Ep.13

" อีเด็กแรดรีบเหรอมึง "

คืนนี้นัดกันที่ร้านนั่งชิลพี่อาเธอร์ เครียดหนักคิดมากอยู่หลายวัน มาถึงก็ยกจนทุกคนตกใจ พี่อาเธอร์เลยถามขึ้น

" หิวเหล้า "

คนอื่นนั่งคุยนั่งโยก รินรดานั่งยกอย่างเดียว ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เมา ดื่มจนปวดฉี่ เลยขอตัวมาเข้าห้องน้ำ

" ไปห้องข้างบน " อยู่ๆพี่อาเธอร์ที่เดินตามมา จับแขนพามาห้องน้ำข้างบน

" เดี๋ยว...เป็นไรหน้าเครียดๆ ? "

พี่อาเธอร์จับแขนรินรดาให้หยุดชะงัก เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จกำลังจะออกจากห้อง ถามขึ้นด้วยหน้าตาที่จริงจัง

" เป็นคนเงี่ยน อยากเอาป่ะล่ะ "

" กูไม่ตลก...เฮ้ย! "

" ไม่ได้ให้เล่นตลก แต่อยากเล่นพี่มากกว่า "

พี่อาเธอร์ตกใจ เมื่อรินผลักตัวล้มลงบนโซฟาก่อนจะขึ้นคล่อม ซึ่งแน่นอนคนอย่างพี่อาเธอร์มีเหรอจะปฏิเสธ เอาความเงี่ยนล้างความเครียด ได้ผลไม่มากแต่ก็พอได้อยู่...

รินรดารู้สึกตัวก่อนพี่อาเธอร์ ค่อยๆดึงมือออกจากตัวที่รัดแน่น สภาพห้องเกลื่อนไปด้วยเสื้อผ้ากระจัดกระจาย เวลาใกล้รุ่ง หอบร่างที่ผ่านศึกรีบใส่เสื้อผ้า แต่ไม่รีบวางเงินไว้ให้

' อึดน้อยเอาไปแค่นี้พอ '

รินเข้ามาดูแลร้านทองแทนพ่อ ทั้ง 2 สาขา ตามคำขอของพ่อ เพราะต้องไปทำธุระต่างจังหวัดอีกหลายวันถึงจะกลับ รินจึงต้องสลับวันดูแล รินจึงบอกอีมิกซ์ว่าจะนอนร้านทองจนกว่าพ่อจะกลับ...

ช่วงกำลังจะปิดร้าน น้องๆกลับกันหมด รินกำลังจะปิดประตูเหล็ก

" พี่ริน "

" จอม...อือ...อือ "

จอมใช้ผ้าปิดปากรินรดา แล้วความรู้สึกก็ดับวูบไป...

รินรดาค่อยๆรู้สึกตัว แต่มันเจ็บที่ข้อมือกับขา ค่อยลืมตา ปรับภาพจนชัดเจน

" !!!!!! "

รินถูกมัดติดกับเตียง มองไปรอบๆ รินค่อยๆคิดทบทวน เป็นห้องของจอมที่อยู่ที่บ้าน รินเคยเข้ามาตอนไม่กี่ครั้งแต่ยังจำได้ จนมีคนเข้ามาในห้อง...' จอม...น้าจัน '

" ฟื้นแล้วเหรอพี่ " จอมเข้ามาจับแขน พูดด้วยคำพูดที่ดูเหมือนห่วงใย

"ปล่อยกู ! " รินรดาดิ้นพร้อมพูดตะคอกใส่ คนตรงหน้าไม่ใช่คนในครอบครัวอีกต่อไปแต่คือมารที่ทำร้ายชีวิต

" อย่าดิ้นสิพี่ แปปเดียวเอง "

" จะทำเหี้ยไร ! "

" หุบปากของมึงไว้บ้าง มึงไม่มีสิทธิ์มาตะคอกใส่พวกกู " น้าจันเข้ามาพูดใส่ริน

" แม่...อย่าตะคอกใส่พี่รินได้มั้ย พี่รินกำลังกลัว " จอมพูดใส่น้าจันเชิงดุ

" ผมจะไปเอาแทบกาว อย่าทำอะไรพี่ริน" จอมพูดกับน้าจันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

" อีริน...กูจะบอกอะไรมึงให้นะ ลูกกูรักมึงสุดหัวใจ กูอุส่าห์เอาผัวมึงให้มันเลิกมึง เพื่อลูกกู แต่มึงกลับไม่หันมามองลูกกูบ้าง "

" แย่งผัวลูกเลี้ยง เพื่อให้ลูกเลี้ยงได้รักลูกตัวเองเนี๊ยะนะ...โรคจิต "

" แล้วไง กูรักลูกกู กูทำได้ทุกอย่าง หมุนเวียนเอากันในครอบครัวมันผิดตรงไหนวะ ? "

" ผิดที่คนโรคจิตอย่างพวกมึงมาเกิดไงกับครอบครัวกูไง...ทุเรศ !! "

" อีรินรดา !! "

" แม่ "

น้าจันง้างมือจะตบรินคงทนไม่ได้ที่รินด่าทอแบบนี้ แต่จอมเข้ามาพอดี

" ออกไปข้างนอก ! " จอมพูดเสียงดุดันใส่แม่ตัวเอง น้าจันมองหน้ารินก่อนจะออกไป

" ขอโทษแทนแม่ด้วยนะพี่ " จอมพูดน้ำเสียงต่างจากเมื่อกี้ ลดเลเวลลงมาก

" จะทำไรก็ทำ " รินรดาไม่อยากทนฟังความวิปริตของคนพวกนี้ ถ้าจะตายจะได้รีบตาย

" ผมไม่ทำอะไรพี่นะ พี่จะไม่เจ็บตัวเลย...พี่เห็นอะไรนั้นมั้ย ? "

" ................. "

จอมชี้ไปที่กำแพงที่มีผ้าสีดำคลุมไว้ ก่อนจะเดินไปกระตุกผ้าคลุมนั่นออก รินตาลุกวาวแทบค้าง...เป็นภาพที่รินถ่ายลงเฟสบุ๊คแต่ถูกตัดต่อให้มีจอมอยู่ในนั้น อย่างมืออาชีพ ทุกภาพถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ดูเผินเหมือนคู่รักด้วยซ้ำ

" พี่ชอบมั้ย ผมชอบมากเลยนะ ผมมองภาพพวกนี้ทุกวันเลย ผมมีพี่ในทุกวันเลยนะ "

" ............... "

จอมเหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกที เหมือนคนบ้าที่ยิ้ม น้ำตาซึมกับรูปภาพ

" แต่วันนี้ผมพร้อมแล้วนะ ? "

" ..............."

จอมเปลี่ยนอารมณ์ ก่อนจะเดินไปหยิบถ้วยแก้วขนาดเล็กมาถือ

" ผมพร้อมจะสร้างครอบครัว พร้อมจะดูแลพี่ พร้อมจะเป็นพ่อของลูกพี่ "

" ??????? "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***