1 - การพบพานครั้งแรกของสองเรา

...แนะนำตัวละครในเรื่อง...

...มิสึซากิ โอมี่...

: หญิงสาวตาบอดแสนใสซื่อ พร้อมกับร่างกายแสนอ่อนแอและโรคร้ายรุมร้อม

...คาเงะมารุ...

: ภูตปีศาจแมงมุงที่ไม่ชอบและไม่ปลื้มมนุษย์หรือภูตที่อ่อนแอกว่าตน

.......

.......

.......

..." ... " ↣ ตัวละครพูด...

...( ... ) ↣ ตัวละครคิดในใจ...

...「 ... 」↣ บรรยายเนื้อเรื่อง...

...1 : การพบพานครั้งแรกของสองเรา...

" วันนี้ก็ยังหม่นหมองเหมือนเคยเลย...น่าเบื่อจริง อยากลองออกไปข้างนอกบ้างจัง " : มิสึซากิ

「 หญิงสาวมองออกไปริมหน้าต่างเงียบๆ ปล่อยให้สายลมพัดผ่านเส้นผมยาวสีเหลืองอ่อนเบาๆ ดวงตาสีฟ้าที่บอดสนิทกระพริบเบาๆ เธอนั้นทำได้เพียงนั่งอยู่บนหอคอยสุดแสนเงียบเหงาเพียงลำพังระหว่างที่แม่เลี้ยงของเธอออกไปทำงาน ถึงเธออยากจะออกไปด้านนอกหอคอยบ้าง แต่แทบไม่มีโอกาสสักนิด เพราะแม่เลี้ยงนั้นกลัวว่าเธอจะหลงทางและถูกทำร้าย เธอจึงทำได้แค่นั่งมองนอกภายนอกจากหน้าต่างเท่านั้น 」

ณ ย่านเริงรมย์

" อา~ วันนี้คุณท่านก็มาหาข้าอีกแล้วนะคะ ข้ากำลังคิดถึงท่านพอดีเลย " : ยูสึรุ (คาเงะมารุ)

" ส่วนเธอนั้นก็ยังคงสวยเหมือนเดิมเลยนะยูสิรุ " : ชายหนุ่ม

「 ยูสึรุยิ้มให้เขาเล็กน้อย ด้วยท่าทางอันสง่างามและอ่อนโยนของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ่งชอบเธอเข้าไปใหญ่ แต่ถึงยูสึรุจะดูสง่างามและอ่อนโยน ถึงกระนั้นเธอคือภูตปีศาจแมงมุงชายที่ปลอมตัวมา แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ยูสึรุก็ปรนนิบัติให้ลูกค้าจนเสร็จเรียบร้อย เธอก็ค่อยๆ ถอดเครื่องประดับออกและเปลี่ยนชุดกลับเป็นกิโมโนสีน้ำเงินลายดอกซากุระดูงามตา คอเสื้อเปิดจนเห็นหน้าอกอันแสนแข็งแกร่งของเขา ใส่รองเท้าเกี๊ยส้นไม่สูงนัก ผมที่ยาวของเขานั้นมัดด้วยเชือกสีขาวปลายชมพูอ่อน เขาค่อยๆเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนกำลังเดินทางกลับบ้าน เขาค่อยๆสูบไปป์ของเขาเข้าไปและถอนหายเล็กน้อย 」

" มนุษย์นี่ช่างอ่อนแอและไม่แข็งแรงซะจริง แค่โดนอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้เจ็บปวดเหมือนเด็ก แถมไม่น่าเชื่อใจสักนิด " : คาเงะมารุ

「 เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และเตรียมกลับไปที่ฐานลับของเขา นั่นคือกลุ่มเซ็นคิ แต่ในระหว่างที่เขากำลังเดินทางกลับ เขาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวที่นั่งมองออกมาจากหน้าต่างเงียบๆ เขาที่สงสัยเล็กน้อยจึงค่อยๆหาทางขึ้นไปบนหอคอยนั้น เมื่อเขาขึ้นไปก็ได้พบหญิงสาวที่หลับอยู่ตรงนั้น เขานั้นจึงอยากลองแกล้งเธอ เขาจึงค่อยๆใช้ในพิษของเขามัดเธอไว้แน่น พิษที่เริ่มออกฤทธิ์จึงทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บแสบไปทั้งตัวของเธอ เธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้นและพูดเบาๆ 」

" ได้โปรดหยุดทำแบบนี้สักที มันเจ็บ... " : มิสึซากิ

「 คาเงะมารุที่เห็นหญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นและร้องเจ็บปวด เขาก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้นเรื่อยๆจนพิษนั้นเริ่มแทงเข้าไปในเส้นเลือดของเธอจนสลบไป เขาจึงค่อยๆเก็บใยพิษของเขาและยืนไปดูหญิงสาวที่นอนสลบอยู่ใต้เท้าเขา เขาใช้เท้าแตะตัวหญิงสาวเบาๆ ในตอนแรกเขาตั้งใจจะกำจัดเธอทิ้ง แต่เขากลับไม่ทำอย่างงั้น...เขาค่อยๆอุ้มร่างของเธอขึ้นและพากลับไปกลุ่มเซ็นคิด้วย ถึงเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากทำแบบนี้ แต่เธอผู้นี้ทำให้เขาอ่อนไหวเล็กน้อย 」

หลังจากผ่านไปสักพัก...

(อืม...ที่นี่ที่ไหน? เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย? ทำไมรู้สึกเหมือนไม่ใช่ฟูกนอนเราเลยล่ะ) : มิสึซากิ

" ฟื้นแล้วหรอ ยัยมนุษย์อ่อนปวกเปียก... " : คาเงะมารุ

" อะ...อืม ว่าแต่ที่นี่คือที่ไหน แล้วนายเป็นใครกัน เสียงแม่ฉันไม่ใช่เสียงแบบนี้แน่ๆ " : มิสึซากิ

" แล้วทำไมฉันถึงต้องบอกมนุษย์ที่แสนจะอ่อนแอแบบเธอด้วยล่ะ " : คาเงะมารุ

" ฉันก็แค่อยากรู้นี่ " : มิสึซากิ

「 มิสึซากิทำหน้าบูดบึ้งเล็กน้อยใส่คาเงะมารุ คาเงะมารุแสยะยิ้มและดึงแก้มเธอแรงๆ จนทำแก้มมิสึซากิแดงเล็กน้อย 」

" เธอนี่มันซื่อบื้อซะจริง นี่เธอไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายน่ะ " : คาเงะมารุ

" เรื่องอันตราย? " : มิสึซากิ

" ช่างมันเถอะ ว่าแต่นี่เธอรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร? " : คาเงะมารุ

" ฉันไม่รู้หรอก ฉันยังมองไม่เห็นนายเลย " : มิสึซากิ

「 คาเงะมารุรู้สึกงงกับคำตอบของเธอเล็กน้อย เขาจึงขยับเข้าไปเธออีกเล็กน้อยและใช้มือของเขาค่อยๆเคลื่อนเปลือกตาของเธอดู เขานั้นเห็นเพียงตาสีฟ้าของเธอที่บอดสนิท ไม่มีชีวิตชีวาสักนิด แต่เธอนั้นก็ยังยิ้มให้เขาและไม่มีท่าทีว่าจะหวาดกลัวเลยสักนิด ในตอนนี้เธอคงไม่รู้ว่าเขานั้นคือปีศาจแมงมุงที่คิดจะทำลายล้างทั้งประเทศของเธอ รวมถึงคนที่รักด้วย แต่เขานั้นอยากจะลองใช้เวลาเล็กๆน้อยๆ นี้กับเธออีกสักหน่อย ก่อนที่เขาจะกำจัดเธอทิ้งตามคำสั่งของสัญชาตญาณปีศาจที่อยู่ในตัวเขา... 」

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***