"เฮ้ย!!! นั่นเสียงใครวะ " สิงห์
"เสียงกูเอง" ???
ทุกสายตาหันไปมองที่กลุ่มผู้ชาย 3 คนที่กำลังนั่งก๊งเหล้า ยา ปลาปิ้ง กันอยู่ พอลุงบุญเห็นที่มาของเสียง ก็ถึงกับหน้าตาดูมีความหวังขึ้นมาทันที และได้พาพวกฟ้าไปหาคนกลุ่มนั้นทันที ลุงบุญได้แนะนำให้พวกฟ้าได้รู้จักพรานเข้ม พรานทน และ พรานมนต์ ว่าพราน 3 คนนี้ คือพรานเก่งที่สุดในหมู่บ้าน แต่ก็เป็นพวกที่หัวรั้นสุดๆ ไม่ฟังไม่สนใจใครนอกจากตัวเอง ถึงอย่างนั้นก็เป็นพวกพึ่งพาหรือฝากชีวิตเอาไว้ได้อย่างมั่นใจเลย
ทันใดนั้นพรานเข้มลุกขึ้นจากแคร่ไม้ไผ่ และเดินตรงไปหากลุ่มของฟ้า พร้อมกับแก้วเป๊ก และเนื้อชิ้นนึง ยื่นให้คนในกลุ่มนั้น แต่ทุกคนกลับเบือนหน้าหนีทันที ยกเว้นแต่ฟ้าที่รับแก้ว และเนื้อ ยกแก้วและใส่เนื้อลงในปาก ก่อนจะกลืนลงไป เหมือนรู้ความหมายที่พรานจะสื่อ ทำให้พรานเข้มหัวเราะออกมาทันที
"555 ยัยนี่ ใจกล้าไม่เบา ข้าถูกใจจริงๆ" พรานเข้ม
"หน้าตาก็ดี รูปร่างก็ดี สเปคข้าเลยวะ555" พราน เข้ม
"เฮ้ย!!! ไอ้พรานบ้ากาม ฟ้าไม่ใช่เพื่อนเล่นแกนะเว้ย" สิงห์
พรานเข้มไม่ได้สนใจในคำพูดของสิงห์เลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองที่ใบหน้าของฟ้าแบบไม่กะพริบตาเลย ในหัวเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
"เฮ้ย เข้มอย่าไปจ้องเธออย่างนั้นสิ จะทำให้แขกของข้ากลัวเอา" ลุงบุญ
"....(กะพริบตา)...โทษที ตาแก่ข้าแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย" พรานเข้ม
พรานเข้ม ชายหนุ่ม อายุ35ปี เป็นพรานที่ชำนาญป่า มีฝีมือทักษะการแกะรอย เอาตัวรอด และอาวุธอย่างมาก
จากนั้นลุงบุญจึงได้ถามเหล่าพรานทั้ง3ว่ามีใครจะไปไหม โดยเริ่มถามจากพรานทนก่อน แล้วตามด้วยพรานมนต์ สุดท้ายก็พรานเข้ม
"ข้าไม่เอาหรอกลุง ใครๆก็รู้ป่าดงเขี้ยวช่วงป่าปิดน่ากลัวและอันตรายแค่ไหน ทั้งพระธุดงค์ ทั้งพรานเก่งๆหลายคนก็เอาชีวิตไปทิ้งในป่านั้นกันทั้งนั่น ข้าขอกินเหล้าจนตับแข็งตายดีกว่าไปตายศพไม่สวยในป่านั้นดีกว่า" พรานทน
"เออ แล้วแต่เอ็ง แล้วเอ็งละไอ้มนต์" ลุงบุญ
"ข้าก็ไม่เอาด้วยหรอกลุง ในป่านั้นช่วงนี้สามารถฆ่าได้ทุกชีวิต ไม่โดนผีป่ากิน โดนผีพรายลากไปกินในน้ำ หรือหลงป่าตาย ก็คงโดนไอ้เสือผีนั่นเอาไปเลี้ยงไว้ในท้องแน่ แค่คิดจะก็ขนลุกแล้ว" พรานมนต์
"มีเสือผีด้วยหรอครับ ผมไม่อยากไปแล้วอะครับ ผมกลัว" ตี๋ (ตัวสั่น)
"ถ้ากลัวก็รออยู่นี้แหละไม่ต้องไป" ต้น
"แล้วเอ็งละ ไอ้เข้ม"ลุงบุญ
"ถ้าข้าไปแล้วข้าจะได้อะไรบ้างละ " พราน เข้ม
"แก อยากได้อะไรก็ว่ามา ฉันให้แกได้หมด" สิงห์
"สิ่ง...ที่...ฉัน...ต้อง...การ...คือ..."พรานเข้ม
ไม่ทันที่พรานเข้มจะพูดจบ ฟ้าเลยยื่นข้อเสนอค่าจ้างให้กับพรานเข้มไป พรานเข้มยืนคิดอยู่ครู่นึงแล้วจึงปฏิเสธ และไม่นำทางให้เพราะไม่อยากพาใครไปตาย พอฟ้าได้ยินอย่างนั้นก็ตัดสินใจจะไปกันเอง
"ขอบคุณนะคะลุงบุญที่ช่วยหาพรานให้ แต่ตอนนี้ก็ไม่มีพรานคนไหนกล้าไป งั้นพวกหนูจะไปกันเอง" ฟ้า
"แต่มันอันตรายมากนะ แล้วหนูรู้เหรอว่าต้นว่านต้องไปเอาตรงไหน" ลุงบุญ
"หนูรู้ค่ะ หลวงตาเฟื่องให้ข้อมูลหนูมาแล้ว" ฟ้า
"หลวงตาเฟื่อง(เสียงคิดในหัว)" พราน เข้ม
ในขณะที่กลุ่มของฟ้ากำลังจะเดินออกไป จู่ๆพรานเข้มก็วิ่งไปดักข้างหน้า และเปลี่ยนใจในทันที
"เธอรู้จักหลวงตาเฟื่องเหรอ" พราน เข้ม
"ใช่ ท่านเป็นตาของฉันเอง ทำไมมีอะไร(เสียงห่วนๆ)" ฟ้า
"งั้นเหรอ..........ได้ ฉันจะนำทางให้เธอเอง" พรานเข้ม
พรานเข้มก็ตกลงที่จะนำทางให้ และพากลับแต่มีข้อแม้ว่า1.ต้องเชื่อฟังเค้าในทุกอย่าง 2.จะทำอะไรหรือสงสัยอะไรให้ถามห้ามทำอะไรก่อน 3.ห้ามพูดจาล้อเลียน ดูหมิ่น ลบหลู่หรือพูดถึงสิ่งเลวร้ายอะไรทั้งนั้นขณะอยู่ในป่า ถ้าทำได้ก็เป็นอันตกลง
"ได้ พวกเรายินดีทำตามกฎของนาย" ฟ้า
"เออ" สิงห์,ต้น
"ครับ/ค่ะ" ตี๋,จอย
"ดี งั้นในอีก 2วัน เราจะไปกัน" พรานเข้ม
" เฮ้ย!!! 2วัน...มันนานไปรึเปล่าวะ เราไม่มีเวลาพอหรอกนะ"สิงห์
"เอาเถอะ สิงห์ เค้าคงมีเหตุผลของเค้า ใช่ไหม(สายตามองไปที่พรานเข้ม)" ฟ้า
"ใช่ ข้าต้องเตรียมของและอุปกรณ์หลายอย่าง เพราะเราจะไปกันแค่3วัน แล้วกลับ ไม่นานกว่านั้น เพราะเสี่ยงเกินไป ในช่วงป่าปิดแค่ในตอนกลางวันก็อันตรายแล้ว ยิ่งถ้ากลางคืนไม่ต้องพูดถึง" พรานเข้ม
"เอาล่ะ งั้นคืนนี้ก็ไปพักที่บ้านลุงก่อนละกัน จะวางแผนอะไรก็ไปคุยกันที่นั่น" ลุงบุญ
จากนั้นต่างคนต่างก็แยกย้ายไปพักผ่อนเพื่อรอวางแผนและเตรียมตัวกันในตอนเย็น
#พวกเขากำลังจะไปพบกับอะไรหนอ คงต้องติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments