ไม่เหมือนที่คิดเอาไว้

“อะ เอาไป”

ผมซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ยายตัวแสบสั่งก่อนเขามานั่งที่คนขับก่อนจะส่งถุงยาให้คนตัวเล็กที่นั่งรอในรถ พอเห็นสภาพเมียตัวเองเท่านั้นแหละ ผมมองยัยตัวแสบที่ตอนนี้เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามกรอบหน้าแล้วไปแค่แป๊บเดียวเองนะ ผมหังเราะออกมาแบบทนไม่ไหวอะ

“หึหึ”

ฉันกอดอกมองคนตัวสูงพร้อมกับเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนกรอบหน้า คือแกเข้าใจใช่ปะว่าประเทศเรามีดวงอาทิตย์ 10 ดวงอะแล้วอยู่บนรถอีก

“ขำมากปะ ขำฉันเหรอนายอะ”

ฉันถามคนตัวสูงที่ดูอารมณ์ดีเหลือเกิน เกินแบบเกินไปอะแทบอยากจะจับหัวนายนี่มาขยี้แรงสักที

“ใครจะคิดว่าไปไม่เท่าไหร่เธอจะละลายแล้วอะ”

โอ้โห ปากเนาะไม่พูดไม่มีใครตายเลยนะเอาจริง ว่าฉันละลายไปอีก

“ปากนายนี่นะสุดยอด”

“ใช่ดิ ไม่ใช่แค่ปากนะที่สุดยอด”

“ฮึ่ย!! ไอ้หื่น”

ฉันว่าคนตัวสูงที่ที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่แทะโลมก่อนจะว่าเขาไป ไม่รู้จะหื่นอะไรขนาดนั้นเหมือนอดอยากอะ

“หื่นกับเมียตัวเองปะ”

ผมสตาร์ทรถก่อนจะขับออกมาจากหน้าคลีนิคพร้อมกับเถียงกับยัยตัวแสบออกมาตลอดทางอะ

“เหมือนอดอยากนะนายอะ”

“เอ้าเห็บแบบนี้ฉันก็ไม่ได้ไปเอากับใครสุ่มสี่สุ่มห้านะ”

ฉันกอดอกพร้อมกับส่ายหัวและพูดออกไปตามความคิด

“ไม่น่าเชื่อ”

“หึ ลองพิสูจน์ได้ครับคุณเมีย”

“ใครเมียนาย”

“ประตูรถมั้ง ในรถด็มีเธอเป็นมนุษย์อยู่คนเดียว”

หึ เดี๋ยวจะได้รู้ว่านายอยู่คนเดียวดีกว่า อิฟลินท์จะจัดให้เองครับป๋ม

“นี่นายพาฉันไปห้างก่อนด้วยนะจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ กระเป๋าใหม่ โอ๊ะเยอะแยะมีผัวแล้วไงต้องใช้เงินผัวอะเนาะเธอ”

ผมยิ้มมุมปากก่อนจะเปิดกระเป๋าคาดอกที่สะพายอยู่ พร้อมกับยื่นบัตรเครดิตให้ยัยตัวแสบตรงหน้า

“อ๊ะ เอาไปวงเงินไม่จำกัด”

ฉันยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบบัตรเครดิตที่คนตัวสูงยื่นมาตรงหน้าให้และพูดและส่งยิ้มให้เขา

“จะมาเข่าทรุดหน้าร้านไม่ได้นะ อายเขา”

“หึ เมียคนเดียวจิ๊บๆ”

หึ ได้เลยจ้าพอถึงห้างสรรพสินค้าที่โด่งดังสุดในย่านนี้ฉันก็ลงจากรถก่อนจะมุงหน้าไปยังร้านที่ซื้อประจำ

“หวัดดีเจ้”

“อ้ายย คุณน้องจะไลน์บอกพอดีว่าของเขาแล้วอีกสามคนละ แล้วนี่”

“หวัดดีครับผมผัวน้องพี่”

ฉ่าาาาา ใช่ฉันรู้ว่านายนี่น่ะพูดไม่ค่อยคิด เถื่อนๆแต่ก็ไม่คิดว่าจะแนะนำตัวกับพี่จ๋ายเขาเป็นสาวสองที่สนิทกันในกลุ่มคอยดูแลตลอดแล้วก็มีอีกหลายคนเดี๋ยวค่อยพูดแล้วกันเนาะตอนนี้แทบจะแยกเขี้ยวใส่ไอ้บ้านี่อยู่ละ

“อ้ายยยย ไหนบอกไม่เอาๆ คนแรกของกลุ่มในเลยเธอถ้าไม่นับนางกราฟ”

“เจ้ ไหนของเข้าใหม่”

ฉันเบี่ยงเบนความสนใจแค่นี้ก็ไม่รู้จะแทรกอยู่ตรงไหนละหน้าเหลืองสองนิ้วส่วนไอ้คนที่พูดก็บานเต็มร้านแล้วมั้งหน้าอะ

“อ่อ ทางนี้รอบนี้เซกซี่สุดมากเด้อ”

“นายนั่งรอตรงนี้ก่อนละกัน”

ผมพยักหน้าก่อนจะนั่งรอตรงโซฟาของทางร้านก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นรอไปพลางๆเพราะคงไม่ใช่แค่แป๊บเดียวเหมือนที่ยัยตัวแสบบอกหรอกหลังจากเห็นอาการเมียแล้วอะ

“โหเจ้ งานดีทุกตัวจริงๆ”

“จริงสิคุณน้อง นี่ยังไม่ได้เอาลงขายเลยนะกะว่าจะโทรให้มาดูก่อน”

“แบบนี้ก็รักตาย”

ฉันบอกกับพี่จ๋ายนางเป็นพี่ที่น่ารักไม่ใช่แค่เรื่องนี้นะแทบจะทุกเรื่องรวมถึงเรื่องในชีวิตด้วยปรึกษานางตลอด

“นี่ผัวหล่อขาวสูงงานดีมาก ดูสะอาดเนาะ”

ฉันที่ดูชุดอยู่ก็เงยหน้ามองคนพูดทันทีก่อนจะยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ

“สายตาหลอกไม่ได้จริง เอาเลยดิน้องขายต่อ”

“เหรอ ฉันอะเอาเขาแน่และเขาก็ไม่เอาฉันแน่”

“เจ้ ขี้เกียจเลือกละเอาทุกตัวที่มีอยู่ในร้านอะเอามาเลย”

“ห๊ะ”

ฉันพูดกับพี่จ๋ายก่อนนางจะตกใจเสียงดัง

“แต่บางตัวก็ซื้อไปแล้วนะคะคุณน้อง”

ฉันยิ้มก่อนจะปรายตามองคนตัวสูงที่เขาหันมามองทางฉันพอดี

“เอ้า คุณพี่ขา มีผัวแล้วจะเอาอันเก่ามาได้ไงมีผัวใหม่ก็ต้องซื้อใหม่ปะ”

“หึ”

ผมยิ้มมุมปากก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเล่นเกมส์ในมือถือต่อ

“อะไรวะ จะไม่โวยวายอะไรเลยหรือไง นายนี่พกปากมาหรือเปล่าวะ หรือแม่งลืมปากไว้ตรงไหน”

ฉันพึมพำกับตัวเองออกมาเบา ๆ เพราะเอาจริง ๆ นอนด้วยกันแค่คืนเดียวเองแทนที่จะบอกว่าจำกัดงบเป็นเดือดเป็นร้อนนี่อะไร ฉาที่กำลังคิดอยู่กับตัวเองก็สะดุ้งขึ้นมาเบา ๆ หลังจากเจ้จ๋ายสะกิดและถามขึ้นมาเบา ๆ

“นี่จะเอาจริงปะเนี่ย”

“เอ้า เจ้ เอาจริงดิ”

“เค เด็กๆ ลูกเอาอย่างละตัวบรรจุสินค้าทุกชิ้นอย่างละแบบเลยค่ะ เร็วๆนะ”

เจ้จ๋ายบอกพนักงานหลังจากนั้นทุกคนก็วิ่งวุ่นเต็มร้านไปหมด

“นี่เดี๋ยวผัวก็หนีพอดี”

“ก็ขอให้เป็นแบบนั้นแหละเจ้”

ฉันบอกก่อนจะมองหน้าเจ้จ๋ายอย่างไม่ปิดบังความคิดตัวเอง

“ห๊ะ นี่ ๆ เดี๋ยวจะตีให้แขนช้ำเลยนะไอ้ฟลินท์”

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

ใช่จ่ะไม่เสียงอะไรทั้งนั้นเสียงเจ้จ๋ายที่ตีฉันนั่นเองค่ะ

“โอ้ย เดี๋ยวน้องก็แดงหมด”

“นี่หาผัวในยุคนี้ก็แทบจะขุดหา แล้วนี่งานดีอีกคิดอะไรอยู่ห๊ะ”

“ก็ไม่ได้รักเขานิ”

“ก็ลองเปิดหัวเปิดใจก่อนสิ เฮ้อ ชะนีนี่เรื่องมากจริง ๆ”

“เรื่องอื่นอะเชื่อเจ้นะ เรื่องนี้อะไม่”

ฉันกอดอกพร้อมกับทำหน้าจริงจังตามความคิดก่อนเจ้จ๋ายจะพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะ

“เหรอจ้ะ เห็นมาหลายรายแล้วนะอย่าหลงรักเขาแล้วร้องไห้เองนะ เตือนไว้ก่อน”

“เจ้อะ ไม่มีทางไม่คุยกะเจ้ละจะคิดเงินเลยจ่ะหรือให้ฟรี”

“ว้ายตายคุณน้องขา ให้ฟรีไม่ได้หากินคนเดียวค่ะเก็บไว้ซื้อผัวเป็นตัวตน”

ฉันกอดอกก่อนจะขำออกมาและยืนบัตรให้เจ้จ๋ายที่กำลังคิดเงิน

“อ่ะ ช่วยเจ้ทำมาหากิน เอาไปให้ผัวเซ็นหน่อยค่ะ”

ฉันรับบิลที่เจ้ส่งมาที่มันยาวมากพร้อมกับมองยอดรวมล่าสุด

“หาเจอมั้ยคะยอดรวมอะเป็นลูกค้าคนเดียวที่บิลจะเท่าหางเว่าแล้วค่ะ”

“หึ ไม่บ่นไม่มีความรู้สึกก็ให้มันรู้ไป”

ฉันมองยอดรวมก่อนจะกลืนน้ำลายนี่ฉันซื้อเสื้อผ้าร้านเจ้เขาเดือนหนึ่งราคาเกือบสองแสนเลยเหรอวะเนี่ย

“อะเซ็นให้ด้วยค่ะ”

ฉันยืนบิลพร้อมกับปากกาก่อนที่คนตัวสูงที่รับไปและเขาไม่ได้สนใจหรืออะไรเลยวะแกเซ็นแล้วก็ยืนให้กลับมา

“อ่ะ เสร็จละ”

“แค่เนี่ย!!”

ฉันถามคนตัวสูงคือมันก็ต้องบ่นต้องโวยวายหน่อยปะวะแบบนี้ก็ไม่สนุกสิ

“ทำไมอะ ต้องเซ็นอีกเหรอ”

ผมถามก่อนจะขมวดคิ้วมองคนตัวเล็กเซ็นผิดตรงไหนวะปกติก็ที่เดียวไม่ใช่เหรอ

“เออเปล่า ก็ก็นายไม่ดูยอดรวมเหรอ”

“ดูทำไม บอกแล้วอยากได้ก็ซื้อ”

ฉันถอนหายใจพร้อมกับพยักหน้าและยิ้มแบบเจื่อนๆ

“หึ ว่าไงคะผัวไม่เบื่อเหรอคะ”

“เห้อ จนปัญญาวะเจ้หรือมันจะเยอะไม่มากพอ”

“นี่หนูเสื้อผ้าเกือบสองแสนภายในวันเดียว ถ้าผัวเจ้โดนเตะตัวขาดครึ่งละจ้า”

“ไม่ได้หนูต้องเดินหน้าต่อ”

“โอ้ยยยย จะไปไหนอีก”

“หึ ก็อะไรที่มันแพงเวอร์กว่าเสื้อผ้าไง”

“เหนื่อย”

“ใช่ไหมหนูก็เหนื่อยกับเขามาก”

“เหนื่อยกับแกเนี่ยแหละหนุ่มน้อยที่น่าสงสารกับนางร้ายที่น่ากลัว”

ฉันถอนหายใจก่อนจะส่ายหน้าก่อนจะเดินไปหาคนตัวสูง

"ปะ ไปร้านอื่นกัน"

"แล้วเสื้อผ้าที่ซื้อล่ะ”

"เดี๋ยวซื้อของอย่างอื่นเสร็จค่อยโทรให้เขาเอาไปส่งที่รถถือไปไม่หมดหรอกไม่รู้จะเอากลับหมดหรือเปล่าเลย"

"จะซื้ออะไรก็ไปซื้อถ้าไม่หมดเดี๋ยวโทรให้ลูกน้องมาช่วยขน"

ผมบอกกับร่างบางก่อนคนตัวเล็กตรงหน้าจะพยักหน้าก่อนจะเดินมาเรื่อยๆก่อนจะมาหยุดที่ร้านขายกระเป๋า

"จะเข้าไปด้วยปะ"

"อืมก็เข้าดิ"

"เอ้า ฝนตกแล้วมั้ง เพิ่งมาไปเมื่ออาทิย์ที่แล้วเนี่ยนางจ๋ายรู้ยังว่าลูกสาวมา"

"แหม่ ก่อนจะมาหาเจ้หนูก็ต้องแวะหาเจ้จ๋ายก่อนไหมคะแม่"

"ชิ งอล"

ฉันยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดเจ้เจฟก็นี่แหละรุ่นพี่อีกคนในกลุ่มร้านนางก็จะพรีกระเป๋าแบรนด์มาขายอยากได้รุ่นไหนสั่งตรงที่นี่ตลอด

"ง้อน้าาาา"

"หึ อ้อนตลอดว่าแต่"

"อ่อ"

"สวัสดีครับผมผัวน้องพี่ครับชื่อเธียเตอร์"

"อ่อสวัสดีจ้ะพี่ชื่อเจฟนะจ้ะ"

ผมยิ้มให้ผู้หญิงตรงหน้าที่ดูซอฟกว่าพี่คนเมื่อกี้นิดนึง พร้อมกับหันมามองร่างบางที่มองผมตาโต หึรู้ทันไงถ้ารอยัยนี่แนะนำเองก็ไม่ได้เป็นผัวหรอกเผลอๆคนขับรถ

"ผัวหล่อมาก งานดีเต็มสิบให้สิบไม่หัก"

ไม่มีใครเป็นห่วงฉันสักคนในการที่จะมีผัวเนาะฉันส่ายหน้าก่อนจะปลงกับชีวิตตัวเอง

"เจ้ กระเป๋ามีเข้าใหม่มั่งปะ"

"อ่ะ นี่ร้านใครจ้ะเธอ นู้นมาเพียบเด็กเพิ่งเรียงเมื่อกี้"

ฉันมองตามนิ้วของเจ้เจฟไปก่อนจะยิ้มมุมปาก

"เอาหมดนั่นอะเอาทุกใบเลยนะ"

"หื้ม วันนี้ฝนตกเหรอคะไหนบอกจะงดซื้อเหลือเดือนละ 1\-2 ใบไง"

"เอ้า ก็ตอนนี้หนูมีผัวแล้วนี่เจ้เร็วๆ จะขายปะของอะ"

หึ เมื่อกี้มันแค่เสื้อผ้าใช่ปะที่นี้แหละกระเป๋าแบรนด์ทั้งนั้นบางอันก็ลิมิเตดแพงเวอร์อะ

"อันที่ซื้อไปแล้วจะเอาด้วยเหรอ"

"ใช่ค่ะ"

ฉันพยักหน้าก่อนจะไปนั่งรอและเล่นมือถือเพื่อให้พนักงานทำงานได้สะดวก

"นี่ร้องไห้ไม่ได้นะ"

ฉันสะกิดแขนคนตัวสูงก่อนเขาจะหัวเราะออกมาในลำคอ

"ถ้าคิดว่าเสียดายไม่ให้ตั้งแต่แรกหรอกบัตรอะ"

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นไปเดินดูกระเป๋าคาดอกแบบที่ผู้ชายใส่กันนั่นแหละ ฉันก็เล่นมือถือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงเรียกของคนตัวสูง

"สีไหนสวยมั่ง"

ฉันมองกระเป๋าประมาณ 6\-7 ใบ แต่คนละแบรนด์ที่เขาถือมามันก็สวยหมดอะเลยตองเขาไปตามความจริง

"ก็สวยหมดอะ"

"อืม งั้นเอาหมดเลย"

เขาพูดก่อนจะเอาไปให้พนักงานแล้วก็ดูหมวกของแบรนด์ต่าง ๆ ต่ออีก ถ้าเป็นผัวเป็นเมียกันจริงๆจะเป็นคู่ที่ไม่ทะเลาะกันเรื่องซื้อของแน่ๆอะ เพราะซื้อเก่งทั้งคู่

"นี่จ่ะ รบกวนเซ็นให้พี่หน่อยนะ หมวย"

"ว่าไงเจ้"

"เดี๋ยวแฟนเราเซ็นเสร็จก็มาดูของนะว่าครบหรือเปล่า"

"ไม่ต้องตรวจหรอก ถ้าหายหนึ่งชิ้นเจ้ก็ให้หนูสองชิ้นเป็นค่าชดใช้”

"ว้ายยย แรงมาก หนูคะ ห้ามให้ของลูกค้า vip ของเจ้หายเลยนะ แล้วไอ้นี่ซะด้วยพูดจริงทำจริง"

"ซื้ออะไรอีกไหม”

ฉันถอนหายใจก่อนจะมองคนตัวสูงตรงหน้าที่เขาดูไม่เดือดร้อนอะไรอะไม่เป็นแบบที่คิดไว้ ภาพที่คิดกับภาพเป็นจริงมันไม่เหมือนกันวะ เลยส่ายหัวพร้อมกับตอบกลับไป

"หึ ง่วงแล้ว”

"อืม งั้นกลับกัน"

"เดี๋ยวไปหาเจ้แป๊บหนึ่ง”

ฉันบอกคนตัวสูงก่อนจะเดินมาหาเจ้เจฟที่ยุ่งอยู่กับการดูของ

"เจ้ยอดรวมทั้งหมดเท่าไหร่"

"เกือบ 7 ล้าน"

"ห๊า!!!”

"ว้ายตายเสียงดังอะไร"

"7 ล้านเลยเหรอ"

"หนูลูกกระเป๋าที่หนูกวาดเรียบไปบางใบ 7 แสนแล้วนะ"

ฉันกลืนน้ำลายก่อนจะถามเจ้เจฟเบาๆ เพราะบางใบก็ซ้ำถ้าขายคืนแล้งได้ราคาต้องเอามาขายคืนบ้างละ

"ขายคืนที่นี่ได้ใช่ไหม อย่ากดราคาลูกสาวนะ”

"หึหึ นี่เธอจ้า คนจ่ายเขาไม่เห็นตกใจทำไมกลัวผัวจนเหรอ"

"อะไร ให้คนถือไปส่งหนูเลยนะ"

"จ้าคุณลูกค้า อ่ะนี่จ่ะบิลรายการที่ซื้อไปจากทางร้านเช็คแล้วบอกด้วยนะว่าครบไหมถ้าไม่ครบยังไงโทรมา”

ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปสะกิดคนตัวสูงแล้วพากันมาที่รถสรุปคือก็ต้องให้ลูกน้องเขามาช่วยขนกลับอะมันไปไม่หมดทั้งกล่องกระเป๋าแล้วยังมีถุงเสื้อผ้าอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***