EP3:

ภพ:ไอเสดพลายให้มันมีแรงกว่านี้สิว่ะ

ไอเสด:ขอรับ

พักต์:ออกเจ้าจะรีบไปด้วยเหตุอันใดไม่อยากใกล้ข้อฤา

ภพ:มิใช่ ข้าแค่ใจร้อนอยากไปเที่ยวตลาดกับออเจ้า (จับมือพักต์ไว้แน่น)

ไอเสด ไอสี: จับมือกันไม่ปล่อยเลยหนาครับ คุณหนูขอบ่าว

ภพ:ไอเสด!!

พักต์:พี่สี!!!

ณ ตลาดสายวังใหม่

ชาวบ้าน:มึงจักทำฤาไม่ทำไว้ ตบหน้าเมีย เสียงดังเพี้ย!!

เมีย:ร้อนไห้ อย่าทำข้าเลยข้ายอมแล้ว

ชาวบ้าน:มึงพูดจริงฤา ถ้ามึงโกหกกูมึงจะจะโดนแบบนี้ หง่างมือจะตบ

ภพ:จับแขนชาวบ้านที่กำลังจะตบเมีย

ออเจ้าเป็นชายแต่ลงมือกับเมียเช่นนี้ออเจ้านี้เป็นไอไข่เสียตายโครมหรือไงว่ะ

ชาวบ้าน:แล้วมึง เป็นใครพูดจร้าราวกับเป็นเรื่องมิธรรมดา ผัวเป็นเจ้าชีวิตเมียทำไมจักตบแลตีมันไม่ได้ว่ะ

ภพ:เจ้าชีวิตงั้นหรอ ถ้ามึงเป็นเมียมึงจักยอมให้ผัวมึงตบตีมึงงั้นฤา

ชาวบ้าน: หนอย ต่อยภพ!!!

พักต์:ภพพพพ!!!

ไอเสด:คุณหนูขอรับ

ชาวบ้านจะเข้ามาต่อยอีกครั้ง มึงอวดเก่งดีนักๆ พวกมึงจีดการมัน

พักต์:ถีบ!! พวกเองกล้ามาทำคนของข้าคนฤา พี่เสด พี่สี ไปดูภพ ข้าจักจัดการพวกมันเอง

ไอเสด ไอสี:บอรับ

ชาวบ้าน:อยากลองดีงั้นฤา พวกเรารุมมันให้ตายคาตีน

พักต์:โดนจับแขนทั้ง2ข้าง แล้วโดนะถีบ

ไอสี:คุณหนูขอรับ:

ภพ:ท่านขุน!!! พวกมึงนี้กำเริบนัก วิ่งเข้าไปต่อย ถีบ และเตะ พวกชาวบ้านที่ตีเมีย

พักต์:ภพ วิ่งเข้าไปช่วย

ภพ:ท่านขุน ข้าจักจัดการพวกมันสองคน ท่านไปจัดการอีกสองคนฝั่นนู้น

พักต์:พวกเองเข้ามาเลย\~\~

ต่อยตีกันกลางตลาด(พักต์แลภพชนะพวกเช้าบ้านแลช่วยเมียมันมาเป็นบ่าวในเรือน)

อีสืน:ข้าขอคุณพวกท่านที่ช่วยข้าจากผัวเลวๆ

แลรับข้าไปเป็นบ่าวในเรือน

พักต์:มิเป็นไร ข้ามิอยากเห็นออเจ้าถูกตบตีจากผัวซั่วๆอีก

ไอสี:คุณหนูเป็นอะไรฤาไม่ขอรับ

พักต์:มิเป็นไร ด้วยว่าข้าเรียนศิลปะการต่อสู่ แลฟันดาบมาจากอาจารชีปักดำ ภพออเจ้าเป็นกะไรฤาไม่

ภพ:ข้ามิเป็นไร แต่ดูหน้าออเจ้ามีเลือด ไอสีไปเอาผาชุบน้ำมาให้ขุนท่าน

ไอสี:ขอรับ

ณ เรือนภพ

พักต์:พี่สี พี่อย่าไปบอกกล่าวกับคุณแม่ของข้าเชียวน้า มิเช่นนั้นข้าจักไล่พี่ไปเมืองอื่น

ไอสี:ข้ารับ

พักต์:แลเรื่องที่ข้ารักพ่อภพ ยิ่งห้ามบอกให้ใครรู้เป็นอันขาด พี่เสดด้วย

ไอเสด ไอสี:ขอรับบ!!

ภพ:ถึงเพลาข้าจะเป็นคนบอกกับแม่หญิงศรีวรรณแลออกขุนท่านด้วยตัวของข้าเอง

พักต์:ข้าต้องกลับเรือนแล้วหนารุ่งเช้า ข้าต้องไปเข้าเฝ้าขุนหลวงเพชาราชา

ภพ:ข้าไปด้วยได้ฤาไม่

พักต์:ออเจ้าจักไปด้วยเหตุอันใด

ภพ:ข้าอยากเข้ารับราชกาลกับท่าน

พักต์:เดียวข้าจักทูลขุนหลวง ไว้คราวหน้าออเจ้าจักได้ไป

พักต์:เดินไปท่าเรือ\~

ณ พระราชวัง

พระเพชราชา:ไอพักต์ อายุเองสมควรออกเรือนได้แล้วหนา เองมีคนรักแล้วฤาไม่ ข้าจักได้พระราชทานให้แก่เอง

พักต์:ขอบคุณพระกรุณาทิคุณ พระพุทณเจ้าคะ

พระเพชราชา:ไอสรเมียทั้ง37คนเป็นอย่างไรบ้าง

ไอสร:พวกนางอยู่กินสบายดี พระพุทธเจ้าคะ

พระเพชราชา:ข้าว่าจักขุดคลองพระจอมศิรี พวกมึงคิดเห็นอย่างไรว่ะ

พักต์:ข้าว่าควรที่จักขุดแลด้วยจักได้เดินทางสะดวก พระพุทธเจ้าคะ

พระเพชราชา:แล้วเองละไอสร

ไอสร:ข้าก็คิดเช่นเดียวกับพ่อพักต์ พระพุทธเจ้าคะ

พระเพชราชา:ขอบใจพวกเองมาก ที่ช่วยข้าตัดสินพระทัย พวกเองเป็นคนสนิทข้าที่ข้ารักดั่งพี่น้อง แม่หญิงศรีวรรณเป็นอย่างไรบ้างว่ะไอพักต์ข้ามิได้ไปเยี่ยมแม่หญิงสักครา

พักต์:ท่านแม่สุขภาพยังแข่งแรงอยู่พระพุทธเจ้าคะ

พระเพชราชา:คิดถึงตอนข้าอายุได้20กว่าๆเองยังเด็ก ข้าไปเล่นกับเองทุกวัน ด้วยว่าพ่อข้าเป็นสหายกับปู่เอง เองซุกซนเป็นอันมาก

พักต์:😊

พักต์:ขุนหลวงขอรับข้าจักพาคนของข้ามารับราชกาลที่กลมพระคลังสินค้าขอรับ

พระเพชราชา:มันเป็นผู้ใดฤา

พักต์:เป็นไพร่ที่มีความสามารถขอรับ ชื่อว่าภพ

พระเพชราชา:ไอภพ ลูกอีเสน งั้นฤา

พักต์:ใช่ขอรับ

พระเพชราชา:ไอภพมันเป็นญาติห่างๆกับข้าเอง ข้าจักรับมันมาเข้ากรมพระคลังตามที่เองทูล

พักต์:🥰😍

ณ เรือน ภพ

กมล:ไอภพ ยายข้าให้เอา ผลไม้แลผักในสวนมาให้ออเจ้า

ภพ:แม่หญิงกมล

กมล:เรือนเองก็หน้าอยู่ดีนิ

ภพ:ไม่หรอก ข้าปลูกเรือนแบบพวกบ่าวในเรือน

กมล: คุณพี่พักต์ มาที่นี้ด้วยเหตุอันใดฤาเจ้าคะ

พักต์:ข้ามาหาพ่อภพ มิใช่เรื่องขอออเจ้า ออเจ้ากลับเรือนไปเถิด

กมล:☹️😞 เจ้าคะ เดินไป ข้าละสงสัยยิ่งนักว่าคุณพี่จักมาหาไอภพด้วยเหตุอันใด

อีรอน:แม่หญิงจักอยากรู้ไปทำไมฤาเจ้าคะ หาใช่เรื่องของแม่หญิงไม่

กมล:เอ๊ะ อีนี้วอนนะมึง

อีรอน:😒

กมล:ข้ารู้สึกว่ามันมีอะไรบ้างอย่างเกี่ยวกับคุณพี่กับไอภพ

พักต์:จับมือภพ ข้ามีข่าวดีจักบอกออเจ้าพ่อภพ

ภพ:อันใดฤา

พักต์:พระเพชราชามีคำสั่งให้ออเจ้าเข้ารับราชกาลกรมพระคลังกับข้าได้

ภพ:จริงฤา

พักต์:เป็นเช่นนั้น พ่อภพ

ภพ:เหตุอันใดออเจ้าถึงทำหน้าเศร้าเยี่ยงนี้

พักต์:ข้าคิดว่าแม่กมลจักสงสัยในตัวข้าแลออเจ้า ด้วยว่านางเป็นคนขี้สงสัย อยากรู้ไปซ่ะทุกอย่าง

ภพ:มิเป็นอันใดดอก

ยายกุย:นางกมล เองนั่งทำหน้าเคร่งเครียดมีเหตุอันใดวะ

กมล:คุณพี่พักต์ไล่ข้ากับเรือน แลยังมาพบปะกับไอภพบ่อยครั้ง ยายว่ามันแปลกมั้ยยาย

ยายกุย:เรื่องอันใดว่ะ

กมล:ข้าว่าคุณพี่พัดต์รักไอภพ

ยายกุย:นางกมล ปากเสียนะเอง ผู้ชายจะรักกันได้อย่างไรว่ะ เองนั้นแหละวิปราสไปแล้ว

กมล:ยายมิเชื่อข้าฤา

ยายกุย:พูดให้คนในอโยธยาฟัง มิมีพูดใดเชื่อเองดอกนางกมล 55555555555

กมล:ยายยย!! งอนเดินเข้าหอนอน

ยายกุย:คิดดูอีกทีว่าที่กมลพูดอาจเป็นเช่นนั้น

ณ เรือนพักต์

แม่ศรีวรรณ:อ้าว พ่อพักต์

พักต์:ข้าไหว้ขอรับท่านแม่

แม่ศรีวรรณ:ไปเข้าเฝ้าขุนหลวงเป็นอย่างไรบ้างลูก อีเสวไปหาน้ำหาปลามาให้พ่อพักต์

เดินไปนั่ง

พักต์:ขุนหลวงทรงอยากขุดครองพระจอมศิรีขอรับ

ศรีวรรณ:จริงฤา ก็ดีนะสิ จักได้เดินทางสะดวก

ไอเสว:น้ำเจ้าคะ คุณหนู

พักต์:หยิบน้ำแม่กิน แลขุนหลวงท่านทรงพูดเรื่องสมัยเด็กขอรับ

ศรีวรรณ:ขุนหลวงท่านทรงผูกพันกับเรื่อนเราดั่งเครื่อญาติ เป็นพระกรุณาอย่างยิ่ง

พักต์:มีกะไรกินบ้างฤา พี่เสว

อีเสว:มีแกงไก่ดำ แลกุ้งแม่น้ำ ที่คุณหนูแลออกญาท่านชอบเจ้าคะ

พักต์: จริงฤา เปิดฝาชี

วัฒนะ:พ่อพักต์ เรื่องออกเรือนออเจ้าจักบอกพ่อแลแม่ได้ฤาไม่

พักต์:ข้ายังมิพร้อมบอกท่านพ่อแลท่านแม่เพลานี้ขอรับ พอถึงเพลาลูกจักบอกกล่าวเองขอรับ ไม่ต้องเป็นห่วงลูกดอกขอรับ

วัฒนะ:พ่อเป็นห่วงเรื่องชนชั้นขอแม่หญิงผู้นั้น ว่าจักเป็นไพร่ ลูกก็หน้าจักรู้ว่าออกเรือนกลับไพร่จักทำให้ตระกูลเราเสื่อมเสียได้

ศรีวรรณ:คุณพี่!!!

พักต์:ลุงและเดินเข้าหอนอน

ศรีวรรณ:พ่อพักต์\~\~

พักต์:ข้าจักทำฉันใดดีพี่สี ข้ารักพ่อภพ ข้าจีกมีแค่พ่อภพเพียงคนเดียว ข้าจักมิมีผู้ใดอื่น

ไอสี:ข้าเชื่อว่าออกญาท่านต้องเข้าใจคุณหนูขอรับ

พักต์:ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น

พบค่ำ

พักต์:นั่งคิดถึงภพ \~\~\~

ศรีวรรณ:อ้าวพ่อพักต์ยังมิเข้าหอนอนอีกฤาลูก

พักต์:อีกประเดียวลูกก็จักเข้าหอนอนขอรับคุณแม่

ศรีวรรณ:มีเรื่องอันใดฤาลูก บอกแม่ได้นะลูก

พักต์:มิมีสิ่งใดขอรับคุณแม่ข้าแค่เครียดกับงานขอรับ

พักต์:ข้าไปหอนอนแล้วหนาขอรับ ไหว้แล้วเดินไป\~\~

จบEP:3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***