ล่มงานแต่ง

1 -

ในวันที่ท้องฟ้าสดใส กลิ่นอายแห่งความสุขที่มันเล่อล้นออกมาใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม ดวงตาที่ส่องสว่างไปด้วยความตื่นเต้น เสียงเพลงที่บรรเลงไปด้วยความยินดี ผู้คนมากมายต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวและเจ้าสาว 

“ แม่..หนูตื่นเต้นจังเลย ” หญิงสาวในชุดราตรีสีขาวอมชมพูที่ดูมีราศรี ดูสง่างาม เครื่องประดับลวดลายดอกไม้สีชมพูอ่อนดูระยิบระยับไปทั่วร่างกาย มันช่างเหมาะกับเธอคนนี้มากเหลือเกิน ทั้งสีผิวที่ขาวราวกับก้อนปุยเมฆ ดวงตาสีดำสนิทดูแล้วสบายตา ปากอมแดงชมพูราวกับลูกชมพู่ที่ไกล้สุกเต็มที

“ ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกลูกแม่ วันนี้หนูสวยมากเลยรู้มั้ย ” คนเป็นแม่เอ่ยปากพูดบอกก่อนจะเอื้อมมือไปจับทรงผมของหญิงสาวที่มันโด่เด่ออกมา คนเป็นแม่ส่่งยิ้มให้กับเธอผ่านกระจก

“ แม่ค่ะ...แม่คิดว่าพี่เขาจะรักหนูเหมือนที่แม่รักหนูหรือป่าวค่ะ ” เธอหันไปถามแม่ของเธอก่อนจะส่งสายตาว่าช่วยบอกเธอที คนเป็นแม่ได้แต่สายหัวไปมา อันเป็นว่าแม่เองนั้นก็ไม่รู้

“ ได้เวลาเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเข้างานครับ ” เสียงของชายคนนึงได้เอ่ยบอกเธอนั้นตื่นเต้นมากจนตัวเกร็งไปหมด เธอสูดหายใจเข้าให้ลึกที่สุดก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมที่จะเดินออกไปจากหลังประตูบานนี้

“ ลูกแม่สวยมากเลย ” แม่ของเธอเอ่ยชมก่อนจะเดินไปจัดชายกระโปรงที่มันพับติดกันอยู่เป็นก้อน  

“ แม่...ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ”

“ ไม่ได้หรอก งานแต่งของลูกสาวทั้งคนนะ ” เธอนั้นได้แต่สายหัวไปมากับความดื้อดึงของแม่ ก่อนที่พ่อของเธอจะเดินเข้ามาอีกคนพ่อส่งยิ้มให้เธอก่อนจะมองเธอตั้งแต่ตัวจรดเท้า 

“ โอ้โห้ ลูกพ่อนี้สวยจริงๆเลย ”

“ พ่อก็ชมเกินไปหนูไม่ได้สวยขนาดนั้นซักหน่อย ” เธอบอกพ่อของเธอไปด้วยความเขินอายก่อนที่พ่อของเธอจะเดินมาเอาแขนให้เธอคร้อง 

“ ป่ะ ได้เวลาเเล้ว ” ฉันพยักหน้าตอบรับก่อนจะค่อยๆก้าวขาออกไปทีละก้าวทีละก้าว ใบหน้าของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วเมื่อเธอก้าวออกมาจากประตูบานนั้นเธอก็ต้องหยุดชะงักไปกลางคัน

เสียงเอะอะนินทาซุบซิบดังไปทั่ว เธอนั้นไปแต่ทำหน้างุนงงก่อนที่จะสังเกตุเห็นว่าที่เจ้าบ่าวของเธอแต่ก่อนที่เธอจะได้เดินเข้าไปทักเธอก็มองไปเห็นสิ่งที่สะดุดตาเธอเป็นอย่างมาก นั้นก็คือหญิงสาวท้องโตที่น่าจะท้องได้ราวๆ 6-7 เดือนที่มือของหญิงสาวคนนั้นได้กำมือของสามีเธอแน่น ตาของเธอลุกวาวขึึ้นมาทันทีเธอรีบเดินจ้ำอ้าวไม่สนว่าชุดที่เธอใส่มันจะเปื้อนรึป่าว

“ นี้! เธอเป็นใครนะปล่อยมือสามีฉันเดี๋ยวนี้นะ! ” เธอเดินมุ่งไปที่มือของทั้งสองคนก่อนจะจับมือของหญิงสาวแล้วสะบัดมือของเธอคนนั้นออกไปด้วยความโมโหที่มาจับมือของสามีเธอ 

“ ทำบ้าอะไรของคุณ! ไม่เห็นรึไงว่าเธอท้องอยู่ ” คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีได้ตะหวาดใส่เธอเสียงดึงพร้อมกับที่แขนของเขาสะบัดออกจากมือของเธอและมุ่งตรงไปที่หญิงสาวคนนั้นทันที 

“ นี้..นี้คุณ! แบบนี้มันหมายความว่าไง! ” 

“ ..... ”  

“ ฉันถามว่ามันหมายความว่ายังไง!! ” เธอตะหวาดเสียงดังพร้อมกับที่เดินไปดึงแขนของสามีเธอมาแต่กลับกันสามีเธอนั้นก็สะบัดมือเลี่ยงไม่ให้เธอจับ เธอถึงกับยืนแข็งทื่อกับกิรียา และสิ่งที่สามีเธอทำอยู่นะตอนนี้

“ ไอ้เบสต์! มึงพาอีผู้หญิงคนนี้มาทำไม! ” เสียงพ่อของเบสต์ผู้เป็นเจ้าบ่าวได้ดึงขึ้น เบสต์ได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดอะไรเลยซักคำ 

“ เออ..คือว่า ” หญิงสาวที่เบสต์พามาด้วยเอ่ยปากที่จะพูดแต่ก็ต้องอยุดชะงักเมื่อหันไปเห็นสายตาของ ราญาย์ ที่ต้อนที่จ้องเธอตาเขม็งราญาย์กำชุดแต่งานที่เธอสวมใส่อยู่แน่น 

“ ...... ”

“ พี่เบสต์พี่จะเอายังไง ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน ในตาของเธอเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า 

“ คือว่า..พี่ ” 

“ ...... ” เธอยืนเงียบเพื่อรอคำตอบของเบสต์แต่เขาก็ยังพูดตะกุกตะกักไปมา จนเธอเริ่มที่จะทนไม่ไหว 

“ คือว่าอะไรพี่ก็พูดมาสิ! ”

“ คือว่าพี่ทำผู้หญิงคนนี้ท้อง..” สิ้นเสียงเธอก็ได้แต่ยืนอึ้งกับคำตอบของเขา แม่ของเธอที่ยืนอยู่ข้างๆก็เป็นลมล้มพับไปทันที เสียงเอะอะโวยดังไปทั่ว เธอนั้นได้แต่ยืนคิดแล้วคิดอีกว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องจริง

ไม่จริง ไม่จริงหลอกมันต้องเป็นความฝันแน่ๆ! 

ถ้าไม่ใช่ความฝันพี่เบสต์อาดจะแค่แกล้งเราก็ได้! 

“ พะ..พี่เบสต์อย่าแกล้งกันแบบนี้สิ มันไม่สนุกเลยน่ะ ” เธอพยายามพูดบอกไปเพื่อปลอบใจตัวเอง แล้วยังคงคิดว่ามันต้องไม่ใช่ความจริง 

“ ไม่ พี่ไม่ได้แกล้ง ”

“ ..... ” พูดจบน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลรินออกมาอย่างช้าๆ เธอล้มพับลงไปกับพื้นแข้งขาของเธออ่อนแรงไปหมด เธอนั่งทรุดตัวอยู่ที่พื้นในใจสั่นไหวไปหมด 

“ พี่ขอโทษ ” เบสต์พูดทั้งน้ำตา เธอได้แต่คิดว่าเขาจะร้องทำไมคนที่ควรร้องมันควรจะเป็นเธอ ความรู้สึกที่ถูกหักหลัง ความรู้สึกที่ถูกหลอก มันประดำประเดเต็มหัวของเธอไปหมด 

“ ทำไม...ทำไมกัน!! ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉัน! ” เธอพูดทั้งน้ำตาก่อนจะหันสายตาไปทางหญิงสาว ผู้หญิงคนนั้นได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆมือของเบสต์ก็ยังคงโอยกอดไปที่ท้องของเธอ 

เธออยากที่จะลุกขึ้นไปแล้วกระชากผู้หญิงคนนั้นออกมาเต็มที แต่พอมองไปที่ท้องของหญิงสาว เธอก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ 

“ วันนี้..มันควรจะเป็นวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันิย่างมีความสุขแท้ๆ” 

“ พี่ขอโท- ” ยังไม่ทันทีเบสต์จะได้พูดจบก็มีมืออันเล็กและบางฟาดลงมาที่ใบหน้าของเขาทันที เบสต์ถึงกับหน้าหัน เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาที่มุมปากของเขา

“ ฉันเกลียดพี่!! เกลียดผู้หญิงคนนั้นที่ได้ใจพี่ไปด้วย! ” เธอกัดฟันพูดทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งออกไปจากงาน เธอวิ่งไปที่รถของเธอก่อนจะรีบบึ่งขับรถออกไปด้วยความเร็ว เธอร้องให้สะอื้นไม่หยุด 

“ ที่ตรงนั้นมันควรจะเป็นฉัน....ฮึก ” เธอได้แต่รำพึงรำพันก่อนจะเหยียบคันเร่งของรถ ด้วยความเร็วที่เธอนั้นเหยียบไป แต่แล้วอยู่ๆก็มีหมาตัวนึงวิ่งมาตัดหน้ารถของเธอ ราญาย์รีบหักพวงมาลัยหนีก่อนที่จะเหยียบเบรกแต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว 

โคร่ม! 

เสียงของหน้ารถกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ได้ดังขึ้นเสียงดังสนั่นไปทั่ว เสียงของผู้คนมากมายกำลังแตกตื่น เธอยังพอมีสติอยู่นิดหน่อยเธอหันสายตามองไปรอบๆแต่เธอก็เห็นไม่ชัด เลือดสีแดงสดไหลยาวตั้งแต่ตัวยาวไปถึงแขน ใบหน้าที่มีแต่เลือดสีแดงสด ดวงตาเริ่มสั่นคลอนด้วยความเจ็บ 

ขามัน...ไม่รู้สึกอะไรเลย ภาพในหัวมัน..ขาวโพลนไปหมด

ฮึก...หายใจไม่ค่อยออกเลย...ใครก็  ช่วย..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***