ทรชนคนล่า ฆ่า ไม่ เลี้ยง
" ประกาศอพยพ!! รีบหนีเร็ว อ๊ากกกกก!! "
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด! "
ความโกลาหลเริ่มขึ่นที่ใจกลางกรุงเทพ สถานีโทรทัศน์ถ่ายทอดสดกำลังลุกเป็นไฟ ชายฉกรรจ์หลายสิบชีวิตบุกเข้าพร้อมกับอาวุธครบมือ ผู้คนเริ่มที่กำลังดูไลฟ์สดต่างล้อมรอบไปด้วยแสงสว่างสีเขียวที่สาดส่องไปทั่วท้องนภา เหล่าอสูรกายมากมายพุ่งดิ่งลงมาราวกับหนังแฟนตาซี อาคารหนึ่งจู่ๆก็พุ่งขึ้นมาจากดินจนแผ่นดินสั่นไหวยืนทรงตัวไม่ได้ ดวงตาที่มองด้วยความเย้ยหยันที่มองจากจุดูสูงสุดบนอาคารที่ถูกสร้างขึ้นมาภายในพริบตา
" เหี้* ไรวะนั่นน่ะ "
" วิ่งดิวะ!! "
อสูรกายตรงดิ่งมายังมนุษย์ที่กำลังตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจนตั้งตัวไม่ทัน หญิงสาวที่กำลังอุ้มลูกวัยแบเบาะที่ตั้งสติได้ก็หมายจะวิ่งหนีตามคนอื่นๆไป
ฉ้วก!!!
" กี๊สสสสสสสสสส "
รู้สึกตัวอีกทีดวงตาที่เบิกกว้างของเธอก็มองเห็นร่างตัวเองที่กำลังหอบลูกน้อยในอก พร้อมกับเลือดสีแดงฉานพวยพุ่งราวกับน้ำพุในสวนสาธารณะ
" อุแง!! แง้!!! "
ร่างของเด็กน้อยตกลงกับพื้นก่อนจะร้องด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของผู้เป็นแม่จ้องเขม็นแม้จะไร้ซึ่งลมหายใจ กรงเล็บของอสูรกายตัวดำทมิฬใหญาโตที่มองไม่เห็นแม้แต่ร่างกายที่น่าเกลียดที่ถูกหลบซ่อนในความมืดอันถูกปกปิดด้วยเงานั้น ร่างของทารกที่ร่วงลงจากอกมารดาถูกอสูรกายร้ายเขมือบหัวน้อยๆจนเลือดแดงสดสาดกระเซนจนเสียงร้องหายไป เหลือแค่ร่างที่กระตุกสองสามครั้งก่อนจะแน่นิ่ง
" เทศกาลล่า ตอนแรกโคตรเจ๋งเลย! "
เสียงตะโกนลั่นออฟฟิศที่มีชายผมสีบลอนด์นั่งบนโต๊ะทำงาน รูปหน้าคร่าตาอายุราวๆ 23ปี ที่กำลังนั่งเคลียร์เอกสารบนโต๊ะด้วยท่าทีรำคาญ กับชายที่จู่ๆก็แหกปากออกมาขณะนอนกดโน๊ตบุ๊ค
" พี่ ผมใช้สมาธิอยู่ "
เสียงตักเตือนของชายผมบลอนด์ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงถอนหายใจของผู้ที่ถูกตักเตือน
" ขี้บ่นน่า วุ๊! "
พัทระ วลาดิน สมอฟ CEO T&J Group ชายนักธุรกิจที่ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทที่ตั้งของสองประเทศในไทยและญี่ปุ่น สร้างโครงสร้างที่สามารถทลายนายทุนที่ผูกขาดในประเทศอย่างย่อยยับ หนึ่งในบุคคลลึกลับที่ไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะชน และมีมือดีอย่าง
อภิลักษณ์ วลาดิน สมอฟ ตัวแทน CEO พี่ชายตัวกวนที่มักจะออกหน้าต่อสาธารณชนแทนเขาตลอดการทำธุรกิจ ที่ตอนนี่กำลังนอนเล่นเกลือกกลิ้งกับพื้นพรมที่ซื้อมาใหม่
พัทระเกาหัวตัวเองจนหนังหัวแทบไหม้ แต่ก็ต้องขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงจนพี่ชายตัวกวนของเขามาตอแยโชว์เกมเปิดตัวใหม่
" พัทดูนี่ๆ เกมนี้โคตรเฟี้ยวเลย เกมฟรีด้วยแต่งานภาพแม่งโคตรสมจริง ดูๆๆ "
พัทระดันแว่นของตัวเองขึ้น ก่อนจะยืนตรงแล้วใช้มือบีบที่คอพี่ชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง
" อ๊ากกก!!! จะทำงานโว้ยย หยุดกวนตีนสีกที!! "
" แอ่คๆ โอ้ยย "
พนักงานบางคนที่เดินผ่านต่างก็หัวเราะกับเสียงที่เล็ดรอดออกมา พี่น้องเจ้าของบริษัทที่รักกันราวพริกกับเกลือ ประธานอย่าง พัทระ ในบริษัทดูหยิ่งและเข้าถึงยากต่างจากพี่ชายที่เข้าได้กับทุกคน แต่มุมน่ารักของสองพี่น้องที่พนักงานบางคนก็ไม่เชื่อสายตาก็แอบทำเอาพวกเขาอดจะเอ็นดูไม่ได้
อภิลักษณ์ยื่นโน๊ตบุ๊คตัวเองก่อนที่จะหันมาพูดกับน้องชายของเขารางกับคำสั่ง ก่อนจะกวาดกองเอกสารเก็บกล่องและเริ่มเอาจอยออกมาจากกระเป๋า
" พรุ่งนี้พี่จะช่วยเคลียร์ วันนี้ ตอนนี้ นาทีนี้ เรามาเล่นกัน ใครแพ้เลี้ยงข้าว3 เดือน "
พัทระมองพี่เขาด้วยแววตานิ่งและแข็งกร้าวแต่พี่ชายตัวกวนดูจะไม่สนใจและเมินต่อไปก่อนจะจับจอยยัดใส่มือ พัทระที่ไม่ปฎิเสธเป็นทุนเดิมได้แต่ถอนหายใจเฮือก จากประธานใหญ่สู่เด็กวัยรุ่นไร้ความรับผิดชอบกับงานแล้วมาเล่นเกม
" Chapter 1 Startttt~!! "
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments