กลับบ้าน

หลังจากที่พูดนัดหมายอะไรกันเรียบร้อยจนตอนนี้ก็ 5 โมงกว่าแล้วทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อยเลยอะ อ๋อ นี่ไงเธอที่เขาบอกว่าร่างเหนื่อยอะ ตอนนี้แค่หายใจยังเหนื่อยเลย

"มึงกลับยังไงฟลินท์"

"อิเค้ก ผัวเขาก็ยืนอยู่นู้นเนาะลูก เพื่อนมึงคงบินไปมั้ง้ขาก็ต้องกลับกับผัวเขาสิคะ”

"เออกูลืม ปกติจะถามตลอดไงว่าเอารถมาเองหรืออิกราฟไปส่ง"

"นี่พวกมึงคะ คืนนี้พี่จ๋ายนัดตี้ไปปะพรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียนเก๋ๆ ไม่เมาไม่เลิก ถือว่าเอาร่างไปพักที่ผับ”

"กูไป"

"อิฟลินท์ ผัวมึงคงจะปล่อยมึงหรอกเนาะ”

"นั่นดิ"

"เอางี้ พวกเราก็บอกว่าไปทำรายงานบ้าน ๆ บ้านมึงไงอิกราฟ"

"อิฟลินท์หลอกผัวแบบนี้โดนจับได้หลายรายแล้วนะมึงไอ้รายงานเนี่ย”

"เอ้า กูอยากไปด้วยอะ"

ฉันตอบพวกมันกลับไปพร้อมกับทำหน้างอ แล้วตอนที่โสดคืออยู่กับเพื่อนนัดกันปาร์ตี้ตลอด ไม่ได้ชอบกินเหล้าขนาดนั้นหรอกถ้าอยากเมาก็นานๆทีจะกินแบบทิ้งตัวแต่ส่วนมากจะไปนั่งเอาบรรยากาศกันมากกว่า

"มึงก็ขอพี่เขาไปตรงๆเลยดิ"

"เหมือนจะได้อะ"

"มึงก็อ้อนเขาสิ มึงเกิดเป็นผู้หญิงมะงัดออกมาใช้มั่ง อิห่าต้องให้แม่สอน"

"เออลองดู แล้วจะบอกว่าไปไหนดีวะ"

"ก็บอกว่าไปทำรายงานนี่ไง แล้วก็เอางานให้พี่เขาดูเลยว่าอาจารย์สั่งรายงาน"

"อิกราฟคะ เมื่อกี้มึงยังบอกว่ารายงานมันซ้ำ"

"เอ้ามึง อันนี้รายงานจริงนี่หว่าถ้าขอไปปาร์ตี้ที่ห้องกูพี่เขาก็ไม่ให้มาอยู่ดี"

"เอาไงก็เอาพี่เขาเดินมานู่นละ"

ฉันหันไปทางคนตัวสูงที่กำลังเดินเข้ามาหาฉันเลยรีบวิ่งไปหาเขาแทนพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับที่แขนของคนตัวสูงเอาไว้และรีบพูดกับเขาออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

"นี่นาย"

"พี่เถอะ กรุณาเรียกพี่ด้วย หรืออยากวิ่งออกกำลังกายก่อนกลับบ้าน”

"อะก็ได้ พี่ วันนี้ขอไปทำรายงานกับเพื่อนได้หรือเปล่า"

ผมหรี่ตามองยัยตัวแสบตรงหน้าและมองไปที่กลุ่มเพื่อนของยัยนี่ที่ส่งยิ้มมาให้แล้วตอนนี้ก็ยืนอยู่ไม่ได้ไกลกันมากเท่าไหร่เลยถามยัยตัวแสบกลับไป

"กลับกี่โมง"

"ไม่รู้ว่ามันจะเสร็จตอนไหนอะสิ เพราะอาจารย์เขาเพิ่งสั่งวันนี้เองอะ”

"จะบอกว่านอนค้าง"

"ก็ถ้ามันดึกมากก็คงจะต้อง”

"ไม่"

"นี่ แต่"

"รายงานอะไรผ่านมาหมดละเดี๋ยวทำให้ กลับบ้านได้ละหิวข้าว"

ไอ้บ้านี่จะสวนทางฉันไปไหนวะตามน้ำกับฉันสักเรื่องก็มั้ง เนี่ยแหละนะการมีผัวเป็นตัวตน มันจะทำให้เราอยากจะฆ่ากับผัวทุกวันแบบนี้แหละเลยถึงยังไม่อยากจะมี คนตัวสูงจับมือฉันให้เดินตามเขามาก่อนจะมาหยุดที่กลุ่มเพื่อนฉัน

"รายงานส่วนของฟลินท์เดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ให้ไปค้างกับพวกเราไม่ได้โทษที"

"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะรุ่นพี่ อิฟลินท์ งั้นเดี๋ยวเราวีดีคอลก็ได้เนาะมึง"

ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนจะมองไปทางเพื่อนและหันมาพูดกับเขาเสียงอ้อนๆ

"นี่ ไปไม่ได้เหรอ"

"ไม่"

"ทำไมละ"

"ก็ไม่ให้ไป"

"แต่นั่นรายงานนะ"

ผมหยุดก่อนจะหันมามองยัยตัวแสบพร้อมกับเท้าเอวมองคนตรงหน้าที่ทำหน้าอ้อนๆเรื่องอื่นก็ได้หรอกเรื่องนี้ยังไงก็คือไม่ได้ปะวะ แล้วไปนอนค้างอีกเนี่ยนะผัวคนไหนยอมแต่ผัวแบบผมคงไม่ยอมแน่ๆ แล้วเมียผมมันแสบขนาดไหนผมรู้ดี

"พูดให้เข้าใจไปแล้วนะไม่พูดย้ำ ไป กลับบ้านได้แล้ว"

"นายมันไม่มีเหตุผล"

"เออ รู้ แล้วก็ไม่ต้องพูดอีก อันไหนไม่ให้คือไม่ให้"

คนตัวสูงพูดก่อนจะลากฉันมาที่รถฉันก็ใช้เล็บข่วนไปที่แขนยาวเขาแรง ๆ จนมันเป็นรอยสีแดงขึ้นมา

"ซี๊ด เดี๋ยวกลับบ้านก่อนนะ"

"ทำไม"

"จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย"

"ไอ้บ้า ไอ้หื่น"

"เออ รู้ผัวตัวเองก็ดีแล้วขึ้นไป"

ผมจับยัยตัวแสบยัดเข้าไปในรถไม่งั้นก็ต้องเถียงกันอีกนานกว่าจะได้กลับ

... ปั้ง!!!!!...

ฉันปิดประตูห้องนอนแรงๆ ด้วยอารมณ์โมโห ใช่ไม่พอใจสิคะ ใครจะพอใจอะ ร่างกายฉันคิดถึงงานปาร์ตี้มากตอนนี้ งื้อ ฉันที่กำลังอารมณ์ขึ้นอยู่ตอนนี้ก็ได้ยินเสียงเขาพูดขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่พอกันนั่นแหละ

"อย่ามาลงกับข้าวของนะ! เดี๋ยวจะโดน! นิสัยเป็นเด็ก!"

ผมวางกระเป๋าตัวเองบนที่นอนก่อนจะถอดเสื้อช้อปออกและใส่ไว้ในตระกร้าพร้อมกับได้ยินยัยนี่ตอบกลับมาจนอารมณ์แม่งเกือบจะพุ่งไปอยู่จุดสูงอะ

"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้อยู่แล้วโว๊ย! รู้ไว้ซะด้วย! ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทนสิ! ใครขอให้นายมาทนล่ะ! เท่าที่จำได้ก็ไม่เคยขอเลยนะ!”

"ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเมียฉันก็ไม่อยากยุ่งกับเด็กนิสัยเสียแบบเธอหรอก!!"

ฉันที่นั่งอยู่บนเตียงนั่งกอดอกมองคนตัวสูงด้วยอารมณ์ที่โกรธแล้วก็โมโหแบบเต็มที่เหมือนกัน เฮ้ย แต่เมื่อกี้เขาบอกว่าไม่ได้ยุ่งกับเด็กนิสัยเสียแบบฉัน งั้นก็แสดงว่ามาทางนี้ก็ถูกแล้วอะดิ เริ่ด บอกแล้วมันต้องมีสักทางที่เราชนะสิวะอิฟลินท์ ไปต่อจ่ะอย่าไปหยุด

"นายก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันดิ ใครใช้ให้มายุ่ง ฉันไปขอร้องอ้อนวอนนายมาหรือไงเท่าที่จำได้ก็ไม่ได้ทำปะหรือนายเห็นว่าฉันทำ”

ผมมองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับส่ายหัวไปมาเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ให้น้ำเย็นๆทำให้ตัวเองเย็นหน่อยขืนเถียงกับยัยตัวแสบอยู่แบบนี้ผมระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้แน่ พออาบน้ำเสร็จก็มาแต่งตัวเพราะเดี๋ยวจะออกไปเคลียร์บัญชีที่ผับ

พอออกมาเท่านั้นแหละสติแม่งเกือบขาดเมื่อเห็นสภาพห้องตัวเอง เพราะยัยตัวแสบแม่งขว้างข้าวของในห้องจนเลอะเทอะไปหมด ทั้งหมอน ทั้งผ้าห่ม หมอน แล้วอะไรอีกเยอะแยะไปหมด แม่ง ดีนะที่ยังไม่ขว้างกระเป๋าไม่งั้นดูท่าทางผมได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่แน่ แต่มองหาก็ไม่เห็นอยู่ในห้องนอนไม่ใช่หนีไปแล้วนะ อือหื้อ ตอนนี้แม่งเหมือนไมเกรนจะขึ้น

"ฟูวว ใจเย็นก่อนไอ้เธีย นั่นเมียมึงๆ"

ผมแทบจะสะกดจิตตัวเองอยู่แล้วอะตอนนี้ก่อนจะเปิดประตูห้องนอนออกมาแล้วก็เห็นยัยตัวแสบนั่งกินขนมแล้วดูทีวีไปด้วยอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่ได้ทำอะไรไว้อะ แต่อย่างน้อย ๆ ก็ยังอยู่ ถ้ายัยตัวแสบไม่อยู่นี่สติผมขาดแน่ไม่ต้องถามเลย

"ทำอะไรไว้ไปเก็บให้มันเหมือนเดิมด้วย"

ผมบอกยัยตัวแสบที่ไม่คิดแม้จะหันมามองเลยเหรอวะ ผมเลยเดินมายืนกอดอกอยู่ตรงหน้าแม่งเลยดูซิจะทำยังไง

"ได้ยินที่พูดมั้ย”

ฉันกินขนมต่อโดยไม่ได้สนใจคนตรงหน้าจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ เพราะยังไงมันก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาฉันอยู่ดี แต่เขาก็เหมือนแต่งตัวจะออกไปไหนเลยนะถ้าเป็นแบบนี้เข้าแผนดิครับผม อิฟลินท์รอบนี้มึงคือผู้ชนะแบบยาว ๆ

"นี่!!! อย่าทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้นะ!! อย่าให้ต้องทำอะไรที่ไม่อยากจะทำ!!”

ผมกัดกรามตัวเองเเม่งเหมือนพูดอยู่กับพนังห้องอะ แล้วตอนนี้ผมก็โมโหมากจริงๆอะ ถามอะไรบอกอะไรแม่งก็ไม่ตอบ ผมเลยเอามือทั้งสองข้างคว้าไหล่ยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ตรงหน้าพร้อมกับออกแรงบีบแรงๆ

ฉันมองคนตัวสูงตรงหน้าถามว่ากลัวไหม ก็กลัวดิถ้าสู้กันขึ้นมาเหมือนปอมปอมสู้กับไซบีเรียนอะ อืม นึกภาพออกใช่ปะละเธอ แต่ถ้าเขาทำอะไรรุนแรงกับฉันไม่ว่าจะตบหรืออะไรนะฉันสวนแน่ตายกันไปข้างอะแล้วไม่ได้เห็นหน้าฉันอีก ฉันเลยจ้องหน้าเขานิ่ง ๆ พร้อมกับบอกเขาออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"นายก็ลองทำอะไรกับฉันดู"

ฉันพูดน้ำเสียงนิ่งเรียบเพราะถ้าเขาตบฉันเตะฉันขึ้นมาแสดงว่าเขาไม่ได้รักฉันมากพอหรอกถึงแม้การกระทำฉันมันยั่วโมโหก็เถอะแต่ทำร้ายร่างกายฉัน ๆ ก็ไม่เอาหรอกนะ

"ถ้าฉันกลับมาแล้วห้องยังไม่อยู่ในสภาพที่มันดีเธออย่าคิดว่าจะได้นอนเลยคืนนี้"

ผมพูดก่อนจะหยิบกกระเป๋าตัวเองก่อนจะขับรถตรงไปผับ

พอคนตัวสูงเดินออกไปจากห้องฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกออกมาก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอน

"ฮึ จัดฉากเริ่ดเวอร์ค่ะคุณฟลินท์ เกมส์นี้คุณชนะ ปุ้ง ๆ ลา ลา ลา"

ฉันมองผลงานตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจเพราะจริงๆฉันก็ไม่ได้โยนอะไรหรอกแค่เอามาวางไว้ให้มันดูรกแค่นั้นแหละ แล้วอยากจะบอกว่าตอนนี้อารมณ์ดีมากค่ะ

"เป็นครั้งแรกที่รอมาเนินนาน คริคริ โทรหาอิกราฟก่อน"

(ว่าไงคะ ถ้าจะโทรมาร้องไห้ไม่เอานะ)

"นี่ใครคะ อิฟลินท์เพื่อนมึงนะคะ กูไม่เคยร้องไห้จ่ะ กูก็แค่จะบอกมึงว่าให้มึงมารับกูด้วย กูจะไปผังกับพวกมึงค่ะ”

(พี่เขาให้มึงไปแล้วเหรอ)

"เออน่าถามเยอะไปกันกี่โมง"

(สามทุ่ม)

"อืมอีกสองชั่วโมงเดี๋ยวกูเตรียมตัวรอแล้วจะส่งโลให้ถึงแล้วโทรมาเดี๋ยวลงไปเจอกันค่ะเธอ"

ฉันวางสายก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเพราะต้องให้เวลานานมากเหมือนกัน เพราะคืนนี้ฉันจะฉายแสงค่ะ

"หื้ม ดีนะแม่เอาหนูมาด้วยเนี่ย แซ่บเวอร์มาก พี่จ๋ายไม่เคยทำให้ผิดหวังไม่ปังก็ให้มันรู้ไป ตำแหน่งตัวตึงของผับต้องเข้าแล้วแหละวันนี้อะ”

ฉันหมุนก่อนจะมองชุดตัวเองอยู่หน้ากระจกถูกใจกับเสื้อครอปตัวสั้นแล้วก็กางเกงยีนส์จะได้นั่งสะดวกหน่อยโชว์ข้างบนพอ

“มันจะโชว์หลังเยอะไปปะวะ"

ฉันหันหลังเข้าหากระจกแล้วก็ได้คำตอบว่ามันเยอะไปเพราะมันมีแค่สายเสื้อที่เค้าออกแบบมาข้างละเส้นละมัดเข้าหากันนั่นแหละนอกนั้นโล่งหมด

"ใส่เสื้อยีนส์ทับข้างนอกไปละกัน"

พอพอใจกับการแต่งตัวแล้วก็มานั่งรอเวลาพอประมาน 20.40 ไอ้กราฟก็โทรขึ้นมาพอดี

(ไปค่ะแม่)

"โอเคจ้า รอแป๊บ"

ฉันบอกก่อนจะรีบลงมาด้านล่างก่อนจะขึ้นมานั่งหน้าคู่กับไอ้กราฟเพราะไอ้เค้กกับไอ้พิมพ์นั่งอยู่ข้างหลัง

"เอาตรงๆเลยนะพวกมึง คืนนี้กูรู้สึกแปลกๆ"

"เออกูด้วย"

"แปลกอะไรพวกมึงคิดมาก วันนี้วงพี่ทีมาด้วยนิจองโต๊ะแล้วถูกไหม”

"ค่ะแม่ เรียบร้อยละค่ะ ทางพี่จ๋ายจองไปนานละ"

"เริ่ดมาก"

"แต่โซนหลังกูว่าดีกว่านะ"

"ยังไงก็ได้หมดตอนนี้ร่างกายตองการเหล้ามาก"

ฉันพูดก่อนทุกคนจะหัวเราะออกมา นั่งมาสักพักก็ถึงเรียบร้อยแต่ได้ที่จอดแบบไกลเวอร์แล้วเดินไกลมากเพราะขนาดว่ามาเร็วนะคนเต็มเเล้วอะ

"เจ้จ๋าย"

"อุ้ย ผัวปล่อยมาเหรอจ้ะเนี่ย"

"พอเลยเจ้ ในวงเหล้าขอร้องอย่าพูดถึงผัว"

ฉันยกมือขึ้นเหมือนเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้ทุกคนหยุดพูดถึงผัว

"ทำไมวะ"

"รสชาติเหล้ามันเพี้ยนอะดิเจ้"

“ ฮ่าๆ มานั่งๆ เต็มที่วันนี้เจ้เลี้ยงเอง”

“นี่แหละ มันดีตรงนี้แหละค่ะ ถึงได้มา”

“จริงอิฟลินท์พูดถูก”

ฉันนั่งคุยกับทุกคนอล้วก็พากันหัวเราะออกมา เพราะเอาจริง ๆ ก็ไม่ได้จะมากินให้เมาหรอกแค่มานั่งเอาบรรยากาศแล้วก็มาพูดคุยกับทุกคนแค่นั้นเอง

"แหม่ๆ ไอ้คุณพ่อของคณะ รู้จักปิดบังนะมึงอะ"

ผมที่กำลังตรวจบัญชีใกล้จะเสร็จก็เงยหน้ามองไอ้ธีร์เป็นเชิงคำถาม

"ปิดบังอะไรของมึง"

"ไหนว่าทะเลาะกับเมียแล้วเมียไม่มา แล้วนั่นใครตอบสิครับมึงจะบอกว่าแฝดถูกไหม”

ผมหันไปดูเพราะห้องทำงานด้านบนของพวกผมกระจกมันทึบมากคนข้างนอกมองมาไม่เห็นแต่คนอยู่ข้างในมองออกไปชัดเจนแน่นอน ทำเอาไว้ดูความเรียบร้อยของลูกค้าแต่ละโต๊ะนั่นแหละ แล้วถ้าพวกผมมาผับส่วนมากก็จะมานั่งกินเหล้ากันข้างบนนี่แหละไม่ค่อยไปกินข้างล่างคนมันเยอะเบียดกันเกิน

"อือหื้อ การแต่งตัวในกลุ่ม เมียมึงชนะแบบไม่ต้องสงสัย"

พอเห็นเมียตัวเองแต่งตัวมาเท่านั้นแหละแม่งจะเห็นทั้งหลังอยู่แล้วมั้งใส่เสื้อเหมือนเศษผ้าน่าจับขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันจริงๆ

"หึ!! เมียกูเขายังไม่ค่อยรู้จักกูดีพอ! เดี๋ยววันนี้แหละเมียกูเขาจะรู้จักกูมากขึ้น!”

ผมกัดกรามแน่นก่อนจะหันมาตรวจบัญชีที่เหลืออยู่ให้เสร็จแล้วค่อยไปเคลียร์กับเมียทีเดียว

“กูรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

“อืม แสดงว่าน้องเขาหนี้ไอ้นี่มาแน่”

“เออ กูก็ว่าใช่ เพราะอย่างไอ้เธียเนี่ยนะจะยิมให้เมียมันไปนั่งอยู่ข้างล่าง”

ผมเงยหน้าจากบัญชีก่อนจะปรายตามองไปที่พวกมัน พูดเหมือนผมไม่ได้นั่งอยู่เนาะ

“กูยังอยู่มั้ง”

“ฮ่าๆ มึงก็ใจเย็นๆ ก่อน น้องเขาก็มาแค่กลุ่มเพื่อนเขาเอง”

“เออนั่นดิ”

“เออ กูเนี่ยใจเย็นที่สุดเท่าที่กูจะเย็นได้แล้ว ถ้าไม่ใช่เมียก็ให้ลูกน้องลากไปเก็บหลังร้านละ”

ฉันที่นั่งอยู่รู้สึกเหมือนใครมองมาอยู่ตลอดอะทั้งๆที่ตอนนี้ส่วนมากก็แต่ผู้หญิงแล้วก็ไม่มีใครยุ่งกับใครอีกอย่างมันก็ยังไม่ดึกมากนักดนตรียังไม่ขึ้นเล่นเลยพร้อมกับไอ้กราฟที่หันมาถามแบบกวนๆ

"นี่แม่ แม่ไม่หนาวมั่งหรือไงคะ ข้างหลังอะโล่งเชียว”

"ไม่ค่ะวันนี้แม่จะล่า"

ฉันตอบกราฟก่อนจะเหล้าลงไปในคอ อือหื้อบรรยากาศกับเหล้าในแก้วนี่มันเป็นบรรยากาศที่ดีจริงๆอะ

"เออสรุป พี่เขารู้ไหมว่ามึงมานี่"

"ไม่รู้"

"เชี้ยยยย!!!"

เพื่อนฉันสามคนอุทานขึ้นมาพร้อมกันและมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

"อิฟลินท์มึงอย่าบอกนะ”

"ใช่ค่ะ กูหนีออกมา"

“กูว่าละ ว่าทำไมตอนไปรับมันกูรู้สึกแปลกๆ”

"แต่ตอนนี้ กูว่าเออ อิฟลินท์"

กราฟที่อยู่ดีๆสีหน้าก็เจื่อนขึ้นมาเหมือนเห็นอะไรอย่างงั้นแหละแล้วเริ่มจะไม่ใช่แค่อิกราฟละ