Episode2

Episode2 : แกไม่หิว แต่ฉันหิว

หลังจากลูกแพร์กินขนมปังรองท้องไปแล้ว ลูกแพร์และเพื่อนสนิททั้งสองคนก็พากันเดินขึ้นตึกไปเรียน

12:00

ณ โรงอาหารที่มหาลัย

"วันนี้ซื้อไรกินดีออเรนจ์ ลูกแพร์" ใบข้าวเอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งสอง

"ฉันไม่ค่อยหิวเลยอะ" ออเรนจ์ตอบ

"แต่ฉันหิว..หิวไส้จะกิ่วแล้ว" ลูกแพร์พูดสวนขึ้น

"เอ่อๆ..งั้นก็แยกย้ายกันไปซื้อ ส่วนแกออเรนจ์ไปจองโต๊ะรอเลย" ใบข้าวเอ่ยบอกเพื่อนสนิททั้งสองก่อนจะแยกตัวออกไปซื้ออาหารมารับประทาน ส่วนลูกแพร์ก็แยกตัวไปซื้ออาหารอีกทางเช่นกัน ออเรนจ์ก็ไปจองโต๊ะตามที่ใบข้าวบอกตามระเบียบ

ผ่านไปไม่นานเกินรอทั้งลูกแพร์และใบข้าวก็เดินถืออาหารเต็มไม้เต็มมือเข้ามาหาออเรนจ์ที่นั่งรออยู่

"โห้พวกแก! ซื้ออะไรมาเยอะแยะวะ" ออเรนจ์เมื่อเห็นเพื่อนสนิททั้งสองเดินเข้ามาหาพร้อมกับถืออาหารที่หลากหลายเข้ามาก็ถึงกับอดที่จะถามออกไปไม่ได้เพราะเพื่อนสนิทของเธอทั้งสองก็ซื้อเว่อร์เกิน

"ก็พวกเราหิวนิเนาะข้าว" ลูกแพร์พูดตอบพร้อมยิ้มแฉ่งตามสเต็ปพี่แกไปหนึ่งกรุบ

"เอออ'' ใบข้าวเอ่ยเสริมขึ้น

"จ้า มานั่งๆ..ฉันก็รอพวกแกอยู่ตั้งนานสองนานแนะ" ออเรนจ์เอ่ย

"อะ ช็อกโกแลตร้อนของโปรดแก ฉันซื้อมาขอบคุณที่ให้ฉันกินขนมปังรองท้องเมื่อเช้า" ลูกแพร์พูดขึ้นพร้อมยื่นแก้วช็อกโกแลตร้อนให้เพื่อนสนิทอย่างออเรนจ์

"ขอบใจจ้า" ออเรนจ์ตอบพร้อมรับแก้วช็อกโกแลตร้อนๆมาดื่ม

หลังจากนั้นทั้งสามก็กินข้าวกันอย่างเงียบๆไม่มีใครพูดหรือสนทนาอะไรต่อทั้งสิ้น

"พี่ประธานสุดหล่อมา อร้ายยย!" ผู้หญิง ณ โรงอาหารพูดขึ้นเสียงดังตามมาด้วยกับเสียงกรี๊ดอันดังมากกกของพวกชะนีทั้งหลาย

กรี๊ด!!!

"มีอะไรกันวะ?" ออเรนจ์เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยพร้อมมองไปตามต้นเสียง

"ผู้ฮอตๆมาป่าว อิพวกชะนีถึงได้ระริกระรี้กันขนาดนั้น" ใบข้าวเอ่ยพรางคีบกินก๋วยเตี๋ยวอย่างไม่สนใจพวกที่กรี๊ดกราดกันเสียงดัง

"อร้ายย!! พี่เตโชของฉานนน!!!" พวกผู้หญิงเอ่ยขึ้นเสียงดังเมื่อร่างหนาของใครบ้างคนก้าวเดินเข้ามาในโรงอาหารที่มีแต่พวกชะนีลายล้อมแล้ว

"อร้ายยพวกแก! พี่ใต้ฝุ่นกับพี่ไอซ์ก็มาด้วย!!" เสียงกรี๊ดกราดของพวกผู้หญิงในโรงอาหารก็ยังไม่วาย ยิ่งกรี๊ดกราดเสียงดังเมื่อหนุ่มหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานทั้งสามมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

Episode1

บทต่อไป

Episode3

