กระทันหัน

ทุกสิ่งทุกอย่างดูสิ้นหวังเหลือเกิน แต่เขาก็พยายามสงบอารมณ์

' เกตกลายพันธุ์ ' หรืออีกชื่อคือ ' ดันเจี้ยน ' เป็นสิ่งที่ฮันเตอร์ทั้งหลายต่างต้องการหลีกเลี่ยง มันยากที่จะสู้ต่อการรอดชีวิตก็เป็นเรื่องยาก แม้แต่แรงค์สูงยังต้องพ่ายแพ้ให้แก่สิ่งเช่นนี้ มันเคยปรากฏเพียงสามครั้ง แต่การปรากฏตัวของมันในแต่ละครั้งทำให้ฮันเตอร์และผู้คนทั่วไปล้มตายมากมาย อัตราการเสียชีวิตพุ่งสูงขึ้นจนแทบเรียกว่ามันคือการล้างโลกเลยก็ว่าได้

นี่เป็นครั้งที่สี่

คิ้วขมวดเป็นปมเมื่อนึกถึงสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้นถ้าไม่ปราบมันลง

แต่ในสถานการณ์นี้ เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ขนาดการหายใจยังเป็นเรื่องยาก

กริ้ก

ราวกับปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ในสถานการณ์ที่คิดอะไรไม่ออก ไอสีขาวเริ่มเปล่งแสงและมารวมรอบตัวเขาผลักไอสีดำออกไปจนมันสลายกลายเป็นฝุ่น

มันชั่งน่าอัศจรรย์

“ อา... ” เมื่อตระหนักว่าไอสีขาวไม่ได้ทำร้ายเขา ลมหายใจก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ แม้จะยังงงงวย แต่การหายใจเข้าทีละน้อยๆไม่ใช่เรื่องดีเลยซักนิด

เมื่อทุกอย่างเริ่มกลับมาเข้าที่เข้าทาง เขาจึงได้เริ่มเดินเก็บข้อมูลอีกครั้ง และคราวนี้แม้แต่การวิ่งก็เป็นไปได้

ตึก ตึก ตึก

เสียงวิ่งดังขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงความเงียบของสถานที่นี้

‘ นี่มันอะไรกัน? ’

‘ มันไม่มีแม้แต่สัตว์ประหลาด ’

เขาเริ่มวิตกกังวลกับความแปลกประหลาด แสงสีของภายในก็ชวนให้นึกถึงอวกาศ แต่แม้มันจะมืด แต่ทุกสิ่งกลับมองเห็นได้อย่างแจ่มชัด

[ #### ]

เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง แสงบางอย่างก็เริ่มบดบังการมองเห็น ทำให้เขาเริ่มเกร็งตัวและพร้อมต่อสู้ในทันที

.

.

.

แต่เวลาผ่านไปเช่นนั้น มันไม่ได้ทำอะไรเหมือนกับไอสีขาวที่เคยปกป้องเขาจากไอสีดำ

ทุกอย่างแปลกประหลาดมาก

ทันใดนั้นแสงก็เริ่มพุ่งเข้ามาหาโดยทะลุทุกอย่างเข้ามา

“ อึก!!!! ” มันเจ็บ เขากัดฟันตัวเองเพื่อป้องกันเสียงที่อาจเล็ดลอด แม้มันจะไม่มีสัตว์ประหลาดแต่การพูดเสียงดังในที่เงียบสงบก็ยังคงเป็นเรื่องงี่เง่า

จริงๆแล้วทุกอย่างมันกระทันหันไปหมด จนดูไม่สมจริง เขาที่เคยคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งก็ยังคงกลายเป็นเหมือนคนธรรมดาในสถานที่นี้

บาเรียไร้ประโยชน์ การป้องกันตัวก็ทำไม่ได้ ช่างน่าอับยศอดสู

กึด

“ ...!!! ” เขายังคงกัดฟันกับความเจ็บปวดที่มากขึ้นเรื่อยๆนี้

ร่างกายเริ่มโซเซ และล้มลง เลือดและไอขาวเริ่มไหลออกมาจากตัวอย่างช้าๆ

ความทรงจำบางอย่างกลับเริ่มไหลเข้ามา มันเหมือนกับภาพของสงครามเทพเจ้า ในความทรงจำนั้น สถานที่นี้ดูรุ่งโรจน์มากจนไม่น่าเชื่อว่ามันจะกลายเป็นเพียงเศษซาก

เขาเริ่มกอดตัวเองจากความหนาวเย็นที่คืบคลานมากระทันหัน มันเริ่มเป็นความเจ็บที่อธิบายไม่ได้จนการกัดฟันไม่เปล่งเสียงก็เป็นเรื่องยากมาก

น้ำตาสีใสไหลรินออกมาจากฮันเตอร์แรงค์ S ไม่หยุด ‘ เจ็บ!!!! ’ ‘ เจ็บมาก!!!! ’ มันเจ็บจนอยากตาย

แต่เพื่อการอยู่รอดต่อไป เขาไม่ยอมแพ้กับความเจ็บปวดนี้และอดทนต่อ

เขาพยายามมาตั้งเท่าไหร่เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระตามที่ต้องการ! เมื่อคำนึงถึงเรื่องนั้นแรงฮึดสู้ก็เพิ่มมากขึ้น แต่ร่างกายที่พังทลายทีละนิดกลับทำลายความคาดหวัง เปลือกตาเริ่มปิดลงทีละนิด

‘ ไม่นะ... ถ้าหลับหล่ะก็... ’

แต่โดยไม่มีใครรู้ ในขณะนั้น ตัวของโซลเองเริ่มดูดกลืนไอสีขาวรอบตัวจนเปล่งแสงออกมาจนยากที่จะมองเห็น มันพันกันเป็นเกลียวรอบตัว จนท้ายที่สุดก็กลายเป็นดักแด้เปล่งแสง

[ ยินดีต้อนรับ ]

และแสงก็ปรากฏตัวอักษรเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจ มันไม่มีแม้แต่สัญญาณที่บ่งบอกว่าคำนั้นหมายถึงอะไรซะด้วยซ้ำ

และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นในขณะอยู่ในความมืดมิดก่อนจะหลับไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***