หลังจากที่ "ฟิล์ม" มันพูดคำนั้นออกมา มันทำให้ผมได้สติกลับคืนมาก็ผมเสียสติไปแล้ว ผมเลยนั่งกินข้าวคนเดียวไม่ออกไปไหนแล้วผมก็เล่นโทรศัพท์ต่อ จนได้เวลาขึ้นห้อง ผมกับ "คิว" ไม่คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว ผมได้ไปนั่งเหงา ๆ อยู่คนเดียวที่มุมห้อง ไม่รู้ว่าทำไม ผมได้แต่นั่งฟังเพลงเศร้าไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เหมือนคนอกหัก แล้วผมก็นั่งเหม่อลอย ผมนั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียวไม่รู้จักทำไรหาทางไปไม่มีเลยในตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก จนผมรู้สึกว่าผมไม่มีตัวตน จนได้เวลาเลิกเรียน ความที่ผมต้องเดินกลับบ้านคนเดียวไม่มีเพื่อนเดินกลับด้วยเพราะว่า "ฟิล์ม" กับ "คิว" มันกลับบ้านทางเดียวกัน ส่วนผมไม่ได้อยู่ที่บ้านเพราะผมอยู่หอ ผมเดินกลับไปคนเดียวจนถึงหอของผม แต่ข้างล่างมันจะมีร้านอาหารอยู่ผมเลยไปหาอะไรกินแถว 'เซเว่น' ผมได้ไปซื้อข้าวเย็นคือ "กระเพราหมู" ผมซื้อไปกินที่ห้อง แล้วผมก็อาบน้ำนอน แต่ก่อนนอนผมก็ได้คิดถึงเรื่อง "คิว" ว่าผมพูดแรงไปหรือเปล่า ถ้าเป็นผมที่โดยแกล้งแบบนั้นผมจะรู้สึกอึดอัดมากแต่ไม่รู้ว่าพวกคุณจะรู้สึกอึดอัดเหมือนผมไหม ผมคิดไปคิดมาจนผมได้หลับไป พอตื่นขึ้นมาก็ 6 โมงครึ่งแล้ว ผมเลยไม่ไปมัธยม ทั้งผมขี้เกียจด้วย แล้วผมก็ไม่อยากเจอหน้าใครเลย ผมรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเคย สำหรับผมแล้ว มันก็แย่ที่เป็นแบบนั้นแต่ผมก็เป็นจยชินไปแล้ว ข้าวเช้าของผมก็คือ "ไข่ดาว" ปกติเลย ผมไม่รู้ว่า "คิว" มันจะโกรธผมหรือเปล่า แต่มันก็ไม่ควรมาแกล้งผมแบบนั้นผมเลยกังวลหนัก เพราะมันก็คือเพื่อนของผม ผมไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใครดี ผมก็เลยโทรไปหาคน ๆ นึง คน ๆ นั้นก็คือ "วิว" เธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะสวยและฮอตมาก เธอเคยบอกกับผมว่า ก่อนหน้านี้เคยมีผู้ชายคนนึงมาสารภาพรักกับเธอ แต่เธอปฏิเสธ และไม่ใช่แค่นั้นยังมีอีกหลายคนที่มาสารภาพรักกับเธอเต็มไปหมด แต่เธอนั้นยังมีแฟนแล้วชื่อ "ลูน" ถ้าถามว่าผมสนิทกับใครที่สุด ผมสนิทกับทุกคนครับ มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า หลังจากที่ผมโทรไปปรึกษา "วิว" เธอได้บอกกับผมว่า
ติน:วิว ฉันไปโกรธกับไอ้คิวมาว่ะ
วิว:ที่โทรมาปรึกษาคือเรื่องนี้หรอ
ติน:อืม..
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments