เมื่อยัยตัวร้ายตกหลุมรักนายฮีโร่ |Damian×Nano

บทที่2 งานเลี้ยง(1/2)

เช้าที่สดใสเวลา10:30น.นาโนนั่งอยู่หน้าคอมขณะที่กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับเดเมียนเด็กชายที่ทำให้เขาตกหลุมรักนาโนค้นหาข้อมูลซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะมีเสียงเคาะประตู

"ค็อกๆ"

นาโนเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ก่อนจะพูดอย่างเบื่อหน่าย

"เข้ามา..."

ประตูได้เปิดขึ้นเป็นชายนักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งผู้เป็นเจ้าของงานทดลองเลือดของนาโนนาโนก็เปรียบนักวิทยาศาสตร์ผู้นี้เหมือนพ่อแต่เขาไม่เคยรักมากๆ

"นาโน..ลูกได้เผลอไปตกหลุมรักลูกชายของบรูช เวยน์หรอ?"

นักวิทยาศาสตร์พูดอย่างตรงไปตรงมาขณะที่เลิกคิ้ว

"ใช่ครับพ่อ..คุณพี่เลี้ยงบอกพ่อหรอ??"

นาโนตอบอย่างเบื่อหน่ายขณะที่จ้องมองพ่อเลี้ยงของตน

"อืมใช่แล้วล่ะ..วันนี้พ่อแค่มีเรื่องจะให้แกไปด้วย"

นักวิทยาศาสตร์ตอบด้วยน้ำเสียงห่วนๆไปขณะเดินเข้าไปใกล้นาโน

"อะไรล่ะพ่อ??จะให้ผมไปงานเลี้ยงหรอ??"

นาโนตอบขณะที่กลอกตาและกลับไปสนใจคอมของเขาต่อ

"อืมใช่แล้วล่ะช่วงเวลา20:20นาทีงานเลี้ยงจัดที่คฤหาสน์ของบรูช"

นักวิทยาศาสตร์พูดขณะยิ้มให้กับนาโนเมื่อนาโนได้ยินเช่นนั้นมันทำให้ตาของเขาเป็นประกายและหันไปมองนักวิทยาศาตร์ผู้นั้นพร้อมกับพูดเบาๆ

"จริงหรอครับ??"

นักวิทยาศาสตร์อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะพยักหน้าและกอดอกอีกครั้ง

"แต่..แลกกับการที่แกเลิกเป็นอชาญากรชะ"

นาโนมองนักวิทยาศาสตร์อย่างมึนงงก่อนจะตอบกลับ

"ก็ได้ผมจะยอมเลิกเป็นอชาญากรแลกกับการไปเจอหน้าเขาอีกครั้งแต่ไม่ได้หมายความว่าจะหยุดฆ่านิ?พ่อเลี้ยงดูผมมาให้ฆ่าคนไม่ใช่หรอ??"

นักวิทยาศาตร์หรี่ตาลงก่อนจะพยักหน้าและออดจากห้องของนาโนไป

"เอาล่ะยังมีอีกหลายชั่วโมงรีบทำธุระของเราให้จบๆไปก่อน"

20:18

นาโนค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงนอนหลังจากที่เงียบหลับเสร็จก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวโดยมีจอแดนพี่เลี้ยงของนาโนแต่งตัวให้

"ผมต้องใส่ชุดสูทแบบนี้หรอ??"

นาโนตอบขณะที่จ้องมองเงาตัวเองในกระจกก่อนที่จะหันไปมองจอแดนพี่เลี้ยงของเขา

"ใช่แล้วครับคุณหนูรออีกสัก3นาทีก็จะได้ไปแล้วรอคุณท่านแต่งตัวเสร็จก่อน..."

นาโนพนักหน้าก่อนจะไปนนั่งรอพ่อเลี้ยงของเขาที่ห้องนั่งเล่น

20:20

ในที่สุดพ่อของนาโนก็ออกจากห้องมาและเดินเข้าไปใกล้นาโนก่อนจะบอกให้นาโนขึ้นรถและเตรียมไปงานเลี้ยงนาโนพยักหน้าก่อนจะเดินตามพ่อของตนไปที่รถโดยมีคนขับรถขับรถออกไปแลพมุ่งไปคฤหาสน์ของเวย์น

ณ คฤหาสน์ของเวยน์

บรูช เวยน์หรืออีกชื่อที่คุ้นเคยแบทแมนเขาเป็นพ่อของเดเมียน เวย์นวันนี้เขาจัดงานเลี้ยงเพื่อยินดีกับการที่พ่อของนาโนประสบความสำเร็จด้านการทดลองวิจัยต่างๆจนได้ขึ้นทะเบียนของโบกว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่ง

"ทำนิสัยดีๆล่ะเดเมียนเข้ใจไม??"

บรูชถามลูกชายของเขาขณะที่จ้องมองลูกชายของเขากำลังยื่นอยู่หน้ากระจก

"ครับ..ผมเข้าใจแล้ว"

เดเมียนตอบขณะที่กลอกตาพูดก่อนจะลุกขึ้นและออกไปข้างนอกพบปะกับผู้คน

ทางใงของนาโนเขาและพ่อของเขาได้มาถึงคฤหาสน์ของเวยน์ก่อนที่จะเข้าไปในงานนาโนมองไปรอบๆงานอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะไปหยิบเครื่องดื่มมา

"อยู่ไหนกันนะ....กระต่ายน้อยของฉัน.."

นาโนพูดพึมพำเบาโดยไม่สังเกตเห็นว่าบรูช เวย์นและลูกชายของเขาเดินตรงเข้ามาหาพวกเขา

"อ่า..สวัสดีครับคุณบรูช"

พ่อของนาโนทักทายบรูชอย่างเป็นมิตรก่อนที่เขาจะแนะนำนาโนลูกชายของเขา

"นี้นาโนลูกชายของผมนาโนทักทายบรูชและลูกชายขอวเขาสิ.."

นาโนกลับมามีสติก่อนจะหันไปมองบรูชและเดเมียนก่อนจะทักทายด้วยสีหน้าสงบ

"สะ...สวัสดีครับคุณน้าผมชื่อนาโนยินดีที่รู้จัก"