เข้ามาอยู่ในมิติเเห่งหนึ่ง

พอลืมตาขึ้นมาเขาได้เข้ามาในมิติเเห่งหนึ่งสึ่งปรากฏว่าที่เขาอยู่นั้นเป็นยุคสมัยก่อนเเละได้เข้ามาเป็นคุณชายเฉินเจียวจินที่อายุ20เเห่งตระกูลเฉินรุ่นเเรกเเต่หน้าตาของเขานั้นคงยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

"นี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไมข้าถึงมาอยู่นี้?"

"ตื่นเเล้วหรือขอรับคุณชาย"

"เมื่อกี้นายเรียกว่าอะไรนะเเล้วนายป็นใครกัน"

เขาได้ทำหน้างงส่วนคนใช้คนนั้นก็ได้ตกใจเเละรีบไปเรียกหมอมาทันที

"ท่านอยู่ตรงนี้น่ะขอรับ! ห้ามไปไหนเด็ดขาด"

พอสักพักทุกคนก็ได้มารวมตัวกันที่นี้ทำให้เขานั้นตกใจเเละสับสนกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

"ฮือ ไม่น่ะลูกเเม่"

"ไม่เป็นไรน่ะลูกต้องไม่เป็นอะไรเชื่อหมอสิ"

ทุกคนนั้นได้รอฟังผลตรวจจากหมอคนนี้ที่กำลังถามเรื่องราวอดีตจากเค้าอยู่

ผลตรวจออกมาพบว่าตัวเขานั้นสูญเสียความทรงจำไป คนที่อยู่ตรงนั้นก็พากันเสียใจนักมากถึงขั้นนายหญิงเทียนหมิงหรือมารดาของเฉินเจียวจินเป็นลมล้มลงไปกับพื่นทุกคนได้พานายหญิงไปพัก

"ลูกพักผ่อนเสียเถิดเดียวพ่อพาเเม่ไปพักก่อน"

เฉินเจียวจินคิดว่าคนนี้คงเป็นเฉินอู๋ซานเป็นเจ้าสำนักคนเเรกที่ก่อตั้งตระกลูเฉินสินะ

พอบิดาได้จากไปเขาก็ได้ถามให้คนใช้พาไปเดินดูรอบๆนี้หน่อย

"นี่! เจ้าพาข้าไปเดินดูรอบคฤหาสน์นี้หน่อย"

"ขอรับ? ท่านเจ้าตระกูลบอกให้ท่านพักผ่อนนี่ขอรับ"

"เอาน่า จริงสิเเล้วเจ้ามีนามว่าอะไร"

"ข้าน้อยมีนามว่าคังหลิมขอรับ"

พอเขาได้ฟังชื่อเสร็จเขาก็ได้วิ่งออกไปนอกห้องเเละเดินดูคฤหาสน์อย่างสบายใจส่วนคังหลิมนั้นก็ได้รีบวิ่งตามเขามา

"เดียวสิขอรับท่านเจ้าตระกูลให้ท่านพักผ่อนนี่ขอรับ!"

"ท่านพ่อน่ะหรอ หึ เเล้วไงล่ะใครสนถ้าเจ้ายากไปนอนก็ไปเองสิ"

เฉินเจียวจินได้บอกกับคังหลิมไปเเบบนั้นส่วนคังหลิมเห็นก็จึงคิดว่าคงห้ามอะไรเขาไม่ได้จึงพาทัวร์คฤหาสน์เเห่งนี้

พอเดินทัวร์จนนำใจเเล้วคังหลิมเห็นว่าเป็นโอกาสดีจึงขอให้ตัวเขานั้นไปพบกับนายหญิงหรือท่านเเม่ เฉินเจียวจินจึงตอบตกลงไปพบกับท่านเเม่