แนะนำตัวละคร

พระเจ้ากรุงจีนหรือพระเจ้ากรุงต้าฉิง

ผู้เสวยราชสมบัติอยู่ที่กรุงจีนเป็นผู้รักษาคำพูด

กามะนี

 ผู้มีฝีมือการขี่ม้าแทงทวนอย่างหาผู้ทัดเทียมได้ยากเหมือนเทวดามาเกิด

พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง

ผู้ไม่รักษาคำพูดและไม่คิดก่อนพูด

สมิงพระราม

ทหารเอกของราชาธิราชแห่งเมืองกรุงหงสาวดี

ผู้ที่ตกเป็นเฉลยของพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องเป็นผู้มีความซื่อสัตย์และมีความกล้าหาร

ณ กรุงจีน มีทหารเอกผู้มีฝีมือเก่งกาดหาผู้ทัดเทียมได้ยาก มีชื่อว่า กามะนี ซึ่งใครๆก็ว่าไม่เหมือนคนธรรมดาเหมือนเทวดามาเกิด

จึงจัดถามเสนาว่า ( พระเจ้ากรุงจีน ) ทำเช่นไรเราจะเห็นทหารฝีมือดีขี่ม้าทวนกับกามะนีเป็นบุญตา ( เสนา ) มีเมืองกรุงอังวะกับเมืองหงสาวดีเพราะเป็นเมืองที่ทำสงครามอยู่พระเจ้าคะ

 ( พระเจ้ากรุงต้าฉิง ) ดีเลยเราจะเดินทางเข้าสู่เมืองอังวะ

พระเจ้ากรุงจีนจึงได้ทำการยกทัพมากรุงอังวะเพื่อตามหาผู้ทัดเทียมกามะนี เมื่อมาถึง พระราชกำหนดประกาศแก่ทหารในกลงทัพทั้งหมดว่า ( พระเจ้ากรุงจีน ) ถ้าผู้ใดไม่มีอาวุธในการสู้รบห้ามทำอันตรายเป็นอันขาดถ้าผู้ใดไม่ฟังจะตัดศีรษะเป็นอันเสีย เมื่อตั้งค่ายเสร็จแล้วได้ส่งโจเปียวซึ่งเป็นขุนนางที่สามารถพูดภาษาพม่าได้

( โจเปียว )

เพื่ออัญเชิญพระราชสาส์นและเครื่องราชบรรณาการมากมาย โดยบอกความประสงค์ของพระองค์ว่า ต้องการเพียงแค่ทอดพระเนตรรำทวนเท่านั้น นี้เป็นสงครามธรรมยุทธ์

จึงมีพระราชประสงค์ให้ทั้ง2ฝ่าย ส่งตัวแทนมารำทวนสู้กัน ซึ่งหากตัวแทนฝั่งกรุงอังวะแพ้ จะต้องยกเมืองให้พระเจ้ากรุงจีน แต่หาก กรุงอังวะชนะจีนจะยอมทัพกลับไป แต่โดยดี

เจ้าฝรั่งมังฆ้องได้รับแจ้งในพระราชสาส์น ก็รู้สึกดีพระทัยยิ่งนักจึงกล่าว ( พระเจ้าฝรั่งฆ้อง ) ศึกครั้งนี้เป็นศึกธรรมยุทธ์เราขอเวลา 7 วันในการเตรียมทหารให้เพียงก่อน

เมื่อประกาศตามหาทหารกล้าไม่มีใครอาสาจึงเรียกโขนมาทำนายชะตาเมืองแต่เมืองก็ยังอยู่ดี

( คนดูดวง )

สั่งการทหารของท่านให้เป่าประกาศตามหาทหารผู้มีฝีมือรำทวนกับทหารเอกของจีน

( คนประกาศ )

ประกาศตามหาผู้มีฝีมือรำทวนกับทหารเอกของจีนหากผู้ใดอาสาพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องจะแบ่งพระราชทรัพย์ให้ครึ่งนึง

( ทหาร1 ) อ้าวมาแล้วหรอข้างนอกส่งเสียงโวยวายอะไรกันล่ะ

( ทหาร2 ) ก็คนในเมืองล่ะสิประกาศตามหาคนไปสู้กับกามะนีแถมพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องจะแบ่งพระราชสมบัติให้อีกไม่มีผู้ใดอาสาเลย

เช้าวันต่อมา

( ทหาร1 ) เป็นไงบ้างล่ะวันนี้

( ทหาร2 ) ดูท่าแล้วไม่น่าจะมีใครอาสา

สมิงพระรามได้ยินดังนั้นจึงได้ตัดสินใจว่าหากเมืองอังวะแพ้เมื่อหงสาวดีบ้านเกิดของตนเองก็ต้องแพ้เพราะเราเป็นทหารเอกคนเดียวสู้อาสาน่าจะดีกว่าอยู่ในคุกให้พวกจีนมาฆ่า

 ( สมิงพระราม ) จะไปกลัวอะไรกามะนีก็มีมือมีเท้าเท่ากับพวกเราเราก็สามารถเอาชนะได้

( ทหาร2 ) จริงหรอท่านหากท่านอาสาก็ดียิ่งนักเห็นทีท่านจะได้พ้นโทษ

 ( สมิงพระราม ) ซึ่งเราอาสาครั้งนี้เราไม่ได้หวังยศฐาบรรดาศักดิ์เราประสงค์จะกู้พระนครให้เป็นเกียรติและราษฏรเป็นสุขเท่านั้น

ฉากถัดไป

( ทหาร2 )เมื่อผู้คุมได้ฟังจึงนำถ้อยคำของสมิงพระรามไปแจ้ง( เสนา )จึงนำมาแจ้งพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องเมื่อพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องได้ยินดังนั้นจึงจัดเตรียมม้า( พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ) ม้าเรามีอยู่เป็นพันมากมายท่านชอบตัวใดก็เลือกเอาเถอะ

( สมิงพระราม ) ลักษณะม้าดีแต่ต้องเอามือทุกหลังม้าก่อนถึงจะรู้ว่าดีสมิงพระรามเอามือทุบหลังมาทุกตัวแต่ไม่มีตัวไหนถูกใจ เจ้าฝรั่งมังฆ้องก็บอกให้จัดหาม้ามาใหม่จนได้พบกับลูกม้าของหญิงหม้ายลูกม้าตัวนั้นมีความแข็งแรงมาก ( เสนา ) จึงได้ขอให้( หญิงหม้าย ) จับลูกม้าให้เมื่อจับลูกม้าได้แล้วจึงนำมาให้สมิงพระราม ( เสนา ) ม้าที่ข้านำมามีกำลังยิ่งนักเจ้าลองดูว่าถูกใจหรือไม่

( สมิงพระราม ) ม้าตัวนี้ดีได้ลักษณะการตำรับถูกใจข้าพเจ้านะข้าพเจ้าขอลองขี่ให้เครื่องเสียก่อนสมิงพระรามได้ขี่ม้าทั้งวัน

( นางสนม ) สมิงพระรามคงโกหกท่านหนีออกจากเมือง พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องร้อนใจจึงเรียกผู้คุณมาตัดถาม ( ทหาร ) สมิงพระรามเป็นผู้รักษาคำพูดพระเจ้าค่ะ เมื่อสมิงพระรามกลับมา ( นางสนม )

สมิงพระรามกลับมาแล้วเหมือนที่ท่านผู้คุมพูดถูกทุกประการ( สมิงพระราม ) ข้าพเจ้าได้ม้าสนใจแล้วศีรษะกำมะณีก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมพระเจ้าคะข้าขอพระราชทานเหล็กกับตะก๊วยจะได้รับเอาศีรษะกามะนีมาถวาย

พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องได้ยินก็ได้เหล็กกับตากรวยและเครื่องม้าทองประดับพลอยและให้มีพระราชสาสน์ไปกรุงจีน( เสนา ) ให้เสนานำไปถวาย

ครั้งถึงวันกำหนด

กามะนี แต่งตัวใส่เสื้อหุ้มเกราะคาดสายเอวปประดับหยก เหน็บกระบี่

ฝ่ายสมิงพระราม ใส่เสื้อสีชมพูขลิบทอง จีบเอวใส่กำไลต้นแขนปลายแขนสอดดาบสะพายแล่ง

เมื่อสมิงพระรามเห็นชุดเกราะที่แน่นหนาของกามะนี จึงออกอุบายให้ให้ทั้ง 2 ฝ่ายร่ายรำเพลงทวนถวายแก่กษัตริย์ทั้งสอง ทอดพระเนตรเป็นขวัญตาเสียก่อนแล้วจึงค่อยสู้กันที่หลัง กามะนีตอบตกลงทั้งสองจึงรำทวนถวาย

สมิงพระราม ได้เห็นช่องทางที่จะสอดแทงทวผ่านชุดเกราะซึ่งมีอยู่2 ช่องทางคือบริเวณใต้รักแร้ และกลีบเกราะท้ายหมวกที่พอจะย้อนแทงได้

รำทวนต่อสู้กันหลายสิบเพลง ต่างคนต่างรัฐต่างป้องกัน ไม่มีคนเพลี่ยงพล้ำ ( สมิงพระราม ) จึงคิดว่าหากสู้ต่อไปแบบนี้คงชนะได้ยากแน่ จึงแสร้งควบม้าหนี ( กามะนี ) จึงควบม้าไล่ตาม เนื่องจากม้าสมิงพระรามแข็งแรงมากจึงวิ่งได้นาน จากนั้นสมิงพระรามมองเห็นว่าม้าของกามะนีอ่อนแรงแล้ว จึงชักม้าเข้าสู้อีกครั้ง แต่ม้าของกามชะนีอ่อนแรงหันหนีกลับไม่ทัน สมิงพระรามจึงได้สอดทวนแทงใต้รักแร้ กามะนีเสียจังหวะทันที

( สมิงพระราม ) ไม่รอช้า ชักดาบออกพร้อมเร่งม้า

พันย้อนตามกลีบเกราะท้ายหมวกจนศีรษะของกามธานีขาด แต่ไม่ทันตกลงพื้น สมิงพระรามก็ได้ใช้ขอเหล็กเกี่ยวศีรษะใส่ตะกรวย แล้วชักม้ากลับไปถวายพระเจ้าฝรั่งฆ้อง ( ทหารจีน ) ครั้งเห็นศีรษะของกามะนีก็โกรธแค้นจึงได้พูดกับพระเจ้ากรุงจีนว่าเราอุตส่าห์ยกทัพมาเห็นแต่ก็มาพ่ายแพ้เพียงเช่นนี้พวกเราตีกรุงอังวะ ( พระเจ้ากรุงจีน )

เราเป็นพระมหากษัตริย์เราพูดสิ่งใดเรารักษาคำพูดนั้น จึงสั่งทหารให้ถอยทัพกลับไป

ณกรุงอังวะ

( พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ) จึงได้เรียกมาให้รางวัล( แม่หม้าย ) ได้ของบริโภค

( พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง )สมิงพระรามเจ้าจะเอาเมียพระราชทานเมียคนนั้นก็คือลูกเรา

ครั้งได้ฟังก็ได้กราบทูล( สมิงพระราม) ข้าพเจ้ารับอาสาครั้งนี้เพราะเห็นแก่ราษฎรอยู่เย็นเป็นสุขและต้องการจะกลับบ้านเกิดพระเจ้าคะ

( พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ) คิดสมิงพระรามเป็นคนเก่งถึงกับเมืองไปก็คงเสียดาย

จึงมาปรึกษากับพระมเหสี

( พระมเหสี ) พระองค์จะทรงวิตกไปใยลูกสาวเราทั้งสวยใครๆเห็นก็เป็นต้องชอบหนึ่งในนั้นก็ต้องเป็นสมิงพระรามเป็นอย่างแน่นอนเชิญสมิงพระรามมากินข้าวด้วยกันจะได้เห็นลูกสาวเรา

( พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง) ได้ยินดังนั้นจึงชวนสมิงพระรามให้มากินข้าวด้วยกันจึงให้พระมเหสีไปบอกลูกให้เตรียมตัว

(พระมเหสี ) พ่อเจ้าได้พระราชทานเจ้าให้เป็นเมียของสมิงพระรามแล้วอยากได้ขัดพระประสงค์ของพ่อเลย

ลูกครั้งได้ยินก็เสียใจจึงไม่ตอบกลับไปว่า

(พระรามธิดา) ลูกไม่อยากมีผัวเลยลูกขอบวชเป็นชียังดีกว่า

(พระมเหสี) อยู่ด้วยกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง

เช้าวันถัดมา

(สมิงพระราม)ได้เห็นรูปพระราชธิดาก็ปลาบปลื้ม

(พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ) เราพระราชทานลูกเราให้เป็นเมียพระราชทานและจะต้องเป็นทหาร

(สมิงพระราม)ได้ยอมรับในการเป็นทหารและยอมรับเมียพระราชทานแต่มีข้อ1ห้ามให้ผู้ใดเรียกข้าพเจ้าเฉลย 2หากมีสงครามกับเมืองหงสาวดีข้าพเจ้าขอไม่สู้รบหากท่านตกลงตามนี้ข้าพเจ้าก็จะยอมพระราชทานรางวัล

หลังจากนั้นก็ได้อยู่ด้วยกันจนมีลูก 1 คน

วันหนึ่ง(พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องอุ้มหลาน)บนตักและด้วยความไร้เดียงสาจึงได้เล่นหัวของพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องแล้ว(พระเจ้าฝรั่งฆ้อง)ได้พูดไปว่าลูกเฉลยนี่ช่างกล้าหาญยิ่งนัก

สมิงพระรามได้ยินดังนั้นจึงน้อยใจสมิงพระรามได้เขียนจดหมาย 2ฉบับที่ 1 ไว้ใต้หมอนฉบับที่ 2 พบติดตัวไว้ก่อนจะควบม้าหนีออกจากเมืองอังวะ

(พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องและพระมเหสี)ได้อ่านจดหมายก็รู้สึกตกใจวัด(พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง)จึงได้ตัดท้อไปว่ารู้งี้เราไม่น่าพูดออกไปเลย

ฝ่ายสมิงพระรามได้กลับเมืองหงสาวดีพระเจ้าราชาธิราชก็ได้มีการเฉลิมฉลองเป็นเวลา 7 วัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***