- Munich , German Reich , 1942 , Dec , 22nd -

      ณ กองพันทหารในเมืองมิวนิค , 22 ธันวาคม ปี 1942

     " ฉันได้รับคำสั่งจากเบื้องบนให้ส่งทหารไปเพิ่มที่เวียนนา ฉันคิดว่านายมีความสามารถใช้ได้ เพราะฉะนั้น ฉันขอสั่งให้นายไปประจำการที่เวียนนาร่วมกับนายทหารอีก 119 นาย นายมีเวลาเตรียมตัว 1 สัปดาห์ เตรียมตัวไว้ให้พร้อมหล่ะ มุลเลอร์ "

     " รับทราบครับผู้บังคับบัญชา "

เฟลิกซ์ มุลเลอร์ นายทหารเยอรมันวัย 28 ปีที่มีความสามารถเก่งกาจ ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ไปประจำการที่เวียนนาร่วมกับทหารอีก 119 นายในอีก 1 สัปดาห์ข้างหน้า โดยที่เขานั้นไม่ได้เต็มใจจะไปที่นั่นเลย แต่ที่นี่คือเยอรมันไรซ์ คำสั่งก็คือคำสั่ง ไม่ทำก็ต้องตาย ไม่สามารถปฏิเสธได้ เฟลิกซ์จึงรับคำ

ในสัปดาห์นั้นเอง เขาได้จัดเสื้อผ้าต่าง ๆ จัดเตรียมปืนให้อยู่ในสภาพที่ดี และทำสิ่งอื่น ๆ

เมื่อถึงเช้าวันนั้น เขาได้ไปลา พอล เบอร์เกอร์ เพื่อนสนิทของเขาเพียงคนเดียวในกองพันทหารแห่งนี้

     " ฉันไปแล้วนะเพื่อน "

เฟลิกซ์กล่าวลาพอลอย่างไม่ค่อยเต็มใจจะไปสักเท่าไหร่

     " บาย..โชคดีหล่ะ มุลเลอร์ "

พอลกล่าวลาตอบเฟลิกซ์ โดยหวังว่าเฟลิกซ์จะปลอดภัย

เฟลิกซ์ได้ขึ้นรถบรรทุกทหารเพื่อไปยังเวียนนาโดยมีทหารอีก 29 นายที่อยู่บนรถคันเดียวกัน

การเดินทางใช้เวลา 5 ชั่วโมงครึ่งกว่าจะไปถึงเวียนนา

เมื่อมาถึงแล้ว ผู้บังคับบัญชาของกองพันทหารในเวียนนา ก็ได้สั่งนายทหารทั้ง 120 นายให้มารายงานตัว เมื่อรายงานตัวเรียบร้อยแล้ว ผู้บังคับบัญชาก็ได้จัดหาบ้านหลังต่าง ๆ ในเมืองเพื่อให้ทหารได้พักอาศัย

โดยเฟลิกซ์ได้พักอาศัยในบ้านของ อันนา โยเซฟา หญิงสาววัย 27 ปีที่อาศัยอยู่ตามลำพัง เนื่องจากพ่อแม่บุญธรรมของเธอเป็นชาวยิว พวกเขาจึงถูกจับไปในเมื่อ 1 ปีก่อน แต่อันนาไม่ใช่ชาวยิว จึงไม่ถูกจับไปด้วย

    " สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ ? "

เฟลิกซ์ถามเพื่อเช็คว่ามีคนอยู่ในบ้านหรือปล่าว

    " มีค่ะ "

อันนาตอบโดยไม่ได้หันไปมองว่าเป็นใคร เพราะเธอกำลังเขียนจดหมายถึงคนที่เธอชอบที่อยู่อีกย่านหนึ่ง

     " งั้นผมขอเข้าไปนะครับ "

เฟลิกซ์ขออนุญาตเข้าไปในบ้านของอันนาก่อนที่จะเข้าไป

เฟลิกซ์เดินเข้าไปในบ้านของอันนา ข้างในบ้านตกแต่งอย่างสวยงาม แต่มีเชิงเทียนและสิ่งต่าง ๆ แบบในบ้านของชาวยิว เฟลิกซ์จึงถามอันนา

     " คุณเป็นชาวยิวหรือปล่าวครับ ? "

เพราะหากอันนาเป็นชาวยิว เธอก็จำเป็นจะต้องถูกจับไปค่ายกักกัน

     " ฉันไม่ได้เป็นชาวยิวหรอกค่ะ แต่พ่อแม่บุญธรรมของฉันเป็นชาวยิว พวกท่านถูกจับไปเมื่อ 1 ปีก่อน ฉันคิดถึงพ่อแม่ ฉันก็เลยยังไม่เก็บของพวกนี้ไปทิ้งค่ะ "

อันนาตอบพร้อมกับหันมาหาเฟลิกซ์

เฟลิกซ์ตกตะลึงกับใบหน้าอันงดงามของเธอ ดังเทพีในเทพนิยายกรีกยังไงอย่างงั้น เฟลิกซ์ถึงกับตาค้างไปเลย

     " คุณเป็นทหารที่ถูกส่งมาอยู่ที่นี่หรอคะ ? "

อันนาถามเฟลิกซ์ เฟลิกซ์ไม่ตอบเพราะกำลังตกตะลึงกับใบหน้าของเธออยู่

     " คุณคะ ? "

อันนาเรียกเฟลิกซ์ที่กำลังตาค้างอยู่

     " ใช่ครับ ๆ กองทัพส่งผมมาอยู่ที่นี่ ให้ผมมาอาศัยอยู่ที่บ้านของคุณครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณลำบากใจครับ "

เฟลิกซ์ที่พึ่งนึกได้จึงตอบอันนา พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ

     " ฉันรู้เรื่องนี้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ "

อันนาตอบพร้อมกับยิ้มออกมา

     " ห้องของคุณอยู่ที่ชั้น 2 นะคะ เป็นห้องเก่าของฉันเองค่ะ "

อันนาบอกกับเฟลิกซ์

     " ครับ ขอบคุณมากนะครับ "

เฟลิกซ์กล่าวขอบคุณอันนาแล้วจึงเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง

เฟลิกซ์เดินเข้าไปในห้องเก่าของอันนา ข้างในถูกจัดอย่างเรียบง่าย มีรูปของอันนาและพ่อกับแม่ของเธอแขวนอยู่บนหัวเตียง มีตู้เสื้อผ้าและตู้เก็บของ 1 ตู้ มีกระถางต้นไม้วางอยู่ที่นอกระเบียง

     " ห้องดูสวยเหมือนเจ้าของห้องเลยแฮะ "

เฟลิกซ์คิดในใจพร้อมกับยิ้มออกมา

เฟลิกซ์เริ่มจัดสิ่งของของตัวเอง จัดเก็บสิ่งต่าง ๆ ให้เป็นระเบียบภายในห้องของอันนา

ในค่ำวันนั้นเอง หลังจากเฟลิกซ์เข้านอน เขาได้นึกถึงใบหน้าของอันนาแล้วพรรณนาในใจ

" ทำไมเรารู้สึกใจเต้นแรงตอนเห็นเธอนะ หรือว่าเราจะชอบเธอแล้ว เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็จะต้องไปจากที่นี่แล้ว เราจีบเธอดีกว่า ถึงไม่ได้เธอมา ยังดีกว่าไม่ได้ทำตามใจหวัง "

เฟลิกซ์พรรณนาในใจแล้วเผลอหลับไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***