จอมมารคลั่งรักศิษย์พี่
เด็กหนุ่มคนหนึ่งงดงามดั่งเเสงจันทร์ในยามคํ่าคืนที่ผู้คนต้องหลงใหลใบหน้ารูปไข่ผมนํ้าตาลเข้มเส้นผมยาวตรงมือเรียวยาวงดงามดั่งมือผู้หญิงเอวบางหน้ากอดเเก้มหน้าหยิกดวงตากลมโตเเละเกิดมาพร้อมพรสวรรค์รอบด้านเเต่น่าเสียดายที่เค้านั้นดันเกียจคร้านไปหน่อยเเละเค้ามีนามว่า(เฉินหูลู่)
เฉินหูลู่! "ตื่นได้เเล้วนี้มันเวลาพักกลางวันเเล้ว"
เด็กชายร่างสูงหน้ากอดมีใบหน้ารูปไข่เรียวเส้นผมสีดำเงาเป็นหยิกดวงตาเหมือนกระต่ายตัวน้อยเเละเค้ามีนามว่า(ถังชี)
"รู้เเล้ว รู้เเล้ว เรียกอะไรอยู่ได้"
"ถ้างั้นก็ลุกสิเดียวคนต่อคิวเยอะเหมือนเมื่อวานอีกที่รอตั้งนาน"
ถังชีพูดเสร็จเฉินหูลู่ก็ได้ลุกเเละพวกเค้าสองคนก็ได้เดินไปที่โรงอาหารเเละหาโต๊ะที่จะนั่งกันได้สำเร็จ
เยี่ยม! "ในที่สุดก็มีที่ว่างสักทีคิดว่าต้องไปนั่งร่วมโต๊ะกับคนอื่นอีกเเล้ว"
ถังชีกินข้าวไปก็บ่นเฉินหูลู่ไปด้วยที่มาช้าเพราะเค้าส่วนเฉินหูลู่ก็เถียงไม่เเพ้กันทั้งสองคนเถียงกันไปมาจนถึงเวลาเข้าเรียคาบต่อไปเเล้ว ทั้งสองก็ลุกขึ้นเก็บจานเเละเข้าเรียนตามปกติ
พอถึงเวลาเลิกเรียนเฉินหูลู่ก็ได้ชวนถังชีไปเที่ยวตลาดเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ไปกินข้าวช้าเพราะตัวเอง ถังชีตอบตกลงทันทีเเละพวกเค้าทั้งสองก็ได้ไปเที่ยววกัน
"ถังชีดูนั้นสิ!"
เฉินหูลู่ชี้ไปที่ร้านหนึ่งที่เป็นร้านขายของเก่า
"ทำไมจะไปดูรึไง?"
ถังชีถามด้วยความสงสัยเเละเขา
ก็ไม่รอคำตอบจากเฉินหูลู่เเละไม่รีรอลากเฉินหูลู่เข้าไปข้างในเลย
เดี๋ยวสิ! "กำลังจะไปไหน?"
"ก็เข้าไปในร้านนั้นไง เห็นว่าอยากไปก็เลยพามา"
ทั้งสองคนได้เข้าไปในร้านเเละมียายเเก่ออกมาตอนรับ
"มีอะไรให้ช่วยป่าวคุณลูกค้า"
เสียงของยายเเก่เย็นชาเเละน่าขนลุก ทำให้ทั้งสองคนกลัวกันเเต่เฉินหูลู่ก็ได้เผชิญหน้ากับยายเเก่
"คือผมก็เเค่เข้ามาดูเพราะมันน่าสนใจดีมีอะไรที่เเนะนำบ้างครับ"
"หึ หึ หุๆ"
ยายเเก่หัวเราะเบาๆเเละได้บอกกัลเฉินหูลู่ว่า
"มีของน่าสนใจทุกอย่างเลยเพราะของที่นี้ล้วยเป็นของเก่าหรือของมือสองที่คนไม่ได้ใข้เเล้ว เชิญเลือกดูตามใจได้เลย"
สิ้นสุดเสียงยายเเก่เเล้วทั้งสองคนก็ได้เดินดูภายในร้าน เฉินหูลู่ได้เหลือบไปเห็นกระจกใบใหญ่หนึ่งที่ดึงดูดให้เค้าซื้อ
เฉินหูลู่ไม่รีรอเเละซื้อกระจกใบนั้นมาส่วนถังชีนั้นไม่ได้ซื้ออะไรกับมา ทั้งสองได้ออกจากร้านนั้นมา
"สุดยอดไปเลยเพื่อนรักที่กล้าเผชิญหน้ากับยายเเก่"
พอออกห่างจากร้านนั้นได้ไกลเเล้วถังชีก็ได้ชมเฉินหูลู่ยกใหญ่เลยส่วนเฉินหูลู่ก็ได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทั้งสองคนก็ได้เเยกย้ายกันกลับบ้าน
พอถึงบ้านเฉินหูลู่ก็ได้เอากระจกใบใหญ่นั้นมาว่างใว้ในห้องเเละเขาก็ได้ไปอาบนํ้าเเต่งตัวกินข้าวพอถึงเวลานอนเขาก็ได้ยินเสียงมาจากในกระจกนั้นว่า
"จับฉันสิ จับฉันสิ จับฉันสิ"
เฉินหูลู่จึงจับกระจกนั้นเเละกระจกก็ได้ดูดเฉินหูลู่เข้าไปทั้งตัวทำให้เขาได้เข้าไปในมิติเเห่งหนึง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments