EP4:

ณ เรือนแม่เสน

บ่าว:แม่นาย อย่าเศร้าใจเลยหนาแม่นาย

แม่เสน:ข้ามิน่าทำแบบนั้นกับพ่อภพเลย ข้าควรคิดถึงลูกให้มากกว่านี้ อีสนองนานเท่าไรที่พ่อภพไม่อยู่ที่นี้

สนอง:เข้าเดือน3แล้วเจ้าคะแม่นาย

แม่เสน:ข้าคิดถึงพ่อภพเสียจริง เองรู้ฤาไม่

แม่สันนิวาน:ข้าไหว้เจ้าคะคุณหญิงเสน

แม่เสน:รับไหว้

แม่สันนิวาน:ข้าผิดเองเจ้าคะที่แอบฟัง ทำให้คุณพี่โกรธข้า

แม่เสน:มิใล่ความผิดออเจ้าดอก ออเจ้าจักได้เป็นคนในเรือนเรื่องทุกเรื่องออเจเาก็ต้องรู้

แม่สันนิวาน: คุณพี่ภพจักมิใจให้หลานฤาไม่เจ้าคะ ข้าได้ยินว่าคุณพี่ชอบ\~

แม่เสน:พูดขึ้นมา ออเจ้าอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกให้ผู้ใดรู้เป็นอันขาด พวกมึงทั้งหลายด้วย ใครเอาเรื่องนี้ไปบอกผู้ใดก็ตาม ข้าจักลงหวายพวกเองจนตาย!!

บ่าวในเรือน:ขอรับ/เจ้าคะ แม่นายย

แม่สันนิวาน:(คิดในใจ) ข้ามิได้รักกับคุณพี่อย่าหวังว่าจักมีใครได้รัก🤬

พักต์:พี่สม พ่อภพอยู่ฤาไม่

อีสม:อยู่เจ้าคะ ในเรือนเจ้าคะ เดียวขเจ้าไปตามให้หนาเจ้าคะ

พักต์:มิต้องข้าไปเอง เดินไป\~

พักต์:พ่อภพขุนหลวงม้าเร็วบอกให้ออเจ้าแลข้าเข้าเฝ้าโดยเร็ว

ภพ:เหตุอันใดฤา พ่อพักต์

พักต์:ข้าก็มิรู้ได้

ขุนหลวง:ที่ข้าให้พวกเองมาเข้าเฝ้าข้าเช่นนี้ ข้ามีเหตุจีกบอกกล่าวพวกเอง มีคนคิดก่อกบฏ

สร:ใครฤาพระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:ข้าคิดว่าเป็นไอธร กรมวัง มันเป็นสหายสนิทพ่อข้า

ภพ:เหตุใดจึงคิดว่าเป็นท่านธร พระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:ข้าก็มิรู้ได้ แต่ข้ารู้สึกแค่ว่า มันจองจะดึงข้าออกจากบัลลังก์ ข้าคิดว่าจักแฝงตัวเป็นเช้าบ้าน ไปเดินตลาดสายวังใหม่ จักได้รู้ว่ามีคนคิดกบฏต่อข้าจริงฤาไม่

ณ ตลาดสายวังใหม่

ขุนหลวง:พวกเองทำตัวให้เนียนที่สุดมิให้ใครรู้เป็นอันขาด

ไอสร:พระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:ไอสร!!!

ไอสร: ขะ ขะ ขอรับ!!

ขุนหลวง:ขายกะไรฤา

แม่ค้า:เรียกว่าข้าวเหนียวปากหม้อเจ้าคะ

1ตำลึงเจ้าคะ

ขุนหลวง:ข้าเอา4ตำลึง

แม่ค้า:เจ้าคะ

ณ ร้านเหล้าในตลาด

ขุนหลวง:นั้งลงแคร่

พักต์ ภพ สร: นั้งลงพื้นแลทำพิธีลีตรอง

ขุนหลวง:มอง🤬พวกมึงวอนฤา

พักต์ สร ภพ:อุ้ย!! ลุกขึ้นนั้งแคร่

พ่อค้า:เอาเหล้ากะไรดีขอรับ

พักต์:เอาเหล้ากะไรฤา พระ

ขุนหลวง:🤬

พักต์:ขอรับ!!

ขุนหลวง:เอาเหล้าที่ดีที่สุดในร้าน

พ่อค้า:ขอรับ

ขุนหลวง:หยิบแก้วขึ้นมา ลูกศรธนูยิงแก้วที่อยู่ในมือขุนหลวงแตก และมีพวกกบฏเข้ามาลอมไว้10คน

ขุนหลวง:ไอสร ดาบมา

สร:ขอรับ โยนดาบไปให้

ชาวบ้าน:วิ่งหนี\~\~แตกตื่น

กบฏ:วิ่งเข้ามาฟันขุนหลวง แต่โดนภพฟันเสียก่อน

ภพ:จะทำฉันใดขอรับ พวกมันมีกันเยอะโข

ขุนหลวง:ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือ

พักต์ สร ภพ:ขอรับ!!

พักต์:ภพ ระวังๆ พลักภพออกไป แล้วโดนกบฏถีบแทน \~\~

ภพ:พักต์!! ฟันกบฏ\~ และวิ่งไปหาพักต์ เป็นกะไรฤาไม่

พักต์:ข้ามิเป็นไร ออเจ้าจงมีสติแลปกป้องขุนหลวงให้ได้

สร:ขุนหลวงขอรับ ด้านหลัง

พักต์:โยนดาบไป ทะลุหัวกบฏ

ขุนหลวง:ขอบใจไอพักต์

ภพ:พวกมันจักดีไม่ไป ขอรับ

สร:เดียวข้าจักตามมันไปขอรับ

พักต์ ข้าไปด้วย

ภพ:ข้าด้วย

สร:มิต้องพวกเองต้องอยู่ช่วยขุน…

ขุนหลวง:ไอสร เองต้องทำให้สำเร็จแลกลับมาหาข้าให้ได้ ข้าจักให้ทหารที่อยู่เรือนไอธรช่วยเอง ถ้าเป็นไอธรจริง กูเอามันตายแน่!!

สร:ขอรับ วิ่งตามไป \~

กบฏ:วิ่งไปห้ามหยุด ขึ้นเรือแล้วพลายไป\~

ไอสร:วิ่งมาถึงลงเรือพลายตามอยูาห่างๆ

กบฏ:มันไปกลับสหายมันขอรับท่านกรมสุธรวิเสธ

ธร:พวกมึง มันไม่ได้เรื่อง ตบหน้า เพี้ย!! ถ้าเป็นเช่นนี้ พวกมันคงรู้ตัวกันเสียแล้ว 🤬🤬

สร:เป็นท่านกรมสุธรวิเสธจริงฤานี้ หันไปบอกทหารของขุนหลวงพวกเองรู้อ่ะอีกฤาไม่

ทหาร:ข้ามาอยู่ที่มิมีอันใดเลยขอรับ

ทหารฝั่งธร:เห้ย ใครนะ\~

พระมเหสีของธร:คุณพี่หยุดการกระทำเช่นนี้เถิด ถือว่าข้าขอ

ธร:แม่วรรณี ออเจ้าจะปล่อยให้คนครองราชเป็นไอเพชราชางั้นฤา มันจักทำให้บ้านเมื่องล้มสลาย เพราะมีขุนหลวงไร้ความสามารถเช่นนี้!!

พระมเหสี:แต่การก่อกบฏมิใช่เรื่องดีหนาเจ้าคะ ขืนถูกจับได้ จะโดนประหารได้หนาเจ้าคะ

ทหารฝั่งธร:วิ่งมา\~ท่านกรมสุธรวิเสธขอรับ มีคนบุกเข้ามาในวังขอรับ

ธร:ต้องเป็นพวกไอเพชราชาเป็นแน่ ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือดรอดไปได้

ทหาร:ขอรับ

ทหารขุนหลวง:ทหารพม่าเยอะปานชะนี่ทำอย่างไรดีท่านอนุสร

สร:ข้าก็มิรู้ ข้ารู้แค่ว่าต้องมีคนรอดไปทูลขุนหลวง

ทหารขุนหลวง:พวกข้าจักต้านพวกมันไว้เองขอรับ คุณอนุสรหนีไปเลยขอรับ

สร:ข้าขอบใจพวกเองมาก วิ่งไป\~

ทหารพม่า:มันจะหนีไปแล้วอย่าให้มันหนีไปไดเแม้แต่คนเดี่ยว!!!วิ่งตาม\~

สร:พลายเรือไปไม่รอดแน่ข้าจะทำฉันใดดี ลูกศรธนูพุ่งปักแขนซ้าย\~

ทหารพม่า:ยิ่งมันอย่าให้มันหนีไปได้\~

สร:โดดน้ำ ว่ายไป

ทหารพม่า:ยิงธนูตาม ลูกธนูเสียบกลางหลังสร

ทหารขุนหลวง:ฝั่นทหารพม่าตาย กำลังจะขึ้นเรือพลายหนี ทหารพม่า ตามมายิ่งธนูใส่ตายสิ้น!!

ทหารพม่า:ท่านกรมสุธรวิเสธขอรับ มีทหารของขุนหลวงหนีไปได้ขอรับ แต่ข้าพวกข้ายิงธนูใส่มัน ข้าก็มิรู่ได้ว่ารอดฤาไม่ขอรับ!!

ธร:😡🤬🤬 พวกเองมันไม่ได้เรื่อง ปล่อยให้มันหนีได้อย่างนั้นฤา ซักดาบจะฟันนน\~\~

พระมหาสี:อย่าเลยเจ้าคะคุณพี่ ข้าขอ เรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดจากตัวท่านเองมิใช่ฤา

ธร:แม่วรรณี!!ออเจ้าอยากให้ข้ายอมรับมันเป็นขุนหลวงงั้นฤา

พระมเหสี:ขุนหลวงทรงขึ้นครองบัลลังก์พระมีสิทธิ์มิใช่ฤา มิใช่แย่งชิงมาจากผู้ใด

ธร:เงียบ!! รุ่งเช้าข้าจะหนีไปอยู่เมืองพริบพรี

พระมเหสี:ข้ามิไปกับคุณพี่ ข้าจะออกบวชเสียจะได้ไม่มนหม่องเช่นนี้

ขุนหลวง:เมื่อใดไอสรจะมาว่ะ ไอพักต์ ไอภพ ไกเกียมเรือ

ภพ:ขุนหลวงจะไปที่ใดฤาขอรับ

ขุนหลวง:ไปรอไอสรที่แม่น้ำ

พลายเรือไป

ขุนหลวง:พลายเร็วๆหน่อยสิว่ะไอภพ

สร:ว่ายมาแล้วเห็นเรือขุนหลวงจึงขึ้นมาเหนือน้ำ ขุนหลวงพระพุทธเจ้าคะ

ขุนหลวง:นั้นไงไอสร

สร:บาดเจ็บหนังและเหนื่อยล้า จึงหมดแรงกำลังจะจ้มน้ำ

ขุนหลวงโดดน้ำลงไปช่วยสรขึ้นบก

ขุนหลวง:ไอสร ไอสร !!!

พักต์:พี่สร!!

สร:ข้ารู้ว่าใครคิดก่อกบฏ

ขุนหลวง:ไอธรใช่ฤาไม

สร:เป็นเช่นนั้นขอรับ ข้ามิไหวแล้ว ลูกศรปักเข้ากลางหลังข้าเช่นนี้ข้าคงมิรอด

ภพ:ไปตามหมอมาเดียวนี้!!!

ภพ:พี่สร ข้าให้ทหารไปตามหมอมาแล้วพี่รอประเดียวนะ

สร:ไอภพ ข้าดีใจนะที่ออเจ้ามาเข้ารับราชกาลทำให้การค้ากับประเทศต่างๆดีขี้น

ภพ:พี่สรอดทนไว้ พี่สร

ขุนหลวง:ไอสรรรรร

พักต์:พี่สรอย่าเป็นกะไรหนา

สร:ไอพักต์ข้าฝากบอกลาคุณหญิงศรีวรรณแม่เจ้าด้วยนะ ข้ามิไหวแล้ว\~

พักต์:พี่สรอย่าพูดเช่นนี้

ภพ:หมอมาฤายังว่ะ!!

ทหาร:มาแล้วขอรับ

หมอ:วิ่งมา

สร:ข้าดีใจที่ได้รับใช้ท่าน ขุนหลวงพระเพชราชา หลับตาแล้วจากไป

ขุนหลวง:(ร้องไห้)ไอสรรรรรร

ภพ พักต์:พี่สรรรร (ร้องไห้)

ขุนหลวง:รุ่งเช้าข้าจักไปข้ามันถึงเรือน มันบังอาจคิดก่อกบฏแลยังฆ่าไอสร ข้ามิปล่อยมันไว้แน่

รุ่งเช้า:

ธร:ขนเร็วๆสิว่ะ หันไปหาพระมเหสี ออเจ้าจักทิ้งข้าไปออกบวชเช่นนี้ฤา

พรมเหสี:(ร้องไห้)ข้าเตือนคุณพี่แล้ว คุณพี่หาฟังข้าไม่!!ถ้าข้ามิทำเช่นนี้ข้าแลลูกต้องโดนประหารด้วยเป็นแน่!! เดินจากไป(ร้องไห้)

ทหารพม่า:ท่านกรมสุธรวิเสธขอรับขุนหลวงเสด็จมาพบท่านขอรับ

ธร:จะวิ่งหนี

ขุนหลวง:ไอธร มึงอย่าคิดหนีเชียวนะ!! ไปจับมันไว้ไอภพ ไอพักต์

ธร:อย่าให้มันจับข้าได้!!

ขุนหลวง:พวกมึงอยากตายดีฤาไม่!!!

ธร:ปล่อยข้าไอภพ ไอพักต์!!

ขุนหลวง:ออเจ้ากล้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร เดินเข้าไป

ธร:ข้าหาได้ทำกะไรไม่

ขุนหลวง:ตบ!!!ซักดาบออกมา ฟันคอกรมสุธรวิเสธ!!! ไอธร ไอชั่ว!! พวกเองไปจับพวกทหารของไอธรไปขังไว้ให้หมด เรื่องก่อกบฏอย่าให้มีผู้ใดรู้เป็นอันขาด

ทหาร:พระพุทธเจ้าคะ

จบEP4

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***