ก่อนคืนวันเพ็ญ

ฮึก ฮึก!!!!

"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย" ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหันซ้ายขวาเพื่อสำรวจดูพื้นที่รอบข้างเป็นห้องโถงใหญ่ว่างเปล่า ฉันนอนอยู่บนเตียงสีขาวเพียงคนเดียวในห้องดูเหมือนจะเป็นห้องทดลองอะไรบางอย่าง

"อ่า ปวดหัวจัง" มือของฉันถูกตึงเอาไว้ที่เตียงพร้อมกับเสื้อผ้าที่ถูกเปลี่ยนออกไปฉันใส่ชุดสีขาวในหัวว่างเปล่าอย่างมึนงง

"ตื่นแล้วสินะครับ" ชายหนุ่มร่างสูงยาวหุ่นดีเดินเข้ามาเขาแต่งตัวสุภาพใส่ถึงมือสีขาวใบหน้ารูปไข่จมูกคมริมผิวปากอมชมพูผิวขาวชีดราวกับศพเดินได้แต่รวมแล้วเขาหล่อมากๆ

"ค่ะ แล้วที่นี่ที่ไหน เพื่อนฉันอยู่ไหนกันแน่" ฉันเริ่มได้สติมากขึ้น

"เธอคนนั้นอยู่ห้องข้างๆครับ"

"พวกคุณเป็นใครจับเรามาทำไม"

"ผมมีคำถามคุณ แล้วผมจะตอบคุณทีหลัง"

"ว่ามาเถอะค่ะ" (นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี่ย)💢

"มีครอบครัวไหมครับ"

"ห๊ะ 😑🤨หมายถึงพ่อแม่หรอค่ะหรือสามีและลูก"

"ทั้งหมดครับ"

"ฉันไม่มีค่ะ พ่อแม่ท่านเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์แต่พวกเขาไม่ใช่พ่อแม่จริงๆ ของฉันหรอกนะค่ะเขารับฉันมาเลี้ยงจากสถานที่เด็กกำพร้าและฉันก็จำไม่ได้ด้วยว่าไปอยู่ได้ยังไง จำได้แค่ว่าตอนนั้นฉันอายุแค่ 6 ขวบก็อยู่ที่นั้นแล้ว ตอนนี้ถึงทีคุณแล้ว"

"ครับเชิญถามได้เลย"

"พวกคุณต้องการอะไรจากพวกเรา"

" 1. พวกคุณคือเด็กกำพร้า คงไม่มีใครตามหา แน่นอน

พวกคุณยังบริสุทธิ์

พวกคุณมีกรุ๊ปเลือดที่เราต้องการครับ"

"ฮึก....ฟังดูแปลกๆนะค่ะพวกคุณคงไม่คิดจะฆ่าเราแล้วเราอวัยวะไปขายหรอกใช่ไหม"

แปะแปะแปะ

" ว้าวยินดีด้วยครับคุณตอบถูกทุกข้อเลย" ยิ้มนุ่มนวลหวานเยิ้มออกมาจนน่าขนลุก

"เอ่อออ .....เอาจริงดิ"

"ครับ...ผมไม่ได้พูดเล่นหรอกครับขอให้คุณเพลิดเพลินกับอาหารมื้อสุดท้ายของคุณด้วยนะครับ" เดินออกไปพร้อมรอยยิ้มที่สุภาพสุดๆ

"ก๊ากกกกกกก พึ่งเรียนจบอะไรว่ะเนี่จะมาตายแล้วหรอเรียนมาตั้งหลายปีจบมาได้แค่วันเดียวก็มาตายก๊ากกกกกกกกกกกสวรรค์ไม่ยุติธรรม"😭😭😭😭😭😭😭😭

ห้องอาบน้ำส่วนตัวดยุก