ไม่ง่ายอย่างที่คิด

ใช่ค่ะทุกอย่างมันเร็วมากสำหรับฉัน แล้วประเด็นเขาบอกว่าชอบฉันเนี่ยนะมันก็ดีสำหรับคนแอบชอบรุ่นพี่ใช่แต่ฉันยังไม่ได้ชอบเขานิ เจอกันวันสองวันมันจะชอบใครสักคนเร็วขนาดนั้นได้ยังไงวะ

"แต่"

"ไม่ต้องแต่ละไปเปลี่ยนเสื้อ"

ผมบอกกับยัยตัวแสบตรงหน้าถ้าไม่บอกให้หยุดเดี๋ยวก็วนกลับมาที่เดิมอีก แล้วคุยกันมาตั้งนานแล้วอะ ผมเลยถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะจับมือยัยตัวพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอน

"นี่จะลากไปไหนอีก”

ฉันถามคนตัวสูงที่ลากฉันเข้ามาในห้องนอนก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วโยนเสื้อยืดสีดำของเขามาให้

"ไปเปลี่ยนเสื้อ"

"เย้ ยอมให้ฉันกลับแล้วใช่ปะ"

"อืม"

"เนี่ยบอกแล้วว่าเราควรแยกกัน"

ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ เฮ้อ ในที่สุดนายนี่ก็ยอมเข้าใจทุกอย่างที่ฉันสื่อสารออกไป

"นี่มันเสื้อคนหรือเสื้อยักษ์วะเนี่ย"

ฉันเปลี่ยนพร้อมกับมองในกระจกมันแทบจะไม่ใช่เสื้อแล้วมันแทบจะเปลี่ยนชุดเดรสแล้วอะอาจจะเพราะเขาสูงแล้วฉันสูงแค่ 156 เองไง ผู้หญิงด้วยกันยังดูเตี้ยกว่าเลยอะแก ฉันเปลี่ยนเสร็จก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับถามคนตัวสูง

"แล้วเสื้อตัวนี้ใส่ไว้ไหนอะ"

ฉันถามพร้อมกับยกเสื้อตัวบางที่ใส่ตอนแรกและถามคนตัวสูงออกไป

"ไว้ในตระกร้าตรงนั้นแหละ"

ฉันมองตามมือที่เขาชี้ก่อนจะวางเสื้อลงในตระกร้าแล้วเดินตามเขาออกไป ก่อนจะมาอยู่ในรถเขาเรียบร้อยรถก็ซุปเปอร์คาร์ไปอีก ก็นิสัยแบบนี้ไม่แปลกหรอก เหมือนหมาบ้าอะ

"อะ พักอยู่ไหน"

จะบอกเรื่องจริงหรือโกหกเขาไปดีวะ ความจริงก็ได้มั้งเพราะน่าจะปล่อยฉันไปอยู่แล้วแหละ

"คอนโด zzz รู้จักปะ"

"อืม"

ผมตอบรับสั้นๆไม่นานก็มาถึงคอนโดยัยตัวแสบเรียบร้อยมันก็หรูแหละเคยมาอยู่แต่อยู่ไม่ไหวรถแม่งติดสัสอะยัยนี่ไปช้าก็ไม่แปลกใจหรอก ทั้งรถเยอะทั้งไฟแดงเกือบยี่สิบได้มั้งกว่าจะไปถึงมหาวิทยาลัยอะ

"ขอบคุณ"

ฉันบอกก่อนจะเดินลงจากรถมาโดยไม่สนใจเขาอีกแยกย้ายค่ะ แต่เหมือนมันจะไม่ใช่แบบที่ฉันคิดไว้ในหัวหลังจากได้ยินเสียงของคนตัวสูงดังขึ้นมาอีกรอบ

"นี่ จะรีบไหน"

ผมรีบเดินตามยัยตัวแสบที่ไม่หันมามองด้วยนะ พอผมเดินตามมาทันก็จับแขนยัยตัวแสบเอาไว้ก่อนยัยนี่จะตกใจและถามผมออกมา

"เฮ้ย!! แล้วจะมาทำไมอีกฉันลืมของเหรอ"

"แล้วทำไมจะตามมาไม่ได้ เพราะฉันจะให้เธอมาเก็บเสื้อผ้า อ้าว นี่ฉันยังไม่ได้บอกเธอเหรอ"

ฉันมองเขาก่อนจะอ้าปากค้างไม่ใช่เขามาส่งฉันเหรอวะ ตอนที่คุยกันไม่เห็นว่านายนี่จะพามาเก็บเสื้อผ้าเลยนะ โอ๊ย อะไรกับฉันหนักหนาวะ

"เหอะ นายไม่ได้จะเลิกยุ่งกับฉันเหรอ"

"หึ คิดเองหรือเปล่าเท่าที่จำได้ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"

"อื้อออ"

จะกรี๊ดก็กรี๊ดไม่ได้คนเดินไปเดินมาก็เยอะเดี๋ยวก็จะมองว่าฉันบ้าอีก

"ไป รีบไปเก็บจะได้รีบกลับตอนนี้ง่วงนอนแล้ว"

เขาพูดก่อนจะพยักหน้าให้เดินนำเขาเข้าไปในคอนโด ฉันเลยถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงกวน ๆ

"แล้วถ้าฉันไม่เดินล่ะ”

ผมมองยัยตัวแสบก่อนจะยิ้มแล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกัน

"หึ ง่ายมาก ฉันก็จะจูบเธอตรงนี้ บีบนมเธอตรงนี้ ฉันไม่อายอยู่แล้ว"

"ประสาท"

"หึ ด่าผัวตัวเองแบบนี้ได้เหรอ"

"โอ๊ะ"

ฉันละไม่อยากจะมองหน้าเขาเลยสักนิดก่อนจะขึ้นลิฟต์และกดไปชั้นที่ฉันอยู่พอประตูลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบเดินตรงไปที่ห้องตัวเองพร้อมกับได้ยินเสียงของไอ้บ้านี่ดังมาจากด้านหลัง

"รีบเดินขนาดนั้นเดี๋ยวก็สะดุดขาตัวเองล้มหรอก"

ฉันไม่ตอบเขาก่อนจะใช้การ์ดเปิดประตูพอประตูเปิดเท่านั้นแหละสิ่งที่ไม่อยากจะคิดก็เกิดขึ้น

"อิฟลินท์!!!!"

ใช่ค่ะเพื่อนทั้งสามคนของฉันอยู่ในห้องไม่ต้องแปลกใจเพราะห้องมันใช้ได้ทั้งการ์ดแล้วก็รหัสไอ้พวกนี้เลยเข้ามาได้แต่จังหวะมันนรกไงไม่อยากให้ไอ้พวกนี้รู้ว่าฉันกับนายนี่เป็นอะไรกัน เพราะฉันต้องหาทางออกมาแต่ตอนนี้สงสัยคงไม่ทันแล้ว

"อุ้ย พี่เธียเตอร์"

"เอาไงดีวะมึง"

"กูจะรู้มึงมั้ยละแม่ เรื่องนี้คนที่ตอบมึงได้ก็นู้นอิฟลินท์ที่ยืนทำหน้างออยู่ตรงนู้นค่ะ”

"รีบเก็บให้เวลาไม่นานไม่ต้องเอาไปเยอะเอาที่มันจำเป็นอะค่อยไปซื้อใหม่เอา"

"สั่งแทบจะเป็นพ่อฉันอยู่แล้วมั้ง"

ฉันพูดกับตัวเองก่อนคนตัวสูงจะโน้มหน้าลงมาแล้วพูดเบาๆ

"ไม่ใช่พ่อ น้ำอีกรอบ ผัวครับน้องผัว รู้จักไหมครับผัวอะ”

ผมกอดอกพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูของยัยตัวแสบ ๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาหลังจากเห็นหน้ายัยนี่เริ่มจะแดงขึ้นมาพร้อมกับใช้มือผลักที่หน้าอกของผมแรง ๆ

"อื้อ ไอ้บ้า”

ฉันผลัอกคนตัวสูงก่อนจะเดินเข้าไปดึงเพื่อนตัวเองเข้าห้องนอนไป

"เออ พี่เธียสวัสดีค่ะ"

ผมส่ายหน้าให้ยัยตัวแสบที่เดินไปดึงเพื่อนตัวเองเข้าห้องนอนก่อนจะเห็นเพื่อนยัยตัวแสบหันมาสวัสดีและทักทายผมเลยพยักหน้าให้ และเดินไปนั่งรอตรงโซฟาของห้องนั่งเล่น

... ปั้ง!!!...

"อุ้ย ชะนีเดี๋ยวประตูก็พัง"

"กูโมโห!!"

"มึงโมโหอะไร แล้วนะ ไหนบอกไม่มีอะไรกับพี่เขาไง"

"เออนั่นดิแล้วมึงหายไปไหนมาแทบจะทั้งคืนทั้งวัน"

"เออ สรุปมึงกับพี่เขาคือ"

ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาเท้าเอวก่อนจะมองเพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วถามแบบไม่เปิดโอกาสให้ฉันตอบเลยสักคน พอพวกมันเงียบฉันก็เลยอธิบายให้เพื่อนฟัง

"เมื่อวานตอนเช้าอะไม่มีแต่เมื่อวานตอนเย็นอะมีแล้วมึงดูสภาพกูด้วย"

ฉันพูดก่อนจะรวบผมตัวเองขึ้นไป พอเพื่อนเห็นเท่านั้นแหละแทนที่จะเป็นห่วงแกดูพวกมัน

"โอ้ว แม่เจ้าพี่เขาแซ่บใช่มะบอกบุญหนูทีค่ะแม่"

"อิกราฟ กูเพื่อนมึงค่ะแล้วกูไม่ได้อยากจะไปต่อกับเขามึงเข้าใจปะ"

"เอ้า แล้วมึงทำไงอะทีนี้"

"ก็นั่นแหละคือประเด็น แม่ง เขาไม่ยอมปล่อยกู ยังจะให้กูไปอยู่ด้วยอีก กูพูดจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วค่ะแม่”

"มึงก็ไปเลยพี่เขาอะลูกคนเดียวรวยจะตาย"

"อิกราฟกูก็รวยค่ะ ที่สำคัญที่สุดคือกูไม่ได้อยากได้เขา”

"ฟลินท์มึงฟังกู มึงไปอยู่กับแล้วก็ทำตัวแย่ๆไปเลยดิ"

"เออ เขาทนไม่ไหวเขาอาจจะเบื่อมึงก็ได้แล้วก็ปล่อยมึงกลับมา พวกผู้ชายอะแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ”

เออทำไมฉันคิดไม่ได้วะไม่ต้องพูดเยอะด้วยดีความคิดนี้เริ่ดมากแม่ ฉันเลยยิ้มก่อนจะตอบพวกไอ้เค้กกลับไป

"ความคิดมึงดีกูซื้อ"

"นี่อิฟลินท์ มึงก็ลองเปิดโอกาสให้พี่เขาก่อนไปไม่ได้ก็บอกกันดีๆ พี่เขากูดูไม่ได้เลวร้ายอะไรเลยนะ"

เมื่อเพื่อนมีสองฝั่งฉันก็คงต้องเลือกสินะ แต่ฉันต้องเลือกฝั่งที่ฉันชอบมากกว่า

"ไม่อะ กูใช้วิธีของไอ้พิมพ์กับไอ้เค้กแหละดีแล้วอาทิตย์เดียวก็ทนไม่ได้หรอก"

"พี่เขาไม่ธรรมดาเหมือนที่มึงคิดหรอกกูจะบอกให้"

"เออน่า"

ฉันพูดจบก่อนจะเอากระเป๋าเดินทางที่ใบขนาดกลางๆส่วนมากก็เอาแค่ชุดนิสิตไปชุดชั้นในแล้วก็เครื่องสำอางรวยนักใช่ไหมเดี๋ยวเจออิฟลินท์แน่

"มึงเอาไปน้อยจังวะ"

"เอ้า อาทิตย์เดียวกูก็กลับมาละ"

ฉันกับเพื่อนตัวเองออกไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

"เออ อย่านะกูเห็นมาหลายรายละ จะเลิกจะไม่เอาอยู่ด้วยกันมีลูกสามคน ไอ้คู่รักหวานๆนี่แป๊บเดียว”

"เฮ้อ มึงอย่าบนได้ไหมอิกราฟ รีบช่วยกูเก็บของค่ะ เอาเครื่องสำอางมาตรงนั้นมา"

"กูละเบื่ออิพวกสวยแล้วเยอะสิ่งเนี่ย"

"อิกราฟกูเพื่อนมึง"

"เอ้า ก็เพราะกูเพื่อนไง ช้างเผือกไม่เอามึงอยากได้หมาเหรอกูถามหน่อย”

"อิกราฟ!!!"

"เออ ขัดใจกูมากค่ะ”

ฉันเก็บของเสร็จก็เดินออกมาก่อนจะเห็นคนตัวสูงเล่นเกมส์ในมือถืออยู่ก่อนแล้ว

"จะไปยัง"

ฉันเริ่มแผนที่หนึ่ง ผู้ชายเนี่ยไม่ชอบหรอกที่เล่นเกมส์อยู่แล้วมีคนไปแย่งออกมาอะ โวยวายเลยๆ

"เสร็จแล้วใช่มะ"

ผมยืนขึ้นก่อนจะถามยัยตัวแสบตรงหน้าไปและไปลากกระเป๋าเดินออกมา เพราะตะได้มีเวลาไปพักผ่อน

เอ้าไม่เป็นอย่างที่คิดนี่หว่าหรือนายนี่ไม่ใช่คนติดเกมส์วะทำไมหนทางที่ฉันจะชนะมันดูไม่มีอนาคตแบบนี้วะ ใครก็ได้ช่วยฉันทีเถอะ

"เป็นไงกูบอกแล้ว มองแป๊บเดียวก็รู้พี่เขาอะชอบอิฟลินท์ ขนาดกูไม่ใช่ผู้ชายแต่ถ้าเล่นเกมส์อยู่แล้วมาดึงแบบนี้เตะนะแม่บอกเลย"

"เฮ้อ อิฟลินท์"

"หึเชื่อกูเหอะเดี๋ยวก็รักพี่เขาเอง คนเรามันอยู่ด้วยกันจะไม่เห็นความดีกันจะไม่รักกันมั่งเลยเหรอ กูอะมีผัวมาเยอะถามกูนี่"

"พวกเราก็ต้องให้กำลังใจมันอยู่ห่างๆสินะ"

“นี่แหละสิ่งที่เพื่อนควรทำค่ะ”

ฉันเดินตามคนตัวสูงมาที่รถเขาก่อนจะเขาไปนั่งในรถแล้วหยิบมือถือมาสั่งของ เป็นเหมือนฉันปะหรือฉันเป็นคนเดียวฉันไม่ค่อยชอบไปเดินห้างอะแต่ชอบสั่งของออนไลน์มากกว่าไปเดินก็เหนื่อย ถ้าสั่งทางออนไลน์มีหลายร้านให้เลือกสนใจกี่ตัวก็สั่งแล้วจ่ายเงินเลยสะดวกสบายที่สำคัญไม่ต้องเดินให้ปวดขา แต่ต้องเป็นร้านที่ซื้อประจำด้วยนะไม่งั้นอาจจะผิดหวังในผลงาน ถามว่าเจอบ่อยไหมช่วงแรกคือบ่อยมากหัวเสียที่สุดคือแพงแล้วไม่ต้องปกนี่แหละ แต่ตอนนี้ไม่แล้วจ้า

"ปัดปิดเกมส์ในมือถือให้ด้วยเดี๋ยวแบตหมด"

ผมบอกยัยตัวแสบที่กำลังให้ความสนใจกับมือถือตัวเองแล้ววางโทรศัพท์ผมไว้เฉยๆเหมือนไม่ได้สนใจอะ สักพักก็ได้ยินเสียงยัยนี่เรียกขึ้นมาอีกรอบ

"เฮ้ย นี่นาย"

ฉันที่นั่งกดสั่งของอยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ เกือบลืมไปเลยเรื่องสำคัญด้วยอะสิ

"ว่า"

"แถวนี้มีคลีนิคปะ"

"แล้วเธออยู่แถวนี้เธอไม่รู้หรือไง"

"ถ้ารู้จะถามหรือไง ฉันไม่ค่อยสนใจอะไรหรอกแค่หมุนรอบตัวเองก็หมดวันแล้วเหอะ"

"แล้วเธอจะไปทำไรที่คลีนิค"

"จะไปฉีดยาคุมอะสิ ท้องขึ้นมาละแย่เลย ฉันไม่พร้อมไม่มีเด็ดขาด"

"แล้วเธอแน่ใจนะฉีดแล้วจะไม่แพ้อะ"

ผมรายตามองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆฉีดแล้วแพ้ขึ้นมานี่ซวยเลย

"ไม่หรอกยาก็ไม่เคยแพ้"

ผมขับมาสักพักก็เห็นคลีนิคจอดเรียบร้อยก่อนจะเดินตามยัยตัวแสบเข้าไปในคลีนิค

"สวัสดีค่ะ พอดีจะมาฉีดยาคุมอะค่ะ"

"อ๋อ ได้เลยค่ะ ทางเราขอสอบถามนิดนึงนะคะ ตอนนี้เป็นประจำเดือนอยู่มั้ย"

“ไม่ค่ะ แล้วต้องรอเป็นก่อนเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ เพราะทางเราต้องแน่ใจก่อนว่าตัวคนไข้เองไม่ท้อง พอ 5 วัน แรกของการมีประจำเดือนคนไข้ถึงมาฉีดได้นะคะ"

"อ้าวเหรอคะ คิดว่าฉีดได้เลย"

ฉันบอกกับผู้ช่วยคุรหมอที่อยู่หน้าเค้าท์เตอร์นี่ฉันคิดมาตลอดว่าถ้าอยากฉีดแล้วจะฉันได้เลย ป่าวจ่ะ ต้องรอประจำเดือนมาอีก ทีนี้แหละที่ฉันเริ่มเครียด

"ยังไม่ได้ค่ะ หากประจำเดือนมาแล้ว 5 วันแรกมาฉีดที่คลีนิคได้เลยนะคะ"

ฉันยิ้มก่อนจะพยักหน้าและเดินออกมาจากคลีนิคก่อนจะนั่งบนรถ

"เฮ้อออ”

"เป็นอะไรของเธออีก”

"ถามได้ว่าเป็นอะไร ฉันก็ต้องเครียดอะสิ ถ้าประจำเดือนมาถึงจะฉีดได้ แต่ถ้าประจำเดือน”

ฉันหยุดคำพูดก่อนจะกัดปากตัวเองไม่ให้พูดออกมา ทำไมชีวิตมีแต่เรื่องน่าเครียดแล้วคนที่พร้อมก็ไม่ค่อยท้องแต่ไอ้ปุปปั๊ปแบบฉันเนี่ยแหละเจอบ่อย ครั้งเดียวติดอะไรแบบนี้ งื้อออ แล้วฉันที่กำลังน่ะงเครียด ๆ ดูนายนี่พูดสวนขึ้นมา

"ก็ท้อง"

"นายนี่นะ ไม่พูดฉันก็ไม่ได้ว่าเป็นใบ้หรอก ทำไงดีวะ"

ฉันนั่งคิดกับตัวเองอยู่สักพัก เฮ้ย มันก็มีบางอย่างที่ช่วยฉันได้นี่หว่า ฉันเลยหันมามองคนตัวสูงพร้อมกับใช้มือสะที่แขนของเขาและรีบพูดออกไป

"เออใช่ นายหาร้านขายยาเลย ด่วนๆ"

"เธอจะไปทำอะไรอีกที่ร้านขายยา"

ผมขมวดคิ้วก่อนจะถามยัยตัวแสบกลับไป เพราะตอนนี้มันก็อยู่หน้าคลีนิคแล้วนะจะไปทำไมที่ร้านขายยาอีกวะ

"ก็ซื้อยาคุมฉุกเฉินอะสิ"

"ที่นี่เขาก็มี"

"เขาขายเหรอ"

"อืม ยาวางเรียงขนาดนั้นขายอยู่แล้วแหละ เขาคงไม่ใจดีเอามาแจกหรอก"

"ก็ดี งั้นนายนั่นแหละลงไปซื้อมาให้ฉันหน่อย”

ฉันบอกคนตัวสูงเดินขึ้นเดินลงแดดก็ร้อนอยากเป็นผัวฉันนักก็ต้องรู้จักว่าที่เมียตัวเองหน่อย ทำด้วยกันก็รับผิดชอบร่วมกันจ่ะ

"อืม รอแปป"

ผมพยักหน้าก่อนจะปิดกุญแจเพื่อดับเครื่องรถยนต์ก่อนจะได้ยินเสียงยัยตัวแสบที่ถามสวนขึ้นมาแบบงงๆ

"แล้วนายจะดับเครื่องรถทำไมอะ"

"มีเมียแสบๆแบบเธอฉันไว้ใจไม่ได้ ถ้าขับรถหนีขึ้นมาทำไง รอแป๊บ อยู่แค่นี้ไม่นานหรอก”

ฉันยังคิดไม่ได้เลยปะมีเขานี่แหละที่คิดได้ เออวะ ทำไมคิดไม่ได้วะ ฉันเลยบอกคนตัวสูงออกไปอีกรอบ เพราะนั่งอยู่ในรถแล้วแดดประเทศไทยเนี่ยนะ โอ๊ย ฝันร้ายนะเอาจริง

"เดี๋ยวฉันก็อืดตายกันพอดี"

"ไม่ถึง 5 นาที หรอก"

ฉันส่ายหัวก่อนจะมองตามคนตัวสูงที่เดินเข้าไปในคลีนิค

"ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยอิฟลินท์เอ๊ย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***