มาเองครับ

พายอาร์

ฉันนั่งจ้องหน้าพี่คีรันที่แย่งพลั่วกับกระถางฉันไปแบบดื้อๆ ฉันยัง งง อยู่เลยว่าพี่คีรันเขามาบ้านของฉันได้ไง ฉันยังตกใจไม่หายเลย อยู่ๆพี่คีรันเขาก็มายืนอยู่ในบ้านของฉัน

"มองหน้าพี่เนี่ย หลงในความหล่อของพี่หรอครับ น้องพายอาร์"ฉันเบะปากมองบนใส่พี่คีรัน

"เอาดีๆดิ พี่มาทำไรที่บ้านพายเนี่งห้ะ"

"พี่ก็บอกไปแล้ว ว่าพี่มาง้อน้องพายไงครับ"

"ว่างหรือไง"

"ว่างมาก สำหรับน้องพาย"

"พี่รู้ว่าน้องจะทำสวน พี่เลยมาช่วยทำสวนไง"

"บ้าปะเนี่ย"

"ไม่ได้บ้านะ ปกติดีทุกอย่าง"

"แล้วรู้จักบ้านพายได้ไง"

"ใครจะไม่รู้จักบ้านของนักการเมืองใหญ่ล่ะ"

"รู้ได้ไงว่าพายเป็นลูกเขา"

"นามสกุลไง"

"ที่บ้านพายทำอะไรหรอ ทำไมรถจอดเต็มบ้านเลย"

"ไม่รู้สิ"ฉันตอบเสร็จก็ตักดินใส่กระถางต่อ

"พี่เข้ามามีใครเห็นหรือเปล่า"

"มีผู้หญิงสูงอายุที่พาพี่ เดินเข้ามาหาพายที่นี่"

"อ๋อ"

"พี่คีรัน"

"ว่าไงครับ"

"พี่ต่อชั้นเป็นป่ะ"

"แต่พี่เรียนวิศวะนิเนาะ ก็ต้องทำเป็นอยู่แล้วแหละ"

"ช่วยต่อชั่นให้พายหน่อยสิ"ยังไงพี่คีรันเขาก็มาแล้ว ขอใช้แรงเขาสักหน่อยเถอะ ใครบอกเขาอยากจะมาช่วยฉันเองนิ

"อยู่ไหน"

"อยู่ข้างในนั้นอ่ะ สามกล่องวางเรียงกันอยู่"ฉันชี้เข้าไปในห้องแกลเลอรี่ของฉัน พี่คีรันเขาก็ลุกเดินเข้าไปยกกล่องออกมา

"มีเครื่องมือไหม"พี่คีรันเขาหันมาถามฉัน หลังที่เขาแกะของออกมาวางข้างนอก

"เอ่อ...เครื่องมือ"ฉันกำลังคิดอยู่ว่าพี่คีรัน เขาถามหาเครื่องมืออะไร ฉันก็ยิ่งโง่อยู่

"เครื่องมือช่าง"

"อ๋อ"ฉันพยักหน้ารับ ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้เข้าในอยู่ดี

"แป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวบอกแม่บ้านเอามาให้"

"ขนมมาแล้วค่ะคุณหนู"แล้วพี่เหมยก็ถือถาดขนมกับน้ำมาวางที่โต๊ะ ฉันหันไปมองดูน่าจะมีของพี่คีรันด้วย เพราะฉันเห็นแก้วกาแฟ

"แฟนคุณหนูหรอกค่ะ"

"ไม่ใช่"

"พี่คีรันค่ะเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยพาย"

"แค่พี่ที่มหาลัยแน่หรอกค่ะคุณหนู"

"แน่สิคะ"

"แค่พี่เท่านั้น"

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ"

"โห้....เสียงพูดยังหล่อเลย"

"นี้พี่เหมยเป็นพี่เลี้ยงของพาย"

"ถ้าคุณหนูไม่เอา พี่ขอเอาเองนะคะ"

"พี่แยกไม่ออกเลยว่าคนหรือเทพบุตร"

"ซาตานนะสิไม่ว่า"ฉันพูดใส่พี่คีรัน ที่ยิ้มหวานให้พี่เหมย

"พี่เหมยค่ะ"

"ค่ะคุณหนู"

"พายของเครื่องมือช่างให้พี่คีรันด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"

คีรัน

พี่เหมยเอาเครื่องมือมาให้ผม ผมก็ลงมือต่อชั้นให้กับพายอาร์ทันที เดี๋ยวพายอาร์หันมาด่าผม ส่วนพาายอาร์เธอก็นั่งเล่นโทรศัพท์อย่างสบาย ไม่คิดจะหันมาช่วยผมเลย

"ชอบวาดรูปหรอ"ผมเดินเข้าไปยกกล่อง แล้วเห็นภาพวาดจัดเรียงกันอยู่ ผมมองดูแล้วที่นี่น่าจะเป็นแกลเลอรี่ของพายอาร์เธอ

"ใช่"

"แล้วทำไมไม่เรียนศิลปกรรมล่ะ ทำไมถึงมาเลือกเรียนบริหาร"

"พ่อแม่บังคับ"

"กินเข้าไปเลยจะต้องไม่ถามมาก"พายอาร์เธอก็หยิบคุกกี้มาป้อนผม ไม่สิเรียกว่ายัดเข้าปากผมดีกว่า เพื่อให้ผมหยุดถามเธอ ผมต่อชั้นเสร็จไปหนึ่งชั้น พายอาร์เธก็ยกกระถางต้นไม้ขึ้นมาเรียงใส่ชั้น

"พาย"

"พายอาร์"

"แกอยู่ไหนเนี่ย ไม่มีปากตอบฉันหรือไงห้ะ"อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อของพายอาร์ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนที่เรียกชื่อของพายอาร์เธอเป็นใคร แต่ดูพายอาร์เธอจะไม่ได้สนใจกับเสียงที่เรียกชื่อเธอเลย

"ยายบ้านี้มาทำไมเนี่ย"

"พี่คีรันเข้าไปข้างในก่อน"

"ทำไม"

"ก็แม่ของเด็กพี่มาไงล่ะ"

"เด็ก"

"ก็มินนี่ไงเด็กพี่อ่ะ"

"เข้าไปเถอะนะ ไม่อยากคุยนาน"

"พายไม่อยากมีเรื่องกับเขา ขี้เกียจจะเถียง"

ผมวางอุปกรณ์ลงแล้วเดินเข้าไปในห้องแกลเลอรี่ของพายอาร์ พอเดินเข้ามาผมก็เดินดูรูปภาพต่างๆที่พายอาร์เธอวาดขึ้นเอง ผมอยากจะรู้จักพายอาร์เธอมากขึ้นแล้วสิ

ที่จริงผมคิดว่าพายอาร์เธอจะชอบพวกของแบรนด์เนมติดหรู เหมือนผู้หญิงทั่วไปซะอีก ผมว่าต้องมีอีกหลายอย่างที่พายอาร์ เธอจะต้องทำให้ผมแปลกใจกับเธอแน่นอน

"พายอาร์นี้แกไม่ได้ยิน ที่ฉันเรียกแกหรือไงห้ะ"ผมเดินมายืนฟังอยู่ที่มุมเสา

"หูไม่ได้หนวก แค่ไม่อยากตอบ"พายอาร์เธอตอบกลับ แต่เธอไม่ได้หันไปมองหน้าคนที่เดินเข้ามา

"เพื่อนฉันอยากจะเจอแก"

"เขาอยากให้แกไปทำความรู้จักกับลูกชายของเขา"แล้วพายอาร์เธอก็เงยหน้าขึ้นมา จ้องหน้าของแม่มินนี่

"เก็บเขาไว้ไปให้ลูกตัวเองเถอะ"

"ฉันมีปัญญาหาผัวเองได้ ไม่ให้กะหรี่อย่างแกมาหาให้หรอ"

"แกอย่ามาเรื่องมากได้ไหม ฉันบอกให้แกเข้าไป แกก็เข้าไป"

"แกเป็นใครถึงมาสั่ง มาบังคับฉันไม่ทราบ"

"อ๋อ...ลืมไป"

"จะเรียกว่ายังไงดีน่า...จะเรียกว่าเมียน้อยหรือชู้ดีนะ"

พายอาร์

"แกมันหน้าด้านนิเนาะ จะเรียกว่ายังไงแกก็ไม่รู้สึกอยู่ดี"

"ถ้ามีความรู้สึกจริงๆ ก็คงไม่เป็นชู้กับเพื่อนผัวตัวเองหรอเนาะ"

"ว่าไม่ล่ะ"

"พายอาร์"

"แกอย่าให้ฉันหมดความอดทนกับแกนะ"

"ทำไมหรอ จะทำไมหรอ"

"แกจะฟ้องพ่อฉันกันหรอ ไปสิ ไปฟ้องเลย"

"แกอย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ"

"มายุ่งอะไรกับลูกฉัน"

"แม่"ฉันตกใจยิ่งกว่าเห็นพี่คีรันซะอีก ก็เห็นว่าแม่ฉันมาที่บ้านเนี่ยแหละ เพราะถ้าไม่จำเป็นแม่ฉันจะไม่มาเหยียบที่บ้านหลังนี้เลย

"แพทตี้"แล้วเมียใหม่ของพ่อฉัน เอ่ยเรียกชื่อของแม่ฉัน

"แกมาทำไรที่บ้านฉัน"

"นี่มันบ้านของแกหรอมายด์ ฉันพึ่งรู้นะเนี่ยว่านี้มันเป็นบ้านของแกนะ"

"ให้ฉันบอกแกเอาไหม แกจะไม่ได้คิดมาก คิดไปเองมโนไปวันๆ"

"บอกอะไร"

"ก็บ้านหลังนี้มันยังเป็นชื่อฉันครึ่งหนึ่งอยู่เลยนะสิ"

"เผื่อแกยังไม่รู้ ว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของผัวเองแค่คนเดียว"

"และอีกอย่างแกไม่ต้องมาเสือกยุ่งกับชีวิตลูกฉัน"

"ไปเป็นห่วงลูกสาวของแกเองเถอะ ไม่ใช่ว่าไปเป็นเมียน้อยตามรอยแม่มันแล้วหรือเปล่า"

"ฉันก็ไม่ได้อย่าจะยุ่งกับเด็กนิสัยแย่ แบบลูกแกหรอก"

"งั้นก็อย่ามายุ่ง"แล้วเมียใหม่พ่อก็เดินกลับออกไป ยายนี้ไม่ชอบที่ที่มีแม่ของฉันอยู่

"แม่มาทำไร"

"ฉันก็มาดูแกนะสิ ว่ายังมีชีวิตอยู่ที่บ้านนี้หรือเปล่า"

"ใครจะมารังแกพายได้"

"ก็ดี"

"แล้วนี่แกทำไรอยู่"

"ก็...ทำสวนไง"

"แกทำเองคนเดียวหรอ"แม่ฉันมองไปที่ชั้นที่ยังประกอบไม่เสร็จ

"ใช่"

"หรอ"แม่ฉันมองแบบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง ว่าลูกสาวอย่างฉันจะต่อชั้นไม้นี้เป็น ก็ใช่นะสิฉันต่อไม่เป็นจริงๆแหละ ถ้าให้ฉันทำนะวันนี้ก็ต่อไม่เสร็จสักชั้น

"แม่เห็นพายอยู่กับใครไหมล่ะ"

"แกก็ดูแลตัวเองดีๆแล้วกัน ฉันจะไปดูงานที่ต่างจังหวัด"

"อยาลืมของฝากนะ"

คีรัน

พอทุกคนกลับไปกันหมด ผมก็เดินออกมาจากห้องแกลเลอรี่ของพายอาร์ ผมออกมาก็ไม่ได้ถามอะไรพายอาร์ ก็หยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำต่อ ส่วนพายอาร์เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

"พี่คีรัน"

"ว่าไงครับ"

"ถ้าพี่ทำเสร็จแล้วเราไปหาอะไรกินกันไหม"

"ได้สิ"

"งั้นพายขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่งเดี๋ยวมานะ"พายอาร์เธอพูดจบเธอก็เดินออกไป

"ทำเสร็จแล้วหรอกค่ะ"พี่เหมยเดินเข้ามาถามผม

"ครับ"