บทที่ 4

ในระหว่าง

- นอนได้แล้วมันก็ดึกแล้ว

- คุณจะนอนที่ไหน?

- ฉันอยู่นี่ ฉันจะขึ้นไปอีกหน่อย

-อืมม (หลับไป)

ทำไมพ่อไม่ชวนสาวอยู่ห้องสักพัก...

.......

จะทำอะไรอีก จะไปบ้านหลังใหญ่ที่ไหน?? ไปดาดฟ้า?? ไม่กลัวผี...ไปยืนหน้าประตูจะดีกว่า

ตอนเช้า...

- ที่หนึ่ง

- อืม

- ลุกขึ้น

-ใครเป็นใคร?

- เมื่อคืนค้างที่นี่หรือเปล่าคะ??? (ริมิ)

- ใช่ (ไม่เคยหลับขณะยืนขึ้น)

-เข้าห้องแล้วเหนื่อย.

- เขาไม่ได้พูดตอนกลางคืน

- ฉันจะพูดอะไรได้อืม?? ไม่มีหน้าเหรอ??

- ใช่ แต่ฉันไม่มีความกล้า

- อืม

- ให้ฉันบอกอะไรคุณบางอย่างนะ

- อืมพูด

- มันยากสำหรับฉันที่จะอยู่แบบนี้

-แล้วจะอยู่ยังไง??

-สามวันคุณจะนอนชั้นบน ฉันจะนอนชั้นบนเป็นเวลาสามวัน

- ไม่มันจะไม่ ห้องของฉันที่ฉันนอนอยู่ชั้นบนเสมอ

- ก็ (ฉันไม่ได้ยืนกราน)

-(คิดสักพักริมิพูด) เขาจะทำตามที่คุณบอก

-(ฉันเพิ่งส่ายหัว)

- อาบน้ำก่อนตอนนี้ (ฉัน)

-เคโน (ริมิ)

-หรือมิฉะนั้นทุกคนจะสงสัย

- อืมมม

- ฉันจะให้หลังจากคุณ

-ตกลง

ริมิอาบน้ำแล้วออกมา ฉันดีใจมากที่ได้เห็น...

-ทำไมคุณถึงมองแบบนั้น??

- ไม่ที่ไหน?

- ฉันเห็นมัน

- อืม

- ที่คุณอาบน้ำ

(แบบว่าผู้หญิงคุยแต่กับคุณเฉยๆ ไม่ชอบเลย)

-กระซิบสิ่งที่คุณพูด (ริมิ)

- ไม่ที่ไหน?

- อาบน้ำอย่างรวดเร็ว ฉันกำลังเตรียมตัวไปกินข้าวด้วยกัน

- อืม

ฉันอาบน้ำแล้วลงไปชั้นล่าง

- เป็นยังไงบ้างคะพี่ ??? (พี่หนูยิ้มหวาน)

-อืม ดี (ฉัน)

- แค่ดี??

- อืม

มีเสียงหัวเราะมากขึ้น

.

และแล้ววันก็ผ่านไป...

ฉันอยู่ห่างจากริมิ

เพื่อที่เขาจะได้ไม่มีปัญหา...

บ่ายวันหนึ่งฉันยืนอยู่ในสวน

- ที่หนึ่ง

(มองย้อนกลับไปและเห็นริมิโทรมา)

ฉันเข้าไปใกล้แล้วพูดว่า

- บอกว่าใช่

- ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ

- บอกว่าใช่

ฉันคุยกับแฟนแล้ว เราจะแต่งงานกันในอีก 10 วันข้างหน้า แต่ฉันจะไม่หนีไปแบบนี้และแต่งงานกัน

- อืม สิ่งดีๆ ฉันควรทำอย่างไรดี???

- สองสิ่งที่ต้องทำ...

- อืมม กล่าวว่า

- ฉันต้องหย่าร้าง และจากนี้ฉันต้องไปหาเธอ ฉันไม่รู้วิธีให้มัน

- อืม. ฉันรู้

-Bal toh dhi (ริมิไม่เคยพูดกับฉันด้วยสายตาที่ติดขัด เธอมักจะเบือนหน้าไปทางอื่นและพูด)

- มองมาที่ฉันก่อน

- ทำไม??

- ดูนั่นสิ

- อืมพูด (ตาในดวงตาของริมิบิดไปที่หน้าอกของฉัน)

- ลูกบอลคืออะไร (ริมิ)

- โอ้ใช่. ก่อนอื่นเราจะออกจากบ้านคุยกันเรื่องฮันนีมูน และฉันจะพาคุณไปหาเขา

- อืม. เขาโทรมาแล้วไม่พูด

- ดี...

ริมิไป....สาวดูสวยมาก ดูเหมือนเพชรเม็ดหนึ่ง และฉัน..ฮะ ถ่านหินจากเหมืองถ่านหิน...โชคดีที่ไม่ตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ แต่บิดตรงหน้าอก! หมายความว่าไง เป็นเวลาเย็นแล้วที่จะคิด

ฉันตรงไปที่ห้องของริมิจากสวน ฉันเห็นเธอร้องไห้

- มาได้ไหม??

- ค่ะ (ปาดน้ำตา)

-ทำไมคุณถึงร้องไห้??

- ไม่มีที่ไหน

- เขาพูดอะไรกับคุณหรือเปล่า??

- ไม่ ฉันกำลังร้องไห้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

-โอ้ ฉันมาได้ยินอะไรบางอย่าง

- พูดว่าอะไรนะ??

- ความสัมพันธ์ของคุณกับเขาเป็นยังไงบ้าง???

- บนเฟซบุ๊ค

-เอ๊ะๆๆๆ (เสร็จแล้ว)

- ทำไมคุณทำเช่นนี้?? ตัวตนที่แท้จริงบน Facebook

-เจอเขาสักครั้ง???

-เลขที่.

- ไปหาเขาด้วยศรัทธาอันแรงกล้า! เขาสบายดีมั้ย??

- ใช่มันดี. และรักฉันมาก...

- อืม ดี. แล้วเราจะไปฮันนีมูนกันเมื่อไหร่???

-คุณหมายถึงฮันนีมูน??

- ไม่ ฉันหมายถึงคุณ

-พรุ่งนี้

-พรุ่งนี้!

- อืม

-เป็นไปได้อย่างไร??

- ฉันกำลังเตรียมการทุกอย่างที่เป็นไปได้ คุณได้รับอนุญาตจากพ่อเท่านั้น

-เสื้อผ้าของฉัน??

- ฉันจัดทุกอย่างแล้ว

- อืม 5G

- อะไร??

- ไม่มีอะไร

- แต่พรุ่งนี้เราจะไปจิตตะกอง

-เขาอาศัยอยู่ที่นั่นหรือเปล่า??

- อืมมม

-โอ้

ในเวลากลางคืนโดยได้รับอนุญาตจากลุง

ตอนเช้าผมบอกลาทุกคนแล้วออกไป....ผมไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่บนหน้าผาก..ผมรู้สึกกลัวและแย่มาก จะไปหาใคร ถ้าเกิดเรื่องไม่มีแม่...

- ทำไมน้ำตาไหลแบบนี้ ?? (ริมิ)

- ดังนั้น (ฉัน)

ฉันถึงสถานีแล้ว...

-รถไฟขบวนนี้จะสายไป 3 ชั่วโมง (I)

- ไม่สายไม่ได้ ไปรถบัสกันเถอะ

- ไม่ ฉันอาเจียนออกมาบนรถบัส ไปโดยรถไฟ

- ไม่ ฉันต้องไปรถบัสและต้องไปเร็วมาก

- ไปรถไฟจะดีกว่า

- ฉันไม่อยากได้ยินอะไรอีก

ฉันจะขึ้นรถบัสไปทำอะไรอีก ฉันนั่งอยู่ริมหน้าต่างเพราะฉันป่วย และริมิกำลังคุยกับอูนิของเธอ ตอนนี้ฉันคิดถึงแม่มาก นู๋กลับมาบ้านด้วยกัน และ.....(คิดถึงเรื่องพวกนี้ในตอนนั้น)

กะทันหัน

- น๊าาา

..

..

..

..

..

จะดำเนินต่อไป

#SSSS

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***