เฉินเจียวจินได้เข้ามาพบท่านเเม่ของตนเพราะคังหลิมขอร้องให้มา พอมารดาเห็นก็ดีใจจนร้องไห้ออกมา
"ฮึก ลูกมาหาเเม่สินะ มานี่สิ"
มารดาได้เรียกเฉินเจียวจินให้ไปหาส่วนเฉินเจียวจินก็ได้ไปหาเพราะไม่อยากให้มารดาเสียนํ้าใจถึงจะไม่ใช่เเม่ตนเองก็ตาม
"ฮือ จินเอ๋อร์ลูกเเม่"
"ไม่ร้องนะขอรับท่านเเม่"
เฉินเจียวจินได้ปาดนํ้าตาบนใบหน้าของมารดาออกเเละปลอบอย่างอ่อนโยนถึงเค้าจะไม่ใช้ลูกในไส้เเต่ก็ทนเห็นมารดาของเฉินเจียวจินร้องไห้ไม่ได้เพราะตอนนี้เทียนหมิงเป็นเสมือนมารดาอีกคนของเขาไปเเล้ว
พอทุกอย่างดูสงบลงมารดาได้ให้สาวใช้ไปยกของว่างมา พอมาถึงเฉินเจียวจินได้กินอย่างอร่อยเเละได้ป้อนมารดากินด้วย
"นี่ขอรับท่านเเม่เดียวข้าป้อน อ้าปากนะขอรับ"
"อ้าม อร่อยมากเลยจินเอ๋อร์"
ทั้งสองคนกินของว่างเเละพูดคุยเล่นอย่างเพลิดเพลินจนเลยเวลามาหนึ่งก้านธูปจนดวงตะวันลับขอบฟ้าไปเเล้วเฉินเจียวจินจึงได้ขอลาท่านเเม่เพราะตัวเขานั้นจะกลับเรือนตัวเองไปพักผ่อน
"ท่านเเม่ลูกขอลาน่ะขอรับ"
"อืม เดินทางปลอดภัยนะจินเอ๋อร์"
พอถึงเรือนเฉินเจียวจินก็ได้อาบนํ้าเเต่งตัวกินข้าวเเละเขาก็ได้ให้คังหลิมหยิบกระดาษเเละพู่กันมาเพราะเขาจะเขียนขออนุญาตท่านพ่อหรือท่านเจ้าตระกูลออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก
"นี่เจ้าช่วยนำกระดาษเเผ่นนี้ส่งไปให้ท่านพ่อทีสิได้รึป่าว"
"ได้ขอรับเดียวข้าน้อยจะนำกระดาษเเผ่นนี้ส่งไปให้ท่านเจ้าตระกูลขอรับ"
พอเฉินเจียวจินมอบหมายภารกิจเสร็จคังหลิมจึงนํ้ากระดาษเเผ่นนี้เอาไปให้คนส่งสารโดยทันทีส่วนเฉินเจียวจินนั้นไม่มีอะไรทำเเล้วจึงเขียนบันทึกลงในสมุดตำราโดยเล่าเรื่องราวความเป็นมาต่างๆลงไปในนั้นเเละซ่อนเอาไว้ตรงในตู้เก็บของที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเปิดมันออกมาได้
"อืม เอาไว้ตรงนี้คงไม่มีใครเปิดได้หรอก"
หลังจากที่เขาทำอะไรเสร็จไม่มีอะไรทำเขาจึงไปนอนบนเตียงเเละผลอยหลับไปในที่สุดเพราะเขาเจอเรื่องอะไรมาเยอะจึงทำให้หัวถึงหมอนก็หลับลงเสียเเล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments