ขิงเมียเก่ง

หลังจากนั้นพวกฉันก็เปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะเริ่มลงมือทำรายงานโดยที่ปากและมือก็ยังกินขนมแล้วคุยไปด้วย

"กูทำได้หมดเลยนะโว๊ยไม่ว่าจะส่วนไหนของรายงาน แต่กูเบื่อสารบัญมากสุด แม่งต้องมาแบ่งหน้าแล้ว โอ๊ย กูจะตาย"

ฉันนั่งมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คก่อนจะพูดออกมาหลังจากที่ทำไปได้สักพัก

"จริง แล้วเห็นว่าอาจารย์ตรวจละเอียดด้วยผิดแก้ใหม่"

"โหดแท้"

"เฮ้อ"

ฉันถอนหายใจก่อนจะรู้สึกแปลกๆ แต่ว่าคิดเอาไว้ว่าใช่ต้องใช่แน่ๆ

"เดี๋ยวกูมานะมึง"

ฉันพูดกับเพื่อนก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องนอนและตรงเข้าไปหยิบผ้าอนามัยและชั้นในตัวใหม่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

"ขอให้ใช่เถอะ อย่าเป็นตกขาวเลยลูกแม่ขอร้อง"

ฉันพนมมือก่อนจะพูดกับอากาศและถอดกางเกงขาสั้นของตัวเองลงและค่อยๆเริ่มถอดชั้นใน

"กรี๊ดดดดด!!!!!!! เย้ในที่สุดก็มางื้ออออ"

ฉันบอกกับตัวเองก่อนจะจัดการใส่เรียบร้อยและไปหยิบทุกดำใบเล็กมาใส่ชั้นในที่เปื้อน

"คงจะไม่ออกหรอก ใส่น้ำยาฟอกสี ๆ ก็ต้องตกแน่ไม่เป็นไรค่อยซื้อใหม่"

ฉันทำธุระของตัวเองเสร็จก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น

"อิฟลินท์เมื่อกี้เสียงมึงปะหรือข้างห้อง"

"ได้ยินด้วยเหรอ"

"อืมแต่มันเบามาก"

"กูดีใจ ประจำเดือนกูมา"

ฉันตอบเพื่อนก่อนจะยิ้มออกมา

"มันก็ต้องมาทุกเดือนอยู่แล้วปะวะมึงดีใจเนี่ยนะ"

"เออนั่นดิ"

"ก็กูกับนายนั่นเอิ่ม นั่นแหละใช่ปะละแล้วจะไปฉีดยาคุมแต่หมอบอกว่าต้องรอให้ประจำเดือนมาก่อนถึงจะฉีดได้”

"อ่อ กูก็งง"

"ฮึ่ม เออบ่อยมะ"

"อิกราฟมึงทำงานของมึงไปเลย"

"หึหน้าเก็บทรงไม่อยู่มากแม่ดูจากรอยก็น่าจะรู้ ฟินแทนเลยอ่า ถ้าเป็นแม่นะแม่ล็อกผัวเลยจ้าหนึ่งอาทิตย์ให้อยู่กับแม่ทั้งวันทั้งคืน"

"เอ้า อิกราฟแล้วตอนนี้พูดเหมือนไม่มีผัว แล้วคนนั้นอะ"

"คุยไม่ได้คบนับผัวได้ไหมล่ะ”

"อื้มมมมร้องไห้แล้วฮ่าๆ"

"ฮ่าๆ คบแบบไม่ได้คบแบบนี้เหรอมึง"

"เออดิ ห้ามหึงด้วยไอ้สัสเพราะมันไม่รู้ว่ากูหึง"

"อย่าๆไม่มีสถานอย่าหึงอย่านอยสตรองอย่างเดียวค่ะ"

"เออดิ เห้อออมึงโชคดีแล้วเหอะอิฟลินท์ชิ"

ฉันส่ายหัวก่อนจะพิมพ์งานไปสักพักเอาละอาการกำเริบ เหงื่อเริ่มออก เริ่มปวดท้องแล้วจ่ะ

"อิฟลินท์มึงร้อนเหรอวะ"

"เปล่า ตอนนี้กูหนาวมาก"

"มึงหนาวมากแต่เหงื่อมึงออก"

"มีใครพกยาแก้ปวดท้องประจำเดือนมามั่งวะมึง"

ฉันกุมท้องตัวเองก่อนจะหันหน้าไปถามไอ้พิมพ์กับไอ้เค้กแล้วตอนก่อนเป็นดันกินน้ำเย็นไปอีก ตาย ๆ เพราะปกติคือฉันปวดท้องทุกเดือนอะ

"กูยังไม่เป็นเลยไม่พกวะ"

"งานเข้าแล้วมึง ปกติอิฟลินท์แม่งปวดหนักด้วย"

"กูว่าแล้วรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เช้า เสือกกินน้ำเย็นไปอีก"

ฉันลุกจากพื้นก่อนจะนอนลงบนโซฟาพร้อมกับบอกไอ้กราฟเบา ๆ

"อิกราฟมึงเดินไปหยิบผ้าห่มในตู้ให้กูหน่อยดิในห้องนอนอะเข้าไปจะมีตู้อยู่ตู้เดียวข้างนอกอะ"

"เออๆได้ แป๊บหนึ่งนะมึง”

หลังจากนั้นไอ้กราฟก็หยิบผ้าห่มมาส่งให้

"มึงไหวปะวะฟลินท์"

"เออ ให้พวกกูลงไปซื้อยาให้มะ"

"ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ"

"อีก 10 นาทีเที่ยง"

"พวกมึงไม่ต้องลงไปหรอกแถวนี้มันไม่มีถ้าจะไปซืื้อยาต้องออกไปซอยข้างนอกร้านยาในนี้มันปิดปรับปรุง เดี๋ยวกูลองโทรหานายนั่นก่อนไม่รู้เลิกเรียนหรือยัง"

"เออๆ กินอะไรร้อนๆดีกว่าเนาะมึง เดี๋ยวกูไปดูก่อนว่ามีอะไรทำได้บ้าง”

"อืมขอบใจมากมึง อื้ออ"

ฉันบอกกับเพื่อนก่อนจะกดมือถือโทรหาคนตัวสูงทันทีเพราะตอนนี้เริ่มปวดรุนแรงกว่าเดิมจนรู้สึกว่าน้ำตาไหลออกตรงหางตา ใครไม่เคยปวดไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ามันทมานมาก

(ฮัลโหล)

"เลิกเรียนยัง"

(เลิกพอดีกับลังเดินไปลงจากตึก เป็นอะไรหรือเปล่าเสียงเหมือนดูไม่ค่อยดี)

"ปวดท้อง"

(ห๊ะ!! เดี๋ยวรีบกลับแล้วพาไปหาหมอไม่ได้กินข้าวเหรอ)

"เปล่า ปวดท้องประจำเดือน ขากลับแวะซื้อยากลับมาให้หน่อยได้มั้ย"

(ได้ๆ รอแปปเดียวเดี๋ยวรีบซื้อไปให้ แล้วเพื่อนยังอยู่ด้วยหรือเปล่า)

ผมขมวดคิ้วเริ่มเป็นห่วงยัยตัวแสบขึ้นมาแล้วไม่รู้ว่าเพื่อนกลับไปหรือยัง

"อยู่”

(โอเค บอกให้เพื่อนอยู่เป็นเพื่อนก่อนอย่าอยู่คนเดียวเดียวรีบกลับไปหา)

"อะเค แค่นี้นะ"

(ครับ)

ผมวางสายเสร็จก็ส่งสมุดให้เพื่อนพร้อมกับบอกพวกมันออกไปด้วยน้ำเสียงรีบร้อน

"กูกลับละ"

"อ้าว ทำไมมึงรีบกลับวะ"

"เมียกูปวดท้องประเดือนอะดิ กูจะรีบไปซื้อยาแก้ปวดท้องให้เมีย”

"อ๋อ ไปๆ งั้นรีบลงไปกัน"

ผมพยักหน้าก่อนจะรีบเดินลงมาจากตึกกับเพื่อน ก่อนจะเห็นรุ่นน้องคนหนึ่งแต่งตัวผิดระเบียบ

"รุ่นน้องครับ!!! มันยังไม่พ้นรับน้องทำไมคุณถึงยังกล้าแต่งตัวผิดระเบียบกระโปรงคุณสั้นขนาดนี้นั่งก็เห็นไปไหนต่อไหนแล้ว!!!"

"สัสเอ้ย น้องแม่งเจอของดีเข้าให้แล้ว มันยิ่งโมโหเป็นห่วงเมียมันอยู่"

"อืม ชะตาขาดแล้วกูว่า"

"ขะขอโทษค่ะ"

"พรุ่งนี้อย่าให้ผมเห็นอีกพ้นรับน้องคุณจะแต่งยังไงผมไม่ได้สนใจแต่ตอนนี้สั้นขนาดนี้อย่าใส่เข้ามาอีกถ้ายังเห็นอยู่คุณเจอผมแน่!!! แล้วพี่รหัสเป็นใครรู้หรือยัง!!"

"ยังค่ะ"

"มึงถ่ายรูปสองคนนี้ลงไลน์กลุ่มแล้วบอกพี่รหัสให้แสดงตัวด้วย ไปได้ไปดูในกลุ่มว่าลงโทษอะไร"

ผมพูดกับน้องผู้หญิงที่เดินมากันสองคนมันน่ามั้ยวะยิ่งเป็นห่วงเมียแต่หน้าที่ก็ยังต้องทำ

"ใครเป็นพี่ระเบียบมันไม่ดูเลยหรอไงตักเตือนหรือยัง โพสลงกลุ่มทั้งพี่ระเบียบทั้งพี่รหัสวิ่งรอบสนาม 10 รอบถ่ายวีดีโอส่งในกลุ่มด้วย"

"เชี้ยยยยย"

"ทำไมมึงอยากรับผิดชอบด้วยหรือไงทำหน้าตา"

"เปล่าครับเดี๋ยวจัดการให้"

"มึงใจเย็นๆ ขับรถก็เบาๆนะมึงเมียมึงรออยู่บ้าน"

ผมมองหน้าเพื่อนก่อนจะพยักหน้าเพราะมันรู้ตอนที่รีบผมชอบขับรถเร็ว ผมเลยย้ำกับพวกมันไปอีกรอบ

"จัดการให้กูด้วย วันนี้กูไม่เห็นคลิปพวกมึงทั้งหมดโดนด้วย"

"ครับผม ใจแคบ ใจร้าย ใจดำกับคนทั้งโลก ยกเว้นเมียตัวน้อย"

"หึหึ"

"แต่จะว่าไปเสื้อเพื่อนกูเรียบ โดนไม่ได้เลยนะกลีบเสื้อพี่เขาคม"

"เดี๋ยวนี้รีดเสื้อช้อปแล้วเหรอครับไม่บอกพวกกูอะ"

ผมเปิดประตูรถก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วตอบพวกมันไป

"เมียกูรีดให้กูต้องบอกว่าไง แนะนำไปหาเมียซะ"

"สัสเอ้ยยย สำลักความรัก"

"ขิงเมียเก่งมาก"

"กูไปละ"

"เออเจอกันพรุ่งนี้"

"อืมเค"

ผมขับรถออกมาก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาคุณดรุณีถ้าถามว่าใครแม่ผมเอง

(ฮัลโหลท่านชาย มีอะไรให้รับใช้เพคะร้อยวันพันปีบ้านช่องไม่กลับโทรศัพท์ก็ไม่เคยโทร)

"หึหึ เหรอครับคุณหญิง แม่ผู้หญิงปวดท้องประจำเดือนทำไงจะหายนอกจากกินยาแล้วอะ"

(โทรมาถามแบบนี้เมียแกปวดหรือไง)

"ใช่สิครับ ถ้าไม่ใช่คนอื่นจะโทรหาคุณแม่ทำไมละครับ"

(กรี๊ดดดด ฉันมีลูกสะใภ้เป็นตัวตนแล้ว อ่ะๆงั้นก็ฟังแล้วด้วยนะ)

"ครับ"

(กินยา ประคบด้วยกระเป๋าน้ำร้อน แล้วก็ใส่ชุดแบบสบายๆชุดนอนชุดที่ไม่รัดอะแล้วอยากจะแนะนำให้ซื้อน้ำตาลแดงที่ผสมน้ำขิงที่คนจีนชอบกินอันนี้ดีมาก)

"ไอ้อย่างหลังนี่หาซื้อได้ที่ไหนได้อะครับแม่ แล้วหน้าตามันเป็นแบบไหนผมก็ไม่รู้จักด้วยอะ”

(อืมตอนนี้แม่ก็กำลังจะไปธุระกับพ่อด้วยซิ เดี๋ยวให้คนเอาไปให้ที่คอนโดแกเคปะ)

"เคครับคุณนาย งั้นแค่นี้นะครับผมซื้อยาก่อน"

(อะเค อย่าลืมพาลูกสะใภ้มาเจอแม่ด้วยนะฉันจะได้ไม่เหงา)

"ครับแค่นี้นะครับ"

ผมวางสายเสร็จก็รีบไปซื้อยาแล้วก็หาซื้อของกินแล้วก็อะไรเพิ่มเติมที่แม่บอกก่อนจะรีบตรงกับมาที่คอนโด

"มึง ๆ พี่เธียมาแล้ว"

ฉันที่หลับตานอนขดตัวอยู่หันไปมองคนตัวสูงที่ถือของมาเยอะเเยะเต็มไปหมด

"เป็นไงมั่ง"

ผมใช้มือวางไปที่หน้าผากก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแล้วหน้าเมียคือดูไม่ดีเลยตอนนี้

"ช้า"

ฉันลืมตามองเขาก่อนจะเห็นคนตัวสูงเช็ดน้ำตาที่หางตาออกให้เบาๆ

"ขอโทษครับ กินข้าวยังแล้วอยากกินอะไรไหม”

"อิกราฟๆ"

"อะไร กูถ่ายรูปอิฟลินท์กับพี่เขาอยู่"

"อิบ้า"

"งื้อเขาดีอะ ผัวเขากูเขินไม่ไหวไม่คิดว่าพี่เขาจะโอนโยนขนาดนี้เลยอ่า"

"หยุดฟินแล้วไปก่อนให้เขาอยู่กันไป"

"เออวะ เอองั้นพวกหนูขอตัวกลับก่อนนะคะฟลินท์จะได้พักผ่อน"

"ครับขอบใจมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนฟลินท์"

"ด้วยความยินดีเลยค่ะ ฟลินท์พรุ่งนี้มึงยังไปไม่ไหวไลน์มาบอกเดี๋ยวจดงานไว้ให้พักผ่อนมึง"

ฉันพยักหน้าก่อนเพื่อนๆจะเก็บของแล้วมูฟออกไปอย่างรวดเร็ว

"ไปกินข้าวก่อนมั้ย ซื้อข้าวต้มมาแล้วค่อยกินยา"

"ไม่อยากลุกอะมันได้ที่แล้วพลิกแล้วเดี๋ยวมันปวด"

"ทนหน่อยหนึ่งนะ กินข้าวกินยาจะได้ไปนอนดีมั้ย"

ฉันพยักหน้าก่อนคนตัวสูงจะพยุงฉันขึ้นมานั่ง

"นั่งรออยู่นี่แหละไม่ต้องลุกเดี๋ยวไปเอามาให้กินที่นี่"

คนตัวสูงพูดเสร็จก็เดินไปยังโต๊ะตรงโซนครัว สักพักก็กลับมาก่อนจะเห็นเขาถือถาดบนถามดมียาแล้วก็มีกระเป๋าน้ำร้อนแล้วก็ชามข้าวต้ม

"อะ กินข้าวก่อน อืมเดียวเอาโต๊ะตรงนู้นมาวางดีกว่าจะได้ไม่ต้องถือชามมันหนัก"

ผมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปเอาโต๊ะตรงมุมห้องที่มันวางของตกแต่งอยู่ พร้อมกับเอาของออกแล้วเอามาวางถ้วยข้าวให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าไม่ไหวเลย

"อ๊ะ พอดีเลย"

ฉันกินข้าวต้มไปคำนึงก่อนจะตกใจเพราะอยู่ก็รู้สึกอุ่นๆตรงช่วงท้อง

"เดี๋ยวถือเองก็ได้"

"หึ ยังจะเก่งอีกกินเยอะๆจะได้มีแรงมาทะเลาะด้วยเดี๋ยวประคบให้"

"เกรงใจ เดี๋ยวก็เมื่อยหรอกกว่าจะกินเสร็จ”

"เกรงใจทำไมทำให้เมียตัวเองแค่นี้จิ๊บๆ กินได้แล้วไอ้แสบ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***