ใครใหญ่กว่า

"เลิกเรียนแล้วอย่าลืมด้วยนะว่าวันนี้เขานัด"

ผมหันมาบอกยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ในรถข้าง ๆ หลังจากจอดรถเสร็จแล้วเรียบร้อย พอพูดจบยัยนี่ก็สวนกลับมาทันทีแบบไม่ต้องสงสัย

"ถ้าฉันลืมแล้วจะทำไม"

"ฮึ ฉันก็จะสั่งวิ่งรอบสนามจนกว่าเธอจะจำได้นั่นแหละ"

ฉันเบิกตากว้างหลังจากได้ยินคนตัวสูงตอบกลับมาพร้อมกับมองคนตัวสูงที่เก็บของตัวเองบนรถใส่กระเป๋าและถามออกไป

"นี่นายจะลงโทษฉันเหรอ ฉันเป็นเมียนายนะ"

"หึหึ ไม่ต้องมาเอาตัวรอดเมียหรือไม่เมียทำผิดก็ลงโทษอยู่ดี"

ผมหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะตอบยัยตัวแสบกลับไป เพราะตอนแรกยังไม่อยากจะมีผัวอยู่เลยตอนนี้รู้จักเอาตัวรอดโดยการอ้างสิทธิ์ความเป็นเมียขึ้นมาแล้ว

"ไอ้คนบ้าอำนาจ"

"ยัยเด็กดื้อ"

ฉันถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถโดยไม่รอเขา แต่พอลงมาก็ชะงักไปนิดนึงน่าจะเป็นเพื่อนเขามั้งยืนกอดอกมองมาอยู่ก่อนแล้วฉันก้มหัวลงเล็กน้อยเป็นเชิงทักทาย ก่อนพวกพี่เขาจะยิ้มส่งกลับมาฉันเลยเดินตรงไปหาเพื่อน

"แฮ่ม กูว่าแล้วไง"

"ฮึ ซื้อหวยไม่เคยถูก"

"สัสธีร์ มึงไม่เคยซื้อหวย"

"แล้วพวกมึงมาทำไรกันตรงนี้ขอส่วนบุญ"

ผมเลิกคิ้วถามไอ้เพื่อนสามตัวตรงหน้าไอ้ธีร์ ไอ้พาส แล้วก็ไอ้กลัฟ ที่มองหน้าผมแล้วยิ้มออกมา

"เหรอครับพ่อครับทำไมน้องเขามากับมึงได้วะ"

"กูนั่นเมียกูจะมาพร้อมกูแปลกตรงไหน"

"ห๊ะ!!! เมีย!!!”

ผมที่ยืนจุดบุหรี่สูบอยู่ก็มองเพื่อนสามตัวบาทที่อยู่ๆก็ตกใจเสียงดังขึ้นมาเลยขมวดคิ้วพร้อมกับถามพวกมันออกไป

"พวกมึงจะเสียงดังเพื่อ"

"จริงจังปะเนี่ย น้องเขาเมียมึงจริง ๆ เหรอ"

"คนอย่างกูเคยพูดเล่น"

"สัสเอ๊ย พ่อกูคนจริง ทำไมต้องน้องเขาวะ เฮ้อ หมดกันน้องที่กูปักหมุด"

ผมปลายตามองไอกลัฟก่อนมันจะตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มๆ

"แหม่ ผมพูดเล่นครับขอโทษครับ"

"สัสกลัฟ อยู่ดีๆไม่ชอบอยากตาย"

"หึ แล้วผับเป็นไงมั่ง"

"โอ้โห เมื่อคืนยอดทะลุเป้าตามที่มึงบอกเลยมึงเข้าไปดูบัญชีแล้วกันวันนี้"

"อืม"

ผมพยักหน้าก่อนจะตอบรับเสียงในลำคอเบาๆก่อนจะชวนกันคุยเรื่องธุรกิจอื่นๆต่อ

ฝั่งฟลินท์

"ห๊ะ ชะนีมึงพูดจริงปะเนี่ย"

"อืม"

"อร้ายย กูอยากได้เขาเป็นผัวอะแม่จ๋าาา"

"แต่เขาไม่เอามึงจ่ะลูก"

"อิพิมพ์ เดี๋ยวแม่ก็เตะหรอกนะ"

"โอ๊ย! พวกมึงว่ากูทำไงดีวะ ตอนนี้กูจนปัญญาจริง ๆ วะ ผลาญเงินก็ละ เอาแต่ใจก็ละ นายนั่นไม่เห็นเป็นบ้าหรือหัวร้อนเลย มีแต่กับเป็นกูเนี่ยอกแทบจะระเบิดอยู่ละ"

"อิฟลินท์ แปลว่าพี่เขาก็ชอบมึงแล้วก็จริงจังอยู่นะโว้ย"

ฉันมองหน้าเค้กที่พูดออกมาพร้อมกับหน้าที่บ่งบอกว่าเรื่องจริง

"แต่กูไม่ได้อยากได้เขา"

"โว้ย แต่เขาอยากได้มึงค่ะ กูละเบื่ออิคนปากไม่แล้วเจอแต่ผู้ดีๆเปย์หันมาดูกูซิ ผอมแห้งหมดแล้วค่ะ”

"ฮ่า ๆ แล้วมึงลดน้ำหนักเหรอวะอิกราฟช่วงนี้ถึงซูบอะ"

"มีผัวอะซิ ผัวใคร ๆ ก็รัก กูอดข้าวก็ยอมจ่ะเพื่อให้ผัวอิ่ม"

"หึ อิห่าบูชาความรัก"

"วันนี้พี่เขาก็นัดนี่หว่า"

"อืม กูอยากจะกลับบ้าน แม่งเอ๊ย ย้ายคณะแม่งเลยมึงว่าดีมะ"

"อิห่า ขอเหตุผลด้วยค่ะ"

"ก็กูไม่อยากเจอหน้านายนั่นนิกูทำหน้าไม่ถูก"

"อิดอก อิชะนีตัวน้อยในป่าสนเนาะมึงอะ ย้ายคณะหนีผัว"

"หึหึ แต่มึงอย่าลืมนะฟลินท์"

"กูลืมไรวะ"

"มึงก็อยู่บ้านเขาปะ"

"โว๊ยยยยย!!!”

“อิฟลินท์เบา ๆ อิห่า”

"เฮ้อ ดีนะมึงเค้กเราสองคนยังไม่มี อีกคนก็เปย์ผัวอีกคนก็โดนผัวเปย์ดูหน้าคนมีผัว"

ฉันเงยหน้ามองอิกราฟแล้วอิกราฟหันมาพอดีจะทำอะไรได้ละจ้ะนอกจากจะหัวเราะใส่กันอะ

"ฮ่าๆ อิกราฟมึงหัวเราะทำไม"

"หึหึ มึงหัวเราะใส่กูก่อนปะ"

"พวกมึงช่วยกูคิดหน่อยสิวะ ว่ากูจะเอาวิธีไหนไปใช้ดี คิด ๆ”

"กูถามมึงตรงๆ เลยนะฟลินท์"

ไอ้พิมพ์ที่นั่งเงียบอยู่สักพักก่อนจะถามคำถามออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง จนตอนนี้ฉันขนลุกไปทั้งตัวแล้วและพยักหน้าเป็นเชิงว่าถามได้

"อือ"

"มึงไม่ชอบเขาเลยจริงๆเลยเหรอวะ หรือว่าตอนนี้มึงแค่อยากเอาชนะเขา ไหนมึงลองพูดกับกูสิ”

พอได้ยินคำถามของเพื่อนฉันก็นิ่งไปและเริ่มใช้ความคิดของตัวเองคิดย้อนกลับไป แต่ถ้าเจอกันดีกว่านี้ก็ไม่แน่มั้งแต่ตอนแรกที่เจอกันมันไม่ได้สวยไงใครบ้างละอยากจะเจอแบบนี้อะ ฉันเลยตอบคำถามไอ้พิมพ์กลับไป

"กูก็ไม่รู้วะ ก็ครั้งแรกที่เจอกันมันไม่มีเรื่องที่น้าประทับใจมั้งมึง มันแบบแปลก ๆ แล้วมันไม่เหมือนที่กูเคยเจอมาอะ”

"นี่ อิฟลินท์ กูว่ามึงยังไม่รู้ใจตัวเองเลยนะ แล้วกูจะบอกให้นะมึง ครั้งแรกที่เจอกันบางคู่เขาก็ไม่ได้ชอบกันมาก่อนนะโว๊ย แต่เขาชอบกันหลังจากที่รู้จักกันแล้วต่างหาก”

"ใช่ ในฐานะที่กูเห็นมึงเป็นน้องตัวน้อย ๆ ของกูนะ ฟลินท์ฟังแม่ลูก เอาสติมาค่ะลูกขา มึงลองดูเขาไปเรื่อยๆ ก่อน ตอนแรกเขาอาจทำผิดกับมึงจริงๆแต่หลังจากนั้นเขาเหมือนเดิมหรือเปล่าหรือเขาดีขึ้น คนมันพอดีกับเราหรือคนที่ใช่สำหรับเราจริงๆมันไม่จำเป็นที่เปิดมาจะต้องเป็นพระเอกมาเก็บกระดาษแล้วมือโดนกันสบตากันห้าวินาทีแล้วตกหลุมรักหรอกนะมึง ถ้ามันไม่ใช่เดี๋ยววันหนึ่่งโลกมันก็เวี่ยงออกไปเองแหละ"

"อิกราฟ ไอ้โลกเหวี่ยงเนี่ยมันนานแล้วนะ"

"อร้าย อิเค้ก กูกำลังเป็นนางเอกอยู่ปะ ซีนเมื่อกี้คือกูสวยเลยอะ"

"ฮึ ไปกินข้าวกันแล้วก็รอเรียนวันนี้มีวิชาเดียว ที่สำคัญวันนี้รุ่นพี่นัดอีก”

"แหม่จะกลัวไร"

"แล้วทำไมต้องไม่กลัว"

"เอ้า ก็เพื่อนมึงเมียเฮดว๊ากเลยนะ"

ฉันลุกขึ้นก่อนจะบอกเพื่อนตัวเองด้วยน้ำเสียงปลงๆ

"หึ กูช่วยไรมึงไม่หรอกอิกราฟขนาดกูถ้าไปสายนางยังจะให้กูวิ่งจนจะจำได้อยู่เลย"

"ว้ายยย ขนาดเมียยังให้วิ่ง แล้วควายน้อยอย่างกูจะเหลืออะไรคะเนี่ย"

ฉันส่ายหน้าก่อนจะยิ้มกับกลุ่มเพื่อนตัวเอง หลังจากนั้นพวกฉันก็ไปกินข้าวและก็เรียนเสร็จเรียบร้อยพอมองเวลาตอนนี้ก็ยังเหลืออีกเยอะอยู่นะเลยชวนไอ้พวกนี้ไปซื้อน้ำปั่นหน้ามอดีกว่า

"เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงเราไปซื้อน้ำปั่นหน้ามอกันดีกว่า กูอยากกินโกโก้อะ"

ฉันเอ่ยช่วนเพื่อนหลังจากเดินลงมากตึกและมองเวลาในมือถือตัวเองก่อนจะกดปิดหน้าจอเอาไว้แบบเดิม

"เออดีเหมือนกันมึงโครตร้อนเลย นี่กะจะให้ตัวกูละลายเลยมั้ง”

หลังจากนั้นพวกฉันก็เดินออกมาข้างนอกมหาลัยเพื่อมาซื้อร้านน้ำดีนะเวลาบ่ายสองคนไม่ค่อยมีถ้าตอนเที่ยงไม่ต้องหวังจะได้กินจ่ะ เพราะลูกค้าเยอะมากแล้วคนมารอแทบจะตบกันอะ

... ครืดดดดด...

(ผัวสุดที่รัก)

ฉันมองมือถือในมือตัวเองก่อนจะตาเบิกกว้างขึ้นมาไอ้คนตัวสูงนี่มาบันทึกเบอร์ตัวเองไว้ในเครื่องฉันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไอ้บ้าเอ๊ย

"หึ ปากว่าไม่ๆ แต่บันทึกเบอร์เขาว่าผัวสุดที่รักเลยนะ"

ฉันถอนหายใจพร้อมกับส่ายหัวก่อนจะถามพวกมันออกไป

"มึงคิดว่าคนแบบกูจะทำอะไรแบบนี้ปะ จดให้กูด้วยนะเอาไม่ต้องหวานมากเพิ่มมุกให้ด้วย"

"ค่ะแม่"

ฉันบอกเพื่อนตัวเองก่อนจะรับสายของไอ้บ้านั่นที่โทรมาอย่างไม่ขาดสายเลยนะ

"ว่า"

(ทำไมรับสายช้า แล้วออกไปไหน)

เขารู้ได้ไงวะว่าฉันออกมาข้างนอกมีตามากกว่าสองตาหรือไง ฉันเลยตอบเขากลับไป

"ไม่ได้ไปไหน"

(ฉันเห็นว่าเธอออกไปข้างนอก ไปไหน!!)

"โอ๊ย จะเสียงดังทำไม บ้านนายอยู่ข้างโรงสีหรือไง ฉันออกมาซื้อน้ำมีอะไรไหม ทำไมคณะนี้ห้ามซื้อน้ำกินเหรอ”

(น้ำอะไร)

"ร้านน้ำหน้ามหาลัยสิอยู่ที่นี่มากี่ปีละไม่รู้หรือไง"

(งั้นซื้อมาให้ด้วย)

"หมดละ หมดที่นายพอดี"

(ถ้าไม่ได้น้ำเธอได้วิ่งแน่)

"คิดว่าฉันกลัวหรือไง"

(แล้วคิดว่าฉันทำไม่จริง)

"จิ๊ เอาอะไรว่ามา"

(เอาชาไต้หวัน เพิ่มไข่มุกมาด้วย)

"เยอะแยะแค่นี้ใช่ปะ"

ฉันถามคนตัวสูงก่อนจะหยิบกระดาษมาจดเพิ่มลงไป อืม แต่ความเยอะก็ยังไม่จบอีก

(หาซื้ออะไรมาให้กินด้วย ยังไม่ได้กินข้าว)

"เยอะแยะมากมายเนาะนายออกมาซื้อเองไหมถ้ามันจะเยอะขนาดนี้อะ”

(มีเมียซื้อให้จะเดินออกไปเองทำไม เร็วๆด้วย หิว)

เขาพูดจบก็กดวางสายไปยิ่งกว่าพ่อฉันอีก ฉันหยิบเงินในกระเป๋าออกมาให้ไอ้กราฟ

"ฝากจ่ายหน่ออยสองแก้วเท่าไหร่วะ”

“140 แก้วละ 70 ของมึงเพิ่มมุกสองแก้วใช่ปะล่ะ"

"อืม"

"แล้วมึงจะไปไหน"

"ไปซื้อขนม"

"หา มึงหิวอีกแล้วเหรอ"

"ไม่ใช่ของกู"

"เอ้า แล้วมึงซื้อไป อ๋อ ของผัว"

"อิกราฟ"

"ไป ๆ เดี๋ยวผัวก็หิวตาลายยิ่งใช้พลังเยอะๆอยู่ คริคริ”

"เพื่อนเลว"

"เดี๋ยวฟลินท์กูไปด้วย กูจะไปซื้อลูกอม"

ฉันกับพิมพ์เดินมาหาซื้อของกินในร้านสะดวกซื้อก่อนจะหยิบขนมปังอะไรที่น่ากินแล้วก็ของเวฟสามสี่อย่างข้าวกล่องเอาไปด้วยสองสองสามกล่อง ในจังหวะที่ฉันกำลังคิดว่าจะซื้ออะไรเพิ่มอีกก็ได้ยินเสียงไอ้พิมพ์ถามขึ้นมา

"ฟลินท์พี่เขาจะกินหมดเหรอวะ”

"เหอะ กูซื้อไปของกูเองด้วย"

ฉันบอกก่อนจะเห็นพิมมองมาที่ฉันตาปริบๆแล้วทำหน้าแบบงงๆอะ

"แต่มึงเพิ่งกินข้าวมา"

"กูไม่ได้กินตอนนี้สักหน่อย"

หลังจากที่พวกฉันซื้อของซื้อน้ำเสร็จก็พากันเดินเข้ามาในมหาลัยที่ตอนนี้คนก็ค่อนข้างเงียบเพราะบางคณะเขาก็ไม่นัดน้องซึ่งอิจฉามากบางคณะก็ยังเรียนอยู่

พอเดินเข้ามาตรงลานกิจกรรมที่รุ่นพี่นัดก็เห็นกลุ่มเขานั่งอยู่แล้วก็รุ่นพี่ผู้หญิงไม่กี่คนนั่งโต๊ะถัดไปซึ่งก็มาได้ห่างกันมาก อืม ถ้าเดินไปก็จะยังไงอยู่ฉันเลยหันมาทางไอ้กราฟพร้อมกับบอกในออกไป

"อิกราฟ มึงเดินเอาไปให้เขาดิ๊ เขานั่งอยู่กับเพื่อนเขาโต๊ะนู้นอะ”

"ฮัลโหลอิฟลินท์ นั่นผัวมึงเนาะ ถ้ากูเดินเข้าไปแล้วพี่เขาสั่งกูลุกนั่งขึ้นมากูจะทำไง มึงไม่สงสารควายน้อยแบบกูเหรอ”

ฉันถอนหายใจก่อนจะวางกระเป๋าลงเบา ๆ แล้วหยิบของในถุงแล้วเดินไปหาโต๊ะเขาที่อยู่ไม่ไกลกันมาก

"อะ"

ฉันยืนแก้วน้ำกับถุงผ้าที่มีขนมแล้วก็ของกินอยู่ในนั้นให้คนตัวสูงก่อนจะได้ยินเสียงเพื่อนเขาพูดขึ้นมา

"เอ้า มึงฝากน้องเขาซื้อของทำไมไม่บอกพวกกูอะ"

ผมรับของของในมือของยัยตัวแสบมาก่อนจะถามเพื่อนตัวเองกลับไป

"กูฝากเมียกูซื้อของทำไมต้องบอกพวกมึง"

"เอ้า พวกกูจะได้ฝากซื้อไง"

"มึงก็หาเมียแล้วฝากเมียมึงไปซื้อเองสิ แค่กูฝากซื้อเมียกูจะแดกหัวกูอยู่ละ พวกมึงดูหน้าเมียกูตอนนี้ซะก่อน"

ผมบอกเพื่อนตัวเองก่อนจะหันไปมองยัยตัวแสบที่ตอนนี้ยืนหน้างออยู่ข้างๆ แล้วไม่ต้องพูดหรอกว่าตอนนี้อารมณ์เมียผมบูดขนาดไหน เพราะออกมาทางหน้าตาหมดแล้วว่าอยากจะฆ่าผัวแค่ไหน

"นี่นาย"

ฉันมองคนตัวสูงก่อนจะเห็นเขาดูดน้ำแล้วยักคิ้วส่งมาให้แบบกวนอีกนะ ฉันยิ้มมุมปากก่อนจะใช้มือตัวเองทุบไปที่หลังคนตัวสูงแรงๆ

... ปั่ก!!...

"แคร่ก ๆ นี่เดี๋ยวเถอะนะ"

ฉันเบะปากก่อนจะเดินมาหากลุ่มเพื่อนตัวเอง

"น้องเขานี่ท่าทางเอาเรื่องน่าดูเลยวะ ทุบหลังเฮดว๊ากกูได้นี่ไม่ธรรมดาแล้วครับ ข้าน้อยขอย้ายฝั่ง"

"มึงก็พูดอะไรไม่คิด ไอ้เธียอะเเค่เฮดว๊าก น้องเขาอะเมียเฮดว๊ากนะมึง"

"หึหึ เออจริงด้วยวะ แบบนี้ไม่ต้องถามว่าใครใหญ่กว่า"

"ฮึ”

ผมหัวเราะในลำคอเบา ๆ เดี๋ยวรอกลับบ้านก่อนเถอะยัยตัวแสบ ไม่รอดแน่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***