

 

โชคดีที่มีผัว

ผมกดวางสายก่อนจะค่อยๆแกะแขนเมียตัวเองที่กอดเอวผมแน่นจนเกือบจะหายใจไม่ออก

"งื้อออ จะนอน จะไปไหน"

ฉันถามคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะปรือตามองคนตัวสูง

"จะไปอาบน้ำเตรียมไปเรียนครับเมีย กอดแน่นแบบนี้อีกนิดเดียวจะไม่ไหวแล้วนะครับ"

พอได้ยินฉันเลยรีบปล่อยมือและพลิกตัวมาอีกฝั่งก่อนจะหลับตาต่อ

"ไม่กอดแล้วเหรอ"

"ไม่ จะไปอาบน้ำก็ไปเลย แล้วใส่ชุดนอนให้ฉัน ฉันอาบน้ำเหรอวะเมื่อคืนอะ”

ฉันก้มหน้ามองตัวเองที่ได้กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มพอมองก็เห็นว่าอยู่ในชุดนอนแล้วเรียบร้อย

"อาบให้เสร็จเรียบร้อย เห็นไหมมีความรับผิดชอบขนาดไหน"

"ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องอาบน้ำละปะ"

"โอ้ยมันเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ อาบน้ำดีกว่า"

ฟอดดดดด

ผมก้มลงหอมแก้มของคนตัวเล็กก่อนจะลูบหัวเบาๆแล้วเดินลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ

"ไอ้บ้านี่ ทำอะไรบ้าๆ บ้าเอ้ย นี่เราหยุดยิ้มไม่ได้เหรอเนี่ย คริคริ”

ฉันพูดพร้อมยิ้มออกมากับตัวเอง ก่อนจะรีบนึกได้เลยรีบไลน์ไปบอกเพื่อน

กลุ่ม เหมือนจะเต็ม

ฟ'ฟลินท์:พวกมึงวันนี้มาทำรายงานคอนโดกูกัน

กราฟ:หื้มคอนโดมึงผัวให้กลับมาเหรอ

พ'พิม:เออนั่นดิฝุ่นเกาะนะแม่

เค้ก:คอนโดมึงหรือคอนโดพี่เธีย

ฟ'ฟลินท์:เออคอนโดนายนั่นแหละ

กราฟ:แหม่คอนโดกูเต็มปากเต็มคำเลยนะ

ฟ'ฟลินท์:จะมากันมั้ยคะ สรุป

พ'พิม:ไปดิทำคนเดียวเหงา

กราฟ:ไปค่า

เค้ก:อาบน้ำแป๊บ

กราฟ:เดี๋ยวนะแล้วเรื่องเมื่อวานคือ

ฟ'ฟลินท์:เออมาแล้วเล่าทีเดียวไม่อยากพิม บรัย

ฉันพิมจบก็ลุกจากเตียงก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อผ้าของคนตัว และหยิบเสื้อช้อปออกมารีดให้

"ทำไมมันดูเหมือนจะไม่เคยรีดขนาดนี้วะเนี่ย"

ฉันบ่นก่อนจะรีดให้พอรีดเสร็จแล้วก็วางไว้บนเตียงและเดินออกไปเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เขาง่ายๆก็ผัดผักต้มจืดที่ใช้เวลาทำไม่นาน เพราะฉันอยู่คนเดียวก็ชอบทำแบบนี้แหละหรือไม่ก็ซื้อไว้แล้วก็เวฟเช้าถ้ารอไปมหาลัยก็ไม่ได้กินหรอกจ่ะเพราะไม่เคยจะไปทัน

ผมอออกมาก่อนจะเห็นกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดแล้วก็เสื้อช้อปที่รีดแล้วเรียบร้อยวางอยู่บนเตียง แต่ก็ไม่เห็นร่างของเมียตัวเองสงสัยอยู่ข้างนอกมั้ง

"หึ น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย เป็นกีบขนาดนี้กูจะกล้าทำยับมั้ยวะเนี่ย"

ผมยิ้มก่อนจะแต่งตัวแล้วก็เตรียมกระเป๋า หนังสือที่ใช้ดีนะวันนี้เรียนวิชาเดียว

ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงที่เดินออกมาก่อนจะเรียกเขา

"มากินข้าวก่อนเวลายังเหลืออยู่นี่ รีบมากินเเล้วก็รีบไป"

ฉันบอกคนตัวสูงเขาเลิกคิ้วแล้วมองมาที่ฉันอย่างงงๆก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วใช้มือจับที่หน้าผากฉันพร้อมกับถามขึ้นมา

"สบายดีอยู่ใช่ไหม”

"โอ้ยย จะกินก็กินไม่กินก็ไปแค่นั้นก็จบ ถามเยอะ"

ฉันบอกคนตตัวสูงก่อนจะดึงมือเขาออกเขา ไอ้บ้านี่สงสัยชอบฉันเวอร์ชั่นมารร้ายมั้ง เออ แทนที่คนอื่นจะดีใจที่เมียทำให้แล้วขอบคุณไอ้บ้านี่อะไร

"หึ กินดิ แล้วไม่กินด้วยกันไง"

"หึ ค่อยกินจะไปอาบน้ำ พอปะ"

ฉันถามคนตัวสูงพร้อมกับชูจานข้าวที่ตักให้เขาก่อนเขาจะส่ายหน้าแล้วพูดออกมา

"อีก ยังไม่ถึงครึ่งกระเพาะเลยมั้ง"

ฉันตักข้าวเพิ่มให้เขาอีกสองทับพีก่อนจะถามเขาอีกรอบ

"พอยัง"

"พอแล้วครับ"

ฉันตักเสร็จก็หันหน้ามามองเขาเพราะฉันก็จะเตรียมตัวไปอาบน้ำเหมือนกัน เริ่มจะร้อนแล้ว

"อิ่มแล้วก็วางไว้นี่แหละเดี๋ยวเก็บเอง ไปอาบน้ำก่อน"

"ครับเมีย ขอบคุณสำหรับอาหารเช้าครับ"

ผมยิ้มให้เมียตตัวเองก่อนคนตัวเล็กจะพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปน่าจะอาบน้ำนั่นแหละ

"วันนี้ไม่ได้ไปไหน รองพื้นกับลิปสติกก็พอ"

ฉันบอกกับตัวเองหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแล้วเรียบร้อยตอนนี้ก็มานั่งแต่งหน้าจ่ะ พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อยฉันก็หยิบโทรศัพท์มา เพราะจะไปนั่งรอเพื่อนอยู่ข้างนอก

"ยังไม่ไปอีกเหรอ 7.50 นาที แล้วนะ"

ผมมองยัยตัวแสบที่เดินออกมาถามผมแบบงงๆ ผมเลยยิ้มพร้อมกับตอบเมียตัวเองกลับไป

"เมียครับ ไป 8.30 นาที ก็ทันครับคอนโดอยู่ใกล้มหาลัยแค่นี้ไม่สายหรอกรถติดก็ยังไปทัน"

"โอ๊ย เก่งเหลือเกินเนาะ"

ฉันบอกคนตัวสูงก่อนจะเดินมาที่โต๊ะกินข้าว

"นายกินคนเดียวหมดนี่เลยเหรอ"

"อืม ทำไมอะ หมดแล้วเหรอสั่งให้เอาไหมถ้าจะกิน"

"เปล่าทำเยอะ ไม่คิดว่าจะกินหมด"

"ก็เมียทำกับข้าวอร่อย"

ผมมองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้าพร้อมกับยักคิ้วให้ เพราะก็คิดไม่ถึงว่ายัยตัวแสบนี่จะทำกับข้าวเป็นดูจากลุคแล้วก็ไม่น่านะ ยัยนี่เหมือนผู้หญิงที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นแบบนั้นมากกว่า

"นี่สายตาที่นินทาฉันอยู่ในใจเก็บมั่งก็ได้นะ"

"หึหึ เปล่านินทา แค่แปลกใจว่าทำงานบ้านเป็นรีดผ้า ทำกับข้าวอะไรพวกนี้"

ฉันยักคิ้วพร้อมกับกอดอกมองคนตัวสูงและตอบเขากลับไป

"หึ อะไรที่ทำเองได้ก็ทำเองเสื้อผ้าถ้าไม่เยอะซักเองได้ก็ต้องซักปะสมัยนี้ละสบายจะตายโยนเสร็จก็รอเวลากับข้าวนี่ก็ต้องขอบคุณยายฉันนั่นแหละที่สอนมาตั้งแต่เด็กเลยทำเป็น"

ฉันพูดบอกเขาไปตามความคิดของตัวเอง ก่อนจะเก็บจานตรงหน้า

"เฮ้ย ไม่ต้องเดี๋ยวเก็บเอง"

ผมวางเกมส์ในโทรศัพท์ก่อนจะเก็บจานชามข้าวของตัวเองเอาไปล้าง

ติ๊ง!!!!

"เพื่อนมาแล้วมั้ง"

"ไม่น่าใช่ พวกมันไม่น่าจะมาไวขนาดนี้"

ฉันมองนาฬิกาเพราะตอนนี้เพิ่งจะ 8.30 นาทีเพื่อนฉันของจะไม่รีบมาหรอกมั้ง พอเปิดประตูเม่านั้นแหละ อืม พวกมันจริง ๆ

"ฟลินท์มึงง"

"พวกมึงมาไวมากอะ"

"เอ้า ก็คันปากมากแม่ นี่มึงดูกูตื่นเต้นแค่ไหน ของพร้อม"

อิกราฟ พิมพ์ แล้วก็เค้กชูของในมือที่มีของกินขนมเยอะแยะและที่สำคัญทั้งหล้าทั้งเบียร์เต็มมือไปหมด

"เข้ามาๆ ร้านไหนเขาขายให้มึงเช้าขนาดนี้วะ"

"โอ๊ยก็ร้านค้าที่หอกูไงแม่ เป็นไงกูเตรียมพร้อมละปะ"

"อิกราฟ มึง"

"อะไร"

"นู่นๆ”

"เออรุ่นพี่สวัสดีค่ะ"

"ครับ"

ผมยิ้มทักทายเพื่อนเมียตัวเองที่พากันหน้าซีดแล้วหันมาสวัสดี พอมองนาฬิกาก็เตรียมของไปมหาลัย

"ไปแล้วเหรอ"

"อืม อย่าดื้อละ เดี๋ยวว่างแล้วโทรหา"

ฉันย่นจมูกใส่คนตัวสูงที่เขาใช้มือลูบหัวแล้วโยกไปมาสองถามที

"ไม่ใช่เด็กแล้วเถอะ"

"หึ เชื่อ อย่าพาเมียพี่ดื้อนะ "

"จ้า จะดูแลให้อย่างดีเลยค่ะสวัสดีค่ะรุ่นพี่"

หลังจากคนตัวสูงออกจากห้องไปเพื่อนฉันก็ลากแขนฉันมานั่งที่โซฟาและหลังจากนั้นก็ยิงคำถามรัวๆ

"เมื่อคืนเกิดไรขึ้นคะแม่"

"เออทำไมเหมือนจะหวานเลยวะ ภาพล่าสุดที่กูจำได้คือกระชากกันออกมาจากผับนะ”

"เออ แล้วตอนนี้คือมึงรักพี่เขาแล้วถูกไหม”

ฉันกอดอกก่อนจะมองหน้าเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้ทำตัวเป็นนักข่าว

“มึงถามขนาดนี้จะให้กูเอาช่องว่างตรงไหนมาตอบพวกมึง”

"ก็ทุกคำถามแหละแต่คำถามกูไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะแม่ เห็นรอยที่คอกับตรงแก้มก็น่าจะรู้ง้อกันหนักใช่ไหมเมื่อคืนอะ"

"อิกราฟ"

จะว่าไปฉันก็ลืมไปว่ามีรอยของเมื่อคืนอยู่นี่หว่า

"แล้วตอนนี้มึงกับพี่เขายังไงกัน"

ฉันถอนหายใจก่อนจะตอบเพื่อนไปตามความคิดของตัวเองที่คิดมาแปปนึงได้แล้ว

"ก็คงจะลองคบดูมั้ง"

"กรี๊ดดดดดดด"

"เนี่ยกูว่าละ ถ้าวางเงินก็ชนะแล้วนะ เรียกกูว่าแม่ค่ะ"

"มึงคิดนานยังวะ"

"ก็แป๊บหนึ่ง อีกอย่างนายนั่นก็ไม่ได้แย่อะไร แล้วถ้ากูไม่ยอมรับความสัมพันธ์ก็ต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบใช่ปะละก็ลองคบกันไปได้ก็ไปเรื่อยๆถ้าไปไม่ได้ก็เลิกแล้วก็จบ"

"แน่สิคะลูกสาว คนอยากได้เขาเต็มไปหมดมาถึงมึงไม่เอาดิแปลก"

"อืม กูว่าจะมีเรื่องปรึกษาพวกมึงด้วย"

"อะไรวะ เรื่องไรว่ามา"

"นั่นดิมึงพูดมาเลยพวกกูพร้อม"

ฉันเงยหน้าตอบเพื่อนด้วยหน้านิ่งๆ

"กูว่าจะเอาเสื้อผ้าที่มีซ้ำกันขายพวกมึงว่าดีปะ"

"ถ้ามึงไม่ใส่แล้วคิดว่าจะขายกูว่าดี"

"อืมกูเห็นด้วย"

"นี่แม่ขอถามหน่อยนะ ที่ขายออกเนี่ยกลัวผัวจนเหรอคะ"

"กลัวอะไรมันมีซ้ำแล้วไงอันไหนไม่ใส่ก็เลยจะขายออก"

"เหรอออ อืมพอเริ่มรักผัวเลยเริ่มเห็นค่าของเงินขึ้นมาเลยเนาะ อิฟลินท์ที่ใช้เงินผัว อุ้ยไม่ใช่ ต้องพูดว่าละลายเงินผัวคนนั้นไปไหนนะ"

"เออ ซื้อหมด ซ้ำกันก็ซื้อมาแล้วนะจ๊ะ”