5 -
และแล้วเวลาก็ผ่านไปได้สองเดือนนับตั้งแต่ที่ราญาย์นั้นได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านเกิดของเธอ ตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว มันถึงเวลานัดของคุณหมอที่ต้องไปตรวจสุขภาพครรภ์ของเธอ ถึงแม้เธอจะไม่อยากกลับเข้าเมืองก็ตาม แต่เพื่อสุขภาพของลูกเธอจึงยอมไป
“ ญาย์เตรียมของเสร็จยัง เราต้องไปนอนค้างที่โรมแรมในตัวเมืองน่ะ ”
“ จร้าๆ รู้แล้วฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรไปมั่งดี เผลอเก็บเผลินจนเกือบหมดห้องเลยอะ ”
เธอพูดบอกก่อนจะชี้นิ้วให้กับเพื่อนของเธอดู กระเป๋าใบใหญ่ที่ตอนนี้มันวางเกลื่อนกลาดเต็มห้องไปหมด เนยถึงกับพูดไม่ออกว่าเธอนั้นจะเก็บไปเยอะอะไรขนาดนั้น
“ อะ...เออ ”
“ เอาใบนี้ไปละกัน ” เธอไม่รีรอที่จะเดินไปคว้าใบสีชมพูใบใหญ่ออกมาด้วยท่าทางอารมณ์ดี ต่างจากเพื่อนของเธอที่ตอนนี้ได้แต่คิดว่าจะเก็บของพวกนี้ก่อนแล้วค่อยไปหรือจะกลับมาเก็บที่หลัง
“ นี้ค่อยกลับมาเก็บก็ได้ ”
“ เค๊! ” เนยตอบเสียงสูงเพราะเนยรู้ดีว่าคนที่เก็บคงจะเป็นเธออีกเช่นเคย พอขึ้นรถได้ญาย์ก็เอนเบาะรถแล้วหลับไปทันที ทำเอาเนยอึ้งนิดๆว่าทำไมถึงหลับง่ายจัง แค่หัวถึงเบาะก็หลับเลย
เสียงเรียกของเนยทำให้ญาย์ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย ตอนนี้รถมาจอดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลที่คุณหมอนั้นได้นัดเธอไว้ ญาย์เดินลงรถย่างเชื่องช้า ด้วยความขี้เกียจ
“ โอ้ยย ปวดหลังจัง ” ญาย์บ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ
“ ก็แกท้องโตขนาดนั้นไม่ปวดก็บ้าแล้วย่ะ ” เนยตอบแทนประชด ที่เธอนั้นเอาแต่บ่นว่าปวดหลัง
เถียงกันได้ไม่นานก็พากันเดินขึ้นตึงไปเพื่อรอตรวจที่หน้าห้องสำหรับหญิงตั้งครรภ์ แต่ในขณะที่เธอกำลังก้มหน้าก้มตาหยอบหนังสือออกมาอ่านรอนั้นก็ได้มีเสียงๆนึงที่คุ้นเคยเอ่ยทักเธอขึ้นมา
“ ญะ..ญาย์หรอ ” ใช่เสียงที่คุ้นเคยนั้นคือเบสต์ที่ตอนนี้เดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ ญาย์ทำหน้าเหวตกใจว่าเขามาอยู่นี้ได้ยังไง
“ ญาย์ท้องหรอ..หรือว่าเด็กคนนี้คือลูกของพี่ ” เบสต์พูดด้วยสีหน้าเจื่อน
“ ไม่ใช่! เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของพี่! ” ญาย์พูดโต้กลับด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด เธอนั้นโกรธเขาเป็นอย่างมากที่เขากล้าจะเอ่ยว่าเด็กในท้องคือลูกของเขา
“ ญาย์นั้นลูกพี่จริงๆใช่มั้ย? ”
“ ..... ” เธอนั้นเงียบแล้วไม่ตอบอะไรก่อนจะหยิบกระเป๋าเตรียมที่จะเดินออกไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่พอเธอจะไปเบสต์กลับดึงรั้งแขนของเธอไว้
“ คุณค่ะฉันตรวจเสร็จแล้ว ” ทันใดนั้นเสียงของหญิงสาวอีกคนก็ดังขึ้นจากข้างหลังของเธอ ใช่นั้นคือเสียงของชู้คนนั้นที่เคยส่งจดหมายมาขู่เธอ
“ เหอะ! นึกว่าตายไปแล้วน่ะนั้น? ” ญาน์พูดด้วยสีหน้าที่รังเกียจ
“ ค่ะ? อะไรนะค่ะ ”
“ หูหนวกหรอ ” เธอตอบกลับไปด้วยสีหน้าท่าทางที่พร้อมจะฟัดกลับหญิงคนนั้นแบบเดือดดาล สาวคนนั้นก็ได้เปลี่ยนสีหน้าท่าทางทันที
“ ถ้ายังไม่ตายแล้วมันทำไมหรอค่ะคุณเมียเก่า ” สาวคนนั้นตอบกลับเธอมาอันเป็นว่าถ้าจะฟัดก็จัดให้ ญาย์ถึงกับหลุดขำที่เมียน้อยย่างนางก็กล้าที่จะพูดแบบนี้
“ เห้ออ เป็นแค่เมียน้อยที่แย่งผัวคนอื่นยังกล้าพูดไม่อายฟ้าอายดินเลยสิน่ะ อ๋อก็อย่างว่าคนหน้าด้านอย่างเธอคงไม่อายอะไรแล้วละ ”
ญาย์ตอบกลับเสียงดังทำให้ดึงดูดผู้คนที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกลับหันไปมองหน้าเมียน้อยคนนัั้นทันที ญาย์ยิ้มเยาะเย้ยออกมาด้วยท่าทางที่มั้นใจว่าถ้าจะดวนฝีปากกันจริงๆเธอนั้นชนะขาดลอย สักพักเนยก็เดินขึ้นมาพอดีพอเห็นว่าเบสต์ยืนอยู่ตรงนั้นเนยก็ตรงดิ่งเขามาพร้อมที่จะง้างมือตบ
“ ไอ้เบสต์! ” เนยตะโกนเสียงดังก่อนจะตบลงไปที่ใบหน้าจองเบสต์อย่างจัง เลือดที่มุมปากของเขาบงบอกว่าเนยนั้นตบไปเต็มแรง
“ นี้เธ- ”
เพี้ย!
ยังไม่ทันที่เมียน้อยคนนั้นจะพูดจบฝ่ามือของเธอก็ได้ไปประดับอยู่ที่ข้างแก้ของนางเเล้ว นางถึงกับไปไม่เป็นคงคิดว่าท้องแล้วเธอจะไม่กล้า
“ อย่าสะเออะเป็นแค่นังโสเภณีที่อ่อยผัวคนอื่นไปได้แล้วจะมีสิทธิ์ทุกอย่างน่ะ เป็นแค่โสเภณีที่ชอบอ้าขาร่านไปทั่วอย่างเธอน่ะคิดจะมาดวนฝีปากกับฉันยังไว้ไปอีก100ปีเลยละ! ”
ญาย์พูดพร้อมกับผักหน้าผากของนางจนหัวโยก เบสต์ก็รีบที่จะไปประคองนางทันที เขามองมาทางเธอด้วยสายตาที่โกรธเธอ
“ มึงมองเพื่อนกูแบบนี้มีปัญหาอะไรมากมั้ย ถ้าไม่ติดว่าอีเมียน้อยของมึงท้องอยู่น่ะกูจะตบให้จมตีนกูเลย ” เนยบอกไปพร้อมกับหน้าตาที่โกรธจัดจนแทบจะระเบิดได้ทุกเวลา ขณะนั้น ร.ป.ภ ก็ได้วิ่งเข้ามาก่อนจะห้ามไม่ให้พวกเรานั้นส่งเสียงดังอีก
“ เหอะ! เหมาะกันดีนี้ เหี้ยกับกระหรี่ ” เนยพูดก่อนจะจูงมือของญาย์ออกจากตรงนั้นมา ยังไม่ทันที่จะได้ตรวจครรภ์แต่ก็อย่างว่าใครมันจะไปมีอารมณ์ตรวจน่ะตอนนั้น พอมาถึงรถเนยก็บ่นพึมพำออกมาด้วยความรังเกียจและโมโห
“ แม่ง! ถ้าไม่ติดว่ากูคิดว่ามันท้องน่ะกูจะจับหัวมันก้มกราบตีนมึงเลยญาย์ ”
“ ช่างเถอะคิดไปก็มีแต่จะปวดหัว ” ญาย์บอกเพราะอยากให้เนยนั้นใจเย็นลงหน่อย ถึงแม้เธอเองก็โกรธมากเช่นกันแต่ว่าเพื่อลูกในท้องจะมามั้วนั่งเครียดนั่งโมโหก็จะมีแต่ผลเสียเอาซะเปล่าๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 7
Comments