EP5:

ศรีวรรณ:มีอะไรให้เศร้าหมองเช่นนี้ลูก

พักต์:พี่สรตายแล้วขอรับคุณแม่ โดนพวกของกรมสุธรวิเศษฆ่าตายขอรับ กรมสุธรวิเศษคิดก่อกบฏแลขุนหลวงสั่งให้พี่สรไปสืบขอรับคุณ

ศรีวรรณ:โถ่ พ่อสร ข้าพึ่งเห็นตอนยังเด็ก จากไปเสียแล้วฤานี้ เรื่องนี้แม่บาลยมรู้ฤาไม่ลูก

พักต์:ข้ามิกล้าไปบอกกลับคุณป้าได้ขอรับ

ศรีวรรณ:เดียวแม่จักไปบอกกล่าวให้แม่บาลยมเองลูก

เดินทางไปเรือนแม่บาลยม

บาลยม:(ร้องไห้ กอดกับผัว) ข้าเสียลูกทั้ง4คนจากการสู่รบ ข้าแถบขาดใจลงตรงนี้เลยแม่ศรีวรรณ \~\~

ผัวบาลยม:มีพบก็ต้องมีจากข้าเข้าใจสิ่งนี้ดีแม่ศรีวรรณ บาลยมของพี่อย่าร้องไห้เลยหนาจักดูมิงาม

บาลยม:จักให้ข้าทำฉันใดฤาเจ้าคะคุณพี่ ลูกของข้าตายสิ้นหมด ข้ามิเหลือผู้ใดในออมกอดของข้าแล้ว😭😭😭

ศรีวรรณ:เข้าไปปลอมแม่บาลยม

ณ เรือน เสน

แม่สันนิวาน:ข้าให้พวกเองไปสืบมาว่า คุณพี่อยู่ที่ใด พวกเองได้ความว่าอย่างไรว่ะ

บ่าว:ได้ความว่า คุณหนูอยู่ที่สวนยายกุยแลยังได้เข้ารับราชกาลด้วยหนาเจ้าคะ

แม่สันนิวาน:อยู่กับผู้ใดว่ะ

บ่าว:อีสมกับไอเสน แล้วก็มีใครขะเจ้าก็มิรู้ได้มาหาอยู่บ่อยครั้ง

แม่สันนิวาน:ข้าว่าต้องเป็นคนรักของคุณพี่ภพเป็นแน่

แม่เสน:แม่สันนิวาน \~

แม่สันนิวาน:เจ้าคะ คุณแม่

แม่เสน:ข้ารู้แล้วว่าพ่อภพอยู่ที่ใด

แม่สันนิวาน:อยู่ที่ใดฤาเจ้าคะ มองไปที่บ่าว\~

แม่เสน:อยู่ที่สวยยายกุย รุ่งเช้าข้าว่าจักพาออเจ้าไปพบคุณพี่เจ้า ไปฤาไม่

แม่สันนิวาน:ได้ฤาเจ้าคะ\~

บ่าว:ขะเจ้าขอโทษคะแม่นาย โดนตบ\~

แม่สันวาน:กูบอกมึงมิใช่ฤาว่าห้ามบอกผู้ใด แลยังบอกก่อนกูเสียอีก

บ่าว:ขะเจ้าผิดไปแล้วแม่นาย

แม่สันนิวาน:มึงออกไปเลยหนามึง ถีบบ่าว

อย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกอีบ่าวโง่\~\~\~\~

บ่าว:วิ่งไป\~

ณ เรือน ภพ

ภพ:(นั่งจับมือกับพักต์) ข้าหลงรักออเจ้าตั้งแต่แรกพบราวกับข้ารักเจ้ามาทุกพบชาติ

พักต์:ออเจ้าคิดกะนั้นฤา ข้าก็คิดเช่นนั้น

อีสม:คุณหนูเจ้าคะ คุณหญิงเสนมสเจ้าคะ

ภพ:รู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี้ พ่อพักต์ออเจ้ากลับเรือนไปเถิด

พักต์:แต่

ภพ:เดินจากไป

แม่สันนิวาน:คือไอนั้นกะนั้นฤา มันเป็นผู้ใด้วะอีกบ

อีกบ:ขะเจ้าก็มิรู้ได้เจ้าคะ

แม่สันนิวาน:กล้าแย่งคุณพี่ภพขอข้า กูไม่เอามึงไว้แน่

อีกบ:แม่นายคิดจักทำกะไรฤาเจ้าคะ

แม่สันนิวาน:หาใช่เรื่องของมึงไม่ นังบ่าว เดินจากไป

ภพ:ข้าไหว้

แม่เสน:พ่อภพ แม่ขอโทษ แม่ผิดไปแล้วที่ว่าลูกเช่นนั้น กลับไปเรือนเราหนาลูก

แม่สันนิวาน:คุณพี่ภพ

ภพ:ออเจ้าอย่าเข้ามาใกล้ข้าเชียวน้า ข้ามิอยากพบหน้าออเจ้า

แม่สันนิวาน:คุณพี่🥹

ภพ:คุณแม่จักมาบอกให้ลูกกลับไปอยู่เรือนเช่นนั้นข้าทำมิได้ ข้ามิอยากร่วมเรือนกับแม่สันนิวาน แลด้วยข้ามีคนรักแล้ว

แม่เสน:ออเจ้าจักแต่งงานกับใครแม่มิห้ามหนา แต่นี้ตนผู้นั้นเป็นชาย แลยังเป็นขุนนาง

แม่ให้ออเจ้าออกเรือนกับคนผู้นั้นมิได้

ภพ:ตอนนี้ข้ามิใช่ไพร่พน ข้าเข้ารับราชกาลได้อวยยศเป็นหมืนภพสมบัติบ่อดี คุณแม่ยังคิดว่าข้าไม่คู่ควรกะนั้นฤา

แม่เสน:แต่คนผู้นั้นเป็นชาย แม่มิยอมให้ลูกออกเรือนเป็นอันขาด ออเจ้าต้องแต่งกับแม่หญิงสันนิวานและผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ชายลูกเข้าใจฤาไม่

ภพ:ท่านแม่มากรีดกันความรักของลูกเช่นนี้ท่านแม่อย่าเรียกลูกว่าลูกเลย เดินจากไปพร้อมน้ำตา

แม่เสน:พ่อภพ

แม่สันนิวาน:คุณพี่

อีสม ไอเสด:วิ่งตาม คุณหนูเจ้าคะ/ขอรับ

แม่เสน:ร้องไห้และทรุดลงตรงนั้น

ภพ:ร้องไห้ ข้ามิมีสิทธิ์ที่จักรักคนที่ข้ารักเลยฤาไอเสด ข้ามิได้รักหญิง ข้ารักชาย ทำไมคุณแม่มิเข้าใจในตัวข้าเลย

พักต์:เดินเข้ามา พ่อภพ\~

ภพ:พ่อพักต์ วิ่งเข้าไปกอด

พักต์:ข้าจักทำทุกทางให้ออเจ้าแลข้าในรักกัน แม้ว่าจักวิธีในข้าก็จักทำ!!

ไอเสด:ข้าสงสารท่านทั้งสองจริงๆ แลด้วยเป็นชายทั้งสอง

อีสม:ข้าก็เช่นกัน !!

ณ พระที่นั่งขุนหลวง

ขุนหลวง:ครองที่ข้าให้ออเจ้าขุดเป็นอย่างไรบ้างไอพักต์

พักต์:ใกล้เสร็จแล้วพระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:ดีๆ ไอสรมันตายได้กีเพลาแล้วหนาไอพักต์

พักต์:เข้า2เดือนแล้ว พระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:ข้าคิดถึงไอสรเสียจริง (น้ำตาไหล)

ณ เรือนแม่เสน

แม่สันนิวาน:ข้าจักให้คุณพี่รักกับใครมิได้ คุณพี่ต้องมีข้าคนเดียว ข้าจักเป็นใหญ่ ได้ยินฤาไม

บ่าว:เจ้าคะแม่นาย หวาดกลัว

พักต์: พ่อภพ!!!

ภพ:พ่อพักต์เดินเข้ามาจับมือ

ภพ:ข้าคิดว่าออเจ้าจักไม่มาหาข้าเสียอีก

พักต์:เหตุอันใดข้าจักไม่มาหาออกเจ้า ข้าคิดถึงออเจ้าที่ครา

ไอสี:หัวเราะ!!

พักต์:พี่สีพี่หัวเราะกะไร

ไอสี:ข้าเปล่าหัวเราะนะคุณหนู วิ่งหนีไป\~

ภพ:ดึงพักต์เข้ามาจูบ \~

พักต์:เดียวผู้ใดมาเห็นมันจีกเป็นเรื่องใหญ่หนาออเจ้า 💋

ภพ:มิเป็นอันใดดอกข้ามิเห็นผู้ใดอยู่กงนี้มีแต่ออเจ้าแลข้า

ภพ:ออเจ้ารู้ฤาไม่ ข้าคิดถึงออเจ้าทุกเพลา แลข้าอยากให้ออเจ้าอยู่กงนี้กับข้าไม่ไปไหน

กมล:ตกใจกลับสิ่งที่เห็น!!! มึงเห็นฤาไม่

บ่าว:ขะเจ้าเห็นเจ้าคะแม่นาย

กมล:ข้าจักนำความไปบอกคุณหญิงศรีวรรณ

บ่าว:อย่าเชียวหนาเจ้าคะ

กมล:เองอย่าห้ามข้า ข้ารักของข้ามานานนับปี กลับโดนชายแย่งไปข้าอยูาเชยมิไดดอก เดินจากไป

บ่าว:แม่นาย

ณ หอนอนภพ

พักต์:ข้ารักออเจ้าจริงเชียวหนาพ่อภพ ออเจ้าทำให้ใจข้าเต้นแรงถึงเพียงนี้

ภพ:ข้าก็รักออเจ้า แต่ข้าแลออเจ้าต้องเจออุปสรรคมากมายหลักจากนี้ ข้าให้สัญญาว่าข้าจักไม่ถึงออกเจ้าไปไหน ดึงพักต์เข้ามาจูบ\~

พักต์:💋

ภพ:ข้าว่าเราควร..

พักต์:ร่วมรัก ใช่ฤาไม่ ข้าก็คิดเช่นนั้น

ภพ:จะทำฉันใดข้ามิเคยทำหนาออเจ้า

พักต์:หัวเราะ!! ดึงภพเข้ามาจูบ.. ถอดเสื้อ\~

ภพ:ถอดเสื้อ\~

พักต์:ขอเจ้ามิต้องทำกะไรข้าทำเอง\~

ภพ(พระเอก) พักต์(นายเอก)

ภพ:🥴☺️💋😳💏

ณ เรือน พักต์

แม่ศรีวรรณ:แม่กมล มาเรือนข้าด้วยเหตุอันใดฤา

กมล:ข้ามีเรื่อกจักบอกกล่าวคุณหญิงเจ้าคะ

แม่ศรีวรรณ:เรื่องกะไรฤา

กมล:เมื่อครู่ข้าจักเอาผลไม้ไปให้ไอภพ แลข้าก็เห็นคุณพี่อยู่ที่นั้น แลยังจูบคุณพี่ เจ้าคะคุณหญิง

แม่ศรีวรรณ:พ่อพักต์มิได้ไปหาออเจ้าฤา

กมล:มิได้มาเจ้าคะคุณหญิง นานแล้วเจ้าคะ

แม่ศรีวรรณ:จริงฤา (จะเป็นลม)

กมล:คุณหญิง เข้าไปรับศรีวรรณ

แม่ศรีวรรณ:ข้ามิคิดว่าพ่อพักต์จักวิปลาสถึงเพียงนี้🤬

ภพ:ออเจ้ารู้สึกอย่างไร ตอนข้า..

พักต์:เอามือไปปิดปากภพ ข้ารู้สึกดี ดีมาก คราหน้าถึงตาข้าทำออเจ้าบ้าง

ภพ:☺️🤝🫶

พักต์:ข้ามีความสุขยิ่งนักที่ได้ร่วมรักกับออเจ้า

ภพ:เป็นเช่นนั้น ข้าขออีกได้ฤาไม่

พักต์:ยิ้ม ข้าต้องไปแล้วเดียวคุณแม่จักสงสัยในตัวข้า เดินออกไปตูไป พี่สี พี่สี

ไอสี:ขอรับคุณหนู

พักต์:ไปเกียมเรือข้าจักกลับเรือน

ไอสี:ขอรับ

พักต์:ข้าไปแล้วหนา

ภพ:☺️

ไอเสด: คุณหนูทำกะไรกับขุนท่านฤาขอรับ เสียงดัง ถึงปากน้ำ ข้าแลอีสมหาปลาแลได้ยินเสียง

ภพ:ไอเสด!!!!

ณ เรือน พักต์

บ่าว:คุณหญิงศรีวรรณเจ้าคะ คุณหนูพักต์มาแล้วเจ้าคะ

พักต์:ข้าไหว้ขอรับคุณแม่

ศรีวรรณ:พ่อพักต์ แม่หาคนที่เหมาะสมกับลูก ลูกจักได้ออกเรือนเสียที

พักต์:แต่..

ศรีวรรณ:มิมีแต่ ออเจ้าต้องแต่งกับแม่หญิงกมล มิเช่นนั้นแม่จักไม่ยอมเป็นอันขาด!!! เดินหนี\~

พักต์😔😞😢

จบEP:5

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***