EP2:

อีสม:แม่นายฟื้นแล้วเจ้าคะ คุณท่าน

ภพ:เดินเข้ามา ท่านแม่ขอรับ!!

แม่เสน:ลูกจะรักกับขุนนางมิได้ เอ๊ะแม่ได้ยินไม่ผิดใช่ฤาไม่ ว่าชื่อขุนพักต์ราฐสินทร์

ภพ:ไม่ผิดหรอกขอรับคุณแม่

แม่เสน:ชายงั้นฤา

บ่าวในเรือน:ผู้ชายยย!!

ภพ:ใช่ขอรับคุณแม่

แม่เสย:โอ้ยจะเป็นลม

แม่สันนิวาน: ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ฤาไม่เจ้าคะว่า คุณพี่ชอบผู้ชาย

ภพ:ออเจ้าเป็นคนนอกมิอาจมาแอบฟังคนในเรือนพูดกัน พ่อแม่ออเจ้าไม่สั่งสอนงั้นฤา

แม่เสน:ตบหน้าภพ เพี้ยบ!!! ไอภพ เเกเอาสมองส่วนใดคิดฤา ทำไมกล้าพูดเช่นนั้นกับว่าที่คู่หมั้น แลยังด่าทอนางอีก

ภพ:ถ้าคุณแม่ ทำกับลูกเช่นนี้ ลูกก็จะไม่อยู่ให้คุณแม่เห็นข้าในเรือนนี้อีก เดินออกไป!!

แม่สันนิวาน:คุณพี่เจ้าคะ ข้าขอ\~

แม่เสน:ปล่อยมันไปเถิดแม่สันนิวาน มันไปไหนมิได้ดอก

ภพ:อีสม ไอเสด ไปเกียบเรือแล้วพาข้าไปจากที่นี้ เมื่อคุณแม่ทำกับข้าเช่นนี้ข้าก็มิอาจรวมเรือนด้วยได้อีก

ไอเสด:อย่าเลยขอรับ แล้วคุณหนูจะไปที่ใดขอรับ มิมีที่ให้ไปหนาขอรับ

ภพ:เอ๊ะ!!ไอเสด ไปเกียมเรือให้ข้าเดียวนี้!!!

ข้าจะที่ใดงั้นฤา

อีสม:ที่ใดฤาเจ้าคะคุณหนู

ภพ:กระท่อมสวนยายกุย ถึงแม่จะไม่ใช่ญาติพี่น้องแต่ ข้าคือผู้มีพระคุณต่อยายกุย ไอเสดไปเกียมเรือได้แล้วมึงวอนฤา!!โกรธ!!

ไอเสด:ขอรับ วิ่งไปเกียมเรือ

พักต์:ท่านแม่ขอรับ ข้าจักไปสวนยายกุยนะขอรับ

แม่ศรีวรรณ:ไปสวนยายกุยไปด้วยเหตุอันใดฤาลูก

พักต์:มิมีเรืองใดดอก ข้าไปหาแม่กมลนะขอรับ

แม่ศรีวรรณ:แม่กมลฤา แปลกจังปกติลูกมิอยากใกล้แม่กมล

พักต์:เลิ่กลั่ก

แม่ศรีวรรณ:ดีแล้วละ ไปหาบ่อยๆจักได้มีใจให้กันสักที จะได้ออกเรือนเสียที แต่งกับขุนนางชนชั้นเดียวกันแม่มิห้าม แต่ถ้าลูกอยากแต่งกับไพร่แม่มิเห็นด้วย

พักต์: ข้าไหว้ขอรับ เดินจากไป

พักต์:พี่สีไปเกียมเรือพาข้าไปสวนยายกุย

พี่สี:ไปหาแม่หญิงกมลฤาขอรับคุณหนู

พักต์:พูดเสียงเบาๆ มิใช่ข้าจะหาภพ

พี่สี:ยิ้ม\~

พักต์:ไปได้แล้วพี่สี

พี่สี:ขอรับ\~วิ่งไป

ณ สวนยายกุย

ภพ:ข้าไหวขอรับท่านหญิงกุย

ยายกุย:มิอันใดฤาหลาน

ภพ:ข้าจักมาขออาศัยอยู่ที่สวนยายกุยตรงฝังแม่น้ำขอรับ

ยายกุย:ออเจ้านี้พิเรนแท้ เรือนมีอยู่มิอยู่อยากมาใช้ชีวิตติดแม่น้ำงั้นฤา

ภพ:ขอรับ มันอากาศดีข้าชอบขอรับ

กมล:อ้าวไอภพ เองมาหายายข้าด้วยเหตุอันใดฤา

ภพ:มาขออาศัยที่สวนฝังแม่น้ำขอรับคุณหญิงกมล

กมล:เองนี้แปลกคน

ภพ:ข้าไปนะขอรับท่านหญิงกุย

ยายกุย:แล้วเองจะสร้างเรือนเอาฤา

ภพ:ขอรับ ข้าให้ไอเสด กับอีสม ไปตัดไม้มาแล้วขอรับ

ยายกุย:ถ้ามิพอมาเอา ที่เรือนข้าได้ ข้ายินดีที่จะช่วยออเจ้า

ภพ:เป็นพระคุณอย่างยิ่งขอรับท่านหญิง

ภพ:เดินจากไป

30นาทีต่อมา

ยายกุย:คุณหนูพักต์มาที่เรือนข้ามาหาแม่กมลฤา

กมล:คุณพี่พักต์ ข้าไหว้

พักต์:รับไหว้

กมล:ข้าดีใจที่คุณพี่มาหาข้านะเจ้าคะ

พักต์:ข้ามิไดมาหาออเจ้า ข้ามาหาชายผู้หนึ่ง

ยายกุยเจอฤาไม

ยายกุย:ออ ไอภพ ฤาเจ้าคะ

พักต์: อื่อ

ยายกุย:มันไปที่สวนข้าฝั่งแม่น้ำ เจ้าคะ

คุณหนูมาหามันด้วยเหตุอันใดฤาเจ้าคะ

พักต์: เดินหนี

ยายกุย:ไม่ตอบด้วยว่ะ ข้าก็ดีใจนึกว่ามาหานางกมล

กมล:โฮ้ ยายข้าก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ท่านขุนมาชอบฉันนะยาย

ยายกุย:เออกูรู้

พักต์:เดินไปหาภพ\~\~

ภพ:หันหลัง\~

พักต์:แฮร์\~\~\~!!!!

ภพ:ไอเหี้ย ถีบพักต์\~

พักต์:ดึงภพมาด้วย และล้มจูบกัน

ภพ:ท่านขุน!!

ภพ:พวกเองไม่เห็นใช่ฤาไม

ไอเสด อีสม ไอสี:ไม่ขอรับ/เจ้าคะ

ภพ:ท่านขุน\~

พักต์:ใช่ข้าเอง เรียกแค่พักต์ ก็ได้ ข้ามิถือความ

ภพ:😁

พักต์:พวกพี่ทุกคนข้าขอคุยกับภพแค่สองคนพวกพี่ไปรอที่ท่า

ไอเสด อีสม ไอสี:ขอรับ/เจ้าคะ เดินถอยไป

ไอเสด:พวกเอ็งรู้ฤาไม่ว่าท่านขุนกับท่านภพ มาปะกันทำไม

ไอสี:ข้ารู้

ไอเสด อีสม:รู้ว่า!!

ไอสี:ข้ารู้แต่ข้าบอกมิได้ ไม่งั้นข้าตายแน่

ไอเสด อีสม:ข้าก็รู้ ข้าถามไปงั้นแหละ (พูดพร้อมกัน)

ไอสี:นายของพวกเองบอกงั้นฤา

ไอเสด :ข้าได้ยินนายข้าพูดกับแม่นายเสน

อีสม:ข้าก็ได้ยินเช่นกัน

อีสม:ข้าละสงสารท่านทั้งสองจริงๆ เป็นชายทั้ง2แลยังต่างชนชั้น

ไอสี:นั้นนะสิ

พักต์:ข้าคิดถึงออเจ้าทุกเพลาเลยน้าพ่อภพ

ข้าคิดว่าออเจ้าจะมิมาที่เรือนยายกุย

ภพ:ข้าก็คิดถึงท่าน หลักจากนี้ข้าจะมาอยู่ที่นี้

เเลจะได้พบท่านทุกวันที่อยากเจอ

พักต์:ออเจ้าไม่รู้ฤาว่าในสวนนี้มีสัตว์พิษมากมาย ออเจ้าไม่กลัวว่าจะมากัดออเจ้าฤา

ภพ:ข้าจะทำบ้านให้สูงจากพื้นดิน แลมีสมุนไพรต่างๆมาไล่แมลง ท่านมิต้องห่วงข้าดอก

พักต์:ออเจ้ามาอยู่ที่นี้เพราะข้าฤามีเหตุอันใด

ภพ:ข้าก็มาอยู่ที่นี้เพราะจะได้พบท่านทุกวันอย่างไรเลา

พักต์:ออเจ้าพูดจริงฤา

ภพ:ข้าหาพูดเท็จไม่ ออเจ้าเชื่อใจข้าเถิด

พักต์:ข้าอยาก\~

ไอสี:ขุนท่านขอรับทขุนท่าน คุณหญิงพองทรุดหนักขอรับ ไอคำมาบอกข้า ขอรับ

พักต์:ท่านย่า!! ข้าต้องไปแล้วพ่อภพ ข้าจะมาพบออเจ้าอีกรุ่งเช้านะออเจ้า (วิ่งไป)

ไปพี่สี

ภพ:ท่านอยากกะไรกับข้าฤา\~\~\~

ภพ:ไปซะละ

ภพ:ไอเสด อีสม มาปลูกเรือนต่อใกล้พบค่ำแล้ว

ไอเสด อีสม:ขอรับ

พักต์:ท่านย่า ขอรับ!!

ท่านย่า:พ่อพักต์หลานรักย่า

พักต์:(ร้องไห้)ท่านย่าอย่าเป็นอะไรนะขอรับท่านย่า ข้าอยากอยู่กับท่านย่านานๆ

ท่านย่า:มีพบก็ต้องมีจาก หลานอย่าคิดมากเลย ย่าถึงคราต้องไปแล้ว ย่าอยากบอกหลานว่าคู่ชีวิตมาจากความรักมิใช่มาจากสิ่งอื่นใดถ้าลูกรักใครย่าก็ยินดีกับหลานเสมอนะ(ขิต)

พักต์:ท่านย่า (ร้องไห้หนัก)คิดถึงสมัยเด็ก\~

ท่านย่า:พ่อพักต์ มานี้ลูกมา

พักต์:ท่านย่ามีกะไรฤาขอรับ

ท่านย่า:ย่ามีสร้ายจากเมืองสองแควมาให้พ่อพักต์

พักต์:สร้อยกะไรฤาขอรับ

ท่านย่า:สร้อยที่ทำจากเครื่องเพชรแลทอง มีค่ามาก ย่าให้หลานนะ

แม่ศรีวรรณ:(ร้องไห้หนัก)นึกถึงตอนแต่งเข้าเรือน

ท่านย่า:แม่ศรีวรรณ ออเจ้ารูปร่างงาม แลผิวพรรณดี กิรียามารยาทก็งาม ทำอาหารก็เก่ง

ออเจ้าคือคนที่คู่ควรกับพ่อวัฒนะเสียจริง

บ่าวในเรือน:(ร้องไห้หนัก)นึกถึงอดีต

ท่านย่า:ข้ามิให้ลงหวายกับพวกบ่าวในเรือนนะเจ้าคะคุณพี่ ข้ารักดั่งเครือญาติ ข้ามิให้ลงหวายเป็นอันขาด

พ่อวัฒนะ:พ่อพักต์ แม่ศรีวรรณ อย่าเสียใจไปเลย ท่านย่าจากไปอย่างสงบไม่ต้องทนทุกทรมานกับโรคไข่ป่าที่อยากจะรักษา

พักต์:ท่านพ่อ

แม่ศรีวรรณ:คุณพี่

โอบกอดกัน3พ่อแม่ลูก

ภพ:ปลูกเรือนเสร็จเสียที ทำดีไอเสด อีสม

พวกเองมานอนเรือนกับข้านี้แหละ

ไอสี:มิได้นะขอรับ ข้ากับนางสมเป็นบ่าวหานอนกับนายได้ไมขอรับ

ภพ:ข้ามิถือสา ข้ารักพวกเองดั่งพี่น้อง พวกเองเลี่ยงดูข้ามาตั้งแต่เด็ก

ไอเสด:มิได้จริงๆขอรับ

ภพ:ตามใจพวกเองแล้วกันข้ามิบังคับพวกเองน้อง

ภพ:รุ่งเช้า พวกพี่พาข้าหับท่านขุนไปตลาดสายวังใหม่ได้ฤาไม่ ข้าจะไปเลือกดูสิ่งของ

ไอเสด อีสม:ได้ขอรับ/เจ้าคะ

รุ่งเช้า

ภพ:มาแล้วฤาท่านขุน วันนี้ข้าจะพาท่านไปตลาดสายวังใหม่ ไปฤาไม่

พักต์:เหตุอันใดข้าจักไม่ไป คนที่ข้ารักจักพาไปข้ามิปฎิเสธดอก

ภพ:ไอสีไปเกียมเรือ อีสมรอข้าที่เรือนนี้แหละ

อีสม:เจ้าคะ

จบEP:2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***