จันอรุณ:ตื่น
ทุกคนเห็นจันอรุณโป๊เปลือยนอนสลบอยู่ข้างหลังวิมานอุกาบาต
พระอินทร์:ทำไมเจ้าทำแบบนี้
จันอรุณ:อย่าเลยเสด็จพ่อ
พระอินทร์:ข้าจักเนรเทศเจ้าไปยังโลกมนุษย์
จันอรุณ:ไม่นะขอรับ
จันอรุณ:กระเด็นไปยังโลกมนุษย์
จันอรุณ:เอื้อก ฟื้นขึ้นมาในป่าหิมพานต์พร้อมสภาพใส่ชุดเทวดาและพระขรรชัย
จันอรุณ:ไม่นะเราต้องหาที่สิงสถิตแต่ไม่ใช่ที่นี่
จันอรุณ:เหาะพเนจรไปทุกที่
จันอรุณ:เห้อหาที่ไหนไม่มีเลย
จันอรุณ:เสกต้นรำพนาขึ้นมาสามต้น
จันอรุณ:เข้าไปสถิตอยู่ในต้นรำพนาทั้งสองต้น
สาระสำคัญ:ต้นรำพนาคือต้นไม้ที่มีแต่เทพแห่งการแก้ไขที่สถิตได้
และถ้าไม่ได้รับคำอณุญาตไครก็เข้าไปไม่ได้
จันอรุณ:ออกมาจากต้นรำพนา
จันอรุณ:เสกให้แผ่นดินในรัศมี2เมตรเป็นแม่น้ำ
จันอรุณ:เสกปลาอานนท์ให้ปกปักรักษาแม่น้ำ
หลังจากนั้น2ปีผ่านไปก็ได้มีกองทัพของเมืองเทพรินต้องการผ่านแม่น้ำจึงสร้างสะพานไม้เพื่อที่จะผ่านไป
จันอรุณ:เสกให้ปลาอานนท์ไปทำลายสะพาน
เทพริน:สังเกตเห็นพระจันอรุณใช้พลัง
เทพริน:แหกเหาะเข้าไปในต้นรำพนาทั้งสองต้น
เทพริน:มายืนข้างหลังจันอรุณ
จันอรุณ:ท่านจะทำอะไรท่านเทพริน
เทพริน:เจ้าโดนเนรเทศเพราะเรื่องแค่นั้นเองรึงั้นข้าจะสานฝันเจ้าให้เป็นจิง
เทพริน:กอดและจูบจันอรุณอย่างเร่าร้อน
จันอรุณ:อ๊ะ!!!!!ทะ ท่านเทพรินหยุดได้แล้ว
เทพริน:งั้นรึ
เทพริน:ฉีกเสื้อผ้าจันอรุณทิ้ง
เทพริน:กัดคอจันอรุณ ดูดคอและดูดต่ำลงเรื่อยๆจนถึงปลายแท่งรักจันอรุณ
จันอรุณ:อ๊ะส์!!!!!!หยุดนะ หยิบดาบ
เทพริน:ปัดดาบทิ้ง
จันอรุณ:ข่วนร่างกายเทพริน
เทพริน:ยัดแท่งรักใส่ปากจันอรุณ
จันอรุณ:อึ้ก ข้า ข้ายอ- ข้ายอมท่ะ- ข้ายอมท่านแล้ว
เทพริน:หยุดและออกไปจากต้นรำพนา
จันอรุณ:หืมตาแก่นี่แสบนัก
เทพริน:ไว้ข้ามาใหม่ล่ะข้าไปล่ะ
น้ำ:ส่งเสียงซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จันอรุณ:นอน
ไก่:เอกอีกเอ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟฟฟๆๆฟฟฟๆๆๆๆๆๆๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments