Ep.2 หนี

เด็กเสี่ย

"ไม่แต่ง! ยังไงหนูก็ไม่แต่งเด็ดขาดค่ะคุณพ่อ"

เสียงคัดค้านของหญิงสาวดังขึ้นหลังจากรู้ว่าพ่อบังคับให้เธอแต่งงานกับชายหนุ่มที่ไม่ได้รัก ไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ เธอไม่ชอบคลุมถุงชน!

"ถึงยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับเขา ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราจะไม่มีอะไรกิน" ประมุขของคฤหาสน์วรวิจิตรขึ้นเสียงใส่ลูกสาวคนเล็กอย่างโมโหและก็เครียดด้วย

"ทำไมต้องเป็นหนูที่แต่งงานล้างหนี้ครอบครัว พี่ขวัญใจละ ทั้งที่พี่ขวัญเป็นลูกสาวคนโตของคุณพ่อคุณแม่" เธอไม่เข้าใจทำไมต้องบังคับเธอซะทุกเรื่อง ทำไมพี่สาวที่คลานตามกันออกมาถึงได้ตามใจทุกอย่าง

แบบนี้เธอก็น้อยใจเป็นนะคะ!....

"คนอย่างพี่นี้ไม่จำเป็นต้องบังคับแต่ง เพราะพี่ก็กำลังหาทางช่วยครอบครัวของเราอยู่ด้วยการจับคุณคาเตอร์ให้มาช่วยทางธุรกิจไงล่ะยัยฝัน แต่งๆไปเถอะ" ขวัญใจ พี่สาวคนโตเอ่ยออกมาบ้าง

"ไม่! หนูไม่แต่งเด็ดขาด!" หญิงสาวไม่ยอมรีบลุกออกจากโต๊ะอาหารพลางขึ้นไปเก็บตัวในห้อง

"ฮือๆ ไม่มีใครเข้าใจหนูเลย" ฉันร้องไห้ฟูมฟายในห้องเพียงคนเดียว ทำไม ทุกคนถึงต้องบังคับและเรียกร้องจากเราด้วย

"อยู่ที่นี้ไม่ได้ ถ้าอยู่นี้คุณพ่อจะจับเราแต่งงานกับไอ้ทีระแน่นอนเลย" ผู้ชายคนที่ชื่อทีระเป็นน้องชายของคุณธร คนที่พี่ขวัญสนใจอยู่

ไอ้พวกสองพี่น้องคนเลวนั่น ไม่น่าคบด้วย!

"เราต้องหนี หนีออกจากบ้านนี้ สู้ๆนะหนูพาฝัน" ฉันให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเก็บข้าวของจำเป็นลงใส่ในกระเป๋าเป้อย่างรวดเร็ว ทีเหลือก็แค่รอจังหวะกลางคืน

........

ภายใต้ความเงียบสงบในยามกลางคืนดึกสงัด คฤหาสน์อันใหญ่โต ทุกคนในบ้านคงนอนหลับกันหมดแล้วเหลือแต่เธอเพียงคนเดียวที่ตั้งใจไม่นอนเพราะรอโอกาสหนีจากคนใจร้ายในบ้านหลังนี้

ร่างบางในชุดรัดรูปสีดำ ปิดมิดชิดเหมาะสมกับการลับลอบหนีออกจากบ้านมากที่สุด มือบางกระชับกระเป๋าเป้เอาไว้แน่นหนาพลางแอบหลบหนีย่องเบาลงมาจากชั้นบนก่อนจะหนีออกจากทางประตูหลังบ้านโดยที่ไม่มีใครรู้

ฉันค่อยโล่งอกที่พ้นจากเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้ได้อย่างหวุดหวิดก่อนจะโทรเรียกหาเพื่อนรักที่ตกลงว่าจะช่วยเหลือฉัน

"ยัยน้ำฝนอยู่ไหน ฉันออกมารออยู่ตรงนี้แล้ว"

(โอเค รอแป๊บนะเพื่อนรัก)

อีกสักพักก็มีรถยนต์คันสีดำแล่นเข้ามาจอดตรงหน้า ดูก็รู้ว่าเป็นรถใคร....ยัยน้ำฝน

"รีบเข้ามาเร็ว"

ฉันรีบเข้าไปในรถยัยเพื่อนสาวที่สนิทกัน ก่อนจะขับรถหนีออกไปจากบ้านหลังนี้

ลาก่อนชีวิตที่แสนจะห่วยแตก....

.

.

.

@บ้านของยัยน้ำฝน

"แกพักที่นี้ได้เลยนะ พ่อแม่ฉันไม่ได้อยู่ ส่วนมากก็จะบินไปทำงานที่เมืองนอกบ่อยๆ ฉันอยู่คนเดียวจนชิน"

"ขอบใจมากนะแกที่ช่วยเหลือฉันมาตลอด ถ้าไม่ได้แก ฉันก็ไม่รู้จะไปพึ่งพาใคร"

"อย่าคิดมากน่า ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันย่อมช่วยเหลือกันอยู่แล้ว แกขึ้นไปพักผ่อนเถอะ"

"อืม" ฉันพยักหน้ารับเพื่อนรักก่อนจะเอากระเป๋าเป้ที่มีของจำเป็นเท่านั้นที่เอามาพลางขึ้นบนห้องอีกห้องที่เพื่อนจัดให้

"เฮ้อ!" หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วก็รู้สึกอยากพักผ่อนให้หายเหนื่อย นี่ฉันหนีออกจากบ้านได้แล้วใช่ไหม

แนะนำตัวเลยแล้วกัน ฉันชื่อพาฝัน นริศรา วาจรัต อายุ20ปี เป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลใหญ่มีพี่สาวอยู่คนหนึ่งคือพี่ขวัญใจ เราเป็นคนสมัยใหม่ ไม่ชอบการถูกบังคับ คลุมถุงชนที่มันคนรุ่นเก่าทำกัน อีกอย่างเราก็เชื่อว่าสักวันจะเจอคนที่ใช่จริงๆในโลกใบนี้ (นางเอกแอบโลกสวย) เราเป็นคนหน้าตาดีกว่าพี่สาวแต่ไม่ชอบแต่งหน้า เดี๋ยวจะมีผู้ชายมารุมจีบกันน่าเวียนหัว

แล้วเราจะไปทางไหนดี!

"แล้วเราจะหาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าเทอม ถ้าเราไปเรียน คุณพ่อก็จะตามตัวเจอแล้วลากกลับบ้านน่ะสิ เราจะเอายังไงดีเนี่ยยัยฝัน

"ฉันว่าฉันพอมีวิธีช่วยแกได้นะยัยฝัน เสียงเพื่อนรักทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ทันทีที่เห็นยัยน้ำฝนยืนยิ้มแย้มอยู่เข้ามาในห้อง

"ยัยน้ำฝน"

"ไม่ต้องตกใจไป ฉันได้ยินแกบ่นเป็นหมีกินน้ำผึ้งอยู่คนเดียวก็เลยเข้ามา เรื่องนั้นพอจะมีวิธี แต่เธอจะยอมทำงานนี้ไหม?" น้ำฝนเข้ามานั่งข้างๆกับเพื่อนสนิทที่อยู่บนเตียง

"วิธีอะไรเหรอ?" ราวกับจุดประกายความหวังขึ้นมา จะเป็นงานอะไรก็ทำได้ทั้งนั้นในตอนนี้

"พอดีรุ่นพี่ที่ฉันรู้จักเขาขาดคนงานก็เลยขอให้ฉันหาคนไปทำงานให้ เห็นว่าแกอยากทำงานก็เลยบอกเผื่อว่าจะสนใจ งานง่ายๆแต่ได้เงินสูงกว่าที่งานอีกนะแก" พอรู้ว่าได้เงินสูง ตาก็ลุกวาวเป็นประกายทันที งานอะไรให้เงินเยอะขนาดนั้น!

"งานอะไร ไม่ใช่ว่างานขายตัวหรอกนะ! ฉันไม่ทำงานพวกนี้เด็ดขาด!"

"ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบงานพวกกระหรี่เนี่ย แกก็แค่ตรวจสอบทำบัญชีในผับใหญ่เท่านั้น เจ้านายเขามีเมียแล้ว แกสบายใจได้" น้ำฝนแอบโกหกเรื่องทั้งหมด เรื่องที่เธอพูดมันตรงข้ามกับความจริง

แต่ถ้าบอกความจริงไป เพื่อนสาวที่ถือศักดิ์ศรีของตัวเองก็จะไม่ยอมน่ะสิ!

(น้ำฝน : ขอโทษด้วยนะฝัน ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ)

"งั้นเหรอ ถ้าแกบอกแบบนั้นคงสบายใจหน่อย แล้วจะไปหาเจ้านายนั้นวันไหน ฉันอยากทำงานแล้ว" ฉันเก่งเรื่องเลขตั้งแต่เด็ก แค่การทำบัญชีสบายมากเพราะเคยทำบัญชีบริษัทของพ่อ

ขอแค่มีเงินเยอะๆก็พอ.....

"พรุ่งนี้ฉันจะพาแกไปอย่างแน่นอน วันนี้พักผ่อนเอาแรงเถอะ พรุ่งนี้แกน่าจะใช้แรงมาก อุ๊ปส์!" น้ำฝนปิดปากเอาไว้ เผลอหลุดพูดความลับออกไป ฉันแอบสงสัย

"อะไรนะ!"

"ปะ เปล่าไม่มีอะไร แกพักผ่อนเถอะ ฉันไม่กวนแกแล้ว" ยัยน้ำฝนทำหน้าเลิ่กลั่กพลางรีบออกไปจ่กห้องนอน

"อะไรของมัน" ฉันล่ะแปลกใจกับอาการแปลกๆของยัยน้ำฝนตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว

หวังว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง....

.

.

.

[วันต่อมา]

@ผับบาร์ P-P

"ที่นี้เหรอที่แกบอกว่าจะหางานให้ฉันทำ" ฉันมองดูตรงหน้าผับแล้ว ดูน่าจะใหญ่โต รู้สึกกลัวๆยังไงไม่รู้

"ใช่ แล้วนี่แกเป็นอะไรทำไมขาสั่นขนาดนั้น ไม่ต้องกลัวหรอก"

"ถอนตัวทันไหมว่ะแก ฉันว่าฉันไม่น่าทำงานนี้รอด"

"ทำมาเป็นปอดแหกอะไรตอนนี้ ถึงจะถอนตัวก็ไม่ทันเพราะฉันโทรบอกเขาตั้งแต่คืนนี้แล้วและเขาก็มารอสัมภาษณ์แกด้วย ไปกันเถอะ" เพื่อนรักพาฉันเข้ามาข้างใน เพราะมันเป็นกลางวันจึงไม่มีคนมาเที่ยว ผับนี้เปิดแต่ตอนกลางคืน

"มาแล้วเหรอ คนที่เธอบอกว่าจะยอมทำงานนี้ได้อย่างไม่มีปัญหาและตามครบสมบัติที่ฉันต้องการ" ร่างผู้ชายตัวใหญ่ที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงเข้ามาหาเพื่อน ราวกับสองคนนี้สนิทสนมกันดี

"ไม่มีปัญหาค่ะเจ๊ เพื่อนหนูนี้ตรงตามคุณสมบัติตามที่เจ๊ต้องการแน่นอน"

สองคนนี้กระซิบกระซาบอะไรกัน ฉันฟังไม่รู้เรื่อง หลังจากนั้นยัยน้ำฝนก็จับมือพาฉันไปในห้องอะไรก็ไม่รู้ สักพักเธอก็เดินออกไปเหลือแต่เจ๊ใหญ่

"เพื่อนของฉันเธอไปไหนแล้วคะ"

"อ้อ เธอคนนั้นได้เงินแล้วก็กลับไปแล้วน่ะสิ หล่อนนี้ไม่รู้จริงๆเหรอว่าโดนเพื่อนหลอกมาทำงานที่นี้ แต่ที่จริงมาขายตัว!"

"ว่ายังไงนะ" ฉันตกใจมากที่รู้ความจริงภายหลัง รู้อีกทีก็อยู่ในดงป่าดงเสือร้ายแล้ว ไม่มีทางหนีพ้น

"ตอนนี้เธอเป็นเด็กใหม่ของเจ๊แล้ว คืนนี้นายใหญ่ของที่นี้จะมา แบบนี้ส่งให้เสี่ยตรวจเช็คสินค้าคุณภาพว่าอยู่เกรดไหน"

ไม่นะ! ฉันไม่อยากขายตัว

"ปล่อยฉันไปเถอะนะคะเจ๊ ฉันถูกโดนหลอกมา รับรองว่าฉันจะไม่เอาความพวกคุณเลย นะคะปล่อยฉันไปเถอะ"

"ไม่ได้! จับตัวเธอนี้เข้าไปแต่งตัวรอนายใหญ่คืนนี้"

"ครับเจ๊"

"ไม่นะ ฉันไม่อยากขายตัว มะ..."

ไม่นานฉันก็ถูกพวกเขาโป๊ะยาสลบทันที สติและภาพในหัวก็ดับวูบไปทันที....

_______

พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็เหมือนมีใครเอาผ้ามาปิดตาเอาไว้ มองไปทางไหนก็มืดไปหมด สักพักเหมือนได้ยินเสียงประตูเปิดออก เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนหยุด หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นรัวๆ

"มาแล้วจ๊ะหนู เสี่ยมาแล้ว"

"อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!"

#ep.หน้า #อีเสี่ยNCจัดหนักจัดเต็มแน่ครั้งแรกของน้องก็เบาๆหน่อยนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***