บทแรก

ณ ที่แห่งหุบเขาแห่งหนึ่งได้มีศึกของสองตระกูลใหญ่ต่างต่อสู้รบกันเพื่ออำนาจความเป็นใหญ่" จีตงซานพวกเจ้าตระกูลเอาชนะพวกข้าไม่ได้หรอก..จงยอมแพ้ซะแล้วข้าจะไว้ชีวิตเหล่าลูกหลานในตระกูลของเจ้า"ผู้นำตระกูลฟางได้เสนอให้ยอมแพ้ " ไม่มีทางข้าไม่ยอมให้ตระกูลของข้าตกเป็นทาสของเจ้าหรอก " ห่างออกไปจากเนินเขาเล็กน้อย

" เฮ้อหิวจังเลย😋 ไม่ได้กินอะไรตั้งหลายวันแล้ว" เสียงชายขอทานได้เอ้ยขึ้น "บนเขาเสียงอะไรกัน รึว่า!! จะมีงานเทศกาลกันน่าาาา ไม่ได้แล้วแบบนี้ต้องมีของกินเยอะแน่"

จากนั้นก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว" ของกินจ้าาาาาา ข้าาาามาแล้ว" (😎ผู้เขียน"แม่ง..ไหนบอกว่าไม่ได้กินอะไรตั้งหลายวันมันมีแรงวิ่งได้ไงว่ะ)

"ของกิน ของกิน " ในตอนที่ขึ้นเขาได้พบกับยายแก่ที่ลงมาจากการเก็บฟืน "โอ้ ท่านยายขอรับเทศกาลด้านบนเป็นอย่างไรบ้างขอรับ"ยายแก่ทำหน้าตกใจแปลกพูดขึ้น😳.

"ขอออ...ทานหนุ่ม...จ...เจ้าอย่างได้เอาชีวิตเจ้าไปทิ้งในที่แบบนั้นเลย" ยายแก่พูดด้วยความเหนื่อยล้า " ..."ทำไมล่ะขอรับท่านยายข้าแค่ไปขอทานจากพวกเข้า" ยายพูดขึ้น

"หากเจ้าไม่มีอะไรกิน..ข้ามีหมั่นโถอยู่ข้าจะแบ่งให้เจ้านะ"

เมื่อได้เห็นอาหารอยู่ตรงหน้าทำให้ตัวเขาน้ำลายไหล

ยายแก่พูดขึ้น"นี้ข้าให้เจ้า" .."ขอบคุณขอรับท่านยาย ท่านดีกับข้ามากเลยทั้งท่านพึ่งเจอข้าแท้ๆ แต่ข้าไม่มีอะไรตอบแทนท่านเลย" เดินไป...หักกิ่งไม้มาแท่งหนึ่ง"นี่ขอรับท่านยายถือว่าข้าได้นำแลกกับอาหารที่ท่านได้มอบไห้ข้านะขอรับ !!โอ๊ะ บนเขาเสียงดังขึ้นอีกแล้ว ข้าต้องไปแล้วนะท่านยาย " โบกมือลาอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งออกไป

"เดี๋ยวก่อนพ่อหนุ่ม พ่อหนุ่ม" ยายแก่ไม่สามารถหยุดขอทานหนุ่มให้ขึ้นไปบนเขาได้ จากนั้นทำหน้าเคร้าใจแล้วมองกิ่งไม้ที่เขาได้มอบ ทันใดนั้นกิ่งได้เปร่งออร่าวิญญาณโอบล้อมร่างกายทำอาการเหนื่อยล้าทั้งหมดหายไปในทันที ยายแก่คิดในใจ""คงจะเป็นสิ่งนี้สินะที่เขานำมันมาแลก"" จากได้ลุกขึ้นแล้วลงเขาไป

ตัดมาทางพระเอกมันกำลังวิ่งหน้าตั้งขึ้นเขาเพื่อจะไปเขาทาน (😎อุ้ยบอก ไอ้ขอทานนี่ชื่อ จิน อู่หยาง แต่เขายังมีความลับอยู่) ตู้มมมมม.....ต้ามมมมม เสียงต่อสู้ดังสะนั่นหวั่นไหว

"ฮาาา ......ฆ่ามันนนนน" "สู้มันมมมมม ...ตระกูลจีจะไม่แพ้"

พระเอกเข้าไปค้นตัวทหารของตระกูลที่ตายไป เพื่อจะหาของกิน "คนนี่ไม่มี" ไอ้นี่ก็....หืออะไรนี้ ..ทอง..//เขวี้ยงทิ้ง//

"หาาาา สมบัติ ..ไม่เอา" มันคาบหมั่นโถไปหาของกินจากศพทหารไป

ตัดมาทางเจ้าตระกูล "อ้ากก ...อ้าา" เสียงจี ตงซาน

"ฮ่าาาา.... พี่ตงซาน พลังบำเพ็ญของท่านอยู่เพียง ระดับ ภัยพิบัติ ขั้น 5 สูงกว่าข้าเพียงหนึ่งระดับ ต่อให้ท่านเอาชนะข้าได้แต่ก็ไม่ใช้ว่าท่านจะเอาชนะผู้อาวูโสในตระกูลข้าได้ยอมแพ้ชะเถอะ" ประมุขตระกูลฟางพูดจบ "" หากเหล่าผู้อาวุโสออกโรงมาเองละก็ข้ารับมือพวกเข้าไม่ได้แน่ ได้มาว่า ผู้อาวุโสใหญ่ในตระกูลนั้น อยุ่ ระดับ มหันตภัย ขั้น 7 แล้ว"" จี ตงซานคิด " ท่านประมุข..กองกำลังของเราจะต้านพวกตระกูลฟางได้อีกไม่นานแล้ว

"ทางนี่ก็ไม่มี ทางนั้นก็ไม่มี หึ้ยแม่งงง😤....ไม่มีใครกินของกินอีกเลยหรอวะะะะะะะ......ะะะะะะะะะะ......ะะ"

ในขนะที่เจ้าตระกูลจีกำลังจะพ่ายแพ้โดยเจ้าตระกูลฟางเอาดาบจ่อคออยู่ ได้ยินเสียงตระโกนของพระเอก....

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***