Ep.12 เด็ดดอกฟ้า

เด็กเสี่ย

หลังจากผมพาเมียเด็กกลับไปอยู่ที่คอนโดซึ่งเป็นคอนโดลับที่มีแต่ผมและมือขวาคนสนิทของผมที่รู้ น้องสาวผมไม่มีทางรู้และไม่มีทางตามมาเจอแน่นอน ผมบอกหนูฝันว่าจะกลับไปทานข้าวกับน้องสาวเพื่อไม่ให้พราวสงสัยในตัวพี่ชาย ซึ่งเธอก็เข้าใจดี

ร่างสูงหนาเดินเข้ามาในคฤหาสน์ของตัวเอง ไม่ทันไรก็มีเสียงหวานใสของน้องสาวเอ่ยถามขึ้นมาก่อนตัวเดินมาทีหลัง

"พี่ภูผาไปไหนมาคะ ทำไมไม่เห็นบอกน้องก่อนเลยแถมเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนที่บ้าน" นี่มีน้องหรือแม่กันแน่ จับผิดพี่ชายตลอดเลย

ดุเหมือนแม่ไม่มีผิด!

"พอมาถึงบ้านก็ถามพี่รวดๆเลยนะ นี่แม่หรือเปล่า หน้าตาก็เหมือน นิสัยก็เหมือนอีก นี่มาจับผิดพี่ชายใช่ไหม" ผมบอกอย่างเหนื่อยๆ ทำทีว่าทำงานหนัก เหนื่อยมาทั้งวันเพื่อให้น้องสาวสุดจับผิดเชื่อ

"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ตอนกลางวันหนูไปหาพี่ที่บริษัท แต่นังเลขานั่นบอกว่าพี่ไม่อยู่เลยจัดการให้นายเจษทำหน้าที่แทน พี่หายไปไหนมาทั้งวันแถมติดต่อไม่ได้ อย่าโกหกน้องนะคะ"

ห๊ะ! นี่น้องสาวสุดแสบไปหาพี่ชายถึงที่ทำงาน แล้วลิตาจะบอกอะไรกับพราวไหมว่าวันก่อนๆ ผมพาหนูฝันเข้าไปที่นั่น ผู้หญิงมันเชื่อไม่ได้!

"แล้วลิตาบอกอะไรน้องพราวบ้างล่ะ บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจตีข่าวใส่ว่าพี่ควงผู้หญิงมาเพราะอาจยั่วโมโหพราวก็ได้ เพราะทุกคนก็รู้ว่าพราวไม่ชอบ หวงพี่ชายอยู่แล้ว"

"นังเลขาคนนั้นมันบอกว่าเมื่อวันก่อนๆพี่ภูผาควงผู้หญิงหน้าเด็กมากไม่เกิน20ปีที่ชื่อหนูฝันมายังบริษัท คำพูดของนังเลขาจริงใช่ไหมคะพี่" สายตาพราวพยายามจับผิดพิรุธพี่ชาย ดูอาการเลิ่กลั่ก

"เอ่อ...พราวก็รู้ว่าพี่เป็นคนแบบนั้น พี่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแถมไม่ได้พามาที่บ้านนี้ น้องก็รู้นี่น่า พี่ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่อยลงมาทานข้าวกับน้องแล้วกัน" ผมตัดบทอย่างดื้อๆก่อนเดินผ่านน้องสาวขึ้นไปชั้นบนห้องนอน

"นั่นสิ บางทีพี่ภูผาก็อาจควงเล่นๆก็ได้ พราวไม่น่าเชื่อคำพูดของนังงูพิษลิตาได้เลย เสียแรงลูกสาวของคุณพ่อจัง!"

.............

@ห้องอาหาร

"พราวดีใจที่ได้กลับมาทานข้าวร่วมกับครอบครัว เสียดายที่พ่อแม่ไม่อยู่ คิดถึงตอนพราวยังเด็กๆจัง"

ผมเองก็คิดถึงช่วงครอบครัวอันอบอุ่นสี่คนพ่อแม่ลูกได้ เสียดายที่พวกท่านจากพวกเราไปก่อน ผมก็คิดถึงพวกท่านไม่แพ้กันกับน้องพราวสุดขี้แสบ

"ถึงยังไงเราสองคนพี่น้องก็ทานข้าวด้วยกันนี่ไง มีพี่อยู่ทั้งคน"

"แต่เมื่อวานนี้พี่ภูผาปล่อยให้รินต้องทานข้าวอยู่คนเดียว พราวก็เลยต้องหาเพื่อนไปทานข้าวด้วย"

"อย่าน้อยใจเหมือนเด็กๆสิ เราต้องเป็นผู้ใหญ่เลยต้องมีเหตุผล อารมณ์ขึ้นมากกว่าเดิม จะเป็นเด็กขี้แงเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้ว" ตั้งแต่เด็กถูกพ่อแม่ตามใจจนกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ เพราะเหตุนี้ผมจึงส่งน้องสาวไปเรียนเมืองนอก

"ค่ะพี่ชาย ว่าแต่พี่ขวัญของน้อง พี่ภูผาคิดยังไงกับพี่ขวัญไหมคะ เห็นเมื่อคืนสนิทสนมกันดี"

"พี่ก็ไม่ได้คิดอะไรนะเพราะเพิ่งรู้จักกันเอง แต่ถ้าน้องอยากคิดจะจับคู่ให้พี่ พี่ไม่ชอบให้ถูกบังคับ"

"รู้แล้วค่ะ แค่จะพาแนะนำมาให้รู้จัก บางทีก็อาจจะเจอคนที่ใช่นะคะ ลองดูไม่เสียหาย ถ้าพี่ไม่ชอบก็เป็นเพื่อนกันก็เท่านั้นเองค่ะ"

"อืม" ผมพยักหน้ากับคำแนะนำของน้องสาวที่พยายามจะจับคู่ผู้หญิงที่น้องรินชอบมาให้พี่ชาย แต่ถ้าผมไม่ชอบก็ไม่มีทางที่จะได้เป็นนายหญิงของผมในอนาคตได้แน่

แต่ตอนนี้ว่าที่เจ้าสาวผมคือหนูฝันแน่นอน!

"ขอบคุณค่ะพี่ชาย" พราวดีใจที่พี่ชายไม่ว่าอะไร คราวนี้เธอต้องบอกพี่ขวัญว่าต้องใช้มารยาหญิง ทำให้เขาตกหลุมรักพี่ขวัญของเธอให้ได้!

"กินเยอะๆเลย กลับมาคราวนี้ผอมลงมาก"

"ผอมอะไรล่ะ หุ่นนี้เป็นหุ่นนิยมของเมืองนอกเลยนะ" คนเป็นน้องสาวแย้งพี่ชาย

'พี่มลของน้องพราวไม่มีทางสมหวังแน่!' รอยยิ้มชายหนุ่มลอบแสยะยิ้มอย่างชัยชนะ ผมก็แค่เล่นไปตามน้ำของน้องสาวก่อนแล้วค่อยจัดการทีหลัง!

Talk หนูฝัน

1 อาทิตย์ต่อมา

นับว่าเป็นเช้าที่สุดที่ฉันตื่นขึ้นมาทำธุระส่วนตัว เพราะวันนี้เป็นวันเข้ามหาวิทยาลัยใหม่วันแรก ชักตื่นเต้นจังเลยที่จะได้ที่เรียนใหม่ที่ครอบครัวหาไม่เจอ จะได้เจอเพื่อนใหม่แล้ว ตื่นเต้นจัง

"ล้าลั้นล้า~ เสี่ยจะมารับหนูเข้าไปที่มหาวิทยาลัย เมื่อคืนก็นอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นนี่แหล่ะ"

ร่างบางในชุดนักศึกษาทรงเอ กระโปรงยาวคลุมเข่าเพราะอีเสี่ยมันบังคับให้ใส่กระโปรงยาว หวงเมียเด็กแหล่ะดูออก

"มาแล้ว" ฉันมองทางหน้าต่างก็เห็นรถของเสี่ยราชันย์เลี้ยวเข้ามาในคอนโดใหญ่

"รอนานไหมหนู กินข้าวหรือยัง" เสี่ยในชุดสูทมาดท่านประธานบริษัทเข้ามาหาเมียเด็กนักศึกษา

"หนูกินข้าวเรียบร้อยแล้วค่ะ ว่าแต่เสี่ยละ"

"เสี่ยก็กินมาแล้ว ต้องนั่งกินข้าวกับน้องพราวตลอด ไม่อย่างนั้นความลับที่เสี่ยเก็บไว้คงแตกแน่ๆ"

"งั้นเราไปเถอะค่ะเสี่ย" นักศึกษาคนใหม่เข้าไปควงแขนแกร่งของเสี่ยหนุ่มคนเลี้ยงดู

@มหาวิทยาลัยใหม่

รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้ารั้วประตูหน้ามหา'ลัย

"ถ้าเลิกเรียนแล้วก็โทรมาบอกเสี่ยได้เลย ถ้าเสี่ยว่างจากงานก็จะมารับ แต่ถ้าไม่ว่างจริงๆก็จะให้เจษมารับแทน"

"โอเคค่ะ รักเสี่ยนะคะ จุ๊บ" ฉันยื่นใบหน้าหวานหอมแก้มสากของเสี่ยที่รัก

"ตั้งใจเรียนแล้วกันนะหนูฝัน"

"ค่ะนี่พ่อหรือผัวทำไมสั่งเยอะจัง"

"ก็เป็นผัวหนูนั่นแหล่ะ" อีเสี่ยบ้าพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้หวั่นไหวแถมข้างในอกเต้นแรงจนระเบิดออกมา

อาการแปลกๆเกิดขึ้นเพราะเสี่ยคนเดียว....

@บริษัท

หลังจากที่ผมไปส่งเมียเด็กที่มหาวิทยาลัยแล้ว ผมก็มารับน้องสาวที่รออยู่ที่บ้าน น้องพราวอยากไปที่บริษัทเพราะอนาคตอาจได้มาทำงานที่บริษัทของตัวเอง พราวเองก็เป็นทายาทคนเล็กของคุณพ่อเหมือนกัน

"โอ้โห นี้เหรอบริษัทของพราว ตำแหน่งรองผู้บริหารสาวนี้ยังไว้ให้น้องหรือเปล่าพี่ชาย"

"ยังไงพราวก็เป็นทายาทอีกคนของตระกูล พี่ต้องทำตามคำสั่งเสียของคุณพ่ออยู่แล้ว"

ผมพาน้องสาวขึ้นมายังชั้นผู้บริหาร ก็มีลิตา เลขาสาวเข้ามาต้อนรับน้องสาวของท่านประธานหนุ่มสุดหล่อ

"สวัสดีค่ะคุณระริน ลิตาดีใจมากเลยนะคะที่คุณพราวกลับมา"

"ฉันก็แค่กลับมาพักผ่อนในช่วงปิดเทอมเท่านั้นอีกไม่นานก็คงกลับไปที่เมืองนอก แล้วนี่เสนอหน้ามาทำไม ฉันไม่ชอบ"

"พราว! เพลาๆลงหน่อยเรื่องพูดจากับคนอื่น มันจะทำให้พราวดูเป็นคนไม่มีมารยาทนะ" ตอนแรกพราวก็ไม่ได้เป็นคนแบบนี้ แต่พอวันนี้ยิ่งอารมณ์เกรี้ยวกราดขึ้นทุกวัน

"พราวมีมารยาทดีพอ แต่ไม่มีมารยาทกับคนที่ไม่ชอบเท่านั้น พราวว่าเราเข้าไปกันเถอะ หุ้นส่วนของพี่คงรออยู่"

"อืม" คนเป็นพี่ชายไม่อยากเถียงความ หวังว่าสักวันคงมีใครมากำราบน้องสาวสุดแสนแสบ ขี้เอาแต่ใจ

คงมีสักวัน....

..........

ผมพาน้องพราวเข้ามาในห้องรับรองก็เห็นแต่หุ้นส่วนรายใหญ่ที่มาคนเดียวก็คือคาเตอร์

"ต้องขอโทษครับที่ทำให้ต้องรอนาน"

"ไม่นานเลยครับคุณภูผา ผมเพิ่งมาได้ไม่นานนี่เอง ว่าแต่สาวสวยคนนี้ใครกันเหรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน" ดูท่าคาเตอร์จะสนใจน้องสาวผมมาก

"อ้อ นี่พราวฟ้าน้องสาวของผมเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกในช่วงปิดเทอมพอดี อีกไม่กี่วันก็คงกลับไปแหล่ะ นี่พราว คาเตอร์เป็น"

"เป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของพี่ภูผา คุณคาเตอร์นี่เก่งจังเลยนะคะ พราวขอชื่นชม" ดูท่าน้องสาวของผมจะสนใจผู้ชายที่ชื่อคาเตอร์

"ขอบคุณครับคุณพราว" สองสายตาของชายหญิงส่งประกายปิ๊งๆใส่กันจนทำให้ผมซึ่งเป็นพี่ชายรับรู้ได้ว่าสองคนนี้ประทับใจกันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

"ฮ่ะแฮ่ม ทั้งสองจะคุยกันอีกนานไหมครับ" ท่านประธานบริษัทก็แอบหวงน้องสาวนิดๆเบาๆ แต่ก็รู้ว่าน้องสาวคิดยังไง

"ขอโทษครับคุณภูผา งั้นเรามาเริ่มคุยงานกันดีกว่า" คาเตอร์ละสายตาคู่หวานจากน้องสาวของเขาอย่างสนใจ ถูกตามสเปคเขาทุกอย่าง