ตอนที่ 2

พ่อชัยกับภรรยา ต่างก็รักกันมาก ทั้งสองคนตั้งใจที่จะมีลูก แล้วพอภรรยาของพ่อชัย ตั้งท้อง พ่อชัยกับภรรยาทั้งสองคนต่างก็ดีใจเป็นอย่างมาก พ่อชัยจึงบอกให้ภรรยา ไม่ต้องทำงานหยุดอยู่บ้าน แต่พ่อชัยก็ต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด เป็นเวลา 3วัน หรือบางทีก็ เป็นอาทิตย์บ้าง ภรรยาของพ่อชัยเธอก็เข้าใจ ในการทำงานของพ่อชัย ทุกคืนที่พ่อชัยออกต่างจังหวัด เขาสองคนก็จะ วีดีโอคอล หากันและกัน เป็นแบบนี้ประจำ แต่แล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น ภรรยาของพ่อชัย ตรวจพบมะเร็ง ระยะสุดท้าย ทุกสิ่งอย่าง เหมือนหยุดอยู่กับที่ หมอบอกว่า ภรรยาของพ่อชัย จะอยู่ได้ไม่เกิน 1-2ปี แต่หมอเองก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่า เด็กในครรภ์ จะปลอดภัยหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับสุขภาพของมารดา พ่อชัย รู้สึกเสียใจและสิ้นหวัง แต่ต้องเข้มแข็งเพื่อให้ภรรยาของเขา สบายใจและ มีกำลังใจ แต่แล้ว ภรรยาของพ่อชัย อยู่ได้เพียง 6 เดือน ภรรยาและลูกของเขาก็จาก โลกนี้ไปไม่มีวันกลับ พ่อชัยทั่งเสียใจและทำใจไม่ได้ พ่อชัยจึงตัดสินใจไปบวช เพื่ออุทิศบุญกุศลให้กับ ภรรยาและลูกชายของเขา เป็นเวลา 3 ปี เมื่อพ่อชัย เริ่มทำใจได้ พ่อชัยจึงกลับมาใช่ชีวิต เหมือนคนทั่วไป

พ่อชัย เคยคิดว่าถ้าลูกชายที่จากไปเรียกเขาว่าพ่อ พ่อชัยจะดีใจมาก แต่ความฝันนั้นก็ทะลายหายไป จนมาถึงวันนี้ ความฝันที่ไม่เคยคิดที่จะฝันก็ได้เป็นเป็นจริง ฉัน เรียกเขาว่าพ่อชัย พ่อชัยจึงมีความสุขที่ไม่สามารถ บรรยายได้

ในส่วนของฉัน พ่อชัย เลี้ยงดูฉัน มากกว่าพ่อและแม่ที่ให้กำเนิดฉันเสียอีก พ่อชัย สอนทำการบ้าน พาฉันไปเรียนว่ายน้ำ พาฉันไป เรียนทำอาหาร ทำขนม

ท่านไม่เคย บ่นว่าเหนื่อย เลยสักครั้ง พ่อชัยดีกับฉันแบบนี้ ตั่งแต่ที่ฉันเข้ามาในบ้านหลังนี้ 12 ปี ที่ฉัน อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ 12 ปี ที่พ่อชัย ทำหน้าที่พ่อให้แกฉัน เราสองคนสนิทกัน คุยปรึกษา พูดกันได้แทบทุกเรื่อง ทุกอย่างดำเนินไปได้ดี แทบจะไม่มีอะไรติดขัดเลยด้วยซ้ำ

จะติดก็ แม่ ดื่มหนักกลับมาบ้านก็จะมาบ่นฉัน ขอเงินพ่อชัย เป็นแบบนี้ประจำ แต่พ่อชัยก็ไม่เคยต่อว่าแม่ของฉันเลย

พอแม่ได้เงินก็จะออกไปอีก ฉันเคยบอกพ่อชัยว่าห้ามให้เงินแม่ พ่อก็บอกเพียงว่าความสุขของแม่ บางครั้งฉันรู้สึก สงสารและเห็นใจพ่อชัยมาก

ฉันเคยบอกแม่ให้หยุด แต่แม่กลับด่าทอฉัน ว่าเป็นลูกอกตัญญู ลูกเนรคุณ ไม่น่าปล่อยให้ฉันเกิดมาบ้างละ

บางครั้งฉันรู้สึกน้อยใจกับคำพูดของแม่ ตั้งแต่ฉันจำความได้ แม่ไม่เคยปลอบโยนฉัน ไม่เคยกอดฉันเลยด้วยซ้ำ ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยยินดี ไม่เคยชื่นชม อะไรฉันเลย

ฉันสอบได้ ที่ 1 ทุกปี จนจบมัทยมต้น แม่ไม่เคยยินดีกับฉันเลย มีเพียงพ่อชัย ที่ ยินดี เอ่ยชม และให้กำลังใจฉัน พ่อชัยจะพาฉันไปทานของอร่อย สอนฉันปั่นจักรยาน ทุกสิ่งทุกอย่าง มีเพียงพ่อชัย เพียงคนเดียว

ตั้งแต่ ฉันมาอยู่ที่นี้ ฉันไม่เคยได้ข่าว พ่อ และ น้ามะลิ อีกเลย ฉันพยายาม เข้าโซเชียล หาข้อมูล พ่อ และ น้ามะลิ แต่ฉันไม่รู้ ข้อมูล น้ามะลิ เลย รู้เพียงชื่อ เล่น นามสกุล ชื่อจริง (ฉันก็ไม่รู้ ยิ่งพ่อ ฉันพยายาม ถามแม่ว่าพ่อชื่ออะไร แม่ได้ยินฉันถามหาพ่อ แม่จะโกรธ และโมโห ทุกครั้ง แล้วก็พาลไปโกรธ พ่อชัย ตั้งแต่ครั้งนั้น ฉันจึงไม่กล้า พูดถึงพ่ออีกเลย กลัวว่าแม่ จะโกรธ

ทำให้ พ่อชัย จะไม่สบายใจ แต่พ่อชัย กลับ พยายาม ช่วยฉันหาข้อมูล พ่อที่ให้กำเนิดฉัน พ่อชัย คอยสนับสนุน และ ซับพอร์ต ฉันทุกเรื่องจริงๆ ฉันอยากขอบคุณ สิ่งศักดิ์สิทธ์ ขอบคุณ พระเจ้า ที่ส่ง ผู้ชายดีๆแบบพ่อชัย มาให้ ฉันกับแม่

เมื่อฉันเข้าเรียน มัทยม ม. 5 วันที่ฉันเรียนจบได้รับ เกรด เหมื่อนเดิม ฉันได้ที่ 1 ของห้อง ฉันรีบโทรบอกพ่อชัย ในขณะที่พ่อชัย ทำงานอยู่ พ่อชัย ดีใจมาก พ่อชัยบอกว่า ถ้าพ่อกลับมาจาก ต่างจังหวัด พ่อจะพาฉัน ไปทานพิซซ่า มันคือของโปรด ที่ฉันชอบทานมาก

พ่อชัย ได้รับ งานที่ต่างจังหวัด เป็นเวลา 1 อาทิตย์ อีก3 วันก็ได้เวลากลับ ฉันนับวันรอพ่อชัยกลับมา พ่อชัยจะโทร มาถามว่าฉันถึงบ้านหรือยัง

เพราะพ่อเป็นห่วงความปลอดภัย ของฉัน พ่อจะโทรเช็ค ทุกวันหลังเลิกเรียน และก่อนนอนเราสองพ่อลูกก็จะ บอกราตรีสวัสดิ์ ทำแบบนี้ประจำ ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึง ตั่งแต่พ่อชัย ไปทำงานต่างจังหวัด แม่ก็จะไม่เคยกลับบ้านเลย ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว จนฉันชิน

แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น

มีอยู่วันหนึ่ง เป็นวันที่พ่อชัย ได้กำหนด ที่จะกลับมาบ้าน พ่อชัยบอกว่าจะถึง ประมาณ 1 ทุ่ม วันนั้น ฉันเลิกเรียนกลับบ้าน ฉันกับพ่อก็ได้ วีดีโอ คอล หากันคุยกัน ฉันถามพ่อว่า พ่ออยากทานอะไร พ่อบอกว่า ฉันทำอะไรพ่อก็ทานได้หมด ฉันบอกพ่อให้ขับรถดีๆ ถ้าง่วงก็ให้หาที่นอนอย่าฝืนขับ ไม่ต้องรีบ พ่อรับปากฉัน เมื่อเราสองพ่อลูกว่างสาย ฉันรีบไปจ่ายตลาด ซื้อของเพื่อที่จะมาทำอาหาร และของที่พ่อชอบทาน ฉันดีใจมาก เมื่อฉัน จ่ายตลาด กับเข้าบ้าน เตรียมเข้าครัว เพื่อที่จะเตรียมทำอาหาร

ฉันขณะที่กำลังหมกมุ่น อยู่กับการ หั่นผัก

จู่ๆมีดก็ได้บาดนิ้วฉัน ฉันเจ็บ แต่แค่เอาพลาสเตอร์ มาปิด แล้วก็ทำอาหารต่อ ฉันอยู่ในครัวเป็นเวลากว่าชั่วโมง เห็นจะได้ จนไม่ได้ ยินเสียงโทรศัพท์

เมื่อฉัน ตระเตรียม อาหาร ขึ่นโต๊ะ เรียบร้อยแล้ว ฉันจึง เดินไป หยิบโทรศัพท์ ที่อยู่ในกระเป๋าสะพาย เปิดดู มีสาย เรียกเข้าเกือบ 20 สาย มีทั้งสาย ที่ไม่รู้จัก และสายพ่อชัย ฉันจึงรีบโทรกลับไปหาพ่อ แต่ไม่มีคนรับ

ฉันจึงกดไปอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครรับ แต่มีสายซ้อน แต่เป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก

ฉันคิดจะไม่รับสาย แต่ก็ต้องกดรับ ฉันไม่ทันที่จะได้ ฮัลโหล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***