ตอนที่ 5

เขานอนอยู่บนเตียงหลังหนึ่ง

มองขึ้นไป เห็นม่านผ้าโปร่งแสงสีขาว เพดานเตียงทั้งสี่มุมนั้นแขวนถุงหอมงามประณีต

มองลงไป เห็นตัวเองใส่ชุดขาวแบบโบราณ พัดกระดาษเล่มหนึ่งวางพิงอยู่ข้างหมอน

มองทางซ้าย ชายหนุ่มในชุดดำแบบเสวียนตวน ผู้หนึ่งหน้าตาหล่อเหลาอย่างยิ่งนั่งอยู่ข้างเตียง กำลังมองมาด้วยสีหน้าน่ากังวล

เสิ่นหยวนหลับตา ยื่นมือพรวดไปหยิบพัดด้ามจิ๋ว เล่มนั้นแล้วคลี่ออกโบกเบาๆ เพื่อไล่เหงื่อเย็นชื้นบนศรีษะออกไป

ในดวงตาของชายหนุ่มมีแววปิติยินดีวาบขึ้น ก่อนถามเสียงนุ่ม "ศิษย์น้องนับว่าฟื้นเสียที บนร่างมีตรงไหนไม่สะบายหรือไม่"

เสิ่นหยวนตอบอย่างนะมัดระวัง "ไม่มีปัญญา"

คำพูดนี้มีปริมาณข้อมูลแฝงอยู่ข้อนข้างมาก เขาพยายามลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังมึนงง อีกฝ่ายเห็นดังนั้นก็ยื่นมือมาช่วยพยุงหลังให้เขานั่งพิงกับหัวเตียง

นิยายแนวเกิดใหม่ทลุมิติของเว็บจงเตี่ยน นี่เขาอ่านมามากเสิ่นหยวนเคยคิดเอาไว้นานแล้วว่าหากวันหนึ่งเขาตื่นขึ้นมาแล้วพบตนเองนอนอยู่ในสถานที่ผิดปกติ ก่อนที่จะทำความเข้าใจกับสถานการณ์ได้อย่างแจ่มชัด จะได้ไม่ต้องยิ้มบื้ออย่างดีใจ แล้วพูดจาเหมือนคนปัญญาอ่อนที่แสวงหาความรู้สึกปลอดภัยอย่าง 'กำลังถ่ายบะครทีวีกันอยู่หรือครับ ฉากสมจริงมากเลยทีมงานของพวกคุณแจ๋งมาก!'

เขาเพียงแสร้งทำหน้าตามึนๆ แบบคนพึ่งฟื้น "ข้า...ที่นี่คือที่ไหน"

ชายหนุ่มตกตะลึง ถามว่า "เจ้านอนจนเลอะเลือนไปแล้วหรอไร ที่นี่ก็คือยอดเขาชิงจิ้งเฟิง (สงบบริสุทธิ์) ของเจ้าอย่างไรเล่า"

เสิ่นหยวนแอบตื่นตระหนก อยากเป็นลมต่อ "ข้า...เหตุใดข้าถึงสลบไปนานขนาดนี้"

ชายหนุ่มก็ล่าวว่า "ข้ายังไม่ได้ถามเจ้าเลย อยู่ดีๆ ไฉนจึงมีไข่สูงได้ ข้ารู้งานชุมนุมครั้งใหญ่ใกล้เข้ามาแล้วเจ้าสอนลูกศิษย์ด้วยความร้อนใจ หยากให้ศิษย์ประสบความสำเร็จ แต่ด้วยรากฐานและชื่อเสียงของสำนักชางฉยงซานเรายามนี้ ต่อให้คนรั้งนี้ไม่ได้ส่งคนเข้าร่วม ก็ไม่น่ามีผู้ใดกล้าซักไซ้หรอกใยต้องสนใจชื่อเสียงจอมปลอมหล่านั้นด้วย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 4

บทต่อไป

ตอนที่ 6



ฮอต

Comments

