นับตังค์¹

นับตังค์นักเลงขาใหญ่แห่งซอยเจ็ด ที่ใครๆก็ต่างพากันลือไปทั่วว่านับตังค์หยิ่งโหดไม่พอใจใครก็ใช้แต่กําลัง

...แล้วใครจะรู้...

...ว่าความจริงนับตังค์เป็นอย่างไรไม่ได้เป็นอย่างที่ชาวบ้านเข้าลือกันซะหน่อย...

"แม่จ้ะ"เสียงของนับตังค์กล่าวขึ้นเพื่อทักทายผู้เป็นมารดาของตนเองในยามเช้า"นับมาพอดีเลยลูกมา ช่วยแม่ตั้งร้านหน่อยเร็ว"ใช่ครอบครัวนับตังค์เปิดร้านขนมจีบเล็กๆหน้าบ้าน ใช่ว่าจะดังหรืออะไรนะคนไม่กล้าเข้าด้วยซ้ำเพียงเพราะคําว่า'นับตังค์ซอย7'

..."แม่เหนื่อยไหม"...

ผู้เป็นแม่มองหน้านับตังค์อย่างตั้งคําถามเล็กน้อยก่อนจะตอบคําถามที่นับตังค์เพิ่งตั้งไปเมื่อครู่

..."เหนื่อยสิ ทุกคนเหนื่อยหมดแหละลูก"...

"อยู่ที่ความเหนื่อยของเราว่าจะอดทนกับมันได้มากแค่ไหน"ผู้เป็นแม่ตอบกลับก่อนจะหันมายิ้มให้

"นับขอโทษนะจ้ะแม่ ขอโทษที่ทำให้ลูกค้าแม่หายหมด"เขาเพียงรู้สึกผิดเพราะก่อนหน้านี้ลูกค้าของแม่ทั้งขาประจําและลูกค้าใหม่ต่างก็ต้องแวะเวียนมาร้านของแม่เขากันทั้งนั้น แต่เพราะตั้งแต่ที่มีข่าวว่าเขาเป็นนักเลงต่อยตีคนอื่นไปทั่วไถ่เงินเด็กนักเรียนก็ไม่มีใครอยากจะมาร้านอีกเลย

..."ขอโทษอะไรกันล่ะหื้ม รู้ไหมคนพวกนั้นน่ะเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกแม่ตัวจริงเป็นยังไง"เขามองหน้าผู้เป็นแม่ของตัวเองอย่างเสียใจ เสียใจที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้...

...ทั้งๆที่ตอนนี้บนหน้าของเขาก็มีรอยแผลอยู่...

..."นับรักแม่นะ มานับช่วยยก"...

..."เห็นไหมไอเท็น ไอ้ตัวเตี้ยๆนั่นที่มันแกล้งน้องกู"...

"เออเห็น แต่มันใช่หรอวะเขาดูตัวเล็กนิดเดียวเอาเหี้ยไรมาแกล้งน้องมึงตัวเท่าควาย"

"ไอเท็มเห็นมันตัวเล็กแบบนี้มันมีฉายานะเว้ยอย่าประมาท"

..."ฉายา ฉายาอะไรวะ?"...

..."ก็ไอ้นับตังค์นักเลงซอย7ไง"...

..."นับตังค์นักเลงซอย7?"...

..."เออ ได้ยินแล้วนะทีนี้ก็มาช่วยกูได้ละ"...

..."จะดีหรอวะมึง แผนมึงเหี้ยฉิบหาย"...

..."กูเริ่มคิดละ ว่ามึงเข้าข้างใคร"...

..."....ก็ต้องมึงดิ"...