจะเดินออกไปจากห้องพลางโทรหาพี่ชายให้มารับเธอที่ตอนนี้ง่วงไม่ไหว
"พี่ภูผามารับรินที พราวกลับบ้านไม่ไหว"
ขวัญใจไม่ได้ติดต่อแฟนหนุ่มตั้งหลายวัน เช็ดดูในโลกโซเซียลเห็นคาเตอร์โพสต์เช็คอินที่ผับแห่งนี้ เธอจึงเข้ามาดูแถมโทรหาก็ไม่รับ
"คุณคาเตอร์เขาไปอยู่ไหน?"
...............
Talk ภูผา
ผมไปรับน้องสาวสุดขี้ดื้อด้านจากคอนโดของใคร เดาว่าเป็นของหุ้นส่วนบริษัทของผม ไอ้คาเตอร์แน่นอน
"คุณพราว เธอเป็นยังไงบ้างคะเสี่ย" หนูฝันเป็นห่วงน้องพราวว่าจะตามเข้าไปดูแลเธอ แต่ผมไม่อยากให้เธอไปรบกวนน้องพราวนตอนนี้
"ก็เมารั่วเหมือนเดิม ปล่อยให้นอนพักสักหน่อยก็คงดีขึ้น หนูไม่ต้องห่วงหรอก ห่วงตัวเองดีกว่า" ผมยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้เมียเด็กรู้ดีว่าผัวหนุ่มต้องการอะไร
"เสี่ย" เธอเขินหน้าแดงพลางฟาดต้นแขนแกร่งของผัวจอมหื่นกามดังเพี้ยะ! ฟาดใส่แรงมากเมียจ๋า
"โอ๊ย! เมียจ๋า ตีผัวทำไม ผัวขอแค่ปั๊มลูกกับเมียเฉยๆ น้องพราวจะได้ยอมรับหนูมาเป็นพี่สะใภ้ของพี่ชายตนเร็วๆไงล่ะจ๊ะ"
"ปั๊มลูก? ไม่อ่ะเสี่ย หนูไม่อยากป่องตอนเรียน" หนูฝันแอบกินยาคุมฉุกเฉินไม่ให้เขารับรู้ และความลับนี้จะเป็นความลับต่อถ้าเขาไม่สงสัยว่าทำไมไม่มีอาการบ่งบอกว่าแพ้ท้อง ทั้งที่เขาก็ตั้งใจปล่อยในใส่เธอตลอด
"ถึงหนูป่อง เสี่ยก็ตั้งใจจะดูแลลูกของเราในอนาคตเร็วๆนี้ให้ดีที่สุด" ผมอยากสร้างครอบครัวกับเธอแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องเรียน ผัวมีอิทธิพล ไม่มีใครว่าเมียรักได้หรอก
"แต่หนูยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนตอนนี้นี่น่า"
"ไม่เป็นไร หนูมีเสี่ยคอยปกป้องดูแลทั้งลูกทั้งเมียทั้งคน ไปปั๊มลูกเลยดีกว่า เสี่ยใจร้อน"
ร่างหนาช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกก่อนจะพาเข้าไปข้างในห้องนอนเพื่อจัดการปั๊มลูกต่อไป ผมแอบสงสัย เชื้อมันไม่แข็งแรงหรือไงถึงไม่ได้ติดสักที!
...............
1 อาทิตย์ต่อมา
หลังจากที่ผมประกาศบอกข่าวว่าจะแต่งงานกับเธอ น้องรินสุดแสนเอาแต่ใจก็ไม่พูดไม่คุยกับพี่ชายอย่างผมแถมยังหลบหน้าผมกับหนูฝัน ซึ่งตอนนี้ผมพาเมียเด็กย้ายกลับมาพักที่บ้านใหญ่ น้องพราวก็ไม่พูดอะไร
ผมกลัวว่ายัยพราวจะคิดการใหญ่ เงียบๆแบบนี้ชักไม่น่าไว้วางใจ........
"เสี่ยไม่น่าเอาใจหนูด้วยการยกเลิกนัดงานของเสี่ยเพื่อมาพาหนูเที่ยว หนูเบื่อเที่ยวห้างแล้ว อยากไปเที่ยวทะเลมากกว่า"
"ถ้าหนูอยากไปเที่ยวทะเล เดี๋ยวตอนเราสองคนไปฮันนีมูลที่มัลดีฟเลย ดีไหมหนู" ผมอยากเอาใจเธอให้มากๆ ใครเป็นเมียเสี่ยภูผาสบายกันทั้งชาติ!
"จริงเหรอเสี่ย น่ารักที่สุดเสี่ยสายเปย์หนัก" หนูฝันยิ้มหน้าบานไม่หุบเมื่อตัวเองโชคดีกว่าสาวๆคนไหนที่ได้หัวใจมาเฟียเย็นชาเอาไว้ครอบครอง
"จ้า เสี่ยเปย์ให้เมียคนที่ชื่อพาฝันคนนี้คนเดียวเท่านั้น" ผมยิ้มแย้มอย่างมีความสุขใจที่มีคนที่รักอยู่เคียงข้างกันไปเรื่อยๆตราบเท่านาน
พีระควงหญิงสาวสวยกำลังเดินห้างกันอย่างกระหนุงกระหนิง พลันสายตาคมกริบเหลือบไปเห็นร่างบางที่ดูคุ้นเคยดี
"เอ๊ะ! นั่นมันคุณพาฝัน น้องสาวของคุณขวัญนี่น่า" ชายหนุ่มรู้จักผู้หญิงคนนั้นดี เธอคือคู่หมายของเขาที่หนีออกจากบ้านไปจนยังไม่เห็นตัว
แต่ทำไมบทจะเจอก็เจอง่ายขนาดนี้!
"คุณพีระ ทำไมคุณถึงยืนหยุดนิ่งล่ะ นิ้งอยากไปดูเสื้อผ้าที่ออกใหม่แล้วค่ะ" คู่ควงสาวคนใหม่แปลกใจที่เขาหันมองอะไรบางอย่าง
"เธอเข้าไปลองดูเลยเดี๋ยวผมตามไป" พีระไม่หันหน้ามามองคู่ควงสาวสวยแต่ละสายตาจากคู่หมายที่หายตัวไปตั้งนาน ในที่สุดก็เจอตัวสักที
"ก็ได้ค่ะ แล้วรีบตามนิ้งมานะคะคุณพีระ" หญิงสาวอยากเข้าไปดูเสื้อผ้ามากกว่าก็เลยไม่ได้สนใจเขามากนัก
"พาฝัน!" เขาซึ่งเป็นคู่หมายของหล่อนเรียกชื่อพึมพำเบาๆ หลังจากคู่ควงสาวเดินออกไปจากตรงนั้น เขาถึงรีบเดินตรงไปหาเธอที่เดินควงกับผู้ชายคนนั้นทางฝั่งโน้น
ระหว่างเราสองคนกำลังเที่ยวช็อปปิ้งกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังสั่นขึ้นมา ใครโทรมากวนเวลาความสุขของผมกัน
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะเสี่ย ไม่แน่คุณเจษอาจมีเรื่องด่วนมากๆที่ติดต่อเสี่ยก็ได้นะคะ"
"ไม่น่าจะใช่นายเจษ แต่เป็นเลขาของเสี่ยที่จุกจิกต่างหาก น่ารำคาญ"
ทั้งๆที่ผมก็มอบอำนาจในการตัดสินใจให้นายเจษทำงานแทนผม ส่วนตำแหน่งท่านรองประธานเว้นว่างไว้รอให้น้องสาวผมเรียนจบแล้วรอฝึกงาน แล้วค่อยยกตำแหน่งนั้นให้เธอบริหารงาน
"คุณลิตานั่นหรือคะ?"
"อืม"
"คุณฝันครับ" ผู้ชายที่รีบเดินตรงมาทางพวกเราแถมยังเรียกชื่อเมียเด็กของผมอีก ไอ้หมอหน้าจืดน่ากวนตีนนี้เป็นใคร
กูไม่ชอบหน้ามัน!
"คุณพีระ!" น้ำเสียงหวานตกใจที่เจอผู้ชายตรงหน้าทำให้ผมต้องหันหน้ากลับมามองเธอด้วยความแปลกใจ
"หนูรู้จักมันด้วยเหรอ"
"ใช่ค่ะ รู้จักดีด้วย" หนูฝันแอบหลบหลังคนตัวโตอย่างหวาดกลัว....พีระเห็นว่าคู่หมายอยู่กับผู้ชายอื่นจึงโกรธมาก
"นี่ฝันหนีจากผมก็เพราะหันไปอยู่กับผู้ชายคนใหม่งั้นเหรอ รู้ไหมว่าครอบครัวของฝันเป็นห่วงถึงกับออกตามหาฝัน แต่หายังไงก็หาไม่เจอ เป็นเพราะคุณภูผาผู้มีอิทธิพลนี่เอง ไม่น่านะครับหุ้นส่วนบริษัทของพวกเรา"
"คุณพีระ น้องชายของหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทผมนี่เอง ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับเมียผมหรือเปล่าครับ" ผมไม่จำเป็นต้องปิดบังสถานะของเราสองคน
"เมีย! คุณพาฝัน นี่มันอะไร เราเป็นคู่หมายที่จะหมั้นกันแต่ทำไม..." เขาไม่เข้าใจ ต้องให้ผมซึ่งเป็นสามีเธออธิบายให้คุณพีระฟังอย่างนุ่มนวล
"แค่คู่หมาย ถ้าหนูฝันไม่เต็มใจที่จะหมั้นกับคุณ หัวใจมันบังคับกันไม่ได้หรอกนะ หนูฝันเลือกที่จะมาอยู่กับผมก็แปลว่าเธอเลือกใครและรักใครมากกว่า"
"ผมไม่เชื่อ คุณฝันมากับผมดีกว่า ผมรักและอยากแต่งงานกับคุณนะครับ" พีระไม่เชื่อ อยากได้ยินจากปากของหนูฝันมากกว่า
"ไม่ค่ะ หนูเลือกแล้วที่จะอยู่กับเสี่ยภูผา คุณพีระกลับไปเถอะค่ะแล้วอย่ามายุ่งวุ่นวายกับหนูอีกเลยค่ะ"
"ทำไมถึงพูดแบบนั้นละครับ เป็นเพราะไอ้ภูผามันข่มขู่ไว้ใช่ไหม" ยังไงเขาก็ไม่ยอม ถ้าไม่ได้ตัวเธอมาเป็นเจ้าสาวของเขา
"ถ้าพูดกันดีๆไม่ชอบ ผมก็จะจัดให้คุณ!" มาเฟียหนุ่มเริ่มโมโห ผมเรียกลูกน้องพาตัวไอ้หมอนี้ออกไป โทษฐานที่มาเกาะแกะเมียผม
"เอามันลากออกไปจากตรงนี้แล้วอย่าให้มันสะกดตามพวกกูไปได้" สั่งลูกน้องเอาไว้ก่อนพาเมียรักออกไปจากห้างฯ
รู้เอาไว้ว่าใครมีอิทธิพลเหนือกว่า เป็นถึงมาเฟียลูกเจ้าพ่อเชนน่ะเว้ย......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments