บทที่ 5

ในระหว่าง

ฉันจะขึ้นรถบัสไปทำอะไรอีก ฉันนั่งอยู่ริมหน้าต่างเพราะฉันป่วย และริมิกำลังคุยกับอูนิของเธอ ตอนนี้ฉันคิดถึงแม่มาก นู๋กลับมาบ้านด้วยกัน และ.....(คิดถึงเรื่องพวกนี้ในตอนนั้น)

กะทันหัน

- น๊าาา (ริมิ)

- เกิดอะไรขึ้น???

- แมลงสาบ

(ตอนนี้ฉันจะไม่หัวเราะ ฉันจะร้องไห้ ฉันไม่เข้าใจ)

- แมลงสาบมาจากไหน?

(ตอนนี้ทุกคนบนรถบัสมองมาที่เรา)

- ที่ฉันมองไม่เห็น

- นี่คือปีศาจ

- ใครคือปีศาจ???

- แมลงสาบ

-ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า

- ฉันรู้สึกกลัว. แล้วคุณกำลังหัวเราะ???

- ฉันจะไม่หัวเราะ

ฉันมองหน้าริมิแล้วเห็นว่าเต็มไปด้วยความกลัว....ฉันไม่ได้พูดอะไรอีก มองออกไปข้างนอกเห็นธรรมชาติอีกครั้ง...

- ฉันรู้สึกอยากกินอะไรบางอย่าง (ริมิ)

-อะไร??(ฉัน)

- ฉันรู้สึกอยากกินอะไรบางอย่าง

-โอ้ ถ้ามีป้ายรถเมล์อยู่ข้างหน้าก็จะได้กินอะไรสักอย่างจากตรงนั้น

- ไม่ ฉันจะกินตอนนี้

- รถบัสจะไม่หยุดในขณะนี้

- ถ้าบอกจะหยุด.

- ไม่ คุณไม่เคยขึ้นรถบัสเลย???

- เอ่อ.

- นั่นเป็นเหตุผล

- ฉันจะกินอะไรบางอย่างเมื่อป้ายรถเมล์

- อืมมมม

.

เขาดูน่ารักจริงๆ รถบัสของเราอยู่ใกล้ธากา ผู้ช่วยบอกว่าจะมีการหยุดหลังจาก 5 นาที

.

สักพักรถบัสก็จอด ริมิลงไปซื้อของแล้วเริ่มกิน

บอกว่าไม่กินหรือเปล่า?? ฉันก็ไม่กล้าพูดเหมือนกัน เพราะฉันไม่มีเงินเลย ฉันรู้สึกดีมากเช่นกัน

-คุณจะไม่กินอะไรเลย??(ริมิ)

(ริมิชวนมากินข้าว! แกทำอีกแล้ว!)

- ไม่พระเจ้า ฉันจะไม่กิน

- ไม่เป็นไร คุณกินมันซะ

(ฉันไม่ได้ทำอีกต่อไป)

หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นรถบัส รถบัสเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง ไม่มีใครพูด สงสัยว่าทำไมจู่ๆถึงบอกฉัน?? รู้สึกดีขนาดไหนแล้ว..

- อืม อืม (ฉัน)

-พูดอะไรสักอย่าง??(ริมิ)

- อืม

- บอกฉัน

ทำไมคุณถึงโทรหาฉัน?

-จริงๆ แล้ว ตอนที่ฉันเจอคุณครั้งแรก ฉันทุบตีคุณเพราะเพลงนี้ และคุณกล่าวว่า

และถ้าคุณแต่งงานกับฉันทีหลัง คุณจะโกรธเขา ตอนนี้คุณกำลังพาฉันไปหาเขา ความโกรธที่มีต่อคุณจบลงแล้วดังนั้นคุณกำลังพูดว่า….

-โอ้ดี

- อืม

เราไปถึงธากาหลังจากพูดคุยกัน

- ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่?? (ฉัน)

- ฉันจะไปสถานีกัมลาปูร์ จากนั้นฉันจะนั่งรถไฟไปจิตตะกอง

-โอ้.. คุณมีเงินเท่าไหร่??

- ทำไม??

- ไม่ ฉันไม่มี ไปคงไม่ลำบาก??

- ไม่ ไม่มีปัญหา. มีเงินมากมายและ..

-อะไรอีก??

- เก็บเงินทั้งหมดนี้ไว้กับคุณ

- ไม่ ฉันจะทำอย่างไรกับเงิน?

-อย่าทำอะไรเลย

- อืม

-มาเดี๋ยวนี้

- อืมไปกันเถอะ

หญิงสาวเป็นคนดีมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงประพฤติไม่ดีกับฉัน

- เดินเร็วนิดหน่อย (ริมิ)

- ฉันมา (ฉัน)

ระหว่างทางไปสถานีกมลาปุระเวลาประมาณ 4 ทุ่ม

- ฉันไม่คิดว่ารถไฟจะว่างคืนนี้

-อืม ฉันรู้ (ริมิ)

- แล้วคุณจะไปโดยรถบัส??

-เลขที่. ฉันจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าเวลา 10 โมงรถไฟ ฉันจะไปโดยรถไฟ

- อืม

- หาที่นั่งไม่ครึกครื้น

- คนที่นั่งอยู่ที่นั่น

- อืม เอาล่ะ

หลังจากนั่ง...

-ให้ฉันบอกคุณบางอย่าง (ริมิ)

- อืมม กล่าวว่า

- ฉันง่วงมาก

-นอน

- จะนอนไหน??

-นอนคว่ำกระเป๋าลง

-เอ่อ ทำไมฉันต้องนอนชั้นล่างทั้งๆ ที่คุณอยู่ที่นั่นล่ะ?

-แล้วจะนอนไหน??

- คุณนั่งตัวตรง ฉันจะนอนบนไหล่ของคุณ ทำไมไม่ย้าย?

เขาวางมันไว้บนไหล่ของฉัน ในขณะเดียวกันฉันก็เหงื่อออกด้วยความกลัว หัวใจเต้นเพิ่มขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่สาว ๆ นอนเอาหัวซบไหล่เรา...

ฉันนอนไม่หลับอีกต่อไป ใครกำลังพูดอยู่ ถ้าไมร์ให้อีก..

นั่งเงียบๆยามเช้าไหล่ติด.....

มาดามตื่นประมาณ 7 โมงเช้า

- สวัสดีตอนเช้า (ริมิ)

-เช้าแย่ (ฉัน)

- ทำไม?? เกิดอะไรขึ้น??

- ไหล่เจ็บมาก

- คุณมันก้นจริงๆ

- ทำไมฉันถึงทำอะไร?

- ไม่มีอะไร. ออกไปหาอะไรทานให้สดชื่นแล้วขึ้นรถไฟ

- อืมไปกันเถอะ...

.

รถไฟออกเวลา 10.20 น. เรากำลังนั่งเคียงข้างกัน ตอนนี้ริมินั่งอยู่ริมหน้าต่าง.....

เข้ามาใกล้จิตตะกองตอนบ่ายๆ...

- ดี (นี่เป็นครั้งแรกที่ริมิเรียกชื่อ)

- บอกว่าใช่

- เราจะลงที่สถานีถัดไป

- ก็ไม่มีปัญหา. พร้อมกระเป๋าค่ะ

- อืม

.

ริมิอารมณ์เสียมาก เหตุร้ายเกิดจากอะไร?? บางทีก็นึกถึงบ้าน...

หลังจากอ่านได้นิดหน่อยฉันก็ลงจากรถไฟ

- สามีของคุณจะมาที่นี่เพื่อรับคุณไหม?

- ใช่เขาพูดอย่างนั้น

- โอ้

- อืม

- นี่คือกระเป๋าและเงินของคุณ

- ส่งกระเป๋ามาให้ฉัน และเก็บเงินไว้

- ไม่ ฉันจะเอาเงินไปทำอะไร??

-คุณไม่มีเงิน. มันจะต้องใช้เวลา

- ดี. ฉันจะไปแล้ว (พูดไม่ออก น้ำตากำลังจะไหล)

-ทำไมคุณถึงร้องไห้??

- ไม่ใช่ที่ไหน อาจมีบางอย่างเข้าตา

- ฟังนะ ฉันไม่มีอะไรทำ สิ่งเหล่านี้เป็นของคุณสำหรับพ่อ

- เฮ้คุณพูดอะไร? มันเป็นโชคของฉัน...

- อืมมม

(ริมิน้ำตาไหลทำไม??)

- ร้องไห้ทำไม??(ฉัน)

- ไม่มีที่ไหน (ริมิ)

- น้ำนั้น

-บางทีอาจมีอะไรตกเข้าตา

- เออ เอาเถอะ.

- อืมจะได้เห็น และ

-อะไรอีก??

- ขอโทษ

- ไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดขอโทษ เกิดอะไรขึ้น และอยู่ให้ดี อยู่กับเขาอย่างมีความสุข ลาก่อน

(ไม่หันกลับไปมอง ทนไม่ไหวแล้ว ยกเมียให้คนอื่นแล้ว เหมือนคำพูดเมีย ยากจนหลงรักริมิ)

ฉันมาจากจิตตะกองถึงกาซิปูร์...

ฉันถึงบ้านแล้วโทรหาแม่

- แม่ แม่

(โอ้ ไม่นะแม่)😭😭😭😭😭

..

..

..

..

..

จะดำเนินต่อไป

#SSSS

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***