บท 1 ของการเป็นเพื่อน

...----------------...

...ณ โรงเรียนมัธยมชื่อดังของจังหวัด...

ผมที่เป็นนักเรียนที่โรงเรียนเเห่งนี้มาเเล้ว 3ปีเเละปีนี้ก็เป็นปีที่4 ของผมเพราะตอนนี้ผมได้อยู่มอปลายเเล้วครับกับเพื่อนสนิทผมคนนึง

....." ไอ้พุต มึงทำอะไรอยู่ของมึงไม่รีบก็ได้โดนครูเเม่ทําโทษหรอครับ "......

..."เอ้อ!!เเปบนึงนิกูกําลังอินซีรีย์เนี้ย"...

..."เรื่องของมึง เเล้วจะไปได้ยังครับ"...

คนที่เรียกชื่อของผมอยู่คือ ไอ้เพื่อนสนิทของผมเองมันชื่อ ตาล เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมยันมัธยม เพราะพ่อเเม่ของเราเก็เพื่อนที่ทำงานกันเลยรู้จักกันมานานเเบบนี้ ไอ้ตาลเป็นคนตัวสูง ร่างกายดูมีกล้ามเนื้อเพราะเป็นนักกีฬาด้วยเล่นกีฬาได้ทุกเเบบ เเละยังเป็นคนดังในโรงเรียนเเละในโซเชียลอีกด้วยเเทบว่าเป็นดาราได้เลยที่เดี่ยว มีผู้หญิงมาจีบมันเกือบทั้งโรงเรียนถ้ายังไม่นับรวมกับคนติดตามมันในไอจีอีกก็เป็นหมื่นคนไปเเล้ว ผมที่ได้อิทธิพลมาจากมันด้วยเลยมีคนมาเข้ามาเเต่ไม่ได้เข้าในทางที่ชอบผมนะสิ พวกเธอจะทักผมหรือเข้าหาผมก็อย่างเดียวนั้นเเหละคือให้ผมเเนะนําพวกเธอหรือบอกสิ่งที่พวกเธออยากรู้เกี่ยวกับไอ้ตาลมัน ออเเน่นอนว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีเลยไม่บอกอะไรพวกเธอเลย เเนะนำให้ไปก็ใช่ว่าผมจะทํานะ ผมเอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้ตาลหลายครั้งแล้วเเต่มันก็บอกว่า'เดียวกูจัดการเอง' อยู่นั้นเเหละเเต่ไอ้ตาลก็เหมือนจะทําเช่นนั้นจริงๆเพราะหลังจากนั้นพวกที่มาหาผมก็หายไปหมด เเละหลังจากที่เจอพวกเธอเดินผ่านก็ดูพวกเธอจะกลัวด้วยละครับ เเละหลังจากที่ผ่านมาก็3ปีเเล้ว

ผมรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงนักเรียนเเล้วรีบเดินไปที่ไอ้ตาลมันรออยู่ คนตัวสูงยืนเท้าสะเอวอยู่มองผมด้วยหน้าตานิ่งเฉย

..." รีบเลยนะมึงไอ้พุต "...

..." เอ้อไอ้เหี้ยนี่สั่งเป็นพ่อกูอยู่ได้ "...

ผมกับคนตัวสูงเดินไปที่โดมอเนกประสงค์สำหรับการเข้าเเถวยามเช้าผมได้นั่งหลังเเถวส่วนไอ้ตาลมันกําลังยืนนับคนเข้าเเถวเพราะไอ้หัวหน้าห้องที่เรียกไว้ในวันปฐมนิเทศเสือกไม่มาในวันเปิดเรียนนี้สิ เเล้วดูคนตัวสูงยืนนับคนมีเเต่คนจับจองคนตัวสูงตาเป็นมันเเล้ว เมื่อคนตัวสูงนับเสร็จก็เดินมานั่งลงอยู่ข้างหลังของคนเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กําลังเล่นเกม

..."เอ้อ...พุต "...

..."ไรมึงกูกำลังตั้งใจอยู่-"...

เพื่อนสนิทสะกิดไปที่หลังของพุตเบาๆ ก่อนเสียงของใครบ้างคนพูดขึ้น

..." นายกวินท์ เธอไม่รู้หรือไงว่าตอนเข้าเเถวไม่ให้เล่นโทรศัพท์ "...

ผมสะดุ้งเฮือกเเล้วเงยหน้ามองครูที่ปรึกษาตัวเองที่ทุกคนในโรงเรียนรู้จังดีเลยว่าเเกดุเเล้วเจ้าระเบียบ จนนักเรียนทุกคนกลัวครูเขา ครูเเกชื่อ ทิวากาลหรือทุกคนเรียกว่าครูเเม่ ผมก็โชคร้ายที่ได้ครูเเกเป็นครูที่ปรึกษา เเต่เเกสอนดีมากถึงจะดุก็เถอะ

..."โท....โทษ..ครับ"...

..." มือถือเข้ามาเเล้วค่อยไปรับที่ห้อง "...

..." ครับ "...

ครูเเม่เดินไปหน้าเเถวเเล้วผมหันไปมองเพื่อนสนิทของผมที่ตอนนี้ได้ยิ้มเเห้งๆให้ผม ผมไม่อะไรกับมันหรอกครับเพราะมันก็เตือนผมเเล้ว

เสียงเพลงชาติดังขึ้นกันคนเชินธงในยามเช้าจองทุกวันเป็นเรื่องธรรมดาของทุกโรงเรียนหลังทํากิจกรรมยามเช้าเสร็จผอโรงเรียนก็ขึ้นมากล่าวคําทักทายนักเรียนเหมือนเดินกินเวลาไป20นาทีกว่าเเล้วนักเรียนก็เเยกย้ายไปเรียนกัน ผมที่เดินไปกับไอ้ตาลเเละเพื่อนคนอื่นอีก2คน คือ วายุเเละเต๋า พวกมันเข้ามาของเป็นเพื่อนผมเลยให้ ผมรู้เเค่ว่า ไอ้วายุบ้านมันทํางานเป็นเจ้าของบริษัทชื่อดังในพัทยา ส่วนไอ้เต๋าพี่ชายมันเป็นเจ้าของร้านคาเฟ่เเละร้านเหล้า ผมพูดคุยกับพวกมันไปถึงห้องเรียนพวกเราเรียนวิชาเเรงก็วิทย์เลย เป็นวิชาที่ผมชอบมากที่สุดเเต่ก็ไม่ได้ว่ามันจะง่ายนะครับเเต่ผมชอบเฉยๆตอนม.1เคยคิดว่าอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์เลยทีเดี่ยว เเต่เพราะน่าจะเป็นวันเปิดเรียนเทอมเเรกเลยไม่ได้เรียนเเต่เป็นการเเนะนําตัวอาจารย์ที่สอนเเละนักเรียนในห้อง อาจารย์เเกปล่อยนักเรียนก่อนเวลาตั้งครึ่งชั่วโมงผมกับเพื่อนเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะโรงอาหาร เเต่พวกผมนั่งลงก็มีสายตาจับจองมาที่โต๊ะพวกผมเเน่นอนว่าผมชินเเล้วเเละไอ้พวกนี้ก็เป็นคนมีชื่อเสียงด้วยเลยไม่เป็นไรกัน ใช่ครับฟังไม่ผิดที่บอกว่าพ่อเเละพี่พวกมันเลยได้อิทธิพลมาด้วยแถมหน้าตาของพวกมันก็พูดได้เลยว่าสวรรค์ส่งมาเกิดจริงๆ 

..." พวกมึงไม่รําคาญบางหรอที่มีคนมองมาที่พวกเราอ่ะ" ไอ้เต๋าผู้ขึ้นมาผมกับไอ้ตาลมองมันเเล้วเลิกคิ้วให้ก่อนจะหยิบเเว่นเก็บทรงมาใส่เเล้วพูดออกไป...

..." หึ กูไม่เป็นไรหรอกมึงเเต่ไอ้เตี้ยข้างกูอ่ะเป็น"  ไอ้ตาลพูด...

..." ใช่ๆมีเเค่กูนี้เเหละที่จะโดนความหล่อของไอ้ตาลบดบังหมดเเล้วครับ" ผมพูดพร้อม...

..." เอ้อ เเล้วไอ้ท่านี้มันอะไรของพวกมึงสองคนว้ะ"...

..." โทษทีพอดีพวกกูโดนคําถามนี้หลายรอบเลยคิดท่ากับคําเอาไว้นะ ฮ่าๆ"...

ผมพูดพร้อมกับถอดเเว่นออกมาเก็บไว้ที่เดิมของมันก่อนจะมีพวกเด็กผู้หญิงน่าจะน้องๆม.1ที่พึ่งเข้ามาเรียนที่นี้เข้ามาที่กลุ่มของพวกผมเเล้วน้องคนนึงดู กล้าๆ กลัวๆ เเล้ว

..." พวกพี่ใช่คนดังไหนไอจีไหมคะ พี่ตาลสุดหล่อของโรงเรียนเเละนักกีฬา พี่วายุนักดนตรีคนนั้น พี่เต๋าที่ทำงานในร้านคาเฟ่ชื่อดังของพี่ชายใช่ไหมครับ" อ่าา....น้องเขาเป็นสตอล์กเกอร์ไอ้พวกนี้หรือไงว้ะ ผมมองน้องผู้หญิงคนที่พูดมา...

..." น้องมีอะไรหรือป่าวครับ" ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มหวานให้กับเด็กผู้หญิงคนนี้...

..."อะ..เเล้วพี่เป็น...เพื่อนของพี่ตาลใช่ไหนคะ"...

...เสียงกระซิบจากน้องๆข้างหลัง" มึงใครอ่ะกูไม่เห็นรู้จักเลยอ่ะ "...

..." เพื่อนใหม่ละมั้งเเก น่าจะพึ่งรู้จักกัน"...

ไอ้ตาลมันกันขำเอาไว้เเต่ไอ้สองคนนี้ไม่ใช้ไงมันขําออกมาดัง ผมที่หันไปมองก็ให้เงีบย

..." มึงเงียบไปเลยไอ้ยุไอ้เต๋า..พี่ชื่อพุต นะ"...

..."อ่าค่ะ พี่ตาลค่ะหนูเอาอันนี้มาให้ค่ะ "...

น้องตอบผมสั้นๆเเล้วหันไปมองไอ้เเล้วน้องเขาก็ยื่นถุงมาให้ไอ้ตาลที่มีอยู่สามถุงมาไอ้ตาลยิ้มให้เเล้วรับมา

..." ขอบคุณนะครับน้อง"...

..." คะ...อีกสองถุงของพี่วายุเเละพี่เต๋านะคะ"...

ผมเห็นเเล้วอยากจะบอกว่าน้องลืมพี่คนนี้ป่ะว่ะ เเต่ผมทำอะไรไม่ได้เพราะพวกน้องเขารีบเดินหายไปเเล้ว 

..." ไอ้เหี้ยๆๆ"เสียงไอ้เต๋าพูดเเล้วมองไปที่ของน้องเข้าให้มา...

..." อะไรของมึงไอ้เต๋า " ไอ้วายุพูดเเล้วมองไปที่ของที่น้องเข้าให้มาเเล้วดูตกใจ...

..." มึงน้องเขาเอาขนมปังแซนวิชชื่อดังในจังหวัดเรามาให้ว่ะ " ไอ้เต๋าขึ้นก่อนจะหยิบเเซนวิชขึ้นมาเเกะกิน...

ส่วนผมหรอก็เเน่นอนว่าผมจะขอของเพื่อนสนิทผมสิ

..." ป๊าตาลครับ ให้ผมกินด้วยสิครับ" ผมทำน่าอ่อนไปที่ไอ้ตาลที่ของมันมีสามอันมากกว่าไอ้สองตัวนั้นที่ได้เเค่ชิ้นละคน ไอ้ตาลเลิกคิ้วขึ้นเเล้วทำน่ากวนๆใส่ผม...

..." ไม่รู้สิครับ มีสามชิ้นเเต่..-"...

..." กินเเค่ชิ้นเดียวยังไม่เเบบเลยอ่ะ ทำไม่ว่ะเพื่อนสนิทกันตั้งเเต่เด็กเลยนะเว้ย" ผมดึงดราม่าไปเลยครับ...

..." ฟังก่อนไอ้พุตกูจะบอกว่ากูให้มึงหมดเลย"มันพูดจบก็ยกถุงขนมให้ผมเลยผมตาเป็นประกายเลยผมต้องไปกอดมันหน่อยเเหละผมยิ้มเเล้วกอดมันตอนมันไม่ตั้งตัวมันยิงไปสักพักเเล้ว ผลักผมออก เเล้วถอนหายใจออกมา...

..." เห้ย รีบกินเดี๋ยวขึ้นเรียนไม่ทันหรอกพวกมึง"...

"ค้าบ..คุณตาลพวกผมจะรีบกินเลย"ผมตอบพรางหยิบขนมมากินไปสองชิ้นเเล้วมันเหลือเลยเอาให้ไอ้ตาลไปมันก็เอาเเล้วเก็บใช่กระเป๋ามันไป

16:00 น.

เวลากลับบ้านของนักเรียนทุกคนเเต่ก็มีบางส่วนที่อยู่ในโรงเรียนเพื่อเล่นกีฬาหรือนั่งทํางาน ส่วนผมนะหรอก็โดนไอ้พวกเพื่อนไปนั่งดูพวกมันเล่น ฟุตบอล ผมที่จะรีบกลับบ้านก็โดนพวกลากมาผมเป็นคนที่เรื่องกีฬาไม่ได้เก่งขนานนั้นเเต่ก็เล่นเป็นอยู่เเค่สองสามอย่างเอง ผมขึ้นไปนั่งที่อัฒจันทร์วางกระเป๋าเเล้วเอามือถือมาเล่นข้ามเวลาไป ให้ไอ้พวกที่ลากผมไปเล่นฟุตบอลกับรุ่นน้องที่ยังไม่กลับบ้านไปเป็นกลุ่มประจําของไอ้ตาล

..." พี่พุตครับ ไม่ไปเล่นกับพวกพี่ตาลเข้าหรอ"...

..." ไม่ละไอ้เป็ด มึงอ่ะไม่ไปเล่นกับเพื่อนละ"...

..." ผมขี้เกียจเล่น "...

ไอ้น้องที่ยืนอยู่หน้าผมเป็นรุ่นน้องที่รู้จักกันดีเลยเเละสนิทสุดในกลุ่มน้องเข้า ไอ้เป็ดเป็นเด็กห้อง 3/1 คือห้อวคิงเลยทีเดียว เป็ดเป็นเด็กเรียนเก่งได้อันดับต้นๆของห้องน่าตาใช้ได้เลยทีเดียว 

..." พี่ๆผมได้ยินว่าห้องพี่มีคนดังเยอะอ่ะ ที่มาจากชลบุรี กับ โรงเรียนนิสิตเทศ ด้วยอ่ะพี่"...

..." ก็เห็นไอ้สองคนนั้นไม่ละ "...

ผมชี้ไปทางสนามฟุตบอลโรงเรียนไปยังไอ้เต๋ากับไอ้วายุที่กําบังเล่นบอลอย่างสนุกสนานไอ้เป็ดมองตามเเล้วพยักหน้าไปมาก่อนจะมองผมกับ

..." สองคนนั้นสินะ เเล้วพี่เถอะตัวเตี้ยลงป่ะนิฮ้าๆๆ"...

..." มึงหาว่ากูเตี้ยหรอไอ้นิ ดูสูงขึ้นตั้งสามเซนเลยนะเว้ย"...

..." อ๋อ ครับพี่" ...

หลังจากนั้นก็คุยกันยาวเหยียดไปมาเรื่องปิดเทอมไอ้รุ่นน้องมันไปเที่ยวต่างประเทศมามันไปญี่ปุ่นเเล้วไปต่างๆน่าๆอีกมากมายผมฟังไปเเล้วคิดเเล้วก็อยากไปจังปิดเทอมนี้ผมอยู่เเต่บ้านตัวหรือบ้านไอ้ตาลบ้างไปเที่ยวนิดหน่อย เพราะการที่ผมอ่านหนังสือกับติดซีรีย์ด้วยเรื่องนึง คุยไปจนเพลินไอ้พวกที่เล่นบอลจนเสร็จผมมองไปก็เห็นไอ้ตาลทําหน้าขมวดคิ้ว ผมไม่รู้ว่าเกมเหมื่อกี่มันเเพ้หรือป่าวเเต่เวลามันเเพ้มันก็จะทําหน้าเเบบนั้นตลอดแหละ ไอ้ตาลเดินหน้าขมวดคิ้วมาทางผมกับไอ้เป็ดที่มานั่งข้างๆผม

..." ไงไอ้เป็ด มึงไม่มาเล่นว่ะไม่สนุกเลย~" ตาลพูดเสียงเรียบนิ่งที่ฟังได้เลยว่ากําลังกวนตีนใส่รุ่นน้อง...

..." ฮ้า ผมไม่เล่นหรอกครับเล่นกับพี่ไม่สนุกเลย ผมอยู่กับพี่พุตเเล้วสนุกกว่าตั้งเยอะ " รุ่นน้องพูดเเล้วยิ้มให้กับหน้าตากวนๆใส่รุ่นพี่...

" มึงพูดงี้มึงหาที่ตายรู้ไหมไอ้เป็ด " ตาลเริ่มจะโมโหไอ้รุ่นน้องที่ชอบอยู่ใกล้ไอ้พุตมากขึ้น ถึงจะรู้เจตนาของมันด้วย

..." อย่ากัดกันตรงนี้นะกูขอ เเล้วมึงก็เขยิบมาหากูทําไรว่ะ? " ...

..." ก็พี่ตาลเขาโมโหเล่นบอลเเล้วมาลงที่ผมอ่ะพี่ "เป็ดรุ่นน้องทําหน้าทําตาเศร้าๆเเล้วมองรุ่นพี่ยืนหน้าเป็นยักษ์ใส่...

..." พอเลยได้เป็ด กูจะกลับบ้านเเล้ว"...

..." ให้ผมไปส่งไม่พี่ "...

..." ไม่ละกูไปกับไอ้ตาลนะ บ้านมึงอยู่คนละทางเลยอ่ะ"...

..." โห้พี่ผมก็ไปส่งได้นิ " รุ่นน้องพูดเเล้วทำเเก้มผ่องเหมือนปลาปักเป้าใส่...

..." โทษไอ้น้อง พี่ชนะว่ะ ฮ่าๆ" ตาลหัวเราชอบใจที่ตัวเองชนะไอ้รุ่นน้องได้...

..." มึงรีบไปเอารถเลยไอ้ตาล มันจะมืดเเล้วนี่"...

..." เครครับ กระผมจะรีบเลยล่ะครับ" พูดเสร็จก็รีบวิ่งไปเอาของตัวเอง...

..." งันไปเเหละไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ บ้าย"...

..." คร้าบ ฝันดีล่วงหน้านะพี่ " รุ่นน้องเอ๋ยคําบอกฝัันดีให้พี่รัยไปก่อนจะเดินไปที่รถขันขันหนึ่งรถขันนั้นก็ของไอ้ตาลนั้นเอง...

" ไปได้เเล้ว มัวคุยแต่กับไอ้เป็ดนั่นอยู่ได้รู้ไหมว่านี้มันกี่โมงแล้ว พ่อแม่ก็ดุเอา" คนเจ้าของรถเอ่ยปากพูดเเล้วยังขมวนคิ้วอยู่ 

ดูพูดเข้าไม่ใช่ว่าเล่นจนเย็นขนาดนี้เองหรือไง พุตทําน่าเอือมระอากับคนพูดอยู่เเล้วขึ้นรถของคนหน้าขมวนคิ้ว รถได้แล่นมานอกโรงเรียนไปยังถนนใหญ่ เเต่คนซ้อนหลังง่วงมากเลยหลับสักพักไปเเต่ไม่รู้ว่าหลับลึกไปหรือไมพอตื่นมาอีกที่ก็อยู่บนเตียงนอนในห้องของตัวเองซะแล้ว ชุดนักเรียนก็ยังไม่ได้ถอดเลยด้วยซํ่า เขาลุกจากเตียงถอดชุดนักเรียนออกเเล้วหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายที่มีเหงื่อทั่วตัวของทั้งวัน....

...****************...

^^^จาก ฮูก^^^

^^^(ติดตามตอนต่อไปได้เลยนะ)^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***