ไม่ได้ห้ามซื่อแต่ห้ามใส่

"เอออออ คือ"

"อิกราฟมึงเงียบก่อน เห็นหน้าพี่เขามั้ยก่อน เรื่องของผัวเมียอย่าเพิ่งเข้าไปยุ่ง"

ฉันเงยหน้ามองคนมาทุบที่โต๊ะ โอ๊ะแม่เจ้า ใจแทบจะกระเด็นออกมาอยู่ข้างนอก แต่จะกลัวไม่ได้มึนๆไปอิฟลินท์เพื่อได้ เพราะถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ลองดู

"อ้าว นายมาได้ไง"

"หึ ฉันเป็นเจ้าของผับมาเคลียร์บัญชีแปลกตรงไหน คนที่แปลกใจน่าจะเป็นฉันนะที่เข้าใจว่าเมียตัวเองอยู่ที่ห้อง"

ผมมองยัยตัวแสบที่แม่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอะตอนนี้ผมพยายามกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้มากที่สุดที่จะทำได้

"อึก"

ฉันกลืนน้ำลายลงคอใครมันจะไปรู้วะว่าผับนี้เป็นของเขา แต่ไม่รู้ก็ไม่แปลกปะใครเข้าผับแล้วจะถามหาเจ้าของผับ อิฟลินท์เอ้ย ทำไมมึงไม่ชนะเขาสักทีวะ

"กลับบ้าน!!!"

"ขอนั่งอีกแป๊บได้เปล่า วงพี่ทีใกล้ขึ้นแล้วอะ นะๆ อีกแป๊บเดียว"

ฉันถามคนตัวสูงตรงหน้าที่ถ้าเป็นใครเขาก็คงไม่ถามหรอกแต่ฉันชอบวงนี้ไงอยากถ่ายรูปอะ เพราะปกติถ้ารอเลิกก็จะได้ถ่ายรูปกับนักร้องอะไรแบบนี้

"อิกราฟ เพื่อนมึงเนี่ยไม่รู้ตัวหรือไงว่าผัวมันฆ่ามันด้วยสายตาไปแล้ว"

"เจ้ก็ว่างั้นแหละ ขนาดฉันนั่งเฉยๆ ฉี่จะแตกอยู่แล้วเนี่ย มันยังไม่รู้ตัวอีก"

"หึ เมียไอ้เธียนี่ใจถึงหน้าดู"

"หึ แต่ดูหน้าเพื่อมึงก่อนจะเป็นใครอยู่ตรงนั้นไม่ได้มีโอกาสพูดอย่างงี้หรอก"

"เออจริง"

"อย่าต้องให้พูดซ้ำซาก ไปลุก!!!"

ผมเสยผมขึ้นแรงๆ สาบานถ้าไอ้คนที่นั่งอยู่ไม่ใช่เมียรับรองเตะตายตั้งแต่สองประโยคแรกละ

"อื้ออ ไม่เอาอะ"

คนตัวสูงไม่พูดอะไรต่อก่อนจะกระชากแขนฉันให้เดินตามเขาออกไป

"เฮ้ยๆ ไอ้เธียใจเย็น"

"กูไม่เย็นตรงไหน!!! กูกลับละ!!”

ผมหันมามองเพื่อนตัวเองก่อนจะใช้แรงที่มีมากกว่ายัยตัวแสบดึงยัยนี่ให้เดินตามออกมาจนตอนนี้ก็เดินมาถึงหน้าผับลูกน้องผมเลยทักขึ้นมา

"อ้าวเฮีย กลับแล้วเหรอครับ"

"อืม ดูความเรียบร้อยความปลอดภัยให้ดีนะ กล้องวงจรปิดห้ามเสีย มึงบอกไอ้พวกข้างบนที่คอยดูแลด้วยแล้วอย่าให้ใครมากระทืบกันแถวผับใครไม่ฟังก็เก็บให้เรียบร้อย พวกไอ้ธีร์มันก็ยังอยู่ข้างในกูกลับไปคุยกับเมียก่อน"

"อ๋อได้ครับเฮีย สวัสดีครับเฮีย สวัสดีครับซ้อ"

ผมสั่งงานลูกน้องที่คอยดูแลความเรียบร้อยของผับก่อนจะพายัยตัวแสบที่ตอนนี้ทั้งทุบทั้งข่วนทั้งหยิกจนแขนผมคงแดงไปหมดอะ

"นี่ ปล่อยได้แล้ว แค่มาปาร์ตี้กับเพื่อนเองทีเวลาตัวเองมาฉันยังไม่ห้ามนายเลยนะ"

ฉันพูดับคนตัวสูงก่อนจะพยายามยื้อแรงไว้แต่มันก็ไม่ไหวอะ เพราะไม่รู้นายนี่เอาแรงมาจากไหนเยอะแยะขนาดนี้

"แล้วทำไมไม่ห้ามอะ"

"ปล่อย ฉันจะเข้าไปหาเพื่อน"

"ไม่!! บอกให้กลับคือกลับ!!”

"นี่ เป็นแค่พี่รหัสนะไม่ใช่พ่อ ปล่อย”

"หึ ได้จัดให้มานี่!!”

"โอ้ยยย ปล่อยนะ"

คนตัวสูงที่แรงเยอะกว่ายัดฉันเขามาในรถก่อนจะชี้หน้าฉันและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า

"อย่าลงมานะ ไม่งั้นฉันจะเล่นหนังสดกับเธอตรงนี้"

"นี่"

"และฉันพูดจริง อย่าต้องให้พูดซ้ำอีก ถ้าเธออยากจะลองก็ก้าวขาลงมาฉันจะทำให้เธอดู”

ผมบอกยัยเด็กแสบที่นั่งหน้างออยู่ในรถก่อนจะเข้ามานั่งที่ประจำคนขับและขับรถออกจากผับมาอย่างรวดเร็ว

"นี่ขับเร็วขนาดนี้จะไปนอกโลกหรือไง"

"...."

ผมไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ปลายตามองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่าว่าแต่รถเลยอะไรตอนนี้ก็รู้สึกช้าไปหมดอะ

เอี๊ยดดดด!!!!!

สักพักฉันกับเขาก็มาถึงคอนโดของเขา พอจอดรถเสร็จคนตัวสูงที่เดินลงมาแล้วดึงแขนฉันให้เดินตามเขาไป

"นี่ปล่อย ฉันเจ็บนะ"

"หึ!! เวลาคนอื่นทำเธอรู้สึกเจ็บแล้วเวลาทำคนอื่นทำไมไม่รู้จักคิดถึงคนอื่นเขาบ้างว่าเขารู้สึกยังไง”

ฉันจ้องหน้าเขาพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองที่เเขนเขาที่ตอนนี้มีเลือดไหลซิบๆออกมาและรอยแดงเต็มไปหมด ฝีมือฉันเองแหละ

ปั้ง!!!

คนตัวสูงลากฉันมายังห้องนอนพร้อมกับใช้เท้าเตะประตูให้มันปิด และมันแรงมากจนเสียงดังไปทั่วห้องละ

ตุบ!!!

ผมโยนยัยตัวแสบลงไปที่ที่นอนแรงๆ ก่อนเธอจะค่อยๆลุกขึ้นและจ้องหน้าผมกลับ

"ฉันให้เวลา 3 นาที ถ้าไม่ได้เหตุผลที่เข้าใจได้ คืนนี้เธอไม่รอดแน่ พูด!!”

ฉันเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะรู้สึกเจ็บเบาๆ และเงยหน้าตอบเขา

"เหตุผลเพราะฉันขอนายแล้วนายไม่ยอมให้ไป"

"หึ!! เธอขอฉันว่าอะไร!!"

"นี่ มะ ไม่ต้องเดินเข้ามา"

ฉันยกมือขึ้นห้ามคนตัวสูงที่เขาถอดเสื้อออกและโยนมันทิ้งไปที่พื้นห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับถามฉันกลับมาเสียงดัง

"ฉันถามว่าเธอขอฉันว่าอะไร!! ตอบ!!”

"โอ๊ยย นี่"

ผมกระชากข้อขาของคนตัวเล็กตรงหน้าจนทำให้เธอเสียหลักล้มลงบนที่นอน พร้อมกับผมที่ใช้จังหวะนั้นคร่อมเธอไว้ฉันและมองหน้ายัยตัวแสบที่ตอนนี้เริ่มจะเเดงขึ้นมา

"ฉันไม่ชอบการโกหก แล้วที่เธอขอเธอบอกไปทำรายงานไม่ใช่เหรอ รายงานอะไรทำไมวันนี้เพื่อนเธอถึงไปกินเหล้ากัน!! หรืออาจารย์คนไหนบอกให้ไปทำรายงานในร้านเหล้า ตอบฉันมา!!!"

"...."

ใครแม่งจะกล้าบอกละน่าก็โครตจะดุ นิสัยก็โครตจะโหด จะเถื่อน ขอไปตรงๆคงได้หรอก ฉันคิดในใจพร้อมกับจ้องหน้าคนตัวสูง

"ตอบ!!!"

"โอ๊ย นี่ลุกออกไปนะ"

"ฉันถามเธอว่าอะไร!!"

"ก็ถ้าฉันขอตรงๆนายจะให้ไปปะล่ะ”

"ไม่มีทาง"

"เห็นไหมขอตรงๆนายก็ยังไม่ให้ฉันไปเลย"

"เธอเป็นเมียฉันและฉันเป็นผัวเธอ จะต้องให้ย้ำจนตายเลยไหม ไปนั่งกินเหล้าจนเมาถ้าโสดเธอถึงทำได้แต่มีฉันเป็นผัวแล้วฉันสั่งห้ามแล้วอย่าให้รู้ว่าหนีเข้าผับ ผับไหนฉันรู้จักแล้วฉันเช็คได้หมด”

ฉันมองหน้าเขาและเบะปากใส่คนตรงหน้ายิ่งใหญ่จริงๆ หมั่นไส้

"หึ แต่ตัวเองไปได้"

"ฉันเปิดเพราะเงิน แล้วเงินที่ได้มาก็เอามาให้เมียอย่างเธอใช้ไม่ใช่หรือไง"

"แต่ฉันบอกนายแล้วว่าให้เลิกยะ”

"ให้อะไร!!"

ฉันที่กำลังจะหลุดพูดออกมาตามความคิดแต่ตอนนี้เขาอารมณ์รุนแรงเกินไปถ้าพูดออกไปฉันอาจจะโชคไม่ดีแน่ เพราะตอนนี้เอาตรงๆไม่กล้าเสี่ยงแต่ด้วยความมึนอะเอาวะ ลองดู

"ให้นายเลิกยะ งื้อออ"

ฉันยังแก้ตัวไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำคนตัวสูงก็ก้มลงมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับริมฝีปากหนาประกบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว แต่มันไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด ฉันเม้มปากเพื่อต่อต้านคนตัวสูงและใช้มือทั้งสองข้างดันไปที่ไหลของเขาทั้งสองข้าง เพราะเขาทิ้งน้ำหนักลงมาอยู่บนตัวฉันจนตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหนักแล้วเหมือนจะจมไปกับเตียงนุ่ม ๆ อะ หายใจก็ไม่ออกหนักก็หนัก

"ฮึ!!!"

ผมใช้มือข้างหนึ่งมาบีบแก้มของคนตัวเล็กที่อยู่ข้างล่าง พอทำให้คนตัวเล็กเปิดปากแล้วผมก็ไม่รอช้า ส่งลิ้นของตัวเองกวาดไปทั่วทั้งปากตามอารมณ์ของตัวเอง พร้อมกับใช้ฟันกัดริมฝีปากน้อยๆของเธอจนได้ยินเสียงคนตัวเล็กร้องออกมา

"อื้อออ"

ฉันใช้มือทั้งทุบทั้งข่วนคนตัวสูงก่อนเขาจะปล่อยริมฝีปากฉันเป็นอิสระพร้อมกับจ้องฉันและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"อันนี้ข้อหาที่เธอโกหก แล้วหลังจากนี้ถ้ายังคิดที่จะโกหก ปากเธอจะกินอะไรไม่อร่อยเลยฉันรับรอง"

ฉันดันคนตัวสูงตรงหน้าก่อนจะคิดกับตัวเองขึ้นมาถ้าสู้มีแต่ก็เสียแรงปล่าๆ แล้วก็เหนื่อยด้วยลองใช้วิชายั่วยวนพูดเพราะๆเหมือนเจ้จ๋ายกับเจ้เจฟที่สอนมาดีกว่าลองดูก็ไม่เสียหายอะไร

"ครั้งนี้ขอโทษ ยกโทษให้เถอะนะ"

ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงๆ เพราะตอนแรกที่ยัยตัวแสบตรงหน้านี่ยังขู่อยู่เลยทำท่าเหมือนจะไม่ยอม แต่ตอนนี้ยัยนี่กลับใช้แขนโอบคอผมไว้แน่นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆ หรือผมจะคิดเยอะไป

"แน่ใจ รู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองผิด"

ฉันยิ้มกับตัวเองก่อนจะค่อยๆคลายแขนตัวเองที่กอดเขาไว้แน่น และเงยหน้ามองเขาพร้อมกับพยักหน้า

"รู้แล้ว สัญญาจะไม่ทำอีก"

"หึ"

ผมมองคนตัวเล็กพร้อมกับยิ้มตรงมุมปาก เป็นครั้งแรกมั้งตั้งแต่รู้จักกันแล้วเพิ่งเห็นเมียตัวเองอ้อน แล้วถ้าอ้อนตั้งแรกก็จบไปแล้วแล้วชอบให้ใช้กำลังไง

"หึหึ งั้นนายหายโกรธแล้วใช่ไหม เออไปอาบน้ำไหม”

ฉันยิ้มและถามคนตัวสูงหน้าตาเขาก็ดูไม่โกรธแล้ว แต่ตอนนี้มือเขาเริ่มไม่อยู่นิ่งลูบไล้ไปทั่วตัวก่อนจะดึงสายเสื้อที่ผูกไว้ด้านหลังออก อื้อแล้วเสื้อนี้มันอยู่ได้เพราะเชือกเส้นเดียวที่ไอ้บ้านี่ดึงออกไง อันตรายแล้วไอ้ฟลินท์ต้องหยุดก่อนโดยด่วน

"นาย เออ"

"เรื่องหนีไปผับไม่โกรธ"

ผมก้มหน้าลงไปชิดกับหน้าของคนตัวเล็กด้านล่างก่อนจะเห็นหน้าเมียตัวเองเริ่มซีด

"แล้วงั้นนายไปอาบน้ำมั้ยจะได้มานอนไง ทำงานเหนื่อยใช่ปะล่ะ ไปอาบน้ำจะได้มาพักผ่อนไง”

"อย่าให้เห็นใส่เสื้อผ้าเหมือนไม่ได้ใส่ออกไปข้างนอกอีก"

ห๊ะ แต่ก็ซื้อมาแล้วหรือเปล่า ฉันเบิกตากว้างและมองหน้าคนตัวสูงที่ออกคำสั่งด้วยแววตาจริงจังพร้อมกับส่งสายตาเป็นเชิงว่าไม่พูดเล่น

"แต่เธอ คือซื้อมาแล้วไงแล้วมันก็เป็นแฟชั่นใส่ทีสองทีแค่นี้เองเนาะ"

ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆและกระชับแขนตัวเองโอบคอเขาแน่นขึ้นมากกว่าเดิม

"นี่ ยัยตัวแสบ ก็ไม่ได้บอกว่าห้ามซื้อ"

พอได้ยินคำตอบที่น่าพอใจยัยตัวแสบที่กอดคอผมแน่นก็หันมายิ้มตอบทันที ผมมองเมียตัวเองก่อนจะยิ้มตอบกลับไป

"จริงเหรอ"

"จริง"