Ep.5 เสี่ยเป็นมาเฟีย

Talk ภูผา

ผมปล่อยให้หนูฝันเข้าไปทำธุระส่วนตัวก่อน ผมก็ลงมาจากชั้นบนเพื่อไปพักผ่อนที่ห้องรับรอง

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหมนายเจษ" ผมเรียกมือขวาเข้ามาคุยเรื่องงานสำคัญสำหรับวงศ์ตระกูลของมาเฟีย

"เรียบร้อยดีครับเสี่ย การขนส่งสินค้าจะเป็นไปอย่างราบรื่น ไอ้พวกศัตรูคู่แข่งไม่รู้แน่นอนครับ" มือขวาคนสนิทของผมตอบกลับได้อย่างพอใจ

"ดีมาก กูคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกมึงมาทำงานเป็นมือขวาสำคัญของกู"

"ก็เพราะว่าเสี่ยให้ชีวิตใหม่แก่ผม จากเด็กที่กำพร้าพ่อแม่กลายเป็นคนที่มีชีวิตดีขึ้น บุญคุณของเสี่ย มันไม่มีวันลืมแน่นอน" เจษ มือขวาผู้จงรักภักดีและซื่อสัตย์ต่อเจ้านายตน

"อืม นายไปพักผ่อนได้แล้ว"

"ครับเสี่ย"

หลังจากที่มือขวาของผมขอตัวเดินออกไปจากห้อง ไม่ทันรู้ว่ามีสายตาคู่หวานแอบซุ่มฟังอยู่ห่างๆ ถึงแม้จะเสียงเบามากแต่เธอก็รู้ว่ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร

"นี่เสี่ยเป็นมาเฟียงั้นเหรอ?" หนูฝันแอบตกใจที่รับรู้ แบบนี้เธอจะถูกพวกมันฆ่าหมกป่าไหม พวกมาเฟียมีแต่พวกอันตรายทั้งนั้น

แล้วเสี่ยเป็นคนประเภทเดียวกันกับพวกมันหรือเปล่า....

"อ้าว หนูฝัน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเสี่ยไม่เห็นเลย" ผมนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์ก็หันไปเห็นร่างเด็กสาวเข้ามา

"ก็หนูตัวเบามั้งคะ เสี่ยเลยไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของหนูเดินเข้ามา" หนูฝันแสร้งยิ้มแย้มเข้ามานั่งตักแกร่งพลางวาดแขนโอบรัดลำคอหนาด้วยสายตายั่วยวน

"อืม ว่าแต่ที่เข้ามานี้มีอะไรหรือเปล่า"

"หนูอยู่เฉยๆหนูก็เหงา หนูอยากเรียนแล้ว" เด็กสาวหน้ามุ่ยที่ไม่ขาดเรียนไปดื้อๆ ไม่รู้ว่าป่านนี้อาจารย์คงจะสั่งงานไปเยอะแยะแถมเธอไปเรียนทีหลังเพื่อนคงไม่รู้เรื่องแน่

"เรียนไปทำไม เดี๋ยวเสี่ยจะเลี้ยงดูหนูเอง ถ้าหนูเหงามากนักก็อาจจะทำให้หนูเลี้ยงลูกของเราเอง เอาไหม" ผมขยิบตาทีเล่นทีจริง แค่พูดหยอกให้เธอเฉยๆไม่ใช่เอาจริงสักหน่อย

"เสี่ย!" ดูว่าเธอจะตกใจที่ได้ยินคำนี้จากปากของเสี่ยจอมเจ้าชู้

ที่ผ่านมาเสี่ยภูผาไม่เคยแต่งงานมีแต่โสดสนิท(สาวรุมตอม)

"เสี่ยล้อเล่น เอาเป็นว่าเสี่ยจะให้เวลาหนูมากขึ้นระหว่างที่รอจัดการเอกสารเข้าเรียนมหา'ลัยของหนูแล้วกัน หนูจะได้ไม่ต้องเหงา"

"ถ้างั้นวันนี้เสี่ยพาหนูไปซื้อเสื้อผ้าและชุดนักศึกษาตัวใหม่ได้ไหม หนูได้ยินมาว่าเสี่ยสายเปย์นี่น่า"

"ได้สิ วันนี้เสี่ยจะอยู่กับหนูทั้งวันทั้งคืนเลย" ผมยิ้มกรุ้มกริ่มกำลังจะพาขึ้นไปแต่งตัวออกไปเที่ยวห้างฯ

"ขอบคุณนะคะเสี่ย จุ๊บ" หนูฝันยื่นใบหน้าหอมแก้มสากๆของผมก่อนจะรีบออกไปจากห้องรับรองด้วยความสุขใจ

"ยัยเด็กแสบเอ๋ย!" ผมยิ้มอ่อนๆ มีเด็กเสี่ยเป็นของตัวเองแถมเป็นนางในฝันที่ใช่ของผมมันสุขใจอย่างนี้นี่เอง

.

.

.

@ห้างใหญ่

เสี่ยพาฉันเข้ามาเลือกชุดนักศึกษาตัวใหม่เพราะชุดเดิมฉันไม่ได้เอามาด้วย ซื้อใหม่ดีกว่ามีคนเปย์ให้เยอะขนาดนี้

"อยากได้กี่ชุดก็เลือกเอาเลย เสี่ยให้บัตรเอาไว้รูดเงินใช้ได้อย่างสบาย" ไม่พูดเปล่ามือหนาก็ยื่นบัตรเครดิตกำจัดวงเงินให้ฉัน

"หนูรักเสี่ยมากที่สุด" ฉันเข้าไปกอดร่างหนาด้วยความดีใจก่อนจะรับบัตรนั้นมา

"เดี๋ยวเสี่ยขอตัวไปทำธุระแป๊บหนึ่ง หนูอยากได้อะไรต่อก็เรียกเจษ มือขวาของเสี่ยก็ได้" เขาหันไปพยักหน้าแก่มือขวาของเขาที่งานดีไม่แพ้กันกับเจ้านาย

นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย....

"ค่ะเสี่ย" ฉันหันไปเดินเข้าร้านเพื่อซื้อชุดนักศึกษา ที่เรียนใหม่ที่เขาหาให้ก็มั่นใจว่าครอบครัวของฉันจะไม่หาตัวฉันเจอ

"คุณผู้หญิงจะรับชุดนักศึกษาแบบไหนดีค่ะ" พนักงานสาวเอ่ยแก่ลูกค้าสวยๆอย่างฉัน

"เอาแบบทรงAดีกว่าจะได้แนวเซ็กซี่ๆนิดหนึ่ง" ฉันเคยใส่แต่กระโปรงยาวถึงข้อเท้าเพราะคุณพ่อสั่งซื้อให้ มีแต่พี่ขวัญที่แต่งตัวได้สบายตามใจ

ทีนี้ฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง!

"ค่ะคุณลูกค้า"

ระหว่างที่ฉันเลือกลองชุดนักศึกษาตัวใหม่อยู่นั้น ก็ได้เสียงนักศึกษาแวะเข้ามาในร้านนี้ คงไม่แปลกใจหรอกว่าไม่ได้ยินชื่อขวัญใจ!

"แกว่าตัวไหนดีอ่ะยัยขวัญ"

"ฉันว่าเอาตัวนั้นแหล่ะ ดูท่าจะสวยเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น"

นั่นมันพี่ขวัญกับแก๊งค์พ้องเพื่อนจริงๆด้วย มาทำอะไรอยู่แถวนี้ ฉันตกใจมากรีบเข้าไปซ่อนตัวที่ห้องลองชุด

ทำไมมันโลกกลมจัง!

เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนข้างในอกเต้นตูมตามไม่เป็นจังหวะถี่ขึ้น ทันใดนั้นเองประตูห้องลองชุดก็เปิดออก

พรึ่บ!

"ว้าย อุปส์!" ไม่ทันที่ฉันจะร้องกรี๊ดออกมาก็ถูกมือใหญ่ปิดปากฉันเอาไว้

"เงียบ! นี่เสี่ยเอง" เสียงเข้มเอ่ยกระซิบข้างหูเบาๆทำให้ฉันต้องอ่อนลง

"สะ เสี่ยจริงๆด้วย" ด้วยความดีใจมากๆทำให้เผลอตัว(เผลอใจ)ไปกอดอีเสี่ยทันที เขามาช่วยฉันได้ทันจริงๆ

"อ๊ะ ยั่วเสี่ยขนาดนี้ ไม่ดูสถานที่บ้างหน่อยหรือ"

ฉันตั้งสติได้ก็ลืมตัวว่าอยู่ในห้องอันที่สาธารณะรีบผละออกจากตัวเขาทันที ไอ้เสี่ยจอมเจ้าเล่ห์

"ไอ้เสี่ยลามก!" ฉันชะเง้อหน้าออกไปดูว่าพวกพี่ขวัญไปหรือยัง แล้วทำไมเสี่ยภูผาถึงเข้ามาได้

"พวกพี่สาวของหนูออกไปตั้งนานแล้ว เดินสวนทางกับเสี่ยอยู่"

"นี่เสี่ยรู้จักพี่สาวของหนูด้วยเหรอ?!"

"ก็ไม่เชิงว่ารู้จัก เสี่ยแค่สืบประวัติตัวหนูก็พบว่าหนูมีพี่สาวคนโตอยู่ชื่อขวัญใจ ดูหน้าตาเธอก็คล้ายกับหนูอยู่ราวกับพี่น้องเหมือนกันนะ"

"ถึงจะเป็นพี่น้องกันแต่นิสัยใจคอไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง" ฉันบ่นอุบอิบ เรากับพี่ขวัญไม่ถูกกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนมากพ่อแม่รักพี่ขวัญมากกว่าฉันที่เป็นลูกสาวอีกคนของพวกท่านเสียอีก

"ว่าแต่หนูเลือกชุดเสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วเสี่ยจะพาหนูไปเลือกซื้อชุดสวยๆและพวกชั้นในของหนูต่อ"

"เสร็จแล้ว เสี่ยพาหนูออกจากร้านนี้เถอะ หนูไม่อยากเจอหน้าพี่ขวัญตอนนี้"

"ได้จ๊ะหนูฝัน😊"

เสี่ยภูผาพาเด็กเสี่ยของตัวเองออกจากร้านนี้หลังจากซื้อชุดให้เมียเด็กจนพอใจแล้ว ฉันสงสัยว่าเขาไปทำธุระที่ว่านั้นคืออะไร!

"เสี่ย"

"อะไร" เขาหันไปมามองฉัน

"คือหนูมีอยากจะถามเสี่ยเรื่อง...." อยากรู้อะไรก็กล้าถามเขาไปตรงๆ แต่ไม่ทันที่จะเอ่ยถามเรื่องธุระของเขา ก็มีเสียงเข้มทักเสี่ยภูผาขึ้นมาเสียก่อน

"เฮ้อ! ไอ้เสี่ยภูผา วันนี้มึงควงเด็กใหม่ของผับมึงด้วยเหรอว่ะ" ผู้ชายคนตรงหน้าก็งานดีไม่แพ้กัน แต่หนูฝัน เธอจะนอกใจเสี่ยไม่ได้นะ!

"ไม่ใช่ กูซื้อตัวหนูฝันของกูเอาไว้เป็นเด็กในปกครองของกูแล้ว" เสี่ยภูผาโอบไหล่บางเข้ามาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของต่อหน้าเพื่อนรัก

"เอ่อ นี่ใครเหรอคะเสี่ย เพื่อนของเสี่ยเหรอไม่เห็นแนะนำให้หนูรู้จักบ้างเลย" พลางเอ่ยเสียงสองแก่เขา

"อ่อ นี่ไอ้ทาม เพื่อนของเสี่ยเองแต่หนูไม่ต้องสนใจเพราะมันมีเมียเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว แต่มันไม่ยอมเปิดเผยตัวตนก็เท่านั้น"

"อ้าว ไอ้ภูผา ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมียกูซะหน่อย เธอก็เป็นแค่สิ่งของที่มาล้างหนี้ให้ก็เท่านั้น" ทามบ่นอย่างหงุดหงิดที่พูดถึงเมียแต่งคนที่อยู่แต่ในบ้าน ปลาจีนคือชื่อของเธอ เขาเห็นหล่อนเป็นแค่ของตายเท่านั้น!!

"จ้าๆไอ้เพื่อนรัก ว่าแต่นายมาทำไมที่นี้" เสี่ยถามคุณทามบ้าง

"มันจำเป็นด้วยเหรอว่ามาที่นี้ทำไม กูก็อยากมาเที่ยวมาตากแอร์เล่นตามประสาชายโสด ว่าแต่คุณฝันสนใจเดินควงกับผมไหมครับ" น้ำเสียงของคนจอมเจ้าชู้ทำให้ฉันรู้ดีว่าพูดกวนประสาทอีเสี่ยเล่น

"ไอ้ทาม คนของกู มึงอย่ามายุ่ง!" เสี่ยถลึงตาโกรธใส่เพื่อนชายอย่างหวงแหน

"แหม กูก็แค่หยอกมึงเล่นเท่านั้น ไม่คิดว่ามึงจะหวงเด็กนี้จริง ถ้างั้นกูขอตัวก่อน...ไว้เจอกันนะครับคุณฝัน" ชาร์ลหันมาส่งยิ้มหวานแก่เด็กของเสี่ย

"ค่ะคุณทาม" ฉันก็ส่งยิ้มตาหวานตอบกลับให้เขาเช่นกัน

"หนูฝัน ห้ามไปส่งยิ้มหวานให้มันอีก เสี่ยหวง!" เสี่ยภูผาหงุดหงิดใจจึงดึงตัวเด็กมันอ่อยออกไปจากไอ้ทาม

"เสี่ยหวงหนูก็เป็นด้วยเหรอ" ในใจแอบหัวใจพองโตที่เขาก็เป็นห่วงและหวงเราขนาดนี้ แอบปลื้มใจจัง

"ก็ใช่! เพราะหนูเป็นของเสี่ย เสี่ยซื้อตัวหนูมา หนูก็เป็นสิ่งของของเสี่ยเพียงคนเดียว!"

หมายความว่าไง! เสี่ยเห็นฉันเป็นแค่สิ่งของของเขางั้นเหรอ

แค่คิดน้ำตาก็พานจะไหลออกมาแต่เราก็อดกลั้นมันเอาไว้....

"ค่ะเสี่ย" ใบหน้าหวานสลดลงไปกับคำพูดที่ไม่ทันคิดของเขา

นั่นสิ ใครจะให้เป็นเมียเสี่ยง่ายๆล่ะ!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***