Ep.14 ไม่ยอม!

เด็กเสี่ย

 Talk ภูผา

  [วันต่อมา]

หลังจากที่ผมบอกกับหนูฝันว่าจะพาเธอไปแนะนำตัวว่าที่น้องสาวของเจ้าบ่าว หญิงสาวก็ดูตื่นเต้นมาก ดูสิ แต่งตัวสวยงามราวกับเจ้าหญิงของเสี่ยเลย แบบนี้จะไม่ให้ผมหลงเธอได้ยังไง!

 "หนูเสร็จแล้ว เราพร้อมไปกันหรือยังคะเสี่ย" เสียงใสหวานเอ่ยถามทางด้านหลังทำให้ผมหุบรอยยิ้มไม่ลง

นี่ผมจะกลายเป็นลุงแก่กินเด็กรุ่นลูกหรือเปล่า?!

 "อืม"

 "ทำไมทำหน้าเคร่งเครียดละ เราตกลงกันแล้วว่าเราจะไปเผชิญกับสิ่งที่แอบกลัว ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไงกันตาม หนูพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเสี่ย ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์"

 "หนูแน่ใจแล้วเหรอ น้องสาวของเสี่ยไม่ใช่คนที่จะยอมรับผู้หญิงของเสี่ยง่ายๆ แถมยัยพราวยังจะจับคู่เสี่ยให้กับผู้หญิงที่พราวชอบ เสี่ยกลัวว่าหนูจะไม่ไหว"

 "ถ้าเสี่ยกังวลเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องของคุณพราว หนูมีวิธีกำราบน้องสาวเสี่ยตามฉบับของหนู เสี่ยไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ" รอยยิ้มแอบมาดร้ายของหนูฝันทำให้ผมแอบใจคอไม่ดี

กลัวว่าเธอจะร้ายกว่ายัยพราว ไม่มีใครยอมใครล่ะสิ!

 "หนูบอกเสี่ยได้ไหมว่าวิธีของหนูว่ามันคืออะไร" ผมเข้าไปกระซิบถามเมียเด็ก

 "ไม่บอก เอาเป็นว่าไว้รอดูสดๆ ไม่มีการสปอยล่วงหน้า"

ยัยหนูฝันของผมเนี่ยก็แสบไม่เบาเลยจริงๆ!!

  _____________

 @คฤหาสน์

พราวเพิ่งตื่นนอนมาด้วยอาการเมาค้างเพราะเมื่อคืนนอกจากจะไปทานข้าวกับคาเตอร์แล้ว เขาก็ยังชวนไปเที่ยวผับบาร์แถมเมื่อคืนยังกินเหล้าหนักอีก โชคดีที่เขาเป็นสุภาพบุรุษพอพาเธอมาส่งที่บ้าน

  ก๊อก ก๊อก

 "คุณหนูพราวคะ ตื่นเถอะมีเรื่องด่วนตอนนี้ค่ะ" แม่นมกำลังเคาะประตูห้องนอนของเธอพลางเรียกคุณหนู

 "อื้ม เรื่องอะไรอีกเนี่ย!" เธอยังอยู่ในสภาพงัวเงียก่อนลุกขึ้นมา เรื่องด่วนอะไรตอนเช้ากัน!

 "คุณพราวรีบทำธุระส่วนตัวเสร็จเร็วๆนะคะ คุณนายใหญ่มีเรื่องสำคัญจะบอกคุณพราว

 "เรื่องอะไร?"

เธอได้เก็บแต่ความสงสัยก่อนจะตะโกนบอกแม่นมว่าจะรีบตามไปก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวต่อไป

ผมกับหนูฝันรอน้องสาวอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ มีแม่นมลงมาบอกว่าให้รออีกสักนิดเดี๋ยวเธอก็ลงมา

 "หนูแน่ใจนะว่าจะยอมเผชิญหน้าน้องสาวเสี่ย เสี่ยไม่สบายใจเลย" ผมกุมมือบางเอาไว้ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะหนูฝัน แต่เธอปฏิเสธ

 "ไม่เป็นไร หนูอยากพบคุณพราวมากกว่า"

 "ใครกันที่อยากพบฉัน?!" เสียงหวานแฝงด้วยความไม่พอใจเอ่ยดังขึ้นจากด้านหลัง ร่างบางที่ชื่อว่าพราวฟ้าทำหน้านิ่งๆเดินเข้ามามองผู้หญิงคนนั้นของพี่ชายที่เธอหวงมาก

 "พราว/คุณพราวฟ้า!" ทั้งผมและหนูฝันแอบตกใจที่เห็นน้องพราวยืนกอดอกทางด้านหลังผม

 "นี่นะเหรอหนูฝันที่พี่หลงนักหลงหนาที่นังเลขาบอกพราว หน้าตานี่ยังเด็กกว่าที่คิดเอาไว้ ไม่น่าเชื่อว่าพี่ภูผาจะกินเด็กมากขนาดนี้" พราวใช้สายตาดูหมิ่นดูแคลนเด็กของพี่ชาย หน้าตาก็งั้นๆ ไม่สวยเท่ากับพี่ขวัญใจของเธอ!

 "พราว นี่หนูฝัร เมียของพี่เอง" ผมโอบไหล่ร่างบางพลางแนะนำตัวให้น้องรู้จัก

 "สวัสดีค่ะคุณพราวฟ้า ฉันชื่อพาฝัน เป็น....ของเสี่ย" หนูฝันยิ้มแย้มแก่น้องสาวผม แต่พราวกลับไม่ยิ้มตอบ หน้าบึ้งตึ้งใส่ตลอดที่มา

ดูท่าว่าจะไม่ยัยพราวจะไม่ยอมรับว่าที่พี่สะใภ้ของพี่ชายแน่! ถ้าอาการเป็นแบบนี้.....

 "เป็นเมียของพี่ภูผา ฉันได้ยินคำพวกนี้บ่อยๆจากผู้หญิงในเมืองไทย ทุกคนเขาอยากได้พี่ชายฉันเป็นผัวทั้งหมด ยกเว้นเธอที่หน้าด้านหน้าทนกล้ามาเหยียบที่นี้ได้ ฉันยอมใจในความหน้าด้านของเธอจริงๆ"

 "พราว! ทำไมน้องพูดจาไม่ดีแก่เมียของพี่ด้วย พี่ไม่ชอบ!" ผมไม่คิดว่าน้องสาวจะก้าวร้าว หนูฝันคงเสียใจมากที่โดนต่อว่าอย่างนี้

 "ทำไมเหรอพี่ภูผา ขนาดนังฝันยังเงียบปาก ไม่พูดอะไรออกมา จริงไหมคะ" น้องพราวหันไปส่งสายตาเยาะเย้ยแก่เธอที่เงียบอยู่

 "พราวฟ้า!"

 "เสี่ยเดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะ....คุณพราวฟ้า ที่ฉันอยากมาหาคุณก็เพราะว่าอยากทำความรู้จักกับคุณ ฉันรู้นะคะว่าคุณพราวมีคนที่มีฐานะดีสูงส่ง เข้าใจว่าอยากให้พี่ชายได้สิ่งที่เหมาะสมและคู่ควรกับเขา แต่คุณพราวก็ไม่อาจบังคับใจพี่ชายได้นะคะ เขารักใคร คุณพราวเองก็ไม่อาจเปลี่ยนใจพี่ชายได้"

 "ไม่ต้องมาสอนฉัน! ฉันเป็นน้องสาวของพี่ภูผา พี่ก็จะต้องฟังของน้องสาวว่าอะไรดี ว่าอะไรของเหม็นเน่า!"

 "ยัยพราว!" ผมขึ้นเสียงใส่น้องสาวอีกครั้งด้วยความโมโหที่น้องสาวชักก้าวร้าวขึ้นไปใหญ่

 "พี่ภูผา! นี่พี่หลงอีนังเด็กนี้จนไม่เห็นหัวน้องเลยหรือคะ" พราวฟ้าร้องกรี๊ดดังลั่นบ้าน

 "ที่พี่มานี้ไม่ใช่ว่าจะให้น้องพราวมาต่อว่าด่าใส่เมียพี่ได้ตามใจชอบ ที่พี่มาก็เพื่อจะบอกน้องว่าภายในสามเดือนหน้าพี่จะแต่งงานกับหนูฝัน!" คำพูดของผมที่พูดออกมาสักเป็นความจริงที่คิดทบทวนไตร่ตรองดีแล้ว

 "แต่งงาน!" ไม่ใช่แค่พราวที่ตกใจ หนูฝันก็ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินคำนั้นจากปากผม มันใช่เรื่องจริงใช่ไหม!

 "เสี่ย" หนูฝันเงยหน้าหันไปมองชายคนรักว่ามันจริงหรือไม่จริง แต่เขากลับส่งยิ้มตอบมันหมายความจริง?!

 "ไม่! ไม่จริง พราวไม่ยอม! กรี๊ด" พราวไม่ยอมรับความจริงและไม่รับว่าที่พี่สะใภ้กระหรี่พวกนี้แน่นอน เธอไม่ยอมให้การแต่งงานนี้เกิดขึ้นโดยเด็ดขาด จะขัดขวางให้ถึงที่สุด!

 "ยัยพราว ผมตะโกนเรียกน้องสาวที่กำลังเสียใจ ตอนนี้รีบวิ่งหนีออกไปจากบ้าน เสียงรถยนต์ของยัยพราวแล่นออกไปจากประตูรั้วคฤหาสน์

 "เฮ้อ!" ผมกลุ้มใจมากเรื่องของน้องสาวสุดเอาแต่ใจพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา มีหนูฝันเข้ามาปลอบใจสามี(ทางพฤตินัย)ของตัวเอง

 "ไม่เป็นไรนะเสี่ย หนูเชื่อว่าสักวันคุณพราวคงต้องเข้าใจในตัวพี่ชาย ให้เวลาเธอหน่อยนะคะเสี่ย"

 "เสี่ยไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะหนู น้องพราวไม่ใช่เป็นเด็กก้าวร้าวเหมือนตอนเด็กๆ น้องพราวแต่ก่อนน่ารัก เป็นเด็กดีต่อพ่อแม่และพี่ชายมาก ไม่คิดเลยว่าโตมาจะเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้"

 "ถ้าเราพิสูจน์ได้ว่าเราสองคนรักกันด้วยความใจจริงไม่ใช่ว่าเพราะหนูต้องการจับเสี่ย สักวันคุณรินก็คงเห็นความดีข้างในตัวหนู ว่าแต่ที่เสี่ยพูดว่าจะแต่งงานกับหนูอีกสามเดือนข้างหน้ามันเป็นความจริงหรือคะ หรือว่าแค่พูดให้น้องรินยอมรับหนู?!"

 "จริง!" ผมหันไปตอบคำถามของเมียรักสุดหัวใจพร้อมส่งสายตาจริงใจทำให้รู้ว่าในใจของผมมีแค่หนูฝันคนเดียว!

 "แต่หนูยังเรียนอยู่นะคะ เรียนอยู่ชั้นปี2ด้วยเหลืออีก2ปีกว่าจะจบ อย่าบอกนะว่าให้ดรอปเรียนแล้วมาแต่งงานกับเสี่ย!" หนูไม่เห็นด้วยกับความเห็นของเขา มันดูรวบรัดและใจร้อนเกินไป รอให้เธอเรียนจบก่อนไม่ได้หรือไงอีตาบ้า!

 "สาวๆที่เรียนอยู่ในมหา'ลัย ก็แต่งงานมีผัวได้ก็กลับไปเรียนต่อได้ จะได้ไม่มีหนุ่มๆคนไหนมายุ่งกับเมียชาวบ้านไง หรือว่าหนูไม่เห็นด้วย"

 "ก็มันเร็วเกินไปนี่ค่ะเสี่ย งั้นหมั้นไว้ก่อนแล้วค่อยจัดแต่งงานหลังจากที่หนูเรียนจบดีไหมคะเสี่ย"

 "งั้นก็ได้ แต่หนูจะต้องยอมจดทะเบียนสมรสในงานหมั้นของเราสองคนว่าหนูเป็นของเสี่ยแล้ว"

 "ตามใจเสี่ยเลยค่ะ"

 "แต่เสี่ยกลุ้มใจน้องสาวเสี่ยนี่แหล่ะจะทำยังไงให้ยอมรับคนที่เสี่ยรัก!"

.

.

.

 @ผับ

พราวเสียใจอย่างหนักเมื่อพี่ชายไม่เห็นหัวเธอคนเป็นน้องสาวแท้ๆของเขาจึงชวนเพื่อนชายอย่างคาเตอร์มาดื่มเหล้าด้วย ไม่มีใครเข้าใจเธอเลยแม้แต่พี่ราชันย์เองก็เถอะ สนใจแต่เมียเขา!

 "คุณพราวมีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้เลยนะครับ ผมเป็นเพื่อนริน ยินดีรับฟังได้ทุกอย่าง" คาเตอร์ต้องการเผด็จศึกแม่เนื้อกวางน้อยนี้ คืนนี้เป็นโอกาสอันเหมาะของเขา พราวไม่มีทางหนีจากเสือร้ายอย่างเขาได้!

 "พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัว พราวแค่เสียใจเสียความรู้สึกที่พี่ชายพราวเห็นดีกว่าเมียกระหรี่นั่น โดยสนใจความหวังดีของพราวที่จะหาผู้หญิงดีๆที่เหมาะสมแก่พี่ชายทั้งฐานะและชื่อเสียง แต่กลับคว้าเอาผู้หญิงข้างทางมาทำเมีย!" ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นเมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้น

 "ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดีนะครับ ผมเองก็มีน้องชายอยู่คนหนึ่ง ผมเองก็ไม่ยอมที่น้องชายจะคว้าเอาผู้หญิงต่ำๆ..โสเภณีมาทำเมีย แล้วทีนี้พราวจะทำยังไงต่อดีครับ"

 "พราวไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก อะไรที่ไม่ชอบ จะขัดขวางมันให้ถึงที่สุดและจะไม่มีหวังที่มันได้สมหวังกับพี่ชายพราวอย่างแน่นอน"

 "ถ้าอย่างนั้นผมขอช่วยเพื่อนอย่างพราวนะ ผมอยากเห็นพราวมีความสุข"

 "คุณคาเตอร์นี่มีน้ำใจแก่พราวมากเลยนะคะ" พราวฟ้ายิ้มออกเมื่อเห็นเขาอาสาจะช่วย

 "ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจช่วยพราวเสมอ มาดื่มฉลองความสำเร็จล่วงหน้าดีกว่า" คาเตอร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม ไวน์แดงนั้นที่พราวดื่มผสมยานอนหลับเข้าไป

คราวนี้เธอได้เป็นเมียเขาสมใจแน่นอน!....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***