ทะลุมิติ 3

ผมนอนอยู่ในห้องมาเป็นอาทิตย์แล้วครับ นอนเน่าเป็นผักเปื่อยเนื่องด้วยอาการในช่วงแรกๆนั้นคือแทบจะขยับตัวไม่ได้เลย 'นี่อย่าให้แม่รู้นะว่าทำอะไรกับร่างฉันไม่งั้นแม่จะฟาดเข้าให้' และเพราะว่าไม่สามารถออกจากห้องมาเป็นสัปดาห์เลยทำให้ต้องพักการเรียนเอาไว้ก่อน

เช้านี้เลยมีแขกไม่ได้รับเชิญมาหาถึงที่หน้าตำหนัก "นี่หนิงเซียน! เจ้าจะเอาแต่หดหัวอยู่ในนั้นอีกนานไหม! เจ้ากำลังจะทำให้พวกข้าเดือดร้อนนะ!" นี่คือคำทักทายแรกของพวกเด็กน้อยที่มารบกวนเช้าอันสดใสของข้า "คุณชายขอรับพวกคุณชายจากสำนักมาหาขอรับ" เลี่ยงรุ่ยเข้าห้องมาปลุกเจ้านายของตน ก่อนที่จะเดินไปเตรียมชุดให้ส่วนข้าที่ต้องตื่นเช้ากว่าทุกวันตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เลยต้องลุกขึ้นเดินไปยืนให้เลี่ยงรุ่ยเปลี่ยนชุดให้ทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ นี่บอกเลยว่ายืนได้โดยไม่ล้มคือเก่งมากแล้วนะ

พอเลี่ยงรุ่ยแต่งตัวให้เสร็จก็จูงข้าออกมาจากตำหนักย้ำเน้นๆตรงที่คำว่าจูงนะ! จนมาถึงหน้าตำหนักสายลมอ่อนๆก็พัดผ่านร่างกายของข้าไป จากตอนแรกที่ลืมตาขึ้นเพียงนิดเดียวพอให้ไม่เดินชนอะไรเข้าเลยเป็นอันต้องยืนหลับตรงนั้นอีกรอบ จนเหมือนเลี่ยงรุ่ยจะทนไม่ไหวเลยกระซิบเรียก

"คุณชายตื่นก่อนขอรับเดี๋ยวก็โดนคนพวกนี้ทำร้ายอีกหรอก" สิ้นเสียงของเลี่ยงรุ่ยบ่าวรับใช้ข้าก็สดุ้งลืมตาขึ้นทันที แหม่นี่พี่จะบอกให้นะน้องพี่ไม่ได้กลัวโดนพวกเด็กนี่ตีสักหน่อยแค่ไม่ชอบให้คนไม่รู้จักมาแตะเนื้อต้องตัวเถอะ นี่สาบานได้ว่ามันไม่ใช่ข้ออ้างนะจริงๆ

"หึ นี่เจ้าโดนหยางเหวินตีจนกลัวหัวหดเลยเรอะ ช่างอ่อนแอยิ่งนัก! ไม่แปลกหรอกที่จะไม่มีใครอยากยุ่งกับเจ้า ไอ้คนไม่มีเพื่อน!" ป๊าดดดู! ดู!มันจี้ใจดำกันสิ! ใช่เจ้าของร่างนี้ไม่มีเพื่อนแล้วทำไมละข้ามีบิดาที่คอยเอาใจและบ่าวกับสาวรับใช้ที่ทำให้ข้าได้ทุกอย่างนะ นี่สั่งให้ไปฆ่าปิดปากใครก็ได้นะเออ

"นั่นมันก็เรื่องของข้า มันไม่มีใช่เรื่องของเจ้าสักหน่อย" หรือให้พูดง่ายๆภาษาบ้านเราก็อย่าเสือกนั่นแหละครับ

"นี่เจ้า! เจ้ากล้าว่าข้างั้นรึ!" ดู๊ดูแค่พูดแค่นี้ก็ยืนเต้นเร้าเร้าแล้วเหมือนปลาขาดน้ำเลยว่ะ ข้าพยายามทำหน้าขรึมแต่ในใจนี่กลั้นขำกับความคิดตัวเองแทบตายดูเอาเถอะว่าข้าเป็นคนตลกแค่ไหนคุยคนเดียวผ่านความคิดเออดีว่ะจะได้มีเพื่อนกับเขาบ้างไหมละนั่น นี่บอกเลยนะว่ามันคือทักษะของร่างนี่โดยเฉพาะอ่ะฮ่าฮ่าฮ่า

"เสียงดังเอะอะ อะไรกันน่ารำคาญสิ้นดี" เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่การสนทนาของข้ากับไอ้เด็กหน้าละอ่อนนี่จะยาวไปมากกว่านี้ หันไปมองผู้มาใหม่โอ้วก้อดดด หล่อวัวตายควายล้มยิ่งผมที่ยาวแล้วปล่อยสยายเต็มกลางหลังนั่นมันน่าลูบจัง "อ๊ะพี่หยางเหวิน ก็เจ้านี่นะสิมันมาด่าพวกข้า พวกข้าแค่จะมาตามมันไปเรียนตามคำสั่งของอาจารย์ก็แค่นั้นเอง"

"งั้นรึ" อะไรคือคุยกับคนอื่นแต่หันมาถามข้าเนี่ย

"นี่จะโกหกก็ให้มันน้อยๆหน่อยบ่าวข้าก็ยืนอยู่ตรงนี้ข้ามีพยานนะ!" ในเมื่อถาม ก็จะตอบให้ก็ได้หืมเป็นคนดีจริงๆเลยข้าเนี่ยเห็นแก่หน้าหล่อๆตั้งแต่เด็กนั่นหรอก โตไปขอจองได้ไหมนะ ตัวร้ายกับตัวร้ายงั้นหรออืมน่าสนใจๆ ขึ้นชื่อว่าตัวร้ายต้องแซ่บแน่ๆ สิ้นสุดความคิดไว้แค่นี้ข้ารีบสบัดหัวทันทีที่กำลังคิดอะไรสัปดน

"คุณชายไหวหรือป่าวขอรับ ลมเย็นแบบนี้เดี๋ยวจะไข้ขึ้นเอานะขอรับข้าว่ากลับเข้าไปข้างในกันเถอะ" เลี่ยงรุ่ยที่เห็นเจ้านายส่ายหัวไปมาก็คิดว่าจะปวดหัวขึ้นมาอีก คิดแล้วก็อยากจะฆ่าคนที่ทำให้นายตัวเองต้องเป็นแบบนี้นัก เลี่ยงรุ่ยหันไปมองหน้าหยางเหวินอย่างคาดโทษ ส่วนคนที่ได้รับสายตาคาดโทษก็ได้แต่ทำหน้าตาซื่อๆ

"ข้าไม่ได้เป็นอะไรแต่ต้มยาไว้ให้หน่อยก็ดี" ข้าบอกปัดไปอันที่จริงก็ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนั่นแหละแต่ที่บอกให้ไปต้มยาเพราะอยากให้คนบางคนเผยพิรุธออกมา

"เจ้าไม่สบาย?" หยางเหวินมองหน้าผมส่งสายตาเชิงว่าไม่สบายแล้วจะออกมาทำไม แต่ผมเห็นนะแวบนึงในสายตาของตัวร้ายมันมีความเป็นห่วงอยู่ เอาจริงๆในนิยายที่อ่าน เหมือนจะไปเจออะไรเด็ดๆเข้าแต่ก็ยังฟันธงไม่ได้หรอกเพราะมันอาจจะเป็นผมที่คิดไปเองก็ได้

"อืมนิดหน่อยน่ะ คงเป็นเพราะอาการบาดเจ็บภายในร่วมด้วยเลยทำให้ไข้ของข้าใช้เวลานานกว่าจะหาย" ผมอธิบายเอาจริงๆบาดเจ็บภายในอะไรนั่นไม่มีหรอก ผมหายตั้งนานแล้วแค่อยากนอนพักอีกหน่อยแล้วค่อยกลับไปเรียนก็แค่นั้น

"เป็นเช่นนั้นขอรับร่างกายของคุณชายเดิมทีก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่แล้วด้วย" เลี่ยงรุ่ยทำหน้าที่บ่าวได้ดีโดยการเสริมทัพช่วยผมโกหก อ่ะแฮ่ม! ไม่ใช่ๆช่วยอธิบาย

"ถ้าเช่นนั้นก็นอนพักอีกสักหน่อยเถิด เดี๋ยวข้าจะคุยกับอาจารย์ให้" พอได้ยินอย่างนั้นหยางเหวินก็หลุดแสดงท่าทางเป็นห่วงออกมาเต็มๆแต่พอรู้ตัวก็รีบตีหน้านิ่งแล้วหันหลังเตรียมเดินจากไป ช่างน่าขำซะจริงเอาเถอะอย่างน้อยก็ได้รู้ความลับของนิยายมาหนึ่งเรื่องละนะ

"แต่ว่าพี่-" เด็กน้อยที่มายืนคุยกับผมในทีแรกยังพูดไม่ทันจบก็โดนหยางเหวินส่งสายประมาณว่าถ้ายังไม่อยากตายก็เดินตามมาซะดีๆ พอส่งแขกเสร็จผมก็เดินกลับมาในห้องแล้วก็ดื่มยาที่ฟางจิงสาวใช้เอามาให้ก่อนจะล้มตัวนอนต่อ

อืมในที่สุดก็ได้อยู่อย่างสงบเสียที ขอนอนต่อสักหน่อยละกันนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***