ตอนที่5

"ห้ะ!! น้องปริณญ์ลาออกจากราชกาล" เสียงตะโกนของคุณชายใหญ่ของบ้านทำเอาคนงานรอบบ้านถึงกลับหันมามอง

"จอมทัพเบาๆๆ จะพูดเสียงดังไปทำไมยังไงน้องก็ออกมาเเล้ว" คุณชายกลางของบ้านรีบเอ่ยเตือนทันที

"ครับพี่จอมทัพผมออกจากกรมตำรวจเเล้ว"

"ออกทำไม ออกเพราะอะไร ออกเมื่อไร ออกเเล้วจะทำอะไร "พี่ชายคนโตพูดไปก็เขย่าตัวคนน้องไป

"ใจเย็นๆๆครับพี่จอมทัพ ผมออกเพราะเบื่อกับระบบราชกาลไทย แต่ผมก็ออกมาสืบเรื่องของคดีด้วยครับ เพราะตอนนี้ผมทำอะไรก็ดูเหมือนฝั่งโน้นจะรู้การเคลื่อนไหวทุกอย่าง คงจะมีหนอนในกรมตำรวจเป็นเเน่ "น้องคนเล็กตอบกลับโดยเข้าโหมดจริงจังในการทำงานทันที

"แล้วน้องออกมายังงี้จะสืบคดีต่อยังไงล่ะ" พี่ชายคนกลางเอ่ยถามน้องคนเล็กต่อเพราะถ้าอยากสืบคดีต่อเป็นตำรวจน่าจะง่ายกว่าออกมาเป็นคนธรรมดาเเต่ไม่ธรรมดาของน้องคนเล็ก

"ผมจะไปทำงานเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกของเขาครับ ลูกของรดิศไชยนนท์ กีรติเมธานนท์ คนที่ไม่เคยเปิดเผยหน้าตาของลูกตัวเองเลยสักครั้ง"

"มันจะไม่อันตรายไปเหรอน้องปริณญ์บ้านกีรติเมธานนท์ ทั้งโหดเหี้ยม เห็นเขาว่าฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาเลย ไหนจะเป็นเจ้าพ่อค้าอาวุธรายใหญ่ ค้ายาอีก แล้วไหนจะทำธุรกิจคาสิโน่ เป็นคนที่มีอำนาจมากเลยนะชายเล็ก แล้วเรานะเป็นตำรวจเก่ามีเหรอเขาจะไม่รู้"พี่ชายคนกลางเอ่ยเตือนกับน้องคนเล็กเพราะเขาไม่เห็นทีท่าว่าจะเข้าไปทำงานอย่างปลอดภัยได้อย่างไร

"ครับผมรู้ แต่ถ้าหากว่าแผนไม่เป็นอย่างที่ผมคิดผมก็คงออกมาทำงานกับคุณพ่อแทนครับ เพราะให้กลับไปเป็นตำรวจน้องคงไม่ไหว"ลูกชายคนเล็กของบ้านเอ่ยบอกอย่างไม่ใส่ใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่

"อืมพี่ว่าเขาคงไม่รับเรา เราคงได้ออกมาช่วยคุณพ่อเป็นเเน่เเท้" น้ำเสียงที่ผ่อนคลายลงเมื่อรู้ว่าน้องก็ไม่ได้ตั้งใจจะเอาชีวิตไปเสี่ยงขนาดนั้น

"ว่าเเต่ผม เรามาสนใจเรื่องพี่จอมทัพเถอะครับ ทำไมนั่งน่าเครียดอย่างนั้นล่ะครับ"

"น้องปริณญ์น้องเลิกยุ่งกับกีรติเมธานนท์นะ พี่ขอร้องตระกลูนี้อันตรายเกินไป" ชายใหญ่ที่เหมือนจะได้สติจึงรีบพูดความในใจออกไปอย่างหมดเปลือก

"พี่ก็ได้สืบราชกาลลับเกี่ยวกับตระกลูคู่ค้าอย่างเทวฐิติรัตน์ แต่เบื้องบนกลับไม่ชอบที่พี่ไปยุ่งกับตระกลูนี้ เลยสั่งให้พี่ลงไปปราบโจรใต้เป็นคำขู่ " น้ำเสียงที่พูดอย่างจริงจังเป็นการบ่งบอกว่าเรื่องนี้มันใหญ่เเค่ไหน "พี่รู้ว่าเทวฐิติรัตน์นะไม่มีทางสั่งเบื้องบนได้ มีเเต่กีรติเมธานนท์นี้ล่ะที่จะสั่งเบื้องบนได้ พี่ยังไม่เข้าใจเลยทำไมมันยังยอมให้ทีมน้องสืบเรื่องของมัน"

"อย่าเรียกว่าปล่อยให้สืบเลยครับ ผมสืบกันอย่างเงียบๆๆ พึ่งได้ผลงานก็ตอน3วันก่อนที่บุกไปจับอาวุธของพวกมัน แต่จับไปก็เท่านั้นพวกเบื้องบนก็เอาไปขายต่ออยู่ดี" น้องคนเล็กถอนหายใจกับความเน่าเฟะของระบบราชกาลอย่างเบื่อหน่ายใจ

"ผมอยากรู้เเค่ว่าเมื่อ6ปีที่เเล้วตระกลูกีรติเมธานนท์ได้ทำเรื่องนั้นไว้หรือเปล่า "

"เอาเถอะ น้องก็ทำอะไรก็ให้รอบครอบไว้ล่ะ เรายังพ่อเเม่แล้วก็พี่ชายให้เป็นห่วงนะ"ก่อนพี่ชายคนกลางจะตบเข้าที่บ่าแล้วจึงชวนทุกคนเปลี่ยนเรื่องคุย อุสาชายใหญ่และชายเล็กกลับบ้านทั้งทีอย่ามาคุยเรื่องเครียดกันเลย ก่อนจะชวนให้ทั้งสองคนไปกินมื้ออาหารค่ำได้เเล้ว

ทางด้านคฤหาสน์ตระกีรติเมธานนท์ ตอนนี้สามคนพ่อลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน

"คุณเวหาค่ะ คนทางตระกลูรองโทรมาอยากขอคุยด้วยคะ" แม่บ้านสาวสวยเดินมาบอกผู้เป็นนายของตนเมื่อได้รับสายจากคนฝั่งตระกลูรองว่าอยากคุยกับนายของตน

"บอกไปว่าฉันไม่ว่าง ฉันกำลังทำธุระสำคัญอยู่" สงสัยต้องตบรางวัลให้ทั้งจิราและพลที่ทำงานอย่างดี

"ค่ะนาย" ก่อนจะก้มตัวเเล้วเดินออกไปทันที

"ป๊ะป๊าต้องกลับไปทำงานเหรอคับ"เสียงของปุณถามป๊ะป๊าของตนเพราะตนยังรู้สึกไม่พอใจในกับการอยู่ป๊ะป๊าเลย

"เปล่าครับ ป๊ะป๊าเเค่สั่งงานนิดหน่อย เรามาเล่นกันต่อเถอะ"ก่อนจะหันไปหยิบดาบพลาสติกเล่นกับลูกต่อ

"ขออนุญาติครับนายใหญ่ นี้ประวัติที่พี่พลรวมไว้ครับ "จิราเดินถือไอเเพดของพลมาให้นายใหญ่ของตนดู

"เอาว่างไว้เเล้วก็ออกไป" ก่อนจะหันไปเล่นกับลูกของตนต่ออย่างไม่สนใจ

ติ้ง เสียงเเจ้งเตือนของไอเเพดดังขึ้นเเต่คนทั้งสามกลับไม่ได้ยินเพราะตอนนี้กำลังเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน

เเต่งมา5ตอนเขายังไม่ได้เจอกันเลยจร้าคงมีเเววไปเจอกันที่30นู้นล่ะ อ่ออเล้วฉันก็พึ่งนึกชื่อคุณป๊ะป๊ะออกนะจะบอกให้ ชื่อเวหา โอ้ยหล่อมากค่ะคุณป๊ะป๊า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***