เด็กเสี่ย
"เปล่า เสี่ยไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอนจ๊ะ ลูกน้องเสี่ยแค่โทรมาถามเกี่ยวกับเรื่องงานเท่านั้นแหล่ะ หนูอย่าคิดมาก" ผมทำหน้าปกติหันไปตอบเมียเด็กสุดขี้สงสัย เธอก็ทำหน้าเหมือนจะเชื่อในสิ่งที่ผัวพูด(นะ?)
"เกี่ยวกับเรื่องงานนี่ ใช่งานมาเฟียของเสี่ยใช่ไหม อย่าคิดว่าหนูไม่รู้ว่าเสี่ยเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียนะคะ" หนูฝันจับผิดเสี่ยของตนว่าแอบมีอะไรปิดบังไว้หรือเปล่า แต่มองเข้าไปในแววตาลึกกลับมองไม่เห็นพิรุธอะไร
"หนูรู้ด้วยเหรอว่าเสี่ยเป็นมาเฟีย" ผมไม่ยักตกใจหรอก เรื่องพวกนี้ใครๆต่างก็รู้ทั้งนั้น หนูฝันเข้าไปควงแขนแกร่งอย่างติดกลิ่นกายของผัว
"แหม ไม่เห็นต้องปิดบังกันเลย ขอแค่เสี่ยปกป้องหนูจากพวกอันตราย อย่าทิ้งหนูไปไหนก็พอ"
"เสี่ยจะปกป้องหนูด้วยชีวิตของเสี่ยเลยจ๊ะ" เราสองคนเข้าไปอาบน้ำพร้อมกัน แค่อาบน้ำเฉยๆเพราะหมดแรงกันมาทั้งคืนแล้ว
.......
@ห้องอาหาร
"หนูฝัน เสี่ยมีเรื่องสำคัญจะขอร้องหนูนะ หนูจะรับฟังเสี่ยได้ไหม" ขณะที่เรากำลังทานอาหาร ผมตัดสินใจจะถามเธอเลย หนูฝันกำลังกินอาหารอยู่กลับหยุดชะงัก
"เสี่ยจะขอร้องหนูเรื่องอะไรหรือคะ หนูเต็มใจและยินยอมทำตามที่เสี่ยขอเอาไว้ทุกอย่างค่ะ" เด็กของผมช่างว่านอนสอนง่ายจัง ช่างน่ารักน่าหลงขึ้นไปอีก
"คือน้องสาวของเสี่ยปิดเทอมเลยจะกลับมาเยี่ยมพี่ชายที่บ้านเช้าวันพรุ่งนี้ แต่เสี่ยกลุ้มใจมากที่สุดคือ...."
"คืออะไรคะเสี่ย?!" หนูฝันจดใจจ่อรอฟังคำที่จะเอ่ยออกมาจากปากของผู้ชายตรงหน้า
"น้องสาวของเสี่ยเขาไม่ชอบ ไม่พอใจที่เสี่ยควงผู้หญิงเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ เสี่ยกลัวหนูโดนน้องรินตบตีทำร้าย เสี่ยอยากให้หนูไปพักที่คอนโดนั้นที่เสี่ยซื้อให้หนูอยู่เป็นการชั่วคราว เสี่ยเป็นห่วงความปลอดภัยของหนูนะ"
"นี่น้องสาวของเสี่ยอารมณ์ร้อน รุนแรงถึงขนาดนั้นเลย ไม่อยากจะเชื่อ"
(หนูฝัน : เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น คนเป็นน้องสาวหวงพี่ชายราวกับหวงผัวตัวเอง ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่น้องแท้ๆคลานกันออกมาจากท้องแม่ตามติดๆกัน ก็คงไม่อยากเชื่อหรอก)
"ใช่ เสี่ยเป็นห่วงหนู แต่ไม่ต้องห่วงเสี่ยจะเข้าไปนอนกับหนูที่คอนโดนี้ทุกคืนเลย โอเคไหมคะคนดีของเสี่ย" มือหนาเลื่อนเข้าไปกุมมือบางเอาไว้ ใจจริงผมไม่อยากทำแบบนี้แต่มันจำเป็น
"โอเคค่ะเสี่ย หนูจะยอมทำตามที่เสี่ยบอกทุกอย่าง ขอแค่เสี่ยอย่าทิ้งหนูไปไหนก็พอ"
"เสี่ยไม่กล้าทิ้งคนสวยๆหรอก อีกอย่างหนูเป็นเมียตัวจริงของเสี่ย ใครจะกล้าทิ้งเมียรักของตัวเองได้ลงคอ"
"อื้ม เสี่ย" หนูฝันซาบซึ้งกับคำพูดของผมรีบเข้ามาโผกอดเอาไว้อย่างแน่นหนา ผมสวมร่างบางตอบกลับด้วยความกังวลใจ!
__________
@คอนโดของเสี่ย
"หนูอยู่ในห้องคนเดียวได้แน่นะ?"
ผมพาเมียเด็ก(ทางพฤตินัย)มาพักที่ห้องของผมซึ่งอยู่ชั้นสูงสุดของคอนโด โดยเอาเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวเธอเข้ามาอยู่นี้ให้หมด เพราะถ้าน้องพราวเห็นในบ้านใหญ่ก็อาจจะเป็นเรื่องก็ได้
"อยู่ได้ค่ะ เสี่ยออกไปหาลูกค้ารายใหญ่ของเสี่ยเถอะ เดี๋ยวพวกเขาจะรอนาน หนูอ่านหนังสือเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยใหม่แก้เบื่อก็ได้ค่ะ"
"เดี๋ยวเสี่ยจะมานอนค้างคืนกับหนูด้วย" ผมเข้าไปจูบอ่อนหวานแก่เมียเด็กที่รักอย่างละมุน
"งั้นหนูจะแก้ผ้ารอนะคะ....ล้อเล่นนะเสี่ย" ครั้นผมทำตาโตกลับแค่บอกว่าหยอกล้อหัวเล่นทำให้เสี่ยหื่นแอบผิดหวังนิดๆ
เมียเด็กนี้แสบซนไม่เบา....
.
.
.
[เช้าวันรุ่งขึ้น]
@สนามบินดอนเมือง
ผมตื่นแต่เช้าปล่อยให้หนูฝันนอนหลับสบายต่อ จึงชวนไอ้ติณมารับน้องสาวด้วย ส่วนไอ้ทาม โทรหามันไม่ติด สงสัยคงจะปราบเมียที่อ้างว่าเป็นของตายแน่นอนเลย
"น้องพราวจะมา ทำไมมึงตื่นเต้นกว่าพี่ชายอย่างกูด้วยว่ะ"
"ก็ว่าที่หวานใจของกูกำลังจะกลับมา กูก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา อยากเห็นหน้าน้องรินจังว่าจะสวยหยาดเยิ้มแค่ไหน"
"เว่อร์! แค่สายตาน้องรินยังไม่มองมึงด้วยซ้ำ อย่ามโน!" อีกอย่างผมก็ไม่ยอมให้น้องสาวคบกับมัน รู้อยู่ว่ามันจอมเจ้าชู้ได้ที่หนึ่ง ถ้าน้องพราวได้คบกับมันต้องเสียใจ ชอกช้ำตายแน่ๆ
"ไอ้ภูผา มึงไม่ให้ความหวังกูเลยว่ะ"
ผมส่ายหัวเบาๆให้กับมัน สายตาคมกริบหันไปมองเห็นร่างบางในชุดแฟชั่นสมัยใหม่เดินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่รวมทั้งกระเป๋าเล็กๆน้อยสามสี่ใบ เธอมองหาคนที่จะมารับอยู่แต่....
"พี่ภูผา น้องอยู่นี้" พราวดีใจมากรีบเดินเร็วๆตรงปรี่ไปหาสองหนุ่มหล่อที่ยืนอยู่ตรงนั้นพลางโผกอดร่างพี่ชายทันที
"น้องพราว สวยมากจนพี่ติณจำแทบไม่ได้เลย" ติณเห็นแบบนี้ยิ่งหลงรักน้องสาวเพื่อนมากยิ่งขึ้น
"เอ๊ะ พี่ติณก็มารับพราวด้วยหรือคะ พอดีว่าพราวไม่ได้มอง พราวมองแค่พี่ชายของพราวเท่านั้นเองค่ะ" พราวไม่สนใจผู้ชายจอมเจ้าเล่ห์อย่างติณ เธอมีสเปกในใจอยู่แล้ว เขาไม่ผ่านเกณฑ์ของเธอ!
"ทำไมน้องพราวพูดจาแรงๆใส่ไอ้ติณอย่างนั้นแหล่ะ เพื่อนพี่อุตสาห์มารอรับน้องเลยนะ น้องก็ควรจะขอบคุณเขาบ้าง" ผมปราบคำพูดแรงๆของน้องสาวยังไม่อยู่ พราวยิ่งโตยิ่งก้าวร้าว
"พราวขอโทษค่ะพี่ภูผา ขอโทษพี่ติณด้วยนะคะแต่ถ้าไม่มีงานทำก็ไม่ต้องมาเพราะรินไม่ได้ขอไว้ ไปกันเถอะค่ะพี่ภูผา พราวเหนื่อย พราวร้อน อยากพักผ่อนจะแย่อยู่แล้ว" พราวเข้าไปควงแขนพี่ชายแท้ๆเดินออกไปก่อนโดยไม่ชายตามองติณเลยสักนิด
"ผู้หญิงเกลียดแปลว่าผู้หญิงรัก สู้ๆเว้ยไอ้ติณ มึงอย่ายอมแพ้" ติณเอ่ยปลอบใจและให้กำลังใจตัวเองก่อนจะตามไปกับเพื่อนรัก
ผมกับไอ้ติณพาน้องพราวมาพักผ่อนที่บ้านหลังใหญ่เพราะเธอพูดว่าเดินทางมาเหนื่อยๆอยากนอนพักสักชั่วโมง ผมก็เลยตามใจน้องสาว (ตามใจมาตั้งแต่เด็กจึงกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ!)
.
.
.
@คฤหาสน์
"คิดถึงบ้านของเรา ในที่สุดหนูก็กลับมาหาพวกท่านสักที คิดถึงพ่อแม่จังเลยนะคะพี่ภูผา" พราวรู้สึกได้กลับบ้าน แต่แอบขัดใจที่เพื่อนพี่ชายตามมาติดๆ ชักน่ารำคาญ!
"พวกท่านก็ยังอยู่ในใจของพวกเรางั้นแหล่ะคะคุณหนูพราวของแม่นม" แม่นมเอาน้ำมาเสิร์ฟให้น้องสาวของบ้านนี้ด้วยความดีใจที่กลับมาบ้านช่วงปิดเทอม
"แม่นม พราวคิดถึงแม่นมจังเลย คิดถึงฝีมืออาหารของแม่ครัวใหญ่ที่นี้จริงๆ" น้องสาวตัวแสบรีบเข้าไปสวมกอดแม่นมทันที แถมกอดแน่นไม่ยอมปล่อยอีก
"แม่นมก็คิดถึงคุณหนูพราว ลูกสาวสุดแสนดื้อของคุณหญิงค่ะ โตขึ้นมาเป็นสาวสวยเหมือนแม่เลยนะคะเนี่ย" แม่นมเอ่ยชมความสวยความงามที่เหมือนกับมารดาไม่ผิดเพี้ยน DNAตรงกัน พราวเขินที่ถูกชม
"แหม พราวยังสวยไม่เท่ากับคุณแม่และแม่นมเลยนะคะ แม่นมสวยที่สุดในสายตาของพราวค่ะ"
"แหม คุณหนูน้อยของแม่นมปากหวานจริงๆ"
"ปากหวานตั้งแต่ผมคนแรกที่เข้ามาเหยียบประเทศบ้านเกิด ไม่แปลกหรอกที่แม่นมจะรักคุณหนูน้อยสุดแสนดื้อคนนี้ได้" ผมดีใจที่น้องพราวได้กลับมาบ้านหลังจากที่อยู่เมืองนอกมาตั้ง3ปี
"ว่าแต่พี่ภูผามีอะไรปิดบังรินหรือเปล่า พราวได้ยินข่าวลือว่าพี่แอบควงเด็กอายุไม่ถึง20ปีมาที่บ้านนี้ จริงใช่ไหมคะพี่ชาย"
เอาอีกแล้ว เรื่องที่ปิดไม่มิดน้องพราวระแคะระคายจนได้ ผมจะตอบเธอได้ยังไงเนี่ย นี่เป็นน้องสาว อีกคนก็เป็นคนที่ผมรัก
"เอ่อ น้องพราวได้ยินที่ไหนมา พี่ก็รู้จักนิสัยใจคอของน้องสาวตัวแสบของพี่ดี น้องพราวสบายใจได้ เอาล่ะแม่นมพาน้องพราวพักผ่อนที่ห้องเถอะครับ"
"ค่ะนายใหญ่ คุณหนูรินขึ้นไปพักผ่อนเถอะค่ะ แม่นมจัดเตรียมห้องคุณหนูสะอาดเรียบร้อยแล้ว"
"อย่าให้รู้นะว่าพี่ภูผาแอบซ่อนเด็กเอาไว้ที่ไหน ฉันจะตามไปเตือนเด็กของพี่เอาไว้ ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่!"
"จ้าน้องสาวของพี่" ผมฝืนยิ้มก่อนจะลับหลังน้องสาวกับแม่นมที่พาขึ้นไปห้องชั้นบนก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ป้านวล" เรียกแม่บ้านใหญ่
"คะนายใหญ่"
"ถ้าน้องพราวตื่นขึ้นมาแล้วลงมาไม่เจอผม ให้บอกเธอว่าผมมีนัดสำคัญกับลูกค้าคงกลับบ้านดึกหน่อย ไม่ต้องตาม ไม่ต้องรอทานข้าว เข้านอนเลย เข้าใจตามที่ผมสั่งนะครับป้านวล"
"เอ่อ...กะ ก็ได้ค่ะ ป้านวลจะบอกตามที่นายใหญ่สั่งไว้ทุกคำ ไม่ขาดตกสักคำเดียวเลยค่ะ"
"ขอบคุณครับป้านวล งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
ผมได้โอกาสจึงชวนไอ้ติณกลับบ้านมัน แต่มันยังอยากอยู่กับน้องริน ผมจึงพามันกลับบ้านตัวเองให้ได้เพราะอยู่ไปก็มีแต่ความเจ็บช้ำใจเปล่าๆ!
___________
@คอนโดของผม
อันที่จริงวันนี้ไม่มีงานสำคัญของท่านประธานแต่ผมเลือกโกหกน้องสาวเพราะไม่อยากให้เธอรู้ ไม่งั้นชีวิตของหนูฝันจะไม่มีความสุข!
แอด🚪
"เสี่ย! เสี่ยกลับมาหาหนูแล้ว" พอเปิดประตูเข้ามา ร่างเล็กก็โผเข้ามากอดร่างใหญ่อย่างดีใจ
"แค่ห่างจากเสี่ยไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงต้องดีใจขนาดนี้เลยเหรอ เสี่ยปลื้มเลยนะเนี่ย"
"ก็หนูคิดถึงผัวของหนูนี่น่า"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments